..επετειακό αφιέρωμα συνέχεια : this is my life

..επετειακό αφιέρωμα συνέχεια : this is my life

Όποιος ή οποια αναγνωρίζει κάτι απ αυτά θα αναγνωρίσει εμένα και τη συνέχεια στο δρόμο της πνευματικής μου περιέργειας και έξαψης...
πράγματι η δεκαετία του 80 ήταν απ τις πιο δύσκολες στη ζωή μου..

Προσπαθούσα να συμβιβάσω ασυμβίβαστα πράγματα απο μια ένας υπάλληλος σε μια ΔΕΚΟ-ΟΤΕ, με κυρίαρχη κουλτούρα την συνδικαλιστική ισοπέδωση που έφτανε μερικές φορές στον τραμπουκισμό, προσφέροντας όμως μια ασφάλεια κοινωνική στο κύκλωμα αυτό...
απ την άλλη μια ελιτίστικη εναλλακτική κουλτούρα που είχα, έτσι μου τη προσάπτανε-αλλά δεν ήταν καθόλου έτσι...
ήταν η επαφή μου με την αισθητική της real life...
δεν θα αναφερθώ στις συναισθηματικές μου επιλογές που ήταν όμορφα κορίτσια απο αστικές οικογένειες που είχαν γίνει "μαύρα πρόβατα" απ την κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής τους...
είχα κατορθώσει να μην βρίσκομαι πουθενά, και ακόμα να μην με πηγαίνουν ουτε οι rockers εξ αιτίας των νεωτεριστικών μου προσεγγίσεων εκείνη την εποχή...
ναι άκουγα tuxedomoon και gang of four....και medium medium...τότε στα 1981..και 1982...δεν λαχταρούσα αλλαγές και σοσιαλισμούς...
οι αλλαγές γινόντουσαν μέσα μου και ετσι εύκολα βρέθηκα στην Αμοργό με μετάθεση στα 1986...
αλλά δεν υπήρχαν οι Δεξιοί να με υποστηρίξουν ...ούτε ήθελαν να με βλέπουν ζωγραφιστό...δεν υπήρχαν οι Αριστεροί να είναι δίπλα μου, ήμουνα φράξια intelligentsia, μια φράξια μηδενιστών...δεν υπήρχαν οι Σοσιαλιστές, αφού διάβαζα ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, τότε, απ το περιοδικό Δέντρο...το θυμάστε...?ανέβασα τον ηχο και το τέταρτο σαν πιο κυριότερα εκφραστικά μέσα της εκείνης κουλτούρας, που μάλλον ηταν και είναι διαχρονική...
στην Αμοργό συνέχισα την κουλτούρα μου, που με οδήγησε στην psychological astrology via mythology...,

"Στους ανεπαίσθητους ψιθύρους της εσπέρας
στα μυστικά καλέσματα της νύχτας
ψυχή μου, άρχισες και εσύ να ξεθαρεύεις
όλο και πιο πολύ ` κι 'αρχισες να `χεις
πιο εύκολα τα μάτια και τα λόγια, πιο βιαστικά τα χρήματα του πάθους,
όλο και πιο λιγότερο τους δισταγμούς,
και δίνεσαι και τρέχεις και ξεφτίζεις
κι επιμένεις ακόμα να ελπίζεις
με μια πυρακτωμένη φαντασία,
μ`ένα κορμί παρανάλωμα της έξαψης-
ώριμη πια για το χαμό..."

(απ τη συλλογή "ξένα γόνατα" του Ντίνου Χριστιανόπουλου...)
όποια και όποιος με ξέρει απο παλιά
θα θυμάται ότι ακόμα και στα φλερτ μου με τα κορίτσια
τους έγραφα ποιήματα, ποιήματα που δεν τα είχαν ξαναδεί...
υπήρχε κάτι περισσότερο που ήθελα να εκφράσω εκείνα τα χρόνια
ήξερα το do it yourself...
ήμουνα συναισθηματικός τυπος και το έπαιρναν αδυναμία
αλλά συναισθηματικός τύπος δεν σημαίνει ευαίσθητος και αδύναμος...
αλλά ο δικός σου τρόπος έκφρασης της ψυχής σου
και τα συναισθήματα σου επιτρέπουν να έχεις προσωπικές αξίες και ιδανικά
ότι αξίζει για σένα δεν σημαίνει ότι κάνει και για τον άλλον...
γι αυτό έχει μεγάλο ρισκο στη ζωή κοινωνικά, μια τέτοια έκφραση....
προσωπική μπορεί να "ταράσσει" την ήρεμη επιφάνεια που ζουν οι πιο πολλοί...

και όταν ηρεμούσα απ το κυνήγι της έξαψης της πνευματικής μου αναζήτησης
έψαχνα την τρυφεράδα μέσα στις πιο πρόστυχες νύχτες
με τις εκάστοτε αγαπημένες μου
που μου το πρόσφεραν απλόχερα
και ράντιζαν το σπίτι μου με θειάφι
και το δαυλί τους απ το χέρι τους
πηγαινε κατ` ευθείαν στην καρδιά μου...
γι αυτό με μισούσαν οι διανοούμενοι της εποχής
βρισκόμουνα με όμορφες γυναίκες που ούτε στα όνειρα τους
δεν υπήρχαν...
και οι αριστεροί έντρομοι στις γυναίκες τους όταν συζητούσαν
μαζί μου αυτές....
φρόντιζαν να με μεταθέτουν απ τα κέντρα τους
μη τυχόν και πάρω εξουσία...
αλλά και αυτές λύσσα μαζί μου γιατί δεν μπορούσαν να διανοηθούν
ότι υπήρχε αρσενικό που θα αμφισβητούσε την αισθητική τους επιλογή

και γιατί τα όνειρα τους δεν τα έλεγαν πουθενά
γιατί φοβόντουσαν μήπως έλθουν οι Φρουδιστές στην εξουσία
όπως έλεγε και ο Νιόνιος...
και γιατί που ακούστηκε το κάλλος μου το αγγελικό
να σπιλωθεί απ τα χέρια τους τα διεστραμμένα
και έβλεπα το Θεό στο κάθε άστρο να μοιράζει
απο μια φλόγα, κι η αυγή δεν ήθελε και πολύ να έλθει ακόμα...
Ποιός τους έφταιγε...? εγώ...?
Αυτοί δεν κρατούσαν ούτε τα προσχήματα στο να με μετατρέπουν
scapegoat
Σεις ρε δεν κρατήσατε ούτε τα προσχήματα
που, όσο και να πείς, κάτι δίνουν και αυτά ...
όπως έλεγε ο αγαπημένος Ντίνος Χριστιανόπουλος...

πράγματι η δεκαετία του 80 ήταν απ τις πιο δύσκολες στη ζωή μου..
με όλα αυτά που ασχολήθηκα ήταν ο πνευματικός μου εμβολιασμός
στην μεγάλη παράδοση που ετοιμαζόταν σιγά σιγά ...
ήθελαν τη Ψυχή σου...τόσο απλά....
και εγώ αρνιόμουν να μη ζω μαζί της......
και έτσι κατάρρευσαν όλα και μπήκα σε ένα βαθύ σκοτάδι...
δεν με ήθελε κανένας και καμία....
και με φαρο την αισθητική μου και με μια χορδή απ το ζεστό φιλί της
αγαπημένης μου
ανεκάλυπτα την τρυφεράδα του Εαυτού μέσα στις πιο πρόστυχες νύχτες...
δεν θα ξανάρθει ποτέ αυτή η Εποχή...
όσο και αν τη "φλασάρω" απ τις photo της μικρής μου αγάπης εδώ μέσα....
γιατί ποτέ μια τέτοια πρόστυχη νύχτα δεν πρόκειται
να σου δώσει την ύψιστη τρυφερότητα της ψυχής σου...
πρέπει να ήμουνα εκλεκτός των θεών
δεν εξηγείται αλλιώς, όταν σε εξοστρακίζουν όλοι
και δίπλα σου μένει η Αφροδίτη και η Περσεφόνη
να σου σκίζουν τη γλώσσα σου απ τα φιλιά
για να μην παραπονιέσαι στους ανθρώπους
απ αυτά που σου τυχαίνουν.....
γιατί οι θεές με ήθελαν θεό....
εγώ ασχολιόμουν με τις μαγείες της κουλτούρας...

πράγματι η δεκαετία του 80 ήταν απ τις πιο δύσκολες
στη ζωή μου...ποτέ απόλα αυτά που βρέθηκα δεν τα βίωσα μόνο...
όλα έγιναν αναπόσπαστα κομμάτια του Εαυτού μου...

καλημέραααα και καλή σας εβδομάδα....
:) ♥ ♥ ♥

υγ : ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ 1981...
μετά απο αυτή τη λιστα του ΗΧΟΥ....έφυγα απ το σπίτι μου των γονιών μου....
και δεν ξαναγύρισα ποτέ... ...
θυμάμαι διάβαζα και ξαναδιάβαζα αυτό το άρθρο του ήχου ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ 1981-προτάσεις μουσικών δίσκων : και είχε "καρφωθεί" στο μυαλό μου
μια λύση για μένα μέσα στα 1982-φεύγω απ το σπίτι μου...ήμουνα 22 ετών...
όπερ και εγένετο....
και αν με ρώταγες τότε δεν ήξερα γιατί έφευγα...
στα τέλη των 80s ήξερα έναν λόγο : ήθελα να προστατέψω την ένταση του οργασμού μου...
και ω θράσσος : τα είχα τότε με μια πανέμορφη κομμώτρια ...
στο θεό σας κομμώτρια....την Πόπη, μια Λιονταρίνα,
τι άλλο...εγώ και η ζούγκλα μου.....
που άκουγε siouxsie μαζί μου.....!!!!