η ψυχολογία της απελευθέρωσης

η ψυχολογία της απελευθέρωσης And as we wind on down the road Our shadows taller than our soul. "...Αυτό που νόμιζα ότι ήσουν εσύ, στην πραγματικότητα ήμουν εγώ και πάλι εγώ... και με μισείς ...με μισείς.. επειδή το να μισούμε μας υπενθυμίζει σταθερά τις όψεις του εαυτού μας, που αρνούμαστε να παραδεχτούμε..." ένας joker στην τράπουλα που λείπει για το παιγνίδι σου μου το έλεγε ο παππούς μου απο μικρός που επαιζε χαρτιά και με ήθελε πάντα δίπλα του... ένας αιγόκερως με άρη στο υδροχόο... και ουρανό στον τοξότη.. γεννημένος gambler ... ο οποίος ήξερε "καντάρια" την τράπουλα, αλλά δεν έβλεπε καλά, όμως είχε το θράσος να παίζει μέχρι τα τελευταία του, ακόμα και στην περίοδο της Κατοχής έπαιζε... οι άλλοι "σφάζονταν" και αυτός επαιζε.... μεταξύ μας καλά έκανε....γιατί αυτός επιβίωσε και οι άλλοι και απ τις δύο πλευρές σκοτώθηκαν.... και το παιγνίδι του στηριζόταν .." χωρίς να ξέρουν πόσο κοντά είναι η Αλήθεια ...οι άνθρωποι την αναζητούν μακριά-τι κρίμα! Μοιάζουν με εκείνον που στη μέση της θάλασσας πεθαίνει απο δίψα..."....μου έλεγε.... και στην πορεία έυρισκα τα λόγια του Σρι Ραμάνα Μαχαρσί... ''δεν υπάρχει δημιουργία,ούτε καταστροφή, ούτε μοίρα ούτε ελεύθερη θέληση, ούτε μονοπάτι, ούτε επίτευξη ... αυτή είναι η τελική αλήθεια...'' και σε κάποια φάση στα 70s... με άκουσε που άκουγα, αυτό ...και του άρεσε...!!! πιθανόν να μ αγαπούσε πάρα πολύ, για να του αρέσει αυτό το τραγούδι...πιθανόν να "ηλεκτρίστηκε" ο άρης του στον υδροχόο, σκεφτόμουνα αυτά απ τη δική μου οικογενειακή παράδοση ... και ο my mystic garden της ψυχής μου έχει να "ξεφυτρώσει" και άλλα σιγά σιγά... μεχρι την τελική μου απελευθέρωση απ τους junkies της κουλτούρας..... καλημέρααααα :) ♥ yg : στο δεύτερο κομμάτι των led zeppelin, σε όσες τολμούσα να το χαρίσω, εξοργιζόντουσαν ...αλλά ήταν 70s... που να εννοηθεί ο αισθησιασμός αυτού του τραγουδιού...ενω το πρώτο όλες πια στη συγκίνηση και το je taime.... χωρίς να καταλαβαίνουν τους στίχους...