no 10 : Games without frontiers by Peter Gabriel
the art of female beauty : games without frontiers
....όλη η υπαρξη μου, η αισθητική μου, και η κουλτούρα μου
οφείλεται στην ύπαρξη της γυναικείας ομορφιάς...
χωρίς αυτήν θα ήμουνα ένας πολεμιστής μισθοφόρος
ή αγρότης και φύλακας σε φυτείες απο drugs φυτά....
άντε στην καλύτερη περίπτωση μπάρμαν
ή dj σε κάποιο club, μιλώντας και βάζοντας μουσική για τους άντρες...
που συνήθως ζουν σε ασπρόμαυρο κόσμο...
η εξαίρεση στο ποδόσφαιρο..και στην τέχνη..
ενώ ο δικός μου είναι εγχρωμος-σινεμασκόπ...
όπως και τα όνειρα μου...
early 80s, που βρέθηκα να μένω μόνος μου στο Παγκράτι...
σε λίγο το σπίτι μου εκτός απ τις rock and new wave αφίσσες της εποχής,
είχε γεμίσει και με εξώφυλλα αμερικάνικων περιοδικών απο όμορφες γυναίκες,
απο ένα φίλο μου που δούλευε στην ΤWA....
είχα αφίσσα τη Μπέττυ Λιβανού και τη Ντέλλα τη Ρουφογάλη
και με "έκραζαν" οι νεολαίοι και οι νέες της ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ,
κυρίως για τη Ντέλλα..
σιγά μην με ενδιέφερε τι λέγανε ...
το γεγονός είχε ξαφνιάσει πολλούς διανοούμενους εκείνης της εποχής,
μη μπορώντας να εξηγήσουν το ανεξήγητο μου...
δεν είχε έλθει η δεκαετία του 90, με το glamorous lifestyle
που "έπεσαν'' τότε όλοι με τα μούτρα επάνω τους...
τότε ανεκάλυψαν την Αμερική αυτοί....
βέβαια ποτέ οι απαντήσεις μου δεν ήταν "ξεκάθαρες" γιατί ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει και την αληθινή σχέση που είχα μαζί τους..
γι αυτό και τους έγραφα όλους και κυκλοφορούσα
με a-politic κορίτσια, έτσι μου τις λέγανε, αλλά ήταν κούκλες...
απ την άλλη , απο all time classic rocker βούλιαζα στο alternative rock
απο εκεί σε dream pop και μέσα σε μια ψυχεδέλεια τελικά...
μαζί με την εξέλιξη της μουσικής μου αισθητικής ακολουθούσε και η αισθητική
στα όμορφα κορίτσια, που στα μάτια μου είχαν πάρει μια κατάσταση dream pop....
ακόμα περισσότερο με τα φωνητικά της Elizabeth Fraser των Cocteau twins που είχαν γίνει ταυτόσημα πια σε μένα με τον υπέροχο αισθητικό κόσμο
του απόκοσμου και του ξωτικού...
οι όμορφες γυναίκες είχαν περάσει στα μάτια μου κάτι σαν όλη τη πανδαισία του ήχου τους...
παραδομένος στην ουσία σε μια κοριτσίστικη αισθητική της αιώνιας εφηβείας,
που έμοιαζε με όνειρο τρελό που δεν μπορούσα να της αντισταθώ...
και όπως ακριβώς στην dream pop βυθιζόσουνα στα αιθέρια και breathy φωνητικά, ακουγα την ωρα που μου μιλούσαν μέχρις και τη χροιά απ την ανάσα τους…
Και τελικά μάλλον γιόρταζα εκστατικές και υπερβατικές εμπειρίες λες και χρησιμοποιούσα druggy και μυστικιστικές εικονες και είναι θαύμα που δεν με εκμεταλλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό…
Οι Σειρήνες μου σε όλο τους το μεγαλείο...
μόνο που εμένα δεν με ''έδεναν" στο κατάρτι σαν τον Οδυσσέα,έκανα party μαζί τους σε σημείο που "άσπριζε" η μύτη μου απ την ζαχαρένια άχνη της Αφροδίτης τους...
βέβαια υπήρχε και το κόστος : με εκμεταλλεύτηκαν σε μικρό βαθμό
και κάποιες συνέχισαν να το κάνουν…όχι ότι με ένοιαζε και πολύ....
πάντα πήγαινα ταμείο για τις επιλογές μου...
και όχι μόνο αυτό : πάντα βρίσκεται μια γυναίκα να σε προστατέψει απ την ενδεχόμενη θηριωδία κάποιας άλλης
γιατί είναι στη φύση του οποιουδήποτε προσώπου θηλυκού να προστατεύει..
η Ήρα την οικογένεια, η Αφροδίτη τον αισθησιασμό σου και τον έρωτα σου,
η Αθηνά τη σοφία σου και τους ηρωισμούς σου
οπότε γιατί να είχα άγχος...
το ήξερα αυτό απο μικρός...
Τώρα τι λένε οι άντρες, αυτοί μόνο via sex μπορούν νιώσουν λίγο τη σχέση...
στα άλλα είναι τελείως νύχτα...
ακόμα ατελείωτο το θηλυκό μου,
οι πιο πολλές πελάτισες να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία…
δηλ. είναι όμορφα κορίτσια...
Με την πάροδο του χρόνου όλο αυτό το dream pop σκηνικό μετατράπηκε σε πνευματικά περιεχόμενα και αρχιζα να τρομάζω μαζί τους σε κάποιες απ αυτό που με γοήτευε…
Σε πρώτο επίπεδο άρχισα να διακρίνω καθαρά, τη μεγάλη αλήθεια του …
"Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη…."
αλλά εάν ξαναδιαβάσει κάποιος «το πόλεμος και ειρήνη »του Λέων Τολστόι, θα το δει και δεν θα το προσέξει…
σε κάποιες περιπτώσεις γυναικεία ομορφιά και κακία έχουν γίνει συνώνυμα…
δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν….
Γιατί το θέμα με τις όμορφες γυναίκες δεν είναι αυτά που κάνουν,
αλλά δεν καταλαβαίνουν τελείως τι κάνουν….
Όμως η πιο τραγικότερη περίπτωση σε κάποιες όμορφες γυναίκες είναι τα ψυχολογικά τους προβλήματα…
ο εσωτερικός τους κόσμος…
εκεί βασιλεύει η μελαγχολία, η κατάθλιψη και ακόμα σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η παράνοια….
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που καταφεύγουν για προστασία σε δυνατά οικονομικά ισχυρούς άντρες…
Δεν έχουν ενέργεια για να πάρουν τα πόδια τους και να δουλέψουν…
να συγκεντρωθούν σε κάτι…
και αυτές που τα καταφέρνουν, τις «γκαζώνεις» όλη την ημέρα…
φαίνεται beauty and drugs πάνε παρέα….
εξ ου και το κόλλημα μου γι αυτές …
dream pop…είχαν γίνει…
τι να τα κάνεις τα drugs αρκεί να της έβλεπες
και αυτές να κρέμονται απ τα χείλη σου τι θα τους πεις...
54 ετών σήμερα …σαν το studio 54 της Νέας Υόρκης….
και είμαι σε μια κάποια θολούρα για αυτές στη ζωή μου…
χωρίς βέβαια να έχω σταματήσει το drug αυτό που έβαζε φωτιά στο μυαλό μου....
και ας φώναζε κάποτε ο πατέρας μου ότι θα με καταστρέψουν...
Ειλικρινά κάποιες φορές δεν γνωρίζω τι κάνω μ αυτές…
περπατάω στους ίδιους δρόμους
με το Δάσκαλο μου Carl Yung : ....A particularly beautiful woman is a source of terror.
As a rule, a beautiful woman is a terrible disappointment.....
Παρόλα αυτά συνεχίζουν να είναι οι Μούσες στη ζωή μου….
i wear their ring...:) ♥
ίσως να μην τις αγαπούσα τόσο αλλά να τις μελετούσα
και να τις προστάτευα…
και να με αγαπούσαν μόνο αυτές…
επειδή ζούσα στην ανάσα τους και φορτωνόμουνα την αγωνία τους
και απο εκεί τη μετέτρεπα σε μυαλό και συμβουλές….
Αυτές φαίνεται να είναι πιο εξαρτημένες από μένα…
αυτές με μετέτρεπαν σε Άρη, με αποτέλεσμα να μάχομαι
περισσότερο και να απομονώνομαι όλο και πιο πολύ και αυτές
να γίνονται όλο και πιο πολύ Αφροδίτες δηλ.καπριτσιόζες….
Η συνειδητοποίηση της σχέσης μας,
μου αφαιρεί sex, αλλά τον έρωτα δεν βλέπω να τον γλυτώνω μαζί τους,
αλλά ανοίγει νέες προοπτικές…
Ξανά στο κυνήγι της προστασίας για το πιο όμορφο κορίτσι στην πολη και το χαμόγελο της...κριός όπως μου έλεγε καιη Θοδώρα η Ντάκου...
my own mercury conj venus...γαρ....
δηλ.το μυαλό μου σχηματίζεται απ την ομορφιά τους...
και επειδή ο χαρακτήρας είναι μοίρα...άντε να αλλάξεις...
Τουλάχιστον δεν «βουλιάζω» πια στα μάτια τους…και στη ψυχή τους συνεπώς….
βλέποντας πετουλούδες να φτερουγίζουν και παραδείσια πουλιά....
όπως παλιότερα...
ίσως όχι μόνο να με έκαναν αστρολόγο, αλλά να με προστάτεψαν
ΘΕΛΟΝΤΑΣ...έναν αστρολόγο original αρσενικό...
μόνο γι αυτές...
αυτό ήταν : η γυναικεία ομορφιά υπήρξε η άμυνα μου και η θωράκιση που μου έδιναν οι ίδιες για να με προστατέψουν απ την ασχήμια του κόσμου που για τη δική μου ψυχή ισοδυναμούσε με ψυχοπάθεια...
τώρα την ομορφιά τη βλέπω μόνο σε γυναίκες..
♥ ♥ ♥
καλημέρααααα
the art of female beauty : games without frontiers
....όλη η υπαρξη μου, η αισθητική μου, και η κουλτούρα μου
οφείλεται στην ύπαρξη της γυναικείας ομορφιάς...
χωρίς αυτήν θα ήμουνα ένας πολεμιστής μισθοφόρος
ή αγρότης και φύλακας σε φυτείες απο drugs φυτά....
άντε στην καλύτερη περίπτωση μπάρμαν
ή dj σε κάποιο club, μιλώντας και βάζοντας μουσική για τους άντρες...
που συνήθως ζουν σε ασπρόμαυρο κόσμο...
η εξαίρεση στο ποδόσφαιρο..και στην τέχνη..
ενώ ο δικός μου είναι εγχρωμος-σινεμασκόπ...
όπως και τα όνειρα μου...
early 80s, που βρέθηκα να μένω μόνος μου στο Παγκράτι...
σε λίγο το σπίτι μου εκτός απ τις rock and new wave αφίσσες της εποχής,
είχε γεμίσει και με εξώφυλλα αμερικάνικων περιοδικών απο όμορφες γυναίκες,
απο ένα φίλο μου που δούλευε στην ΤWA....
είχα αφίσσα τη Μπέττυ Λιβανού και τη Ντέλλα τη Ρουφογάλη
και με "έκραζαν" οι νεολαίοι και οι νέες της ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ,
κυρίως για τη Ντέλλα..
σιγά μην με ενδιέφερε τι λέγανε ...
το γεγονός είχε ξαφνιάσει πολλούς διανοούμενους εκείνης της εποχής,
μη μπορώντας να εξηγήσουν το ανεξήγητο μου...
δεν είχε έλθει η δεκαετία του 90, με το glamorous lifestyle
που "έπεσαν'' τότε όλοι με τα μούτρα επάνω τους...
τότε ανεκάλυψαν την Αμερική αυτοί....
βέβαια ποτέ οι απαντήσεις μου δεν ήταν "ξεκάθαρες" γιατί ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει και την αληθινή σχέση που είχα μαζί τους..
γι αυτό και τους έγραφα όλους και κυκλοφορούσα
με a-politic κορίτσια, έτσι μου τις λέγανε, αλλά ήταν κούκλες...
απ την άλλη , απο all time classic rocker βούλιαζα στο alternative rock
απο εκεί σε dream pop και μέσα σε μια ψυχεδέλεια τελικά...
μαζί με την εξέλιξη της μουσικής μου αισθητικής ακολουθούσε και η αισθητική
στα όμορφα κορίτσια, που στα μάτια μου είχαν πάρει μια κατάσταση dream pop....
ακόμα περισσότερο με τα φωνητικά της Elizabeth Fraser των Cocteau twins που είχαν γίνει ταυτόσημα πια σε μένα με τον υπέροχο αισθητικό κόσμο
του απόκοσμου και του ξωτικού...
οι όμορφες γυναίκες είχαν περάσει στα μάτια μου κάτι σαν όλη τη πανδαισία του ήχου τους...
παραδομένος στην ουσία σε μια κοριτσίστικη αισθητική της αιώνιας εφηβείας,
που έμοιαζε με όνειρο τρελό που δεν μπορούσα να της αντισταθώ...
και όπως ακριβώς στην dream pop βυθιζόσουνα στα αιθέρια και breathy φωνητικά, ακουγα την ωρα που μου μιλούσαν μέχρις και τη χροιά απ την ανάσα τους…
Και τελικά μάλλον γιόρταζα εκστατικές και υπερβατικές εμπειρίες λες και χρησιμοποιούσα druggy και μυστικιστικές εικονες και είναι θαύμα που δεν με εκμεταλλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό…
Οι Σειρήνες μου σε όλο τους το μεγαλείο...
μόνο που εμένα δεν με ''έδεναν" στο κατάρτι σαν τον Οδυσσέα,έκανα party μαζί τους σε σημείο που "άσπριζε" η μύτη μου απ την ζαχαρένια άχνη της Αφροδίτης τους...
βέβαια υπήρχε και το κόστος : με εκμεταλλεύτηκαν σε μικρό βαθμό
και κάποιες συνέχισαν να το κάνουν…όχι ότι με ένοιαζε και πολύ....
πάντα πήγαινα ταμείο για τις επιλογές μου...
και όχι μόνο αυτό : πάντα βρίσκεται μια γυναίκα να σε προστατέψει απ την ενδεχόμενη θηριωδία κάποιας άλλης
γιατί είναι στη φύση του οποιουδήποτε προσώπου θηλυκού να προστατεύει..
η Ήρα την οικογένεια, η Αφροδίτη τον αισθησιασμό σου και τον έρωτα σου,
η Αθηνά τη σοφία σου και τους ηρωισμούς σου
οπότε γιατί να είχα άγχος...
το ήξερα αυτό απο μικρός...
Τώρα τι λένε οι άντρες, αυτοί μόνο via sex μπορούν νιώσουν λίγο τη σχέση...
στα άλλα είναι τελείως νύχτα...
ακόμα ατελείωτο το θηλυκό μου,
οι πιο πολλές πελάτισες να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία…
δηλ. είναι όμορφα κορίτσια...
Με την πάροδο του χρόνου όλο αυτό το dream pop σκηνικό μετατράπηκε σε πνευματικά περιεχόμενα και αρχιζα να τρομάζω μαζί τους σε κάποιες απ αυτό που με γοήτευε…
Σε πρώτο επίπεδο άρχισα να διακρίνω καθαρά, τη μεγάλη αλήθεια του …
"Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη…."
αλλά εάν ξαναδιαβάσει κάποιος «το πόλεμος και ειρήνη »του Λέων Τολστόι, θα το δει και δεν θα το προσέξει…
σε κάποιες περιπτώσεις γυναικεία ομορφιά και κακία έχουν γίνει συνώνυμα…
δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν….
Γιατί το θέμα με τις όμορφες γυναίκες δεν είναι αυτά που κάνουν,
αλλά δεν καταλαβαίνουν τελείως τι κάνουν….
Όμως η πιο τραγικότερη περίπτωση σε κάποιες όμορφες γυναίκες είναι τα ψυχολογικά τους προβλήματα…
ο εσωτερικός τους κόσμος…
εκεί βασιλεύει η μελαγχολία, η κατάθλιψη και ακόμα σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η παράνοια….
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που καταφεύγουν για προστασία σε δυνατά οικονομικά ισχυρούς άντρες…
Δεν έχουν ενέργεια για να πάρουν τα πόδια τους και να δουλέψουν…
να συγκεντρωθούν σε κάτι…
και αυτές που τα καταφέρνουν, τις «γκαζώνεις» όλη την ημέρα…
φαίνεται beauty and drugs πάνε παρέα….
εξ ου και το κόλλημα μου γι αυτές …
dream pop…είχαν γίνει…
τι να τα κάνεις τα drugs αρκεί να της έβλεπες
και αυτές να κρέμονται απ τα χείλη σου τι θα τους πεις...
54 ετών σήμερα …σαν το studio 54 της Νέας Υόρκης….
και είμαι σε μια κάποια θολούρα για αυτές στη ζωή μου…
χωρίς βέβαια να έχω σταματήσει το drug αυτό που έβαζε φωτιά στο μυαλό μου....
και ας φώναζε κάποτε ο πατέρας μου ότι θα με καταστρέψουν...
Ειλικρινά κάποιες φορές δεν γνωρίζω τι κάνω μ αυτές…
περπατάω στους ίδιους δρόμους
με το Δάσκαλο μου Carl Yung : ....A particularly beautiful woman is a source of terror.
As a rule, a beautiful woman is a terrible disappointment.....
Παρόλα αυτά συνεχίζουν να είναι οι Μούσες στη ζωή μου….
i wear their ring...:) ♥
ίσως να μην τις αγαπούσα τόσο αλλά να τις μελετούσα
και να τις προστάτευα…
και να με αγαπούσαν μόνο αυτές…
επειδή ζούσα στην ανάσα τους και φορτωνόμουνα την αγωνία τους
και απο εκεί τη μετέτρεπα σε μυαλό και συμβουλές….
Αυτές φαίνεται να είναι πιο εξαρτημένες από μένα…
αυτές με μετέτρεπαν σε Άρη, με αποτέλεσμα να μάχομαι
περισσότερο και να απομονώνομαι όλο και πιο πολύ και αυτές
να γίνονται όλο και πιο πολύ Αφροδίτες δηλ.καπριτσιόζες….
Η συνειδητοποίηση της σχέσης μας,
μου αφαιρεί sex, αλλά τον έρωτα δεν βλέπω να τον γλυτώνω μαζί τους,
αλλά ανοίγει νέες προοπτικές…
Ξανά στο κυνήγι της προστασίας για το πιο όμορφο κορίτσι στην πολη και το χαμόγελο της...κριός όπως μου έλεγε καιη Θοδώρα η Ντάκου...
my own mercury conj venus...γαρ....
δηλ.το μυαλό μου σχηματίζεται απ την ομορφιά τους...
και επειδή ο χαρακτήρας είναι μοίρα...άντε να αλλάξεις...
Τουλάχιστον δεν «βουλιάζω» πια στα μάτια τους…και στη ψυχή τους συνεπώς….
βλέποντας πετουλούδες να φτερουγίζουν και παραδείσια πουλιά....
όπως παλιότερα...
ίσως όχι μόνο να με έκαναν αστρολόγο, αλλά να με προστάτεψαν
ΘΕΛΟΝΤΑΣ...έναν αστρολόγο original αρσενικό...
μόνο γι αυτές...
αυτό ήταν : η γυναικεία ομορφιά υπήρξε η άμυνα μου και η θωράκιση που μου έδιναν οι ίδιες για να με προστατέψουν απ την ασχήμια του κόσμου που για τη δική μου ψυχή ισοδυναμούσε με ψυχοπάθεια...
τώρα την ομορφιά τη βλέπω μόνο σε γυναίκες..
♥ ♥ ♥
καλημέρααααα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου