Φθινόπωρο.....

Φθινόπωρο.....

Το δάσος ανακαλύπτει πως
ν' αγαπιέται δεν είναι αναγκαίο

Ξέρει πως γίνεται να' ναι κανείς όμορφος
χωρίς το εναγώνιο μεγαλείο
της αποπληξίας

Η γλυκύτητα του να μην είσαι
για κανένα τίποτα
απ' τα στολίδια του πάθους το απαλλάσσει

(Φρανσουά Ζακμέν, Λιέγη Βέλγιο 1929 - Οι εποχές)....

Θα είμαστε στάχτες..
Θα είμαστε σιωπηλοί και γερασμένοι
Θα είμαστε αγκαλιά με τη Σοφία
Αλλά έχοντας μείνει στα "κρύα του λουτρού"..

Όταν χορεύαμε
έβλεπα το βλέμμα στα μάτια σου
και ένιωθα τα πάντα
Τώρα είμαστε ξένοι
Χαμένοι σε μια θάλασσα γεμάτη αναστεναγμούς

Είμασταν προδότες στα δικά μας συναισθήματα
και ξεχάσαμε πως ήμασταν νέοι
Είμαστε αβοήθητοι...αλλά είμαστε ...
Είμαστε το Βασίλειο, που διδάξαμε στους άλλους
πως να έλθει....

ονειρα γλυκά, στο aftermath of the eclipse....
:) ♥