memories from 80s...
το σημείο είναι στη Λαγκάδα Αμοργού, στο βάθος είναι ο Ποταμός, το χωριό επάνω απ το λιμάνι της Αιγιάλης...
H Λαγκάδα είναι απ τα πιο όμορφα χωριά που έχω δει στη Ζωή μου...
εκεί κάποιες Απόκριες του 1988, για μια συνεργασία που είχα με το τηλεφωνείο του χωριού, μου έκανε το τραπέζι η Άννα που είχε το τηλεφωνείο με το μπαμπά της....
ήταν τόσο όμορφα και ήπιαμε απο εκείνο το εκπληκτικό κοκκινέλι κρασί που είχαν αυτοί οι δύο θαυμάσιοι άνθρωποι, που ίσα-ίσα, πρόλαβα το Νηρέα, ένα all time classic καράβι της άγονης γραμμής για τα Κατάπολα...
Καθως ανέβηκα στο κατάστρωμα είχα πιεί τόσο πολύ κρασί, που με πήρε ο ύπνος...παρόλο που ήταν χειμώνας...
Ο Νηρέας έφτασε στα Κατάπολα ...
εκεί με περίμενε ο Μιχάλης ο συνάδελφος μου, με το Σταύρο, ένα φίλο μου απ την Αθήνα....
αλλά δεν με είδαν να κατεβαίνω...
ειδοποίησαν τον καπετάνιο, αλλά αυτός είχε ξεκινήσει απ το λιμάνι των Καταπόλων και είχε φτάσει στην έξοδο του...
Εγώ ξύπνησα ξαφνικά απ το υπέροχο κρασί της Αννας που είχε το τηλεφωνείο στη Λαγκάδα, και απ τα θαυμάσια όνειρα μου που είχα με τις Αμοργιανές νεράιδες...
και τρέχω στον καπετάνιο....
του εξηγώ ότι είμαι ο προιστάμενος του ΟΤΕ, και ότι με περιμένουν ,
να σταματήσει το πλοίο ή να γυρίσει πίσω....'' και τι το πέρασες αγόρι μου το καράβι -τρόλλευ .?"...τελικά σταμάτησε....
και ήρθε τράτα του Πρέκα, απ τα Κατάπολα, όπου πήδησα σε μια ΓΚΡΆΝΤ -ΓΚΙΝΙΟΛ σκηνή, στην τράτα ...
πετώντας σε σακίδιο τα χαρτιά του ΟΤΕ, για τη δουλειά που είχα πάει στη Λαγκάδα...Τότε δεν είχε δρόμο απο Χώρα Αμοργού σε Αιγιάλη...κατεβαίνοντας ακούω το φίλου μου το Σταύρο, να μου λέει : ΆΝΤΕ και σε αεροπλάνο, αφού σταμάτησες καράβι, ενω οι Καταπολιανοί με χειροκροτούσαν για το πήδημα απ το Νηρέα στην τράτα....
Ακόμα θυμάμαι την υπέροχη γεύση του κοκκινιστού που έφαγα στην Άννα στη Λαγκάδα, το υπέροχο κρασί που ήπια απο το θαυμάσιο νησιώτη μπαμπά της...
Η Λαγκάδα κατέχει τις πιο όμορφες μου στιγμές στην καρδιά μου....
υγ : κάτι μου έκανε και θυμήθηκα, ενώ είμαι δακρυσμένος, Popi μου τη photo σου, ιδίως με αυτή τη θέα στο Ποταμό...Σ αυτό το τραπέζι της Αννας, συνοψίζεται όλη η σχέση μου σ αυτό το θαυμάσιο νησί που έζησα τόσα χρόνια ...ακόμα έχω τη γεύση του κοκκινιστού με το κρασί στο στόμα μου...:) ♥
το σημείο είναι στη Λαγκάδα Αμοργού, στο βάθος είναι ο Ποταμός, το χωριό επάνω απ το λιμάνι της Αιγιάλης...
H Λαγκάδα είναι απ τα πιο όμορφα χωριά που έχω δει στη Ζωή μου...
εκεί κάποιες Απόκριες του 1988, για μια συνεργασία που είχα με το τηλεφωνείο του χωριού, μου έκανε το τραπέζι η Άννα που είχε το τηλεφωνείο με το μπαμπά της....
ήταν τόσο όμορφα και ήπιαμε απο εκείνο το εκπληκτικό κοκκινέλι κρασί που είχαν αυτοί οι δύο θαυμάσιοι άνθρωποι, που ίσα-ίσα, πρόλαβα το Νηρέα, ένα all time classic καράβι της άγονης γραμμής για τα Κατάπολα...
Καθως ανέβηκα στο κατάστρωμα είχα πιεί τόσο πολύ κρασί, που με πήρε ο ύπνος...παρόλο που ήταν χειμώνας...
Ο Νηρέας έφτασε στα Κατάπολα ...
εκεί με περίμενε ο Μιχάλης ο συνάδελφος μου, με το Σταύρο, ένα φίλο μου απ την Αθήνα....
αλλά δεν με είδαν να κατεβαίνω...
ειδοποίησαν τον καπετάνιο, αλλά αυτός είχε ξεκινήσει απ το λιμάνι των Καταπόλων και είχε φτάσει στην έξοδο του...
Εγώ ξύπνησα ξαφνικά απ το υπέροχο κρασί της Αννας που είχε το τηλεφωνείο στη Λαγκάδα, και απ τα θαυμάσια όνειρα μου που είχα με τις Αμοργιανές νεράιδες...
και τρέχω στον καπετάνιο....
του εξηγώ ότι είμαι ο προιστάμενος του ΟΤΕ, και ότι με περιμένουν ,
να σταματήσει το πλοίο ή να γυρίσει πίσω....'' και τι το πέρασες αγόρι μου το καράβι -τρόλλευ .?"...τελικά σταμάτησε....
και ήρθε τράτα του Πρέκα, απ τα Κατάπολα, όπου πήδησα σε μια ΓΚΡΆΝΤ -ΓΚΙΝΙΟΛ σκηνή, στην τράτα ...
πετώντας σε σακίδιο τα χαρτιά του ΟΤΕ, για τη δουλειά που είχα πάει στη Λαγκάδα...Τότε δεν είχε δρόμο απο Χώρα Αμοργού σε Αιγιάλη...κατεβαίνοντας ακούω το φίλου μου το Σταύρο, να μου λέει : ΆΝΤΕ και σε αεροπλάνο, αφού σταμάτησες καράβι, ενω οι Καταπολιανοί με χειροκροτούσαν για το πήδημα απ το Νηρέα στην τράτα....
Ακόμα θυμάμαι την υπέροχη γεύση του κοκκινιστού που έφαγα στην Άννα στη Λαγκάδα, το υπέροχο κρασί που ήπια απο το θαυμάσιο νησιώτη μπαμπά της...
Η Λαγκάδα κατέχει τις πιο όμορφες μου στιγμές στην καρδιά μου....
υγ : κάτι μου έκανε και θυμήθηκα, ενώ είμαι δακρυσμένος, Popi μου τη photo σου, ιδίως με αυτή τη θέα στο Ποταμό...Σ αυτό το τραπέζι της Αννας, συνοψίζεται όλη η σχέση μου σ αυτό το θαυμάσιο νησί που έζησα τόσα χρόνια ...ακόμα έχω τη γεύση του κοκκινιστού με το κρασί στο στόμα μου...:) ♥
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου