το βάθος της θλίψης

το βάθος της θλίψης

...το βάθος της θλίψης υποστηρίζει τις πιο πολλές φορές
στο πόσο ψηλά μπορεί να φτάνει η δική μας ecstasy....
παγιδευμένοι απ την ομορφιά μιας οθόνης
που έχει πλούσια χρώματα και ακτινοβολίες
μόνοι μας στο σκοτάδι του δωματίου μας
μόνοι μας στο σκοτάδι των τοιχων μας...
πέσαμε στην αγάπη και στον έρωτα
σ αυτή την υπέροχη και μαγική σκηνή...
σ αυτή την αντανακλαστική εποχή
σ αυτή την εποχή που λειτουργούν όλα με καθρέφτες...
να ευρισκα έναν τρόπο να μπώ μέσα στο μηχάνημα
και με τους ρυθμούς της μουσικής
να πετάξω στο δωμάτιο σου
στο δικό σου χώρο και να σε βλέπω τι κάνεις...
γιατί τα μηνύματα που στέλνουμε ποτέ δεν φτάνουν
όλα είναι σε εκτροπή...
αλλά είμαστε ακόμα συνδεδεμένοι ...
είμαστε ακόμα φίλοι...?
σιγά μην ξέρεις να μου απαντήσεις...
γιατί το μόνο που έχεις μάθει είναι να ατενίζεις μια οθόνη....
και τα βράδυ να ψάχνεις όλο αυτό που σου λείπει απ την
πραγματική σου ζωή...
αλλά το τραγούδι μας το έχει απορροφήσει ένας ασημένιος δίσκος
για να δώσει ζωή σε κάτι άψυχο
για να φουντώσει τους εφιάλτες σου στο μέλλον

γιατί η αγάπη μας ήταν πλαστική και έσπασε σε κομμάτια
γιατί οι παραισθήσεις του τοίχου μας υποστήριξε το βάθος της θλίψης μας
ανταλλάσοντας το, με την ecstasy της ψυχής μας...
και όταν όλα πήγαιναν να αφυπνιστούν
εμείς ζητάγαμε ένα ψέμα
Να `χαμε ένα ψέμα για το βράδυ
δικό μου ήλιο το πρωί
μια παραλία στο φεγγάρι
που να την ξέρεις μόνο εσύ...
που λένε και οι Οναρ....
και μου το έδωσες αυτό το ψέμα...
είναι το ίδιο το ψέμα
που μου έδωσαν με το πρώτο μου το γάλα...
είναι το ίδιο το ψέμα που η μάνα
τα παιδιά της σκλάβους ξεπουλα...
άραγε άξιζε ότι έφτασε μέχρι εδω...
γιατί εσύ πέθανες το όνειρο
για να αναστήσεις τη ψυχή σου ξανά αλλιώς...
και εγώ που πάντα ψάχνω να βρω την άλλη πλευρά...
αφού ο προτζέκτορας των προβολών μου
δεν με αφήνει να δω τα πράγματα που κρύβεις...
στη γη του Σκορπιού σου δεν υπάρχουν παραισθήσεις
παρα μόνο μια σκληρή κυνικότητα
για του πως θα συμβιβαστείς σ αυτή τη ζωή που κάνεις ....
είναι ένας μόνιμος χειμώνας της ψυχής σου
και η άνοιξη είναι κάτι μακρυνό....
και αυτό που σου διδάσκεται είναι να μάθεις να μην διεκδικείς
αυτό ακριβώς που θέλεις
αλλά να το αφήνεις ....να φεύγει μέσα απ τα χέρια σου....
για αυτό μπερδεύεις την καταστολή με την πραγματικότητα...

:) ♥