Rationalization : μια εξάπατηση απέναντι στον εαυτό μας, εξαπατώντας συνεχώς τους άλλους...
Rationalization : η πεποίθηση ότι κάποιος ξέρει γιατί έκανε κάτι, όταν στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν απόλυτα διαφορετικός...
Έχοντας πια, μια τεράστια εμπειρία, με όλο αυτό που παρακολουθώ μια πενταετία στο fcb και καθόσον θέλω να έχω τον έλεγχο σε ότι γράφω και έχω γράψει απ τη μια, και απ την άλλη το θέμα της Συνέχειας στη ζωή μου, παίρνει διαστάσεις όπως οι συνεχείς ακολουθίες και συναρτήσεις...
ψάχνω πάντα το παρελθόν εδώ μέσα, μέχρις και τα σχόλια που μου έχουν κάνει..
και έχω καταλήξει σε συμπεράσματα που με έχουν "τρομάξει" ...
απ την ασυνέπεια και την μη συνέχεια...
και επειδή : Delusion arises when we are insensitive to incoherence....
καταλαβαίνετε ότι ανοίγει ο δρόμος σε μια εξαπάτηση του εαυτού μας, εξαπατώντας συνεχώς τους άλλους...
Κατ `αρχήν πρέπει να θυμόμαστε ότι η συνεχής κατάπνιξη συναισθημάτων σκέψεων και ιδεών δημιουργεί φοβερά προβλήματα.
Όταν κάτι καταπνίγεται αυτό ακόμα επηρεάζει τη συνειδητή ζωή.
Τα καταπνιγμένα στοιχεία είναι ασυνείδητα και αυτά εκφράζονται με πολλόυς τρόπους οι οποίοι μπορεί να εμφανίζονται «παράξενοι».
και εδώ θα πρεπει να επισημάνουμε, ότι σε παράξενες επιδράσεις πέφτει ένα άτομο, όταν η ταύτιση του με την persona αρχίζει και διαλύεται, γιατί κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί απ τον εαυτό του για χάρη μιας τεχνητής προσωπικότητας, χωρις να υποστεί κάποια τιμωρία...
αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η ταύτιση με την περσόνα, δεν διαταράσσεται επειδή το άτομο αυτό επιτρέπει στο ταίρι του οι διαταραχές και οι παραξενιές του να εκδηλώνονται μέσα απ αυτό το ταίρι, που φυσικά δεν αντιλαμβάνεται τίποτε και οδηγείται στην νεύρωση...
Αυτό που μπορεί να εμφανιστεί παράξενο στην περίπτωση μας, είναι ότι κάτι μπορεί να συνεχίσει να συμβαίνει, χωρίς ένα πρόσωπο να γίνεται ενήμερο απ`αυτό στη ζωή του, η οποία επηρεάζεται από πράγματα που αυτός δεν ξέρει τίποτα περίπου, αλλά αυτό είναι βέβαιο ότι συμβαίνει, και οι άνθρωποι παρουσιάζουν την περισσότερο εξαιρετική δυνατότητα να παραμείνουν ενήμεροι για τα παράξενα πράγματα που λένε ή κάνουν που αυτά είναι προφανή σε άλλους ανθρώπους.
Δύο απλοί τρόποι με τους οποίους κρύβουμε τα παράξενα πράγματα από τους εαυτούς μας είναι με την περαιτέρω καταστολή και με την υποτίμηση τους : από την καταστολή βγάζουμε απλά το παράξενο γεγονός από τα μυαλά μας, και με την υποτίμηση αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι αυτό έχει την οποιαδήποτε πραγματική σημασία.
Παραδείγματος χάριν, υπόθεσε ότι αντιπαθούμε κάποιον αλλά δεν αναγνωρίζουμε ότι εμείς αντιπαθούμε αυτό το πρόσωπο (δηλ. υπόθεσε ότι καταστέλλουμε την αντιπάθειά μας γι`αυτόν ), και υπόθεσε ότι η αντιπάθεια αυτή εκφράζεται με το να μας αναγκάσει να ξεχάσουμε να του απαντήσουμε στο inbox ή να του ταχυδρομήσουμε μια επιστολή σε αυτόν via e-mail.
Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε ότι κάναμε αυτό το λάθος, ακόμα και αφού έχουμε βρεί την επιστολή και την έχουμε ταχυδρομήσει.
Έτσι κρύβουμε τα παράξενα πράγματα με περαιτέρω καταστολή.
Εάν τα παράξενα πράγματα είναι πρόχειρες λέξεις που ξεφεύγουν απ`τη γλώσσα ή παράξενες ιδέες, είναι πολύ εύκολο να πούμε στους εαυτούς μας ότι δεν έχουν καμία σημασία ή σημαντικότητα όσο και εάν εμείς το κάνουμε αυτό με το να τα κρύβουμε με την υποτίμηση τους.
Εντούτοις, ο πιό συνηθισμένος τρόπος να κρύβουμε παράξενα και περίεργα πράγματα από μας, είναι με την rationalization (εκλογίκευση τους ή τον ορθολογισμό τους ), το οποίο σημαίνει να πούμε στους εαυτούς μας ότι αυτά δεν ήταν πραγματικά παράξενα κατά τα άλλα.
Πάλι, κάποιος μπορεί να δώσει μια δικαιολογία για κάτι και η δικαιολογία του μπορεί να ηχήσει πολύ καλή, αλλά τότε ένας επισημαίνει σε αυτόν ότι δεν είναι πραγματικά καλή-αμέσως αυτός του προσφέρει μια εξ`ολοκλήρου διαφορετική δικαιολογία για το ίδιο πράγμα, και όταν αποδεικνύεται το λάθος, αυτός παράγει ακόμα μια δικαιολογία : και έτσι συνεχίζεται το έργο...
Η αιτία για αυτήν την πολλαπλότητα των εξηγήσεων είναι ότι όταν ορθολογίζουμε συνεχώς δεν είμαστε ικανοί να δώσουμε την πραγματική αιτία για την πράξη μας ή την τοποθέτησή μας σε ένα θέμα επειδή είναι ασυνείδητη, και εάν δεν δίνουμε την αληθινή αιτία δεν πειράζει πραγματικά τι άλλες δικαιολογίες δίνουμε –όλες είναι τόσο καλές ( ή τόσο κακές ) όσο οποιαδήποτε άλλη, και εμείς είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι με το να τις δοκιμάζουμε όλες την μια και μετά την άλλη : οτιδήποτε, στην πραγματικότητα, είναι καλύτερο απότι να ανακαλύψουμε τον αληθινό λόγο ή αιτία.
Μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει εαν κάποια ή κάποιος είναι ερωτευμένος/η μαζί σου και το κρύβει απ τον εαυτό του, πόσο η ορθολογιστική βλακεία θα πέσει σύννεφο...
ή στους χωρισμούς που αυτοί που χωρίζουν άνετα ορθολογικοποιούν τους λόγους που θέλουν να χωρίσουν μην αφήνοντας την άλλη πλευρά σε "χλωρό κλαρί", ορθολογικοποιώντας νέους λόγους απότρεψης του να κάνει κάτι άλλο η άλλη πλευρά...
φαντάζεστε τη συνέχεια : παράνοια χωρίς γυρισμό...
όταν το χάρισμα της λογικής σε οδηγεί στο σκοτάδι της ψυχοπάθειας...
το χειρότερο ακόμα όταν βλέπεις κάποιον ή κάποια να ορθολογικοποιεί συνεχώς, όπως κάνουν οι περισσότεροι, στο τέλος καταλήγει ένα "ακαυλο " πράγμα και απομακρύνεσαι μια ώρα νωρίτερα απο κοντά του
κοστολογώντας του παντελή αδυναμία εκφρασης του εαυτού του,
εξ αιτίας του ότι δεν έχει καμιά επαφή με το κέντρο του....
έτσι ο ορθολογισμός εμφανίζεται φυσικά, και είναι μια ακριβής απάτη και εξαπάτηση όταν κουραζόμαστε για να αποτρέψουμε κάποιον άλλο ακόμα να ανακαλύψει την πραγματική μας αιτία, αλλά διαφέρει στο γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι την δίνουμε στους εαυτούς μας που είναι εξαπατημένοι –αν τελικά δεν εξαπατάμε τον οποιοδήποτε, ούτε ακόμη και τους εαυτούς μας....
αυτό που συμβαίνει είναι μάλλον ότι είμαστε εξαπατημένοι....
γιατί Εμείς αληθινά σκεφτόμαστε ότι οι λόγοι που δίνουμε είναι οι σωστοί και έτσι είμαστε σε θέση να αποφεύγουμε να παρατηρούνται τα παράξενα πράγματα τα οποία πραγματοποιούνται....
το φαινόμενο παρατηρείται στα πιο έξυπνα και λογικά ζώδια...
αρχής γενομένης με τους Δίδυμους,Ζυγούς και Υδροχόους
και ακολουθούν τα ζώδια της Γής...
η φωτιά δεν πολυενδιαφέρεται για τον ορθολογισμό καθώς και τα ζώδια του Νερού, τα οποία καταλήγουν δικτάτορες του συναισθήματος προκειμένου να αποφεύγουν τη λογική επεξεργασία....
εσείς τι ορθολογικοποιείται απ τη ζωή σας...?
κυρίως εδώ μέσα στα social media...?
μήπως την επανάσταση ?
γιατί τα είδαμε και αυτά...
ή μήπως είστε σε κατάσταση ψύχωσης με κάποια, κάποιον και παραπλανάτε πρώτα εσάς και μετά τους άλλους...
Λέμε τώρα....
Καλησπέραααα ...
υγ : δυστυχώς δεν μπορώ χρόνια να βρώ το βιβλίο του David Cox,
το οποίο είναι out of print που αναλύει πιο διεξοδικά το θέμα...
Rationalization : η πεποίθηση ότι κάποιος ξέρει γιατί έκανε κάτι, όταν στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν απόλυτα διαφορετικός...
και δυστυχώς τον κρύβει ακόμα και απ τον εαυτό του, όχι λόγω τακτικής αλλά κυρίως απο αυταπάτες απέναντι στον ίδιο....
με όλες και όλους αυτούς που ρασιοναλίζουν έχω γίνει
ο απόλυτος εχθρός τους τα τελευταία χρόνια...
και δυστυχώς ορθολογικοποιούν όλο και περισσότερο
με τρανότερο παράδειγμα τους πολιτικούς του νεοφιλελευθερισμού
και τα "τσιράκια" τους...
που ορθολογικοποιούν το φασισμό τους, προκειμένου να μας εξαθλιώσουν....
Rationalization : η πεποίθηση ότι κάποιος ξέρει γιατί έκανε κάτι, όταν στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν απόλυτα διαφορετικός...
Έχοντας πια, μια τεράστια εμπειρία, με όλο αυτό που παρακολουθώ μια πενταετία στο fcb και καθόσον θέλω να έχω τον έλεγχο σε ότι γράφω και έχω γράψει απ τη μια, και απ την άλλη το θέμα της Συνέχειας στη ζωή μου, παίρνει διαστάσεις όπως οι συνεχείς ακολουθίες και συναρτήσεις...
ψάχνω πάντα το παρελθόν εδώ μέσα, μέχρις και τα σχόλια που μου έχουν κάνει..
και έχω καταλήξει σε συμπεράσματα που με έχουν "τρομάξει" ...
απ την ασυνέπεια και την μη συνέχεια...
και επειδή : Delusion arises when we are insensitive to incoherence....
καταλαβαίνετε ότι ανοίγει ο δρόμος σε μια εξαπάτηση του εαυτού μας, εξαπατώντας συνεχώς τους άλλους...
Κατ `αρχήν πρέπει να θυμόμαστε ότι η συνεχής κατάπνιξη συναισθημάτων σκέψεων και ιδεών δημιουργεί φοβερά προβλήματα.
Όταν κάτι καταπνίγεται αυτό ακόμα επηρεάζει τη συνειδητή ζωή.
Τα καταπνιγμένα στοιχεία είναι ασυνείδητα και αυτά εκφράζονται με πολλόυς τρόπους οι οποίοι μπορεί να εμφανίζονται «παράξενοι».
και εδώ θα πρεπει να επισημάνουμε, ότι σε παράξενες επιδράσεις πέφτει ένα άτομο, όταν η ταύτιση του με την persona αρχίζει και διαλύεται, γιατί κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί απ τον εαυτό του για χάρη μιας τεχνητής προσωπικότητας, χωρις να υποστεί κάποια τιμωρία...
αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η ταύτιση με την περσόνα, δεν διαταράσσεται επειδή το άτομο αυτό επιτρέπει στο ταίρι του οι διαταραχές και οι παραξενιές του να εκδηλώνονται μέσα απ αυτό το ταίρι, που φυσικά δεν αντιλαμβάνεται τίποτε και οδηγείται στην νεύρωση...
Αυτό που μπορεί να εμφανιστεί παράξενο στην περίπτωση μας, είναι ότι κάτι μπορεί να συνεχίσει να συμβαίνει, χωρίς ένα πρόσωπο να γίνεται ενήμερο απ`αυτό στη ζωή του, η οποία επηρεάζεται από πράγματα που αυτός δεν ξέρει τίποτα περίπου, αλλά αυτό είναι βέβαιο ότι συμβαίνει, και οι άνθρωποι παρουσιάζουν την περισσότερο εξαιρετική δυνατότητα να παραμείνουν ενήμεροι για τα παράξενα πράγματα που λένε ή κάνουν που αυτά είναι προφανή σε άλλους ανθρώπους.
Δύο απλοί τρόποι με τους οποίους κρύβουμε τα παράξενα πράγματα από τους εαυτούς μας είναι με την περαιτέρω καταστολή και με την υποτίμηση τους : από την καταστολή βγάζουμε απλά το παράξενο γεγονός από τα μυαλά μας, και με την υποτίμηση αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι αυτό έχει την οποιαδήποτε πραγματική σημασία.
Παραδείγματος χάριν, υπόθεσε ότι αντιπαθούμε κάποιον αλλά δεν αναγνωρίζουμε ότι εμείς αντιπαθούμε αυτό το πρόσωπο (δηλ. υπόθεσε ότι καταστέλλουμε την αντιπάθειά μας γι`αυτόν ), και υπόθεσε ότι η αντιπάθεια αυτή εκφράζεται με το να μας αναγκάσει να ξεχάσουμε να του απαντήσουμε στο inbox ή να του ταχυδρομήσουμε μια επιστολή σε αυτόν via e-mail.
Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε ότι κάναμε αυτό το λάθος, ακόμα και αφού έχουμε βρεί την επιστολή και την έχουμε ταχυδρομήσει.
Έτσι κρύβουμε τα παράξενα πράγματα με περαιτέρω καταστολή.
Εάν τα παράξενα πράγματα είναι πρόχειρες λέξεις που ξεφεύγουν απ`τη γλώσσα ή παράξενες ιδέες, είναι πολύ εύκολο να πούμε στους εαυτούς μας ότι δεν έχουν καμία σημασία ή σημαντικότητα όσο και εάν εμείς το κάνουμε αυτό με το να τα κρύβουμε με την υποτίμηση τους.
Εντούτοις, ο πιό συνηθισμένος τρόπος να κρύβουμε παράξενα και περίεργα πράγματα από μας, είναι με την rationalization (εκλογίκευση τους ή τον ορθολογισμό τους ), το οποίο σημαίνει να πούμε στους εαυτούς μας ότι αυτά δεν ήταν πραγματικά παράξενα κατά τα άλλα.
Πάλι, κάποιος μπορεί να δώσει μια δικαιολογία για κάτι και η δικαιολογία του μπορεί να ηχήσει πολύ καλή, αλλά τότε ένας επισημαίνει σε αυτόν ότι δεν είναι πραγματικά καλή-αμέσως αυτός του προσφέρει μια εξ`ολοκλήρου διαφορετική δικαιολογία για το ίδιο πράγμα, και όταν αποδεικνύεται το λάθος, αυτός παράγει ακόμα μια δικαιολογία : και έτσι συνεχίζεται το έργο...
Η αιτία για αυτήν την πολλαπλότητα των εξηγήσεων είναι ότι όταν ορθολογίζουμε συνεχώς δεν είμαστε ικανοί να δώσουμε την πραγματική αιτία για την πράξη μας ή την τοποθέτησή μας σε ένα θέμα επειδή είναι ασυνείδητη, και εάν δεν δίνουμε την αληθινή αιτία δεν πειράζει πραγματικά τι άλλες δικαιολογίες δίνουμε –όλες είναι τόσο καλές ( ή τόσο κακές ) όσο οποιαδήποτε άλλη, και εμείς είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι με το να τις δοκιμάζουμε όλες την μια και μετά την άλλη : οτιδήποτε, στην πραγματικότητα, είναι καλύτερο απότι να ανακαλύψουμε τον αληθινό λόγο ή αιτία.
Μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει εαν κάποια ή κάποιος είναι ερωτευμένος/η μαζί σου και το κρύβει απ τον εαυτό του, πόσο η ορθολογιστική βλακεία θα πέσει σύννεφο...
ή στους χωρισμούς που αυτοί που χωρίζουν άνετα ορθολογικοποιούν τους λόγους που θέλουν να χωρίσουν μην αφήνοντας την άλλη πλευρά σε "χλωρό κλαρί", ορθολογικοποιώντας νέους λόγους απότρεψης του να κάνει κάτι άλλο η άλλη πλευρά...
φαντάζεστε τη συνέχεια : παράνοια χωρίς γυρισμό...
όταν το χάρισμα της λογικής σε οδηγεί στο σκοτάδι της ψυχοπάθειας...
το χειρότερο ακόμα όταν βλέπεις κάποιον ή κάποια να ορθολογικοποιεί συνεχώς, όπως κάνουν οι περισσότεροι, στο τέλος καταλήγει ένα "ακαυλο " πράγμα και απομακρύνεσαι μια ώρα νωρίτερα απο κοντά του
κοστολογώντας του παντελή αδυναμία εκφρασης του εαυτού του,
εξ αιτίας του ότι δεν έχει καμιά επαφή με το κέντρο του....
έτσι ο ορθολογισμός εμφανίζεται φυσικά, και είναι μια ακριβής απάτη και εξαπάτηση όταν κουραζόμαστε για να αποτρέψουμε κάποιον άλλο ακόμα να ανακαλύψει την πραγματική μας αιτία, αλλά διαφέρει στο γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι την δίνουμε στους εαυτούς μας που είναι εξαπατημένοι –αν τελικά δεν εξαπατάμε τον οποιοδήποτε, ούτε ακόμη και τους εαυτούς μας....
αυτό που συμβαίνει είναι μάλλον ότι είμαστε εξαπατημένοι....
γιατί Εμείς αληθινά σκεφτόμαστε ότι οι λόγοι που δίνουμε είναι οι σωστοί και έτσι είμαστε σε θέση να αποφεύγουμε να παρατηρούνται τα παράξενα πράγματα τα οποία πραγματοποιούνται....
το φαινόμενο παρατηρείται στα πιο έξυπνα και λογικά ζώδια...
αρχής γενομένης με τους Δίδυμους,Ζυγούς και Υδροχόους
και ακολουθούν τα ζώδια της Γής...
η φωτιά δεν πολυενδιαφέρεται για τον ορθολογισμό καθώς και τα ζώδια του Νερού, τα οποία καταλήγουν δικτάτορες του συναισθήματος προκειμένου να αποφεύγουν τη λογική επεξεργασία....
εσείς τι ορθολογικοποιείται απ τη ζωή σας...?
κυρίως εδώ μέσα στα social media...?
μήπως την επανάσταση ?
γιατί τα είδαμε και αυτά...
ή μήπως είστε σε κατάσταση ψύχωσης με κάποια, κάποιον και παραπλανάτε πρώτα εσάς και μετά τους άλλους...
Λέμε τώρα....
Καλησπέραααα ...
υγ : δυστυχώς δεν μπορώ χρόνια να βρώ το βιβλίο του David Cox,
το οποίο είναι out of print που αναλύει πιο διεξοδικά το θέμα...
Rationalization : η πεποίθηση ότι κάποιος ξέρει γιατί έκανε κάτι, όταν στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν απόλυτα διαφορετικός...
και δυστυχώς τον κρύβει ακόμα και απ τον εαυτό του, όχι λόγω τακτικής αλλά κυρίως απο αυταπάτες απέναντι στον ίδιο....
με όλες και όλους αυτούς που ρασιοναλίζουν έχω γίνει
ο απόλυτος εχθρός τους τα τελευταία χρόνια...
και δυστυχώς ορθολογικοποιούν όλο και περισσότερο
με τρανότερο παράδειγμα τους πολιτικούς του νεοφιλελευθερισμού
και τα "τσιράκια" τους...
που ορθολογικοποιούν το φασισμό τους, προκειμένου να μας εξαθλιώσουν....
