to infinity and beyond...
το Φθινόπωρο είναι η φυσική θέση στη ψυχολογία του βάθους, εκεί που κατοικεί ο your inner partner....και σ αυτή τη φάση εσωτερικά αποχωρίζεσαι απ αυτόν ή απ αυτή, για να μπορείς να τον δεις εξωτερικά...
Αλλά τι είναι χωρισμός ? ..."χωρισμός είναι να μην με βλέπω στα μάτια σου..." ...έτσι τα μάτια σου είναι βουρκωμένα γι αυτά που διαισθάνεσαι ότι έρχονται..έτσι μπορεί να τρέμεις, και το τρέμουλο είναι chill out,ένας ρυθμός που σε κάνει να ψάχνεις με αγωνία να εκφράσεις την υποκειμενική σου διάσταση του δικού σου...εσύ....
Αλλά αγάπη μου εσύ....Ξέρεις τι είναι η επιτυχία ? Ένα μπαλόνι που φουσκώνει συνεχώς μέχρις να σπάσει...Και μετά ?
Εκεί φαίνεται το Μεγαλείο σου...Στην Πτώση...Πως αντιδρούμε..
πάντα μου άρεσαν οι έκπτωτοι πρίγκηπες, που συνέχιζαν να είναι πρίγκηπες, όχι πια στα μάτια των άλλων...αλλά στη δική τους Ψυχή...
και εγώ είμαι ένας πρίγκηπας, που ψάχνω να αγκαλιάσω την επόμενη απροστάτευτη ψυχή...το επόμενο γλυκό όμορφο κορίτσι....είναι η μοίρα μου...
Και το κυριότερο : πως αντιδράς να βλέπεις step by step τη δική σου την πτώση...το αντίτιμο της διάλυσης των ναρκισσιστικών σου ψευδαισθήσεων είναι η Γνώση...
όλα αυτά νιώθωντας τη μουσική και το ρυθμό στο σώμα σοτ, ακούγοντας το τραγούδι ξανά και ξανά...
Στον ''Ξένο" του Αλμπέρ Καμύ, ρώτησαν το γιατρό που χρωστάει την τόση σοφία του, και αυτός απάντησε : ''Στον πόνο!"...
Τελικά η δική μου κάθοδος στα 00`ς δεν ήταν και τόσο zerow...
Μου έμαθα την Πτώση απ`το "ξεφούσκωμα" και τη διόγκωση...όταν όλοι οι άλλοι φούσκωναν και φούσκωναν...
και εγώ έμενα με μερικούς φίλους αγαπημένους....
χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να μαζευτούν αυτά τα τραγούδια..να μαζέψω αυτή τη γνώση...να εκπαιδευτώ να εκφράζομαι απο τους καλύτερους δασκάλους....και στο τέλος να τα πετάξω όλα, και να βλέπω πως εκφράζονται οι μικρές Περσεφόνες, με το χαμόγελο τους ....και με τα δάκρυα τους....τι να την κάνεις την έκφραση, όταν δεν είναι αναγεννησιακή, και είναι κλινική....
Να πάω πολύ μακριά...Να αφήσω δίσκους,βιβλία και cd να σκεπαστούν απ`τη σκόνη..να ζεσταθώ κάτω απ`άλλους αστερισμούς..
Να γευτώ κι άλλη λύπη...να πω κι άλλα "τετέλεσται" να πιάνω τα χέρια μου και να νομίζω ότι υπάρχουν καρφιά.....για να καταλάβω ότι δεν είναι ανάγκη να τρελαθεί κανείς για να γίνει ή να νομίζει ότι έγινε ευτυχισμένος...
Ευτυχισμένος δεν θα γίνεις ούτε σαν τρελός ούτε σαν γνωστικός.....
στον κόσμο αυτό πρέπει να το πάρεις απόφαση :και καλλιτέχνης κι ευτυχισμένος δε θα γίνεις.Την ευτυχία ή θα την γευτείς ή θα την προετοιμάσεις για τους άλλους.και τα δύο μαζί δε γίνεται..
Η Ζωή σε διάλεξε να την υπηρετήσεις .όχι για να την απολάψεις...Αλλά τότε ...αν είναι έτσι όπως λες πως μπόρεσες εσύ χωρίς ευτυχία να σύρεις ως εδώ την ύπαρξη σου ?Μήπως ανακάλυψες μέσα απ`τα ρουμάνια της ζωής, κανένα μονοπάτι που μπορείς να το περάσεις χωρίς να ξεσκιστείς?
Οχι.Ανεκάλυψες όμως κάτι άλλο : τη μέθοδο να δίνεις λίγη ευτυχία στους άλλους....τα λεξικά δεν τη γράφουν έτσι...τη λένε μαρτύριο, αλλά ποιός ξέρει ? μπορεί αυτή να είναι η πραγματική -και η μόνη-ecstasy...
Σήμερα ο Ηλίας ήρθε απ το σπίτι και πήρε όλο το υλικό απ τα 00s...σκονισμένα, με τις μνήμες ανακατεμένες, για να το παραδώσει στα Λύκεια και σε Γυμνάσια , μια πρακτική βοήθεια, όπως αυτός ξέρει καλύτερα να τη κάνει....
Σήμερα διαπίστωσα πόσο trickster είμαι...κλέβω τους πάντες...απ το Λουντέμη στην έκσταση, το κείμενο που περιγράφηκε παραπάνω, μέχρις τα χαμόγελα και τα συναισθήματα απ τα μικρά παιδιά....
Δεν υπάρχει τίποτε αυθεντικό δικό μου....πετάω συνεχώς και ότι βλέπω το "κλέβω" και το δίνω με το δικό μου τρόπο....αυτή είναι η δική μου ποίηση, να μπάινω στον κάθε κήπο και να κλέβω ότι λουλούδι βλέπω....
Γι αυτό και απο trickster, με κάνουν Προμηθέα....
Γιατί θέλω να φτιάξω τη δική μου φυλή.....που με μια κίνηση να "κλείνεις" όλα τα φύλα με το joker σου....
Στη δική σου παρτίδα, στο δικό σου παιγνίδι, είμαι ο δικός σου joker....αλλά το παιγνίδι το κάνεις εσύ...αυτή είναι η δική μου individual voice....ένας joker....που όταν φεύγω ...δεν μπορείς να κλείσεις ποτέ.....
Γιατί στο βουνό των indras υπάρχει ένα σύμπλεγμα απο μαργαριτάρια, που είναι διαρθρωμένα κατά τέτοιο τρόπο, που όταν κοιτάς το ένα, όλα τα άλλα αντανακλούνται μέσα σ αυτό ....
Αυτό ακριβώς είμαι...έπρεπε να περάσουν 50 χρόνια και....παίζοντας μ αυτά για να μπορέσω να με δώ,....αφού σταμάτησα να "με βλέπω στα μάτια σου"...
Αυτό είναι το φθινόπωρο....η anima σου or animus σου....
δηλ.αυτό που νομίζεις ότι είσαι.....δηλ. αυτό, που δεν είσαι......
Καλημέραααααααααααααα
υγ : το άρθρο ανέβηκε στο fcb στις 4/10/2013
το Φθινόπωρο είναι η φυσική θέση στη ψυχολογία του βάθους, εκεί που κατοικεί ο your inner partner....και σ αυτή τη φάση εσωτερικά αποχωρίζεσαι απ αυτόν ή απ αυτή, για να μπορείς να τον δεις εξωτερικά...
Αλλά τι είναι χωρισμός ? ..."χωρισμός είναι να μην με βλέπω στα μάτια σου..." ...έτσι τα μάτια σου είναι βουρκωμένα γι αυτά που διαισθάνεσαι ότι έρχονται..έτσι μπορεί να τρέμεις, και το τρέμουλο είναι chill out,ένας ρυθμός που σε κάνει να ψάχνεις με αγωνία να εκφράσεις την υποκειμενική σου διάσταση του δικού σου...εσύ....
Αλλά αγάπη μου εσύ....Ξέρεις τι είναι η επιτυχία ? Ένα μπαλόνι που φουσκώνει συνεχώς μέχρις να σπάσει...Και μετά ?
Εκεί φαίνεται το Μεγαλείο σου...Στην Πτώση...Πως αντιδρούμε..
πάντα μου άρεσαν οι έκπτωτοι πρίγκηπες, που συνέχιζαν να είναι πρίγκηπες, όχι πια στα μάτια των άλλων...αλλά στη δική τους Ψυχή...
και εγώ είμαι ένας πρίγκηπας, που ψάχνω να αγκαλιάσω την επόμενη απροστάτευτη ψυχή...το επόμενο γλυκό όμορφο κορίτσι....είναι η μοίρα μου...
Και το κυριότερο : πως αντιδράς να βλέπεις step by step τη δική σου την πτώση...το αντίτιμο της διάλυσης των ναρκισσιστικών σου ψευδαισθήσεων είναι η Γνώση...
όλα αυτά νιώθωντας τη μουσική και το ρυθμό στο σώμα σοτ, ακούγοντας το τραγούδι ξανά και ξανά...
Στον ''Ξένο" του Αλμπέρ Καμύ, ρώτησαν το γιατρό που χρωστάει την τόση σοφία του, και αυτός απάντησε : ''Στον πόνο!"...
Τελικά η δική μου κάθοδος στα 00`ς δεν ήταν και τόσο zerow...
Μου έμαθα την Πτώση απ`το "ξεφούσκωμα" και τη διόγκωση...όταν όλοι οι άλλοι φούσκωναν και φούσκωναν...
και εγώ έμενα με μερικούς φίλους αγαπημένους....
χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να μαζευτούν αυτά τα τραγούδια..να μαζέψω αυτή τη γνώση...να εκπαιδευτώ να εκφράζομαι απο τους καλύτερους δασκάλους....και στο τέλος να τα πετάξω όλα, και να βλέπω πως εκφράζονται οι μικρές Περσεφόνες, με το χαμόγελο τους ....και με τα δάκρυα τους....τι να την κάνεις την έκφραση, όταν δεν είναι αναγεννησιακή, και είναι κλινική....
Να πάω πολύ μακριά...Να αφήσω δίσκους,βιβλία και cd να σκεπαστούν απ`τη σκόνη..να ζεσταθώ κάτω απ`άλλους αστερισμούς..
Να γευτώ κι άλλη λύπη...να πω κι άλλα "τετέλεσται" να πιάνω τα χέρια μου και να νομίζω ότι υπάρχουν καρφιά.....για να καταλάβω ότι δεν είναι ανάγκη να τρελαθεί κανείς για να γίνει ή να νομίζει ότι έγινε ευτυχισμένος...
Ευτυχισμένος δεν θα γίνεις ούτε σαν τρελός ούτε σαν γνωστικός.....
στον κόσμο αυτό πρέπει να το πάρεις απόφαση :και καλλιτέχνης κι ευτυχισμένος δε θα γίνεις.Την ευτυχία ή θα την γευτείς ή θα την προετοιμάσεις για τους άλλους.και τα δύο μαζί δε γίνεται..
Η Ζωή σε διάλεξε να την υπηρετήσεις .όχι για να την απολάψεις...Αλλά τότε ...αν είναι έτσι όπως λες πως μπόρεσες εσύ χωρίς ευτυχία να σύρεις ως εδώ την ύπαρξη σου ?Μήπως ανακάλυψες μέσα απ`τα ρουμάνια της ζωής, κανένα μονοπάτι που μπορείς να το περάσεις χωρίς να ξεσκιστείς?
Οχι.Ανεκάλυψες όμως κάτι άλλο : τη μέθοδο να δίνεις λίγη ευτυχία στους άλλους....τα λεξικά δεν τη γράφουν έτσι...τη λένε μαρτύριο, αλλά ποιός ξέρει ? μπορεί αυτή να είναι η πραγματική -και η μόνη-ecstasy...
Σήμερα ο Ηλίας ήρθε απ το σπίτι και πήρε όλο το υλικό απ τα 00s...σκονισμένα, με τις μνήμες ανακατεμένες, για να το παραδώσει στα Λύκεια και σε Γυμνάσια , μια πρακτική βοήθεια, όπως αυτός ξέρει καλύτερα να τη κάνει....
Σήμερα διαπίστωσα πόσο trickster είμαι...κλέβω τους πάντες...απ το Λουντέμη στην έκσταση, το κείμενο που περιγράφηκε παραπάνω, μέχρις τα χαμόγελα και τα συναισθήματα απ τα μικρά παιδιά....
Δεν υπάρχει τίποτε αυθεντικό δικό μου....πετάω συνεχώς και ότι βλέπω το "κλέβω" και το δίνω με το δικό μου τρόπο....αυτή είναι η δική μου ποίηση, να μπάινω στον κάθε κήπο και να κλέβω ότι λουλούδι βλέπω....
Γι αυτό και απο trickster, με κάνουν Προμηθέα....
Γιατί θέλω να φτιάξω τη δική μου φυλή.....που με μια κίνηση να "κλείνεις" όλα τα φύλα με το joker σου....
Στη δική σου παρτίδα, στο δικό σου παιγνίδι, είμαι ο δικός σου joker....αλλά το παιγνίδι το κάνεις εσύ...αυτή είναι η δική μου individual voice....ένας joker....που όταν φεύγω ...δεν μπορείς να κλείσεις ποτέ.....
Γιατί στο βουνό των indras υπάρχει ένα σύμπλεγμα απο μαργαριτάρια, που είναι διαρθρωμένα κατά τέτοιο τρόπο, που όταν κοιτάς το ένα, όλα τα άλλα αντανακλούνται μέσα σ αυτό ....
Αυτό ακριβώς είμαι...έπρεπε να περάσουν 50 χρόνια και....παίζοντας μ αυτά για να μπορέσω να με δώ,....αφού σταμάτησα να "με βλέπω στα μάτια σου"...
Αυτό είναι το φθινόπωρο....η anima σου or animus σου....
δηλ.αυτό που νομίζεις ότι είσαι.....δηλ. αυτό, που δεν είσαι......
Καλημέραααααααααααααα
υγ : το άρθρο ανέβηκε στο fcb στις 4/10/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου