memories from the past

memories from the past...

απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι ερωτευμένος μόνιμα με κάποιο κορίτσι....

ακόμα και όταν ήμουνα παντρεμένος ....
(όχι δεν εννοώ ότι την απατούσα),
αλλά ήταν κολλημένο το μυαλό μου κάθε δύο χρόνια με κάποια διαφορετική κοπέλα....
μπορεί να μην άντεχα το τόσο συνέχεια...face to face ....

μπορεί και η μαγκιά της ίσως ή η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα μου, της τότε συμβίας μου, ήταν να ελκύει όλη εκείνη την ενέργεια επάνω της και να την σωματικοποιεί.....

μπορεί να έκανε και sexual magic ....

όλα μπορεί....τέτοιος ήμουνα, τέτοια χρειαζόμουνα και ήθελα...

στο remix των Saint Etienne early 90s, ενός απλού τραγουδιού του Neil Young , ένα μίγμα ecstasy και υπερβολικής βιταμίνης C...

ήμουνα μόνο μ αυτή ερωτευμένος...και ήταν και αυτή ...
ανεξάρτητα του τι έγινε μετά...

κάποια στιγμή απ τις πολλές μαγείες που έκανε ο ένας στον άλλο, "μπλέξαμε τα μπούτια" μας...

και αυτό κράτησε τρία χρόνια, μέχρις που γεννήθηκε η κόρη μου...

αλλά πάντα θα θυμάμαι μ αυτό το τραγούδι,και το συναίσθημα του : ότι ο έρωτας είναι η γιορτή της καθημερινότητας....
και ότι αν δεν αντέχετε την καθημερινότητα :στείλτε τον στην ευχή του Θεού, εκτός και αν δεν το αντέχετε και θέλετε τη θαλπωρή της ομάδας και της οικογένειας...

αν φέρνει χρήματα, δεν το συζητάμε...καλά κάνετε...με τέτοια ανεργία...

μόνο που ποτέ δεν θα είστε ο εαυτός σας, αλλά ένα θυμωμένο ανθρωπάκι ...

γιατί με όσους ακόμα ανθρώπους και αν ερωτευτώ, το συναίσθημα του έρωτα είναι ένα...το ίδιο που έχω μικρό παιδί....

απ την Μαρίνα του 70, στη Δήμητρα του 90 και την Αργυρώ του 2004...και στα 2013 με την  πιο αισθησιακή ταινία των 70s....

και δεν πειράζει αν δεν πραγματοποιηθεί....ή πραγματοποιηθεί λίγο...
το κρατάς μέσα σου και πορεύεσαι ...
το κρατάς μέσα σου και το συμβολοποιείς....

το χρειάζεσαι απαραίτητα μέσα σου, για να μπορείς να κάνεις ανθρώπινες σχέσεις ....
το χρειάζεσαι μέσα σου, μήπως και γίνεις ο εαυτός σου...
το χρειάζεσαι απαραίτητα μέσα σου μήπως και δεν χάνεις τον εαυτό σου στον άλλο...ή στην άλλη....

το χρειάζεσαι μήπως και σου δώσει την πολυπόθητη έμπνευση και αναστήσεις κανένα παγανιστικό θεό και σε οδηγήσει στο μεγαλύτερο καρναβάλι της ζωής που τόσο έχεις στερηθεί....

το χρειάζεσαι γιατί μετά το θάνατο του δικού σου χριστιανικού Θεού, έχεις ανάγκη της λατρείας....

Και μόνο όταν λατρεύεις κάποια αληθινά, το κεφάλι σου αρχίζει και μετράει τα άστρα και αναρωτιέται σε ποιό μέρος και χώρο ανήκεις....

και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ένα σύμβολο μόνο, δεν είναι ένα όνομα μόνο.....

είναι η ίδια η φλόγα της ζωής....

Καλημέραααααααα.......και όμορφη Κυριακή....

και αν τσακώνεστε με τους συντρόφους σας....υπαρχει λύση....τον κοιτάτε στα μάτια....αν δεν σταματήσει τον φιλάτε στο στόμα...και αν συνεχίζει .....
τον στέλνετε στο διάολο....

εκεί μπορεί να συνέλθει, ποιός ξέρει....