the aftermath of
full moon ....: encounter with invisible
....θυμάμαι ήταν αρχές 1974, και είχα περάσει απ το σπίτι σου στην Ανδρομάχης ....τεύχη του καινούργιου περιοδικού hxos hi fi, που έμελλε να γίνει το klik στη ζωή μας αργότερα...
ήσουνα με το Βάνια εκεί και τσακωνόσασταν επειδή του άρεσαν οι war και ο Barry white.
..και εσένα σου άρεσαν οι stones ...
άλλωστε γι αυτό κολλήσαμε...μας άρεσαν οι stones και στους δύο παθολογικά....εμένα το jumpin jack flash και εσένα το sympathy for the devil...τι να κάναμε ...τα χορεύαμε και τα δύο στα parties μας, ενώ συμπληρώσαμε το brown sugar....σου ζήτησα να συμπληρώσω και το its only rock and roll και γκρίνιαζες ότι ήμουνα εμπορικός....
έλα όμως που εκείνη την ώρα, έπαιζε ο δίσκος που είχες βάλλει με τον David Bowie...και μάλιστα αυτό το τραγούδι, και προσπαθώντας να σε διακόψω απ τη συνεχή πλάκα που έκανες στο Βάνια...Απο εκείνη την ώρα άρχισε και ο έρωτας μας με τον David...και αυτός ο Βάνιας τι πλάκα μας έκανε...γι αυτό...αφού η μόδα τότε ήταν η soul music....
3 μέρες αποβολή ήταν το τίμημα της αγάπης μας για τον David Bowie,αφού μέσα στην τάξη τραγουδούσαμε το rebel rebel....που ήταν και εύκολο στο ρυθμό να τραγουδηθεί...και η καθηγήτρια των Μαθηματικών μας "φιλοδώρησε" κανονικά...και μετά απο αυτό κλειστήκαμε στο σπίτι σου, μελετώντας την παραγοντοποίηση και τις εξισώσεις β βαθμού που ονομάζονταν :roxy music..παρόλο που προσπαθούσες να τα βάλλεις με τα μεταφυσικά μου χασίματα...because you were virgo sign...
πως να μη "φρίξω" αργότερα στα χρόνια, όταν το ωροσκόπιο της πρώην γυναίκας μου,ανεκάλυψα ότι ήταν κατά 2/3 σαν το δικό σου και το 1/3 ...του αδελφού μου...άλλωστε τη συμπαθούσες ιδιαίτερα, γιατί είχατε βρεί πόσο σας άρεσαν οι Κριοί και ο Marlon Brando....
άλλωστε είχε μπεί η φωτογραφία στη ζωή σου...
...Είσαι το μαχαίρι με το οποίο εξερευνώ τον εαυτό μου:
...μαζί διαβάσαμε αργότερα σε ένα βίπερ το ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ...και τσακωνόμασταν κάθε φορά επειδή μας άρεσε πάρα πολύ....σε μένα έμελλε να γίνει το ρεφραίν της ζωής μου με τα κορίτσια που αγαπούσα πάρα πολύ : έγραφα συνεχώς, αντλώντας την έμπνευση απ αυτές...
Και σένα σε σημάδεψε αυτό....άλλωστε έγραφες πολύ καλύτερα απο μένα...
εσύ είχες δομή, εγώ σκόρπια συναισθήματα....
Διαβάσαμε τα Γράμματα στη Μιλένα, τελείως τυχαία: εκεί που με φιλοξενούσες για καλοκαιρινές διακοπές, στα Μέθενα...
Το διαβάσαμε σε δύο μέρες. Τα Γράμματα στη Μιλένα δεν είναι παρά η ερωτική αλληλογραφία του Κάφκα με τη Μιλένα Γιεσένσκα, μία παντρεμένη γυναίκα, εξαιρετικά ταλαντούχα αρθρογράφο, δραστήρια κομμουνίστρια, έρμαιο των παθών της, μορφινομανή και πανέμορφη.
Τα γράμματα ξεχειλίζουν ευγένεια: όλα ξεκινούν με το “Αγαπητή κυρία Μιλένα”. Ασυνήθιστο για ερωτική αλληλογραφία. Και μάλιστα όχι απλά ερωτική. Ερωτική και απεγνωσμένη......
"...και όταν ο διάβολος (shadow play),αποφασίζει να εμφανιστεί στη Μόσχα, σε σάρκα και οστά, διαλέγει για την ακολουθία του δύο δαίμονες, μια γυμνή κοπέλα, και μια μεγάλη μαύρη γάτα που μιλάει,περπατάει στα πισινά της πόδια,καπνίζει μόνο πούρα και καθαρίζει τους λογαριασμούς της μ ένα αυτόματο.Σκοπός του είναι να αναστατώσει τα πάντα με τις αναρχικές φάρσες που σκαρώνει, ξυπνώντας μέσα στους ανθρώπους τον χειρότερο εαυτό τους.Στο πέρασμα του,τα φρενοκομεία γεμίζουν, οι δυνάμεις του νόμου και της τάξεως παραλύουν, οι άνθρωποι εξευτελίζονται.
Μέσα σ αυτόν τον χαλασμό, μόνο δύο πλάσματα μένουν όρθια :ο Μαίτρ που είναι ολόψυχα αφοσιωμένος στην αναζήτηση της αλήθειας, και η αγαπημένη του Μαργαρίτα.." ...
Ο ΜΑΙΤΡ ΚΑΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Γιατί : Pleased to meet you,Hope you guess my name,But what's puzzling you ...Is the nature of my game ...Is just the nature of my game,Just as every cop is a criminal,And all the sinners saints.....
και αυτό σε βίπερ ....και εκεί λατρεία.....και αυτό έμελλε να με σημαδέψει,όπως και εσένα άλλωστε...αναστατώναμε τους άλλους με τις πλάκες μας....
Τώρα που σου γράφω Σπυράκο ...ένιωσα γιατί δεν ήλθα σήμερα, στο μνημόσυνο σου...
ξέρω γιατί "χτύπησα" πυρετό....και μάλιστα υψηλό....δεν φταίνε τα ξενύχτια που με έχουν εξαντλήσει....
αρνούμαι κατηγορηματικά ...ότι λείπεις...για πρώτη φορά στη ζωή μου, όταν σε σκέφτομαι έχω πρόβλημα με το παρόν μου...και αυτό ξέσπασε στον πυρετό....
Αλλά τι σημαίνει μνημόσυνο : Η Μνημοσύνη ( γνωστή μερικές φορές και ως Μνήμη, που όμως ήταν άλλη θεότητα) ήταν η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στους Τιτάνες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.
Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.
Αυτό που κάναμε σ όλη μας τη ζωή, ο καθένας με το δικό του τρόπο : ψάχναμε τις Μούσες μας, στο πρόσωπο των γυναικών...για έμπνευση....
Και εκεί μάλλον οργιάσαμε Σπυράκο μου....
Και τώρα που σε ήθελα για απολογισμούς, τώρα που θα κάναμε πιο μεστές ακόμα κουβέντες ...εκεί ...
" Σκεψου η ζωη να τραβαει τον δρομο της
και συ να λειπεις,
ναρχονται οι ανοιξες με πολλα διαπλατα παραθυρα
και συ να λειπεις
ναρχονται τα κοριτσια στα παγκακια του κηπου με χρωματιστα φορεματα και συ να λειπεις,
οι νεοι να κολυμπανε το μεσημερι
και συ να λειπεις.
Ενα ανθισμενο δεντρο να σκυβει στο νερο,
πολλες σημαιες ν'ανεμιζουν στα μπαλκονια,
και συ να λειπεις
κι υστερα ενα κλειδι να στριβει
η καμαρα ναναι σκοτεινη
δυο στοματα να φιλιουνται στον ισκιο
και συ να λειπεις.....
(Απ'τις γειτονιες του κοσμου).....
Αξίζει Σπύρο μου τίποτε περισσότερο στη ζωή ενός άντρα απο μια φιλία ζωής .....όταν μάλιστα φτιάχνουν μαζί τέτοιο σκληρό δίσκο στο μυαλό τους....απ τα χρόνια της εφηβείας τους....
....θυμάμαι ήταν αρχές 1974, και είχα περάσει απ το σπίτι σου στην Ανδρομάχης ....τεύχη του καινούργιου περιοδικού hxos hi fi, που έμελλε να γίνει το klik στη ζωή μας αργότερα...
ήσουνα με το Βάνια εκεί και τσακωνόσασταν επειδή του άρεσαν οι war και ο Barry white.
..και εσένα σου άρεσαν οι stones ...
άλλωστε γι αυτό κολλήσαμε...μας άρεσαν οι stones και στους δύο παθολογικά....εμένα το jumpin jack flash και εσένα το sympathy for the devil...τι να κάναμε ...τα χορεύαμε και τα δύο στα parties μας, ενώ συμπληρώσαμε το brown sugar....σου ζήτησα να συμπληρώσω και το its only rock and roll και γκρίνιαζες ότι ήμουνα εμπορικός....
έλα όμως που εκείνη την ώρα, έπαιζε ο δίσκος που είχες βάλλει με τον David Bowie...και μάλιστα αυτό το τραγούδι, και προσπαθώντας να σε διακόψω απ τη συνεχή πλάκα που έκανες στο Βάνια...Απο εκείνη την ώρα άρχισε και ο έρωτας μας με τον David...και αυτός ο Βάνιας τι πλάκα μας έκανε...γι αυτό...αφού η μόδα τότε ήταν η soul music....
3 μέρες αποβολή ήταν το τίμημα της αγάπης μας για τον David Bowie,αφού μέσα στην τάξη τραγουδούσαμε το rebel rebel....που ήταν και εύκολο στο ρυθμό να τραγουδηθεί...και η καθηγήτρια των Μαθηματικών μας "φιλοδώρησε" κανονικά...και μετά απο αυτό κλειστήκαμε στο σπίτι σου, μελετώντας την παραγοντοποίηση και τις εξισώσεις β βαθμού που ονομάζονταν :roxy music..παρόλο που προσπαθούσες να τα βάλλεις με τα μεταφυσικά μου χασίματα...because you were virgo sign...
πως να μη "φρίξω" αργότερα στα χρόνια, όταν το ωροσκόπιο της πρώην γυναίκας μου,ανεκάλυψα ότι ήταν κατά 2/3 σαν το δικό σου και το 1/3 ...του αδελφού μου...άλλωστε τη συμπαθούσες ιδιαίτερα, γιατί είχατε βρεί πόσο σας άρεσαν οι Κριοί και ο Marlon Brando....
άλλωστε είχε μπεί η φωτογραφία στη ζωή σου...
...Είσαι το μαχαίρι με το οποίο εξερευνώ τον εαυτό μου:
...μαζί διαβάσαμε αργότερα σε ένα βίπερ το ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΙΛΕΝΑ...και τσακωνόμασταν κάθε φορά επειδή μας άρεσε πάρα πολύ....σε μένα έμελλε να γίνει το ρεφραίν της ζωής μου με τα κορίτσια που αγαπούσα πάρα πολύ : έγραφα συνεχώς, αντλώντας την έμπνευση απ αυτές...
Και σένα σε σημάδεψε αυτό....άλλωστε έγραφες πολύ καλύτερα απο μένα...
εσύ είχες δομή, εγώ σκόρπια συναισθήματα....
Διαβάσαμε τα Γράμματα στη Μιλένα, τελείως τυχαία: εκεί που με φιλοξενούσες για καλοκαιρινές διακοπές, στα Μέθενα...
Το διαβάσαμε σε δύο μέρες. Τα Γράμματα στη Μιλένα δεν είναι παρά η ερωτική αλληλογραφία του Κάφκα με τη Μιλένα Γιεσένσκα, μία παντρεμένη γυναίκα, εξαιρετικά ταλαντούχα αρθρογράφο, δραστήρια κομμουνίστρια, έρμαιο των παθών της, μορφινομανή και πανέμορφη.
Τα γράμματα ξεχειλίζουν ευγένεια: όλα ξεκινούν με το “Αγαπητή κυρία Μιλένα”. Ασυνήθιστο για ερωτική αλληλογραφία. Και μάλιστα όχι απλά ερωτική. Ερωτική και απεγνωσμένη......
"...και όταν ο διάβολος (shadow play),αποφασίζει να εμφανιστεί στη Μόσχα, σε σάρκα και οστά, διαλέγει για την ακολουθία του δύο δαίμονες, μια γυμνή κοπέλα, και μια μεγάλη μαύρη γάτα που μιλάει,περπατάει στα πισινά της πόδια,καπνίζει μόνο πούρα και καθαρίζει τους λογαριασμούς της μ ένα αυτόματο.Σκοπός του είναι να αναστατώσει τα πάντα με τις αναρχικές φάρσες που σκαρώνει, ξυπνώντας μέσα στους ανθρώπους τον χειρότερο εαυτό τους.Στο πέρασμα του,τα φρενοκομεία γεμίζουν, οι δυνάμεις του νόμου και της τάξεως παραλύουν, οι άνθρωποι εξευτελίζονται.
Μέσα σ αυτόν τον χαλασμό, μόνο δύο πλάσματα μένουν όρθια :ο Μαίτρ που είναι ολόψυχα αφοσιωμένος στην αναζήτηση της αλήθειας, και η αγαπημένη του Μαργαρίτα.." ...
Ο ΜΑΙΤΡ ΚΑΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Γιατί : Pleased to meet you,Hope you guess my name,But what's puzzling you ...Is the nature of my game ...Is just the nature of my game,Just as every cop is a criminal,And all the sinners saints.....
και αυτό σε βίπερ ....και εκεί λατρεία.....και αυτό έμελλε να με σημαδέψει,όπως και εσένα άλλωστε...αναστατώναμε τους άλλους με τις πλάκες μας....
Τώρα που σου γράφω Σπυράκο ...ένιωσα γιατί δεν ήλθα σήμερα, στο μνημόσυνο σου...
ξέρω γιατί "χτύπησα" πυρετό....και μάλιστα υψηλό....δεν φταίνε τα ξενύχτια που με έχουν εξαντλήσει....
αρνούμαι κατηγορηματικά ...ότι λείπεις...για πρώτη φορά στη ζωή μου, όταν σε σκέφτομαι έχω πρόβλημα με το παρόν μου...και αυτό ξέσπασε στον πυρετό....
Αλλά τι σημαίνει μνημόσυνο : Η Μνημοσύνη ( γνωστή μερικές φορές και ως Μνήμη, που όμως ήταν άλλη θεότητα) ήταν η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στους Τιτάνες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.
Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.
Αυτό που κάναμε σ όλη μας τη ζωή, ο καθένας με το δικό του τρόπο : ψάχναμε τις Μούσες μας, στο πρόσωπο των γυναικών...για έμπνευση....
Και εκεί μάλλον οργιάσαμε Σπυράκο μου....
Και τώρα που σε ήθελα για απολογισμούς, τώρα που θα κάναμε πιο μεστές ακόμα κουβέντες ...εκεί ...
" Σκεψου η ζωη να τραβαει τον δρομο της
και συ να λειπεις,
ναρχονται οι ανοιξες με πολλα διαπλατα παραθυρα
και συ να λειπεις
ναρχονται τα κοριτσια στα παγκακια του κηπου με χρωματιστα φορεματα και συ να λειπεις,
οι νεοι να κολυμπανε το μεσημερι
και συ να λειπεις.
Ενα ανθισμενο δεντρο να σκυβει στο νερο,
πολλες σημαιες ν'ανεμιζουν στα μπαλκονια,
και συ να λειπεις
κι υστερα ενα κλειδι να στριβει
η καμαρα ναναι σκοτεινη
δυο στοματα να φιλιουνται στον ισκιο
και συ να λειπεις.....
(Απ'τις γειτονιες του κοσμου).....
Αξίζει Σπύρο μου τίποτε περισσότερο στη ζωή ενός άντρα απο μια φιλία ζωής .....όταν μάλιστα φτιάχνουν μαζί τέτοιο σκληρό δίσκο στο μυαλό τους....απ τα χρόνια της εφηβείας τους....
yg : το άρθρο ανέβηκε στις 18/11/2013 στο fcb με την ευκαιρία του μνημόσουνου του καλύτερου μου φίλου στην εφηβεία μου, Σπύρου Παπατριανταφύλλου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου