mercury retrograde : αναμνήσεις ή Νοσταλγία....
...το πρωί ως συνήθως πάω το βλαστάρι μου στη Σχολή της...σήμερα είχε όρεξη για κουβέντα, παρόλο που "έβηχε" ακόμα....
μου άνοιξε συζήτηση για τη δεκαετία του 80, για τα συμπεράσματα της, το feeling που έχει γιαυτή...γεννήθηκε early 90s...
και άρχισα να της λέω τις απόψεις μου...Νομίζω ότι απ τη δεκαετία του 80, τόχω ξαναπεί πολλές φορές, πρέπει να κρατήσουμε το do it yourself,και να αφήσουμε αυτές τις punishment of luxury δεκαετίες των 90s and 00s και να πέσουμε να βρούμε τα πράγματα απ εκεί που τα αφήσαμε : from our real self....
τα υπόλοιπα ήταν μια glamorous αυταπάτη, γιατί φορώντας τα "ρούχα του αυτοκράτορα" όχι μόνο δεν σημαίνει ότι είσαι κάποιος ή κάποια αλλά "βουλιάζεις" μέσα σε μια απύθμενη μαύρη τρύπα που τελειωμό δεν έχει
ο ναρικισσισμός της...
Για μας που συμμετείχαμε στις 30/3/1980 στο live police στο Σπόρτιγκ,η δεκαετία του 80 είχε αρχίσει απ το 77 με τους suicide και τους clash και τελείωσε με τους cure στα 1989 στη Ν.Φιλαδέλφεια...
Απο εκεί και μετά δεν νομίζω ότι έφταιγαν μόνο τα golden boys του Ν.Μαστοράκη και του Π.Κωστόπουλου, αλλά πρώτιστα εμείς που χαθήκαμε στα power games of the mainstream....
Λες και δεν ξέραμε ότι δεν μας "πάει"...Ποτέ δεν είναι αργά να ΑΡΧΊΣΟΥΜΕ απο εκεί που τα αφήσαμε...Και μεταξύ μας έχουμε αγάπες πολύ καλά κρυμμένες στην καρδιά μας....όσο και αν τις ντύσαμε ακριβά με "τα ρούχα του αυτοκράτορα"...
Και ποιός ξέρει ψάχνοντας ψάχνοντας μπορεί να δούμε inception, όνειρα μέσα στα όνειρα, και να ανακαλύψουμε τι θέλουμε.....
Ποτέ δεν κάνει λάθος ο αληθινός μας Εαυτός...
το θέμα είναι σε ποιό ντουλάπι τον κρύβουμε κάθε φορά......
Για εμας είναι πιο σημαντικά απ τα 60s...ο κόσμος δεν άλλαξε καθόλου απο τότε....Εκεί επάνω είναι κτισμένα όλα...στα 80s...
Ακόμα και η μουσική βιομηχανία, και η βιομηχανία του θεάματος...
Η κόρη μου συμφώνησε σε πολλά απ τα παραπάνω, αλλά μου είπε ότι έχω μείνει λίγο πίσω, είσαι λίγο eight-τίλας μου είπε, ...άκου φράση...και θεώρησε ευκαιρία να κάνει ένα party αφιέρωμα στα 80s...σαν γνήσιο παιδί μου...
βέβαια πολλές απόψεις της, μου έκατσαν λες και ζούσε στα 80s...απ την ώρα εκείνη νόμιζα ότι μίλαγα με τη μητέρα της....με ένα συναίσθημα lost in space, γιατί είναι φοβερό : ότι μυαλό είχε η πρώην συμβία μου, το έβλεπα live, εκσυγχρονισμένο, μπροστά μου, κάνοντας με να νιώθω ότι όχι μόνο δεν χάνεται τίποτε αλλά γίνεται μια σύνθεση και όσα χρόνια και αν περάσουν, να είναι όλα μπροστά σου...
Καλά ρε συ, τι παθαίνουν οι γυναίκες γεννώντας παιδιά...αδειάζουν παντού ?
Και βέβαια μπορώ να νιώσω το παράπονο των γονιών που τα παιδιά τους στο διαζύγιο, επιλέγουν έναν γονιό....
της πήρε όλο το μυαλό, την άφησε και ήλθε μαζί μου....βάζει σήμερα και το δικό της, και να το αποτέλεσμα...
αν το δει κάποιος πιο κυνικά...ή συμβαίνει μόνο στις κόρες ...?
σήμερα με έκανε η κόρη μου να είμαι υπερήφανος γιαυτά που έζησα με τη μητέρα της στα 80s...και σκεφτόμουν στην επιστροφή ...
πόσο μάταια μπορεί να είναι μια θυσία, προκειμένου να γίνει το βλαστάρι σου, αυτό που εσύ ασυνείδητα θέλεις γι αυτό.....
αφού όλα είναι προκαθορισμένα....
και πως είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος τι είναι καλό για το παιδί του εκ των προτέρων....και να του ετοιμάζει ένα τεραίν στο οποίο προσαρμόζεται το δικό του εσωτερικό παιδί....
γιατί άλλο το εσωτερικό μου παιδί....και άλλο το πραγματικό μου παιδί....
γιατί αυτά μπορεί να συναντιούνται ...
αλλά εαν το δικό σου εσωτερικό παιδί, υπερφαλαγγίζει το πραγματικό σου παιδί...σημαίνει ότι είσαι αγάμητος και σου λείπει ο έρωτας στη ζωή σου....
αλλά και εαν το δικό σου εσωτερικό σου παιδί είναι αδιάφορο για την εξέλιξη του εξωτερικού σου παδιού....τότε είσαι μια απελπισμένη ή απελπισμένος που ψάχνεις να βρείς με υστερικό τρόπο πως να σου συντηρήσουν το δικό σου εσωτερικό παιδί....
....γιατί Ποτέ, όταν τσακώνονται δύο πλευρές δεν φταίει μόνο η μια πλευρά....
Τα ίδια ισχύουν και στο χάσμα των Γενεών, που παίζει ανάμεσα σε γονείς και παιδιά..
Πέρα απόλα τα άλλα θέματα που έχουμε σαν γονείς, και ενήλικες ώριμοι άνθρωποι, βρισκόμαστε σε διαφορές με τα παιδιά μας…
Αυτό δεν είναι καινούργιο πάντα γινόταν....
Το καινούργιο είναι, ότι εμείς σαν μεγαλύτεροι είμαστε περισσότερο ανώριμοι απ αυτά, περιμένοντας κάποιες φορές mothering, και κάποιες άλλες φορές εμείς στην ηλικία τους η εξέγερση εναντίον των δικών μας γονιών είχε «πιάσει» κόκκινο....
επειδή μπερδεύαμε τη "μαλακία" με το sex....
και αυτά έχουν ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή και συνεπώς συναισθηματική περιμένοντας να τους μάθουμε τίποτε σοβαρό....
Αλλά, μέσα σε οποιοδήποτε δεδομένο τομέα της ζωής, οι περισσότεροι άνθρωποι στριφογυρίζουν άσκοπα , γιατί να μην το κάνουν και τα παιδιά μας ...αφού εμείς "φάγαμε" καμια 30 χρόνια σ αυτό....
εδώ ακόμα υπάρχουν γονείς με παιδιά 20 ετών, που δεν ξέρουν ακάμα με ποιόν/ά "καυλώνουν" ...
τι να καθοδηγήσουν αυτές και αυτοί....
είναι σα να περιμένουν κάποιον να τους πει τι να κάνει, και υπάρχει όμως μια μικρή μειοψηφία των ανθρώπων, που απότι φαίνεται στο ωροσκόπιο τους, μπορεί και να δίνουν όλες τις εντολές....του τι θα γίνει ....
Και αν υπάρχουν κάποια παιδιά που έχουν μια δυνατότητα για να προβάλλουν την εντύπωση ότι πάντα ξέρουν τι ακριβώς κάνουν.....
αν υπάρχει μια σιγουριά στον εαυτό τους και μια οικονομία κάποιες φορές στις δράσεις τους, που προτρέπουν τους άλλους ανθρώπους να τους αποδέχονται, και να τους εκχωρούν την ηγεμονία….
να τους παραχωρούν το προβάδισμα….
άστο μεγάλε μην ανησυχείς...."σκατά " θα τα κάνεις αν ανακατευτείς.....
Γιατί με μια τέτοια ιδιότητα που σου χρειάζεται να αναπτύξεις μια πολύ δυνατή persona την αναπτύσσουν και αργότερα τη συντρίβουν ή την συντρίβει ο χρόνος ...
έτσι δεν κάναμε και εμείς....?
γιατί το πιο σπουδαίο είναι να συντηρήσεις το συμβολισμό ενός αισθήματος του να "ανήκουν", όχι να ανήκουν σε σένα....αλλά του ότι είναι σε γνώση με την εσωτερική τους διαδρομή....
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είσαι αντισυμβατικός γονιός , αλλά μάλον πάνω απ τις συμβάσεις.....
και θα μπορείς του χρόνου ή να παίζεις με τα τριαντάφυλλα σου σε μια μονοκατοικία, ή να χαζεύεις γυμνασμένα κορμιά στη Μύκονο, ή να σπουδάζεις πια εκεί που θέλεις :στο κέντρο ψυχολογικής αστρολογίας στο Λονδίνο που είναι συνδυασμός Yungian studies and astrology....
Μήπως εσύ ξέρεις τι θέλεις να κάνεις ?....γιατί να ξέρουν αυτά...?
τουλάχιστον ας είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου...: να ξέρεις τι δεν θέλεις να κάνεις, είναι πιο εύκολο....
Και όπως λέει και ο Γουίλιαμ Μπλέικ του Λιβάνου, Χαλίλ Γκιμπράν, στο προφήτη ...
" Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.
...σας εύχομαι καλό μεσημέρι, και με τη σκέψη forget about love, αγόρι μου...
στην "έχει πάρει όλη η κόρη σου"...και χαλάλι της....
αν μας μείνει καμιά τρυφερή στιγμή επικοινωνίας, πάλι δώρο θα μας έχει κάνει ο θεός του έρωτα...
...το πρωί ως συνήθως πάω το βλαστάρι μου στη Σχολή της...σήμερα είχε όρεξη για κουβέντα, παρόλο που "έβηχε" ακόμα....
μου άνοιξε συζήτηση για τη δεκαετία του 80, για τα συμπεράσματα της, το feeling που έχει γιαυτή...γεννήθηκε early 90s...
και άρχισα να της λέω τις απόψεις μου...Νομίζω ότι απ τη δεκαετία του 80, τόχω ξαναπεί πολλές φορές, πρέπει να κρατήσουμε το do it yourself,και να αφήσουμε αυτές τις punishment of luxury δεκαετίες των 90s and 00s και να πέσουμε να βρούμε τα πράγματα απ εκεί που τα αφήσαμε : from our real self....
τα υπόλοιπα ήταν μια glamorous αυταπάτη, γιατί φορώντας τα "ρούχα του αυτοκράτορα" όχι μόνο δεν σημαίνει ότι είσαι κάποιος ή κάποια αλλά "βουλιάζεις" μέσα σε μια απύθμενη μαύρη τρύπα που τελειωμό δεν έχει
ο ναρικισσισμός της...
Για μας που συμμετείχαμε στις 30/3/1980 στο live police στο Σπόρτιγκ,η δεκαετία του 80 είχε αρχίσει απ το 77 με τους suicide και τους clash και τελείωσε με τους cure στα 1989 στη Ν.Φιλαδέλφεια...
Απο εκεί και μετά δεν νομίζω ότι έφταιγαν μόνο τα golden boys του Ν.Μαστοράκη και του Π.Κωστόπουλου, αλλά πρώτιστα εμείς που χαθήκαμε στα power games of the mainstream....
Λες και δεν ξέραμε ότι δεν μας "πάει"...Ποτέ δεν είναι αργά να ΑΡΧΊΣΟΥΜΕ απο εκεί που τα αφήσαμε...Και μεταξύ μας έχουμε αγάπες πολύ καλά κρυμμένες στην καρδιά μας....όσο και αν τις ντύσαμε ακριβά με "τα ρούχα του αυτοκράτορα"...
Και ποιός ξέρει ψάχνοντας ψάχνοντας μπορεί να δούμε inception, όνειρα μέσα στα όνειρα, και να ανακαλύψουμε τι θέλουμε.....
Ποτέ δεν κάνει λάθος ο αληθινός μας Εαυτός...
το θέμα είναι σε ποιό ντουλάπι τον κρύβουμε κάθε φορά......
Για εμας είναι πιο σημαντικά απ τα 60s...ο κόσμος δεν άλλαξε καθόλου απο τότε....Εκεί επάνω είναι κτισμένα όλα...στα 80s...
Ακόμα και η μουσική βιομηχανία, και η βιομηχανία του θεάματος...
Η κόρη μου συμφώνησε σε πολλά απ τα παραπάνω, αλλά μου είπε ότι έχω μείνει λίγο πίσω, είσαι λίγο eight-τίλας μου είπε, ...άκου φράση...και θεώρησε ευκαιρία να κάνει ένα party αφιέρωμα στα 80s...σαν γνήσιο παιδί μου...
βέβαια πολλές απόψεις της, μου έκατσαν λες και ζούσε στα 80s...απ την ώρα εκείνη νόμιζα ότι μίλαγα με τη μητέρα της....με ένα συναίσθημα lost in space, γιατί είναι φοβερό : ότι μυαλό είχε η πρώην συμβία μου, το έβλεπα live, εκσυγχρονισμένο, μπροστά μου, κάνοντας με να νιώθω ότι όχι μόνο δεν χάνεται τίποτε αλλά γίνεται μια σύνθεση και όσα χρόνια και αν περάσουν, να είναι όλα μπροστά σου...
Καλά ρε συ, τι παθαίνουν οι γυναίκες γεννώντας παιδιά...αδειάζουν παντού ?
Και βέβαια μπορώ να νιώσω το παράπονο των γονιών που τα παιδιά τους στο διαζύγιο, επιλέγουν έναν γονιό....
της πήρε όλο το μυαλό, την άφησε και ήλθε μαζί μου....βάζει σήμερα και το δικό της, και να το αποτέλεσμα...
αν το δει κάποιος πιο κυνικά...ή συμβαίνει μόνο στις κόρες ...?
σήμερα με έκανε η κόρη μου να είμαι υπερήφανος γιαυτά που έζησα με τη μητέρα της στα 80s...και σκεφτόμουν στην επιστροφή ...
πόσο μάταια μπορεί να είναι μια θυσία, προκειμένου να γίνει το βλαστάρι σου, αυτό που εσύ ασυνείδητα θέλεις γι αυτό.....
αφού όλα είναι προκαθορισμένα....
και πως είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος τι είναι καλό για το παιδί του εκ των προτέρων....και να του ετοιμάζει ένα τεραίν στο οποίο προσαρμόζεται το δικό του εσωτερικό παιδί....
γιατί άλλο το εσωτερικό μου παιδί....και άλλο το πραγματικό μου παιδί....
γιατί αυτά μπορεί να συναντιούνται ...
αλλά εαν το δικό σου εσωτερικό παιδί, υπερφαλαγγίζει το πραγματικό σου παιδί...σημαίνει ότι είσαι αγάμητος και σου λείπει ο έρωτας στη ζωή σου....
αλλά και εαν το δικό σου εσωτερικό σου παιδί είναι αδιάφορο για την εξέλιξη του εξωτερικού σου παδιού....τότε είσαι μια απελπισμένη ή απελπισμένος που ψάχνεις να βρείς με υστερικό τρόπο πως να σου συντηρήσουν το δικό σου εσωτερικό παιδί....
....γιατί Ποτέ, όταν τσακώνονται δύο πλευρές δεν φταίει μόνο η μια πλευρά....
Τα ίδια ισχύουν και στο χάσμα των Γενεών, που παίζει ανάμεσα σε γονείς και παιδιά..
Πέρα απόλα τα άλλα θέματα που έχουμε σαν γονείς, και ενήλικες ώριμοι άνθρωποι, βρισκόμαστε σε διαφορές με τα παιδιά μας…
Αυτό δεν είναι καινούργιο πάντα γινόταν....
Το καινούργιο είναι, ότι εμείς σαν μεγαλύτεροι είμαστε περισσότερο ανώριμοι απ αυτά, περιμένοντας κάποιες φορές mothering, και κάποιες άλλες φορές εμείς στην ηλικία τους η εξέγερση εναντίον των δικών μας γονιών είχε «πιάσει» κόκκινο....
επειδή μπερδεύαμε τη "μαλακία" με το sex....
και αυτά έχουν ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή και συνεπώς συναισθηματική περιμένοντας να τους μάθουμε τίποτε σοβαρό....
Αλλά, μέσα σε οποιοδήποτε δεδομένο τομέα της ζωής, οι περισσότεροι άνθρωποι στριφογυρίζουν άσκοπα , γιατί να μην το κάνουν και τα παιδιά μας ...αφού εμείς "φάγαμε" καμια 30 χρόνια σ αυτό....
εδώ ακόμα υπάρχουν γονείς με παιδιά 20 ετών, που δεν ξέρουν ακάμα με ποιόν/ά "καυλώνουν" ...
τι να καθοδηγήσουν αυτές και αυτοί....
είναι σα να περιμένουν κάποιον να τους πει τι να κάνει, και υπάρχει όμως μια μικρή μειοψηφία των ανθρώπων, που απότι φαίνεται στο ωροσκόπιο τους, μπορεί και να δίνουν όλες τις εντολές....του τι θα γίνει ....
Και αν υπάρχουν κάποια παιδιά που έχουν μια δυνατότητα για να προβάλλουν την εντύπωση ότι πάντα ξέρουν τι ακριβώς κάνουν.....
αν υπάρχει μια σιγουριά στον εαυτό τους και μια οικονομία κάποιες φορές στις δράσεις τους, που προτρέπουν τους άλλους ανθρώπους να τους αποδέχονται, και να τους εκχωρούν την ηγεμονία….
να τους παραχωρούν το προβάδισμα….
άστο μεγάλε μην ανησυχείς...."σκατά " θα τα κάνεις αν ανακατευτείς.....
Γιατί με μια τέτοια ιδιότητα που σου χρειάζεται να αναπτύξεις μια πολύ δυνατή persona την αναπτύσσουν και αργότερα τη συντρίβουν ή την συντρίβει ο χρόνος ...
έτσι δεν κάναμε και εμείς....?
γιατί το πιο σπουδαίο είναι να συντηρήσεις το συμβολισμό ενός αισθήματος του να "ανήκουν", όχι να ανήκουν σε σένα....αλλά του ότι είναι σε γνώση με την εσωτερική τους διαδρομή....
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είσαι αντισυμβατικός γονιός , αλλά μάλον πάνω απ τις συμβάσεις.....
και θα μπορείς του χρόνου ή να παίζεις με τα τριαντάφυλλα σου σε μια μονοκατοικία, ή να χαζεύεις γυμνασμένα κορμιά στη Μύκονο, ή να σπουδάζεις πια εκεί που θέλεις :στο κέντρο ψυχολογικής αστρολογίας στο Λονδίνο που είναι συνδυασμός Yungian studies and astrology....
Μήπως εσύ ξέρεις τι θέλεις να κάνεις ?....γιατί να ξέρουν αυτά...?
τουλάχιστον ας είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου...: να ξέρεις τι δεν θέλεις να κάνεις, είναι πιο εύκολο....
Και όπως λέει και ο Γουίλιαμ Μπλέικ του Λιβάνου, Χαλίλ Γκιμπράν, στο προφήτη ...
" Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.
...σας εύχομαι καλό μεσημέρι, και με τη σκέψη forget about love, αγόρι μου...
στην "έχει πάρει όλη η κόρη σου"...και χαλάλι της....
αν μας μείνει καμιά τρυφερή στιγμή επικοινωνίας, πάλι δώρο θα μας έχει κάνει ο θεός του έρωτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου