τελικά είναι καλύτερα να σε χωρίζουν ή να τους χωρίζεις εσύ....

τελικά είναι καλύτερα να σε χωρίζουν ή να τους χωρίζεις εσύ....

...πάντα είχα μια απορία στους χωρισμούς : αυτοί και αυτές που τις προτείνουν τους αντέχουν ? ....γιατί στη ψυχολογία αυτό σημαίνει, ότι η πλευρά που προτείνει πρώτα το χωρισμό, έχει κάνει απώθηση....
απωθώ προς τα μέσα μου, ένα συναίσθημα που νιώθω για κάποιον άνθρωπο, για να ασχοληθώ με κάτι άλλο.....ή με κάποιον άλλο ….

Έλα όμως να δεις το συναίσθημα της άλλης πλευράς...."τρώγωντας απόρριψη", δεν έχεις καμιά άλλη επιλογή, εκτός απ το φαινόμενο της καταστολής....σ αρέσει, δεν σ αρέσει, δεν έχεις άλλο δρόμο απ το να το ξεπεράσεις ...
όσο και να παρακαλέσεις, όσο και να κυνηγήσεις, όσο και να το παλαίψεις, δεν ''παίζεται" η ματαιοδοξία της άλλης πλευράς...αν είναι ματαιοδοξία...
και δεν έχει τελειώσει οριστικά ο χρόνος σε κάτι....
σημασία έχει, ότι εσύ έχεις το πλεονέχτημα να δείς το μέλλον.
Μόνος σου.

Στην προσωπική μου ζωή, ακολουθούσα τη δεύτερη επιλογή, γιατί μάλλον με τα χρόνια κατάλαβα ότι ποτέ δεν είχα το θάρρος να τη στείλω απο εκεί που ήρθε...
είχα τύψεις, που δεν ήθελα άλλο...

η ακόμα περισσότερο δεν ήθελα να εξηγώ, γιατί χρειαζόμουν να είμαι ελεύθερος…
κάτι που είναι αδιανόητο για τη γυναικεία ψυχολογία….

Όμως να που η πρώτη πλευρά που σε διώχνει, εκεί που εσύ έχεις βρει την ησυχία σου, να και πειράζεται όταν κάνεις κάτι άλλο, ή ακόμα χειρότερα, γιατί λίγο μας ενδιαφέρει πως νιώθει, αρχίζει τα μπασίματα, τα στενά μαρκαρίσματα, σου ζητάει συνέχεια του παιγνιδιού....
ποιού παιγνιδιού ?
αυτό που μπορεί να αφήσατε και χρόνια πίσω.....

Εσείς τι λέτε...?

είναι δυνατόν αν εξαιρέσουμε την περίπτωση που η πρώτη πλευρά να πάσχει απ την ψυχοπαθολογία του ναρκισσισμού, και ότι θυμάται να χαίρεται....
καταλήγω ότι η απώθηση σαν ψυχολογικό φαινόμενο, είναι μια πλάνη της πρώτης πλευράς, επειδή τα θέλει όλα δικά της ή δείχνει τυχοδιωκτική συμπεριφορά, ενώ στη δεύτερη, στην καταστολή έχεις μια μόνο επιλογή : πάμε παρακάτω....

και αυτό είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί για το μέλλον σου...
αργά ή γρήγορα αν δεν βρείς άλλη αγκαλιά, έχεις κάνει μια απόσβεση καθαρή, και ξάφνου εμφανίζεται η πρώτη πλευρά και σου ξεχρεώνει και τη "χυλόπιτα" ...

εγώ σας προετοιμάζω γι αυτά που θα σας συμβούν, για να διαλέξετε καλύτερες λύσεις για εσάς...

αν και προσωπικά ακολουθούσα παιγνίδια και πειράματα, και μόλις έβλεπα ότι δεν αντέχουν να παίζουν, γιατί οι σχέσεις έχουν και ένα στοιχείο παιγνιδιού, δεν γίνεται να είσαι ο σοβαρός σύζυγος όλη την ώρα, δημιουργούσα τις προυποθέσεις για να με διώξουν....

γιατί το παιδί που έβλεπα στη ψυχή τους, αντι να παίζει, ήταν "ειδικών αναγκών"...

και αν βλέπετε τέτοιες ενέργειες, ποιά χαρά της ζωής να έχουν αυτοί οι άνθρωποι για να απολαύσεις σχέσεις μαζί τους....

τι να σε ένοιαζε αν σε έδιωχναν...εσύ τους "ξεφορτωνόσουν" πάντως....

Τώρα αν φοβάσαι τέτοιο έργο, πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν ο φόβος του να μείνεις μόνος ή μόνη σε έχει κάνει να πάσχεις απο παραλυτική ακαμψία και αδράνεια....
ή homeostasis που είναι η διατήρηση της ισορροπίας του να βρίσκεσαι μέσα σε μια ομάδα...

ναι είναι πιο όμορφα να είσαι σε σχέση, γιατί έτσι γνωρίζεις τον εαυτό σου, με ένα τρόπο που ποτέ δεν θα το μάθαινες αν ήσουν μόνος, αλλά αξίζει να μετατραπείς σε έναν "αγελαίο" τύπο για χάριν της ομάδας που ανήκεις ...?

εγώ τι περιμένετε να σας προτείνω με τις αλχημείες μου....εκτός απ το συνεχές παιγνίδι.....? και αυτό για να μην νομίζεις ότι πια είναι ίδια η ζωή σου, μετά απο μένα....

γιατί δεν νομίζω να ξέρει κανένας καλύτερα να "γαργαλάει" το μυαλό σου...και αυτό μόνο με το παιγνίδι μπορεί να γίνει και την αλχημεία....

the choice is yours....