οδός αβύσσου αριθμός μηδέν....

ΑΒΥΣΣΟΣ, the other side of persona....

....προσέχοντας αυτές τις μέρες λίγο τα media, με τα αφιερώματα στην Μαλβίνα την Κάραλη, που ομολογώ ότι ήταν μια πολύ ευφυής γυναίκα,μου προξενούσε πάντα όμως μια αμηχανία με τα γραπτά της...

Έγραφε κάπου στα τελευταία της γραπτά : ΤΩΝ ΕΝ ΑΣΚΗΣΕΙ ΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ....

"Υπάρχει λοιπόν, ομορφιά μου, κάτι πολύ πιο επιδέξιο και ειλικρινές από το να είσαι ο εαυτός σου: το να είσαι ο ρόλος σου. Τελικά, μάλλον ψέματα λέω όταν κλαίγομαι πως τάχα θέλω να μάθω ποια είμαι στην πραγματικότητα. Στα τσακίδια το εδιζησάμην εμεωυτόν. Αφού το βλέπω τόσα χρόνια στην πράξη: Χωρίς τον εαυτό μου, υπάρχω. Χωρίς το ρόλο μου, δεν είμαι τίποτα. Μόνο αυτός με εξάπτει, με πληροί, με αποκαθιστά. Παίζω λοιπόν, χαρά μου – παίζω και πλέκω εγκώμια μιας ζωής που δεν καταλαβαίνει τίποτα έξω από την Τέχνη της. Γιατί δεν μπορώ να εννοήσω και να εννοηθώ παρά σαν αυτουργός της κατασκευής μου. Γιατί ο κόσμος δεν ορίζεται εν τέλει παρά μόνο από τον τρόπο που ο ρόλος μου επινοεί τον εαυτό μου."

Τελικά Μαλβίνα υπήρξες χωρίς τον Εαυτό σου ? Μάλλον κάπου εκεί "στράβωσε" το πράγμα γιατί δεν μπορεί να τα δίνεις όλα για να είσαι ο ρόλος σου.Και πιστεύω παρά πολύ αυτό που έγραψες, γιατί είναι η κληρονομιά που μας άφησες απο εκείνη τη θλιβερή δεκαετία των 90s,όπου όλοι έτρεχαν να υμνήσουν την persona, σε τέτοιο σημείο, και ας γνώριζαν ενστικτωδώς ότι έχουν ανοίξει το δρόμο για την άβυσσο...Όπως επίσης καταλαβαίνω και τον πόλεμο που σου είχαν ανοίξει οι τότε θλιβερές κυβερνήσεις, γιατί κάποια πράγματα τα "ξεσκέπαζες" με τον παρορμητισμό σου....

Όμως, η PERSONA-(personal-personality).....είναι ένα περίπλοκο σύστημα σχέσεων ανάμεσα στην ατομική συνείδηση και την κοινωνία, είναι ένα είδος μάσκας που έχει σκοπό να δημιουργήσει αφενός μια συγκεκριμένη εντύπωση στους άλλους και να κρύψει αφετέρου την αληθινή φύση του ατόμου, υποστηρίζει ο C.Yung..
Αν υποστηρίζει κανείς ότι αυτή η δεύτερη λειτουργία είναι περιττή, είναι τόσο ταυτισμένος με την persona του ώστε δεν γνωρίζει πια τον εαυτό του. Αν υποστηρίζει ότι η πρώτη λειτουργία είναι περιττή, αυτό σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται την αληθινή φύση των συνανθρώπων του...

Η εξύψωση της persona σε θεική κατάσταση, χωρίς την εκπαίδευση, που κάνουν οι ηθοποιοί, "ρουφάει" ανεξέλεκτη ενέργεια απ τον αληθινό εαυτό και το υγιές ΕΓΩ,με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμιά επαφή με το "πνεύμα" του αθανάτου που υπάρχει στον καθένα μας, μέσα...Αυτό εξηγεί και την αθεία που τους διακρίνει, και φυσικά την έλλειψη μέτρου και την κυνικότητα τους....
Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει καμιά χαρά της ζωής μέσα τους....Νεκρά φύση....

Όλη αυτή η δοξασία ανύψωσης της persona στα 90s, στο επίπεδο "Θεικής Χάριτος", έφερε τα πράγματα στην σημερινή παρακμή.Είμαι σίγουρος ότι ο Στάθης ο Τσαγκαρουσιάνος, εκδότης της lifo, θα το γνωρίζει καλά αυτό, που by the way καλά κάνει και κάνει αφιερώματα, στην Μαλβίνα,γιατί και συνεργάτης του υπήρξε αλλά και φίλη απότι καταλαβαίνω....Φυσικά τα δικά του κείμενα δεν μου προξενούσαν απορία, γιατί ίσως ανακατευόταν και αγαπούσε πιο πολύ το συνθετικό παιγνίδι των καλλιτεχνών και ποιητών, που σήμερα μάλλον το έχει ξεχάσει για χάριν των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων...Βέβαια δεν έχει φτάσει ποτέ στο χάλι του Γεωργελέ, απ την athens voice, που έχει κάτι χρόνια που γράφει μόνο για το μνημόνιο στα editorial του....Πραγματικά ο Φώτης Γεωργελές, είναι απορίας άξιον,έχοντας δίπλα του, απ τους καλύτερους συνεργάτες που υπάρχουν στη χώρα μας, όπως η Ζουμπουλάκη, ή ο Πανόπουλος, στο free press του,να μην βλέπει τίποτε άλλο, παρά την εμμονή του......Λες και δεν υπάρχει άλλη ομορφιά στη Ζωή, παρά μόνο η ασχήμια αυτών που αντιδρούν στο μνημόνιο....Άλλη μια περίπτωση, παρηκμασμένης persona απ τη δεκαετία των 90s.....

Ο Πάγκαλος, απ την άλλη "ξανακτύπησε",μέσα απ συνέντευξη που έδωσε στο ΒΗΜΑmagazine, κατηγορώντας όλους όσους ακόμα έχουν μια αποδεχτή persona....Ξεχνώντας να θίξει τα βασανιστήρια ενός παιδιού, που άσχετα αν διαφωνεί ή συμφωνεί κάποιος με τέτοιου είδους πολιτικές, δεν γίνεται να μην φρικάρει με το επίπεδο της Δημοκρατίας μας.Αλλά είπαμε η Δ.Γερμανία στα χρόνια των 70s, ήταν αυτή που είχε φτιάξει τα "λευκά κελιά" για τους τρομοκράτες της red army fraction, η Γερμανία είναι η σύμμαχος μας και ο καθοδηγητής μας σήμερα...

Ο Πάγκαλος υπήρξε η πιο θλιβερή περίπτωση πολιτικού στα 90s,όπου κάποια στιγμή τον "πόνταραν" για πρωθυπουργό, και αυτός έκανε χαρακίρι στην persona του, φτάνοντας στο σημείο αιχμής με την περίπτωση Οτσαλάν, όπου πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια πολιτικής επιστήμης η έλλειψη μέτρου, αλλά και το μίσος του για τους πιο κοινωνικά αδύνατους.Δεν εκπλήσσει σήμερα η στάση του, ούτε η συνεργασία του με τον κύριο "Τίποτα" .....

Τώρα όσο για την προιστορία του, κρατάω επιφυλάξεις, γιατί αφού δεν τη σέβεται ο ίδιος, γιατί να σεβαστούμε εμείς αυτόν....Μια all time classic περίπτωση εγωκεντρικού Λέοντα, που το πρόβλημα τους δεν βρίσκεται σ αυτά που κάνουν,ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ καθόλου τι είναι αυτά που κάνουν.....
Θα μπορούσε να ισχύει το ίδιο και για τον Αλέξη Τσίπρα, που επίσης είναι Λέων, αλλά τουλάχιστον αυτός ενσωματώνει χαμόγελο και αισιοδοξία, για όλους τους αναξιοπαθούντες...Γιαυτό και τον κοντράρει ο Θόδωρος Πάγκαλος....Ζηλεύει τη δημοσιότητα του...

Τα media όπως βλέπετε συνεχίζουν να εξυμνούν την persona,(ευτυχώς κάποιοι και κάποιες στην Τέχνη-αντιστέκονται),παρόλο που σήμερα έχει ξεπέσει, και χωρίς να το καταλαβαίνουν σπρώχνουν όλους σε ταυτίσεις με τους κοινωνικούς ρόλους μας μόνο,δημιουργώντας μόνιμη πηγή νευρώσεων.Αλλά κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί απο τον εαυτό του για χάρη μιας τεχνητής προσωπικότητας, χωρίς να υποστεί κάποια τιμωρία.....

Όσο πιο ψηλά αυτή η τεχνητή προσωπικότητα τόσο μεγαλύτερη η άβυσσος που περιμένει κάποιον......

υγ : το άρθρο ανέβηκε στο fcb στις 5/2/2013