i dreamed my past

Last Christmas....into my roots family: telemunication .... 

Όλοι οι τύποι επικοινωνίας προτάσσονται απ τη συλλαβή τηλε.. Και έρχεται απ την ελληνική λέξη τέλος...από απόσταση... Μακράν...
Τηλεσκόπιο : βλέποντας απο μακριά....Τηλέγραφος : γράφοντας απο μακριά....
Τηλέφωνο : ακούγοντας από μακριά....
Και ξανά Τηλεόραση : βλέποντας απο μακριά με τη συνθετική λέξη όραση και άρα ενόραση....

Μόνος πιά και έτοιμος για Τηλεπάθεια: αισθάνοντας απο μακριά.... Με ολο το πάθος...
Εξ ου και τηλε: πάθος.....

THERE WAS A TIME : last christmas in Telemunication : i dreamed my past.....i dreamed your eternal beauty....

Έτσι έρχεται ο χρόνος για να κλείσει σιγά σιγά και να δώσει ένα τέλος, σε μια ολόκληρη ζωή που ζω μέσα σ αυτή την επιχείρηση που λέγεται ΟΤΕ....

και για να καταλάβει κάποιος πόσα χρόνια έχω ζήσει εδώ μέσα, είναι 50 χρόνια...πενήντα χρόνια, απ το 1964...όλη η ιστορία της μεταπολιτευτικής περίοδου απο μπροστά μου...

και βάζω 1964, γιατί τότε διορίστηκε ο πατέρας μου, ο οποίος με έπαιρνε κοντά του, γιατί δεν με άντεχε η μάνα μου σπίτι...απ τη φασαρία που της έκανα σπίτι...είχε μωρά τα αδέλφια μου...
όλες οι μνήμες κατοικούν καθαρά μέσα απ`το Ασυνείδητο...

και όπως λέει και το τραγούδι απ το comment "δεν με βλέπω στα μάτια σου"...το πρωτοάκουσα όταν χώρισα με την πρώην γυναίκα μου, τέλη του 2001, απ`το ραδιόφωνο του best radio,...

και τα μάτια μου ήταν συνεχώς βουρκωμένα για αυτά που διαισθανόμουνα ότι θάρθουν...τις νύκτες που δούλευα στον ΟΤΕ...Το 2003, πάλι νύκτα στη δουλειά το ξανάκουσα, γνωρίζοντας πια τι έχει γίνει...

Το ξανάκουσα τέλη του 2007, όταν είχα γνωρίσει τι σημαίνει πια να ζεις μέσα στην κρίση ...
Θυμάμαι πάντα τα λόγια της κόρης μου, μ`αυτό το τραγούδι "μπαμπά γιατί τρέμεις? " στην προσπάθεια μου να πνίγω τα δάκρυα...το τρέμουλο στη μουσική λέγεται chill out και αυτό είναι ένα υπέροχο chill out τραγούδι...

Είχα μπεί τόσο βαθιά στο μουσικό ρυθμό...του Ωκεανού...και απο τότε δεν ξαναβγήκα....γι αυτό ερωτεύομαι όλα τα ξωτικά του βυθού....

αφού τα μάτια μου ήταν και είναι συνεχώς θολά....

Μόνος με συντροφιά τη μουσική του Ασυνείδητου,there was a time, που ήμουνα στην αγκαλιά της γιαγιάς μου, που ένιωθα το χάδι της μάνας μου, και κάποτε απ αυτές που με αγάπησαν......

και ένα παιδί μικρό να χορεύει απ`την ευτυχία...there was a time...

Σήμερα, ξέροντας ότι δεν υπάρχειά άλλη επιλογή :μπορείς να συνεργάζεσαι με αυτά που σου φέρνει η Ζωή, ή το Ασυνείδητο...

Ξέρετε τι είναι η επιτυχία ? Ένα μπαλόνι που φουσκώνει συνεχώς μέχρις να σπάσει...Και μετά ?

Εκεί φαίνεται το Μεγαλείο μας...
Στην Πτώση...Πως αντιδρούμε..
πάντα μου άρεσαν οι έκπτωτοι πρίγκηπες, που συνέχιζαν να είναι πρίγκηπες, όχι πια στα μάτια των άλλων...αλλά στη δική τους Ψυχή...
Και το κυριώτερο : πως αντιδράς να βλέπεις step by step τη δική σου την πτώση...το αντίτιμο της διάλυσης των ναρκισσιστικών σου ψευδαισθήσεων είναι η Γνώση...

και όλο αυτό στη διάρκεια των 50 χρόνων μου...να γίνεται ξανά και ξανά...

..Στον ''Ξένο" του Αλμπέρ Καμύ, ρώτησαν το γιατρό που χρωστάει την τόση σοφία του, και αυτός απάντησε : ''Στον πόνο!"...

σήμερα δεν μου χρειάζονται όλα αυτά, γιατί αφού άπλωσα τα χέρια μου και πετάω....

δεν χρειάζεται τίποτε απ το ταξίδι που πέρασε....
γιατί μπορώ να νιώθω το πάθος σου απο μακριά, αφού δεν έχω δικό μου...
αφού οι μυθολογίες μου το έχουν πνευματικοποιήσει.....

Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να μαζευτεί αυτή η εμπειρία....είναι απίστευτο το πόσο καθαρό είναι το ωροσκόπιο μου....για κάποιους που ξέρουν....ένας angular uranus....και ένας ωκεανός απο συναισθήματα....

και η αφροδίτη αγκαλιά με τον ερμή, το μυαλό μου, παρέα με τραγούδια...για να πηγαίνω πολύ μακριά...Να ζεσταίνομαι σε άλλους αστερισμούς..

Να γευτώ λύπη και άλλη λύπη...να πω κι άλλα "τετέλεσται" να πιάνω τα χέρια μου και να νομίζω ότι υπάρχουν καρφιά..για να καταλάβω ότι δεν είναι ανάγκη να τρελαθεί κανείς για να γίνει ή να νομίζει ότι έγινε ευτυχισμένος...

Ευτυχισμένος δεν θα γίνεις ούτε σαν τρελός ούτε σαν γνωστικός..στον κόσμο αυτό πρέπει να το πάρεις απόφαση :και καλλιτέχνης κι ευτυχισμένος δε θα γίνεις.....μας το λέει ο Μενέλαος Λουντέμης....
ο αγαπημένος μου, επειδή έγραψε για μένα :ένα παιδί που μετράει τα άστρα...

Την ευτυχία ή θα την γευτείς ή θα την προετοιμάσεις για τους άλλους.και τα δύο μαζί δε γίνεται..

Η Ζωή σε διάλεξε να την υπηρετήσεις .όχι για να την απολάψεις...
Αλλά τότε ...αν είναι έτσι όπως λες πως μπόρεσες εσύ χωρίς ευτυχία να σύρεις ως εδώ την ύπαρξη σου ?Μήπως ανακάλυψες μέσα απ`τα ρουμάνια της ζωής, κανένα μονοπάτι που μπορείς να το περάσεις χωρίς να ξεσκιστείς?

Οχι.Ανεκάλυψες όμως κάτι άλλο : τη μέθοδο να δίνεις λίγη ευτυχία στους άλλους....τα λεξικά δεν τη γράφουν έτσι...τη λένε μαρτύριο, αλλά ποιός ξέρει ? μπορεί αυτή να είναι η πραγματική -και η μόνη-ecstasy...

...δεν σε καταλαβαίνω μπαμπά να θέλεις να αγοράσεις κουστούμι τώρα που φεύγεις απ τον ΟΤΕ....τόσα χρόνια εκεί μέσα, κανονικά έπρεπε να το είχες φορέσει....τι ανάποδος άνθρωπος είσαι.....μου διαμαρτύρεται η κόρη μου...

Ανάποδοι κορίτσι μου ναι....ανάποδοι είναι όλοι οι bohemian types of our solar system...επειδή οι κραδασμοί τους, απαιτούν ελευθερία συμπεριφοράς σε προσωπικό επίπεδο και απελευθέρωση σκέψης και δράση απο εξουσιαστικούς ελέγχους...

γι αυτό πήγαινα σε συναυλίες ....γι αυτό με έλεγαν αναρχικό....γι αυτό δεν με θέλουν οι γυναίκες....δεν γίνεται να τους λες εσύ πως θα ζουν...

αλλά πάντα ήμουνα ένα ευγενικό παιδί....ζωγραφίζοντας όνειρα, πότε με τη μουσική, πότε με τα ποιήματα, πότε μ αυτά που έγραφα...και πότε πότε με την αστρολογία μου, που και αυτή είναι διαφορετική απ των άλλων....

υγ: απ την υπερβολική κίνηση πήγα να τρακάρω χθές με μια κοπέλα, και σε κάποια στιγμή της λέω : είσαι για πολύ σφαλιάρες ή για πολλά φιλιά....
σταματάει το αυτοκίνητο, κατεβαίνει κάτω...και μου λέει...

μπορείς και τα κάνεις και τα δύο....? αλλά εγώ κατέβηκα για τα φιλιά....

Καλά Χριστούγεννα, της απαντάω αιφνιδιασμένος.....

απόσπασμα απo Christmas dream ....έτσι ήταν η ζωή μου αυτά τα 50 χρόνια, δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν όνειρο αυτό που ζούσα...ή εαν ήμουνα ξύπνιος.....

ή άλλες φορές....νόμιζα ότι με ονειρεύοταν το όνειρο......

Καλημέρααααααααααα