rainy full moon day : ιλισσος ...smile emoticon heart emoticon
οι αναμνησεις μας...
διαβαζω απ το timeline του αδελφου μου Ηλια Λυμπεροπουλου :
" Η μήτρα των νεφών συσπάται. Η κοιλιά του ουρανού μισανοίγει, το αμνιακό υγρό κυλά και μας περιλούζει.
Κάθε καινούργια βροχή είναι ένα σπάσιμο νερών. Ας τη γιορτάσουμε όπως την αναγγελία μιας γέννησης. Έχουμε το ελεύθερο να διαλέξουμε αυτό που γεννιέται : μια φιλία, έναν έρωτα, μια ιδέα, ίσως ένα κομμάτι του ίδιου του εαυτού μας.
Πολλοί δεν κόβουν τον ομφάλιο λώρο αυτών των βρεφικών υποσχέσεων.
Δεν θα ενηλικιωθούν ποτέ.
(Μαρτέν Παζ, Παρίσι 1975 – Περί βροχής, εκδόσεις Αστάρτη)"...
Κάθε καινούργια βροχή είναι ένα σπάσιμο νερών. Ας τη γιορτάσουμε όπως την αναγγελία μιας γέννησης. Έχουμε το ελεύθερο να διαλέξουμε αυτό που γεννιέται : μια φιλία, έναν έρωτα, μια ιδέα, ίσως ένα κομμάτι του ίδιου του εαυτού μας.
Πολλοί δεν κόβουν τον ομφάλιο λώρο αυτών των βρεφικών υποσχέσεων.
Δεν θα ενηλικιωθούν ποτέ.
(Μαρτέν Παζ, Παρίσι 1975 – Περί βροχής, εκδόσεις Αστάρτη)"...
απ τον Ηριδανο στον Ιλισσο ...ενα τσιγαρο δρομο....
...οπως στη βροχη, αν νομιζεις οτι δεν με ποναει αυτο που κανω, γελιεσαι γιατι , Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια, τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί,
Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι,σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει....
...Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου,κοντά σου θά `ρθω πάλι, κοντά σου θά `ρθω μιαν αυγή,για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.
Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει, τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.Θα σ’ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι,θα μ’ αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά,θα σ’ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι,θα μ’ αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.
Ο ποταμός είναι ρηχός,κι ο ωκεανός είναι μικρός,να πάρουν τον καημό μου.
Να διώξουνε τα μάτια σου,να πνίξουνε τους όρκους σου,από το λογισμό μου....
Στα μάτια σου παίζει τ’ άστρο της αυγής, ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ, κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί...
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας,να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς,σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί....
Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί,ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί, θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά, παραμονεύει η λησμονιά....
Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι,σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει....
...Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου,κοντά σου θά `ρθω πάλι, κοντά σου θά `ρθω μιαν αυγή,για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.
Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει, τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.Θα σ’ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι,θα μ’ αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά,θα σ’ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι,θα μ’ αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.
Ο ποταμός είναι ρηχός,κι ο ωκεανός είναι μικρός,να πάρουν τον καημό μου.
Να διώξουνε τα μάτια σου,να πνίξουνε τους όρκους σου,από το λογισμό μου....
Στα μάτια σου παίζει τ’ άστρο της αυγής, ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ, κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί...
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας,να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς,σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί....
Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί,ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί, θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά, παραμονεύει η λησμονιά....
Έχω στη ζωή μου μόνη έννοια, αλλά μην το πείτε πουθενά, δυο γλυκά χειλάκια βελουδένια, δυο γλυκά ματάκια γαλανά
Να σου πω το μικρό μου μυστικό : Τα πουλιά πετούν με τα φτερά τους,
μα εγώ πετώ μες στο χορό.
μα εγώ πετώ μες στο χορό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου