Η πραγματική Aγάπη δεν είναι εύκολη διαδρομή..

Η πραγματική Aγάπη δεν είναι εύκολη διαδρομή..

" η αγάπη μου για σένα, ξεκινάει από μένα, που πιστεύω και ως γιατρός και ως άνθρωπος, καθορίζει την ωριμότητά μου που χρειάζομαι να την επενδύσω σε σένα που έχω επιλέξει. Είναι υγιές να το ζητάω, είναι επίσης υγιές και να φύγω, αν εσύ δεν μπορείς να μου την δώσεις. Αρκεί εγώ να ξέρω τι θέλω από μένα, για να σε βοηθήσω να το καταλάβεις και να σου ζητήσω να με στηρίξεις."
(Θανος Ασκητης, Νευρολογος-Ψυχιατρος)

Μερικές φορές οι άνθρωποι φεύγουν μακριά από την αγάπη επειδή είναι τόσο όμορφη, που τους τρομοκρατεί....
Άλλες φορές, αφήνουν τη σχέση και τρέχουν αλλού επειδή λάμπει άπλετο φως στους σκοτεινούς χώρους τους, και δεν είναι έτοιμοι να εργαστούν μέσα εκεί..
Κάποιες άλλες φορές τρέχουν μακριά επειδή δεν είναι εξελικτικά διατεθειμένοι να συγχωνευθούν με ένα άλλο πρόσωπο -έχουν περισσότερο individual εργασία να κάνουν πρώτα.
Μερικές φορές επίσης μπαίνουν σε συναισθηματικά τρίγωνα ή τελειώνουν τις σχέσεις τους, γιατί η αγάπη δεν είναι μια προτεραιότητα στην ζωή τους,
έχουν μια άλλη πορεία και έναν άλλο σκοπό να διανύσουν πρώτα...
Μερικές φορές καταλήγουν σ αυτό, στο τέλος ή αλλού επειδή προτιμούν μια σχέση που είναι πιο πρακτική από συνειδητή, μια που δεν απειλεί τους τρόπους που οργανώνουν την πραγματικότητα της ζωής τους....

Γιατί πολλοί από εμάς "κουβαλάνε" μια ντροπή, επειδή έχουμε μια τάση να προσωποποιούμε θέμα της εγκατάλειψης στην αγάπη, επειδή προκαλούνται συναισθήματα εγκατάλειψης και απόρριψης.

Τις πιο πολλές φορές αυτό όμως δεν έχει να κάνει με εμάς...
Έτσι αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια.Ασχετα αν προσπαθεί η μια πλευρά να στο καλλιεργήσει...
Τις πιο πολλές φορές αυτός που φεύγει ή που εισέρχεται σε συναισθηματικά τρίγωνα, δεν είναι έτοιμος να κρατήσει μια θέση ασφάλειας.
Μερικές φορές βέβαια μπορεί να ξέρουν κάτι, που εμείς δεν γνωρίζουμε...
Τα όρια τους σε εκείνη τη φάση του χρόνου...

Η πραγματική αγάπη δεν είναι εύκολη διαδρομή,
μερικές φορές η ετοιμότητα και το πόσο διαθέσιμος είσαι, μπορεί να είναι το παν...

Αλλα τις πιο πολλες φορες η αγαπη απαιτει συνειδητοτητα, στο ποιο κομματι απαιτει απ τον εαυτο σου να θυσιασεις αληθινα,και να το προσφερεις στα προσωπα που αγαπας.Τοτε και να φυγει από κοντα σου το αγαπημενο σου προσωπο θα εισαι ευτυχισμενος μονο και μονο επειδη αυτό είναι ευτυχισμενο.Δεν θα εχει γινει αυτή η αγαπη μια ασυνειδητη αυτοθυσια διαιωνιζοντας τη ματαιοδοξια του παθους σου..
Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τους εαυτούς μας, ακόμα και σε απουσία της ερωμένης και του εραστή....
Πρεπει να μαθουμε να αγαπαμε τους εαυτους μας, ακομα και μακρια απ τα παδια μας, που είναι η πεμπτουσια της ανιδιοτελους αγάπης...

Δεν είναι ευκολο να προσδιορισεις τι ακριβως είναι η Αγαπη.
Και κάθε προσπαθεια του προσδιορισμου της, την περιοριζει αυτοματα και τη συστηματοποιει.Ισως είναι πιο ευκολο να αρχιζει καποιος να επισημαινει από ποια σχολεια την εχει διδακτει, και στην προκειμενη περιπτωση τα σχολεια είναι οι διαφορες μορφες οικογενειας.Αλλα οι οικογενειες δημιουργουνται σταδιακα στο συγχρονο κοσμο, απ τις συναισθηματικες σχεσεις.

Υπάρχουν δυο είδη σχέσεων οι Ναρκισσιστικές και οι αυθεντικές....
Στην πρώτη περίπτωση ερωτευόμαστε τη μεθυστική εμπειρία που έχει κάποιος που είναι ερωτευμένος μαζί μας...
δηλ.ερωτευόμαστε μια εξιδανικευμένη εικόνα εκείνου που θα θέλαμε να είμαστε...έτσι προκαλούμε τον άλλο να μας φερθεί με σκληρότητα τη στιγμή που δίνουμε ελάχιστη αξία στους εαυτούς μας.....
και η δεύτερη αντε βρείτε τη....
πόσο δύσκολο είναι να αγαπάς τον άλλο όπως είναι ακριβως…

Αυτό οδηγει με μαθηματικη ακριβεια στη δημιουργια δυο τυπων σχεσεων. Ετσι σε κάθε σχεση υπάρχουν δύο τύποι : πρώτος που έχει το μαγικό χάρισμα να δίνει, επειδή νιώθει τρομακτική μοναξιά, και ο δεύτερος που μόνο παίρνει και νιώθει συνεχή θυμό επειδή μισεί το βάρος του χρέους του ....
Αυτό ισχύει σε όλες τις μορφές σχέσης σε διαφορετική βαθμίδα....

Και επανω σ αυτά ανοικοδομουνται συναισθηματικες σχεσεις και οικογενειες και συνεπως παιδια.Σε μια δυστυχισμενη ερωτικη ζωη οποια περναει και στα παιδια, στις περισσοτερες περιπτωσεις.

Η Δυστιχισμενη ερωτικη ζωη των πιο πολλων ανθρωπων αποτελει επιβεβαιωση μιας αδηφαγου πεινας για ερωτα που υποτιθεται ότι αναπληρωνει εκεινο που ελειψε απ τα αρχικα σταδια της ζωης-την αισθηση ότι εισαι ο πραγματικος σου εαυτος.

Καποιες φορες ολοι μας προσπαθουμε να εκεμεταλλευτουμε στο επακρο τα χαρισματα μας μεσω μιας δοσολογιας του ναρκισσισμου.Ομως, ακομα και μικρη ποσοτητα μπορει να αποδειχτει αρκετα τοξικη.Και τοτε η εγωπαθεια γινεται μια αμυνα στο εσωτερικο κενο, εισχωρει σε σχεσεις και η αγαπη το βαζει στα ποδια.
Μεταβαλλομαστε σε ναρικισσους και δεν βλεπουμε καμια ερωμενη μπροστα μας, κανεναν εραστη.Εωτευομαστε τη μεθυστικη εμπειρια που εχει καποιος που είναι ερωτευμενος μαζι μας.Και όταν κανει την εμφανιση του το εσωτερικο κενο, το πιο πιθανο είναι να αντιμετωπιζουμε τους ανθρωπους με ωμοτητα, παρα τις εκδηλωσεις του εκαστοτε ερωτικου μας συντροφου, επειδη φοβομαστε μηπως ανακαλυψει εκεινο που μας τρομαζει στον εαυτο μας.Γινομαστε η Ηχω του Μυθου και ερωτευομαστε μια εξιδανικευμενη εικονα εκεινου που θα θελαμε να ειμαστε.
Ετσι ανοιγουμε το δρομο να προκαλεσουμε τον άλλο να μας φερθει με σκληροτητα, απ τη στιγμη που εχουμε δωσει τοση ελαχιστη αξια στον εαυτο μας και το μονο που κανουμε είναι να «αντηχουμε» τις αποψεις του αγαπημενου μας.Και η εκδικηση της Ηχους, το μονο που της αποφερει είναι επιπλεον πονος.Και εκεινη, με τη σειρα της, δε μεγαλωνει, αλλα παραμενει σταθερα προσκολλημενη σ`έναν ερωτα διχως ανταποκριση και σ `ένα θυμο που τρωει τα σωθικα της μεχρι να μην μεινει το παραμικρο.

Απ την άλλη με το να παρουσιαζουμε τον εαυτο μας σαν κατι που δεν ειμαστε, τον εξαπατουμε, συνειδητα ή ασυνειδητα και μ αυτόν τον τροπο ελκουμε κοντα μας καποιον ικανο να μας παραπλανησει.

Αυτές είναι οι βασεις της οικογενειακης διαπαιδαγωγησης και τα χρονια καθως περνανε συνειδητοποιεις ότι τελικα, διαπαιδαγωγεις οπως εμαθες στην οικογενεια σου, όπως εκανες συναισθηματικη σχεση με το ταιρι σου, και ολα τα παραπανω μαργαριταρια τα μαθαινεις στα παιδια σου, κανοντας τα χειροτερα προβληματικα απο σενα.Και βεβαια είναι περιττό να φροντιζει κανείς ένα προβληματικό παιδί, εκτός εαν οι γονείς προσπαθήσουν να ξεδυαλύνουν ταυτόγχρονα και τις δικές τους δυσκολίες...

Και σήμερα μορφώνουμε τους ανθρώπους μόνο μέχρι το σημείο να μπορούν να κερδίσουν το ψωμί τους και να παντρευτούν.Μετά,η μόρφωση σταματάει εντελώς, σαν να έχει αποχτήσει κανείς έναν ολόκληρο πνευματικό εξοπλισμό.
Η λύση όλων των υπολοίπων πολύπλοκων προβλημάτων της ζωής εξαρτάται, πια, απ τις ικανότητες-και την άγνοια -του ατόμου...
Αναρίθμητοι κακοσχεδιασμένοι και αποτυχημένοι γάμοι,αναρίθμητες επαγγελματικές απογοητεύσεις οφείλονται μόνο και μόνο σ αυτή την έλλειψη ενήλικης μόρφωσης.Έτσι, πάρα πολλοί άντρες και γυναίκες περνάνε ολόκληρη τη ζωή τους μέσα στην απόλυτη άγνοια για τα πιο σημαντικά πράγματα....
(C.G.Yung :Child,Development and Education)

Γιατί τελικα το να είναι κανείς ένα φυσιολογικό κανονικό ανθρώπινο πλάσμα,είναι πιθανότατα το πιο χρήσιμο και ταιριαστό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε.Αλλά η ίδια η ιδέα της προσαρμογής προυποθέτει έναν περιορισμό προς το μέσο όρο...
το να γίνει κανείς κανονικός, ειναι ιδανικό του Αποτυχημένου, αυτού που βρίσκεται ακόμα κάτω απ το γενικό επίπεδο της προσαρμογής...
Για τους ανθρώπους, όμως, που έχουν μια ικανότητα πάνω απ το μέτριο, που ποτέ δεν δυσκολεύτηκαν να κερδίσουν την επιτυχία και να πραγματοποιήσουν το έργο που τους αναλογεί στον κόσμο-για αυτούς η ηθική προσταγή να μην είναι τίποτε περισσότερο απο κανονικοί,είναι σαν το κρεβάτι του Προσκρούστη-μια θανάσιμη και ανυπόφορη ανία, μια κόλαση στειρότητας και απελπισίας....
(Carl Yung : "προβλήματα στη μοντέρνα ψυχοθεραπεία") ...

Σε γενικές γραµµές, Η ΑΓΆΠΗ εχει να κανει με κέντρα πλησιέστερα στον εγκεφαλικό φλοιό, όπου συµβαίνουν οι υψηλότερες διανοητικές µας διαδικασίες, η σκέψη. Γι' αυτό, όλα δείχνουν ότι η αγάπη τελικά είναι µια συναισθηµατική κατάσταση µεγαλύτερης σωφροσύνης, που την έχουµε επεξεργαστεί µε τη λογική, σε αντίθεση µε την τρέλα και τα ανεξέλεγκτα συναισθήµατα του έρωτα.
Μα και ο στόχος των δύο καταστάσεων είναι εντελώς διαφορετικός, από την άποψη της φύσης.
Ο στόχος του έρωτα είναι να δηµιουργεί σχέση µεταξύ άγνωστων ατόµων µε προορισµό τη συνoυσία.

Τα ισχυρά συναισθήµατα διαρκείας, αντιθέτως, έχουν αντικειµενικό σκοπό να προετοιµάσουν το έδαφος για µια κοινή ζωή, µε φροντίδα παιδιών και κοινές ευθύνες. Εδώ δικαιώνεται η πιο «ειρηνική» αγάπη.
Όταν οι επιστήµονες αναλύουν δείγµατα αίµατος ανθρώπων µε µακροχρόνιες σχέσεις, βρίσκουν σ' αυτά ορµόνες διαφορετικές από ό,τι στο αίµα των φρεσκοερωτευμενων.

Εσεις εχετε ξεχωρισει σαν ενηλικα ατομα και ισως γονεις, τις διαφορες της Αγαπης και της ψευδαισθησης του παθους σας, που την ονομαζεται Αγαπη...
και αν δεν το εχετε ξεχωρισει, πρεπει να μπειτε σε εκπαιδευση...σε οποια ηλικια και να ειστε...
Γιατι εκπαιδευομαστε να μαθουμε να Αγαπαμε...
γι αυτο προτιμαμε τον ερωτα, περιμενουμε να μας τα λυσει ολα μαγικα...
και οποιος πιστευει σε τετοιου ειδους μαγειες, στο συγχρονο κοσμο, ειναι τουλαχιστον νευρωτικος...

Καλημεραααα και να εχετε μια ομορφη Κυριακη γεματο Αγαπη.