Ενας τραγικος κλοουν...

Ενας τραγικος κλοουν....

Στην Ελλαδα της Μεταπολιτευσης, οποιος καλλιτεχνης ηθελε να επιτυχει οικονομικα, επρεπε να παραιτηθει απ τα πλουσια ταλεντα του, να μπει μεσα σ αυτη την παρεα της νομενκλατουρας και να αυξησει τους λογαριασμους του...Καλυτερα μαλλον να προδωσει το ταλεντο του, δηλ. την αναγκη του να εκφραζει με ποιοτητα τη Ψυχη του, για να μπορεσει να δημιουργησει υλικο πλουτο.
Ο Λακης αναμφισβητητα υπηρξε ταλεντο.Σε καποιες τηλεταινιες παλιοτερα στον Αντενα, καπου early 90s, ειχα διακρινει επανω του, εναν απιστευτο ερωτισμο που εφτανε σε σημεια trance.Αν το ωροσκοπιο του ειναι αξιοπιστο, απ τη Βικιπαιδεια το εχω δανειστει, ο Ηλιος του στις 15 μοιρα του Ταυρου, και η συνοδος Δια και Πλουτωνα μαζι με Αρη συνοδο Χειρωνα στον Υδροχοο, επιβεβαιωνει τα λεγομενα μου και αυτο που εχω νιωσει γι αυτον.Επι πλεον το extra energy asset via his Mars του δινει ολη τη δυναμη εκεινη που χρειαζοταν να εκπληρωσει την alternative αποστολη του....

Δηλ. να παραμεινει ενας ταλαντουχος και με αποστολη στην Τεχνη,
Γιατι ο Λακης ηταν καλλιτεχνικο παιδι της Ελευθερης Σκηνης, με απιστευτες δυνατοτητες διανοητικες και χιουμορ....

Αντι γι αυτο εξελιχθηκε σε εναν απιστευτο οικονομικο επιχειρηματια, και κανενας ουτε και οι συνεργατες δεν καταλαβαν του ποσο γρηγορα ανεβηκε τα σκαλια της οικονομικης ιεραρχιας...

Ολα αυτα τα επετυχε με εναν απλο τροπο : Ενσαρκωνοντας το λαικο ηρωα του Καραγκιοζη...

Ο Καραγκιόζης by the way : είναι κεντρικός χαρακτήρας του παραδοσιακού τουρκικού και ελληνικού Θεάτρου Σκιών, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις αποκαλείται με το όνομα του πρωταγωνιστή του. Στα τούρκικα ονομάζεται Karagöz που σημαίνει μαυρομάτης.
Οι πρώτοι Καραγκιοζοπαίχτες στα Ιωάννινα ήταν Αθίγγανοι και Εβραίοι. Το θεατρικό θέαμα διαδόθηκε και άρχισε έκτοτε να παίζεται στην ελληνική γλώσσα, διατηρώντας τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά, διαμορφώνοντας όμως παράλληλα ξεχωριστό περιεχόμενο, αντλημένο από την ελληνική παράδοση. Στην Ελλάδα ο Καραγκιόζης, ως λαϊκός ήρωας, εκπροσωπεί το φτωχό, εξαθλιωμένο, πονηρό Έλληνα, στο περιβάλλον της Τουρκοκρατίας.
Είναι καμπούρης και περιστοιχίζεται από την οικογένειά του, το φίλο του Χατζηαβάτη, το θείο του Μπάρμπα-Γιώργο και άλλους χαρακτήρες. Ζει σε παράγκα (Η παράγκα του Καραγκιόζη), είναι ξυπόλητος και μένει απέναντι από το σεράι (το παλάτι) του Βεζίρη.
Τα θέματα των έργων του Θεάτρου Σκιών είναι συνήθως σκωπτικά - σατιρικά, προκαλώντας γέλιο στους θεατές ενώ πολλές φορές αναφέρονται σε πραγματικά και σύγχρονα ζητήματα που ενδιαφέρουν τον κόσμο.
(Τα στοιχεια απ την Βικιπαιδεια)

Ο Λακης μας εμαθε πολλα για το πως καποιος, προδιδοντας τον Εαυτο του και τις Αρχες του, τα ταλεντα του και τις αναγκες του, τις ευαισθησιες και τον ερωτισμο του, μπορει να γινει ο "καραγκιοζης" εκεινος που εκπροσωπωντας τους φτωχους και τους λαικους, μπορει απ την αλλη να "φουσκωνει" τους λογαριασμους του με προσχημα την Κωμωδια και την Τεχνη.Εφτασε στο σημειο να κακολογει ακομα και συναδελφους του σαν αταλαντους με το προσχημα της κριτικης.

Ο Καραγκιοζης ομως ειναι μια εννοια που τη χρησιμοποιουμε οταν θελουμε να πουμε οτι καποιος ειναι γελοιος και κατω απ τις αληθινες του δυνατοτητες.

Ο Λακης εχει γινει μια grotesque figure που εχει παραδωθει πληρως στη σκια του, χωρις να εχει εργαστει αληθινα με αυτη, τη στιγμη που οι Θεοι τον προικισαν με τετοιο αληθινο ταλεντο.

Και αφου ειναι ενας Ελληνας ηθοποιος, θα πρεπει να νιωθει και στη ψυχη του Ελληνα υπαρχουν οι τραγωδιες.Οχι αυτες που θα μπορουσε να παιξει στην Επιδαυρο, αλλα κυριως αυτες που βρισκονται μεσα στη Ψυχη του.

Και ισως αναλογιστει τι υβρι εχει εξαπολησει εναντιον του Εαυτου του και της Τεχνης που υπηρετει, υποβιβαζοντας την στην αισθητικη του "Ψιλικατζιδικου"...
Και οι Θεοι των τραγωδιων δεν συγχωρουν.Φανταζομαι να το ξερει αυτος, με τη σπανια ευφυια που επισης τον προικισαν οι Θεοι.

Η Πτωση του δεν θα βρισκεται στο "Ημερολογιο ενος Τρελου" μετα την περιπετεια που ειχε once upon a time με τους Πασοκους και τη στρατιωτικη του θητεια. αλλα πολυ μεγαλυτερη....

Τι θα μπορουσε να ειναι, αντι για καραγκιοζης που επιδοθηκε σ αυτον το ρολο για τα χρηματα....

Αν το εχεις ξεχασει Λακη μου, σου υπενθυμιζω μια μυθολογικη ιστορια, σαν και αυτες που περιγραφω με την Αστρολογια μου :

" Μώμος είναι το όνομα αρχαίου, ίσως ασήμαντου, θεού της Ελληνικής μυθολογίας, που εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο επειδή αμφισβήτησε τον Δία. Είναι ο θεός της χλεύης και του σκώμματος, της ειρωνείας και του σαρκασμού, προσωποποίηση της κοροϊδίας και της αποδοκιμασίας.
Τον παρίσταναν να κρατά ένα ραβδί που η πάνω άκρη του κατέληγε σε κεφάλι γυναίκας.
Η ελληνική μυθολογία λέει ότι καθώς οι άνθρωποι έγιναν πολλοί και βάραιναν τη Γη εκείνη παραπονέθηκε στο Δία να την ελαφρύνει λίγο. Ο Δίας προκάλεσε έναν πόλεμο, τον Θηβαϊκό, στον οποίο σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι και έτσι η θεά Γαία ελάφρυνε. Το πρόβλημα όμως επανεμφανίστηκε αργότερα και ο Δίας ζήτησε τη συνδρομή και άλλων θεών. Τότε ο Μώμος, γιος της Νύχτας, - κατά άλλους της Θέμιδος και του Ύπνου, κατά άλλους πατρός αγνώστου, τον συμβούλεψε να γεννήσει μια πανέμορφη κόρη και να παντρέψει τη Νηρηίδα Θέτιδα με θνητό. Ο Δίας ακολούθησε τις συμβουλές του και έτσι γέννησε από τη Λήδα την Ελένη και πάντρεψε τη Θέτιδα με τον Πηλέα. Αυτά τα δύο γεγονότα έγιναν αιτία να ξεσπάσει ένας μεγάλος πόλεμος πολύ πιο φονικός από τον προηγούμενο που θα γινόταν γνωστός ως Τρωικός πόλεμος.
Αναφέρεται από τον Λουκιανό στο έργο του «Θεών εκκλησία» να κατακρίνει τον Δία για παρανομίες με αποτέλεσμα να νοθεύεται το συνέδριο, με το να ενώνεται με θνητές γυναίκες. Ο θεός αυτός κατέκρινε επίσης τον Ήφαιστο, επειδή, όταν έφτιαξε τον άνθρωπο, δεν κατασκεύασε παράθυρα στο στήθος του, ώστε να βλέπει ο κόσμος τι σκέπτεται και αν λέει ψέματα ή αλήθεια. Λέγεται ότι πέθανε από τη λύπη του, επειδή δεν κατόρθωσε να βρει καμία ατέλεια στην Αφροδίτη.
Στη φαντασία των ανθρώπων αναποδογυρίζει απότομα τις τύχες τους. Τους ρίχνει απ' την ευτυχία στη δυστυχία, μετατρέπει τις επιτυχίες τους σε αποτυχίες και τους «θριάμβους» τους σε απόγνωση."...

Ποσο κοντα ειναι ο Μωμος με τον καραγκιοζη...
και ποσο το story του Μωμου, παιζει στο ψυχικο background του Λακη...
Οσο χρειαζοταν να παραδωθει η ψυχη του στη grotesque χυδαιοτητα της Σκιας του....

Τι κριμα...