ΤΕΛΙΚΟΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ 2015 : the culture of fear and horror

ΤΕΛΙΚΟΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ 2015 : the culture of fear and horror

Πηγαινοντας το πρωι, το συνηθισμενο μου δρομολογιο για το Αττικο στο Χαιδαρι, την κορη μου, επεσα σε μια εφιαλτικη κινηση, και κανοντας αλχημειες με τους δρομους, ως συνηθως καταφερα να την παω στην ωρα της οριακα…
Ένας καινουργιος ακομα επαγγελματικος οριζοντας μου εχει ανοιξει για τις περιοδους πεινας και απραξιας : αυτό του taxi driver…

Γυριζοντας δεν τολμησα να ακολουθησω το κλασσικο δρομολογιο και χαθηκα στα Δυτικα προαστεια, οπου βρεθηκα σε δρομους που ειχα χρονια πολλα να περασω…
Εκει επεσα στις μνημες του Ασυνειδητου μου, οπου αρχισα να θυμαμαι πολλα στιγμιοτυπα απ την παιδικη μου ηλικια..

Στο Γαλατσι για παραδειγμα οπου εμενα στα 1968, υπηρχε ενας γειτονας ο Κωστας που ακουγε με φανατισμο το paint it black των rolling stones, και μισουσε τους beatles..
στο ίδιο προαύλιο με μας, σε ένα σύμπλεγμα μικρών μονοκατοικιών εμενε και ένα ομορφο κοριτσι, που σπουδαζε δασκαλα και άκουγε συνεχώς το girl το κομμάτι των Beatles...
o τύπος να ακούει το pain it black και εγώ βρέθηκα πολύ νωρίς, 8 ετών ήμουνα όπως σας είπα, στη διαμάχη των fans, stones and beatles...
by the way η δασκάλα μου άρεσε πολύ....Τα βράδια έκλεβα ένα μικρό ραδιοφωνάκι απ`τον πατέρα μου,φορούσα τα πρωτόγονα ακουστικά της εποχής και ξανα-άκουγα τα τραγούδια αυτά απ`την εκπομπή του Μαστοράκη στο ραδιόφωνο, και τη φαντασιονόμουν μ`αυτό το τραγούδι που ούτως ή άλλως το άκουγε τουλάχιστον 20 φορές την ημέρα...

Έχω την εντύπωση σήμερα ότι τα 60s μου επιβλήθηκαν με έναν τρόπο που μου καθόρισαν συναισθηματικές και σεξουαλικές πεποιθήσεις, οι οποίες δεν είχαν καμμιά μα καμμία σχέση με το οικογενειακό μου περιβάλλον...
Γι`αυτό όταν άρχισα να επιλέγω μόνος μου τι μουσική να ακούω βρέθηκα ένα βήμα πιο μπροστά απ`τα μουσικά ακούσματα της εκάστοτε εποχής...
Το τραγούδι όμως αυτό συνεχίζει να είναι στα best 50 της ζωής μου και κυρίως για εκείνο το αισθησιακό επιφώνημα του Paul για να μου θυμίζει τα πρώτα ερωτικά μου και σεξουαλικά σκιρτήματα απ`τις μνήμες μιας Δασκάλας που ήταν απίστευτα κολλημένη με τον τύπο της και το pain it black του....

Όταν ξεχώρισα 10 χρόνια αργότερα τα καλύτερα alboum της rock δεν μπόρεσα να αρνηθώ στη λίστα μου το rubber soul που περιλαμβάνει και το Girl και που η ψυχεδελική του υφή το κάνει να ακούγεται λες και το έγραψαν οι Kinks ή οι Byrds...
Ακόμα και σήμερα δεν είναι ακριβώς ένα all time classic...Έχει δρόμους έμπνευσης για νέους μουσικούς...

Νομίζω ότι όπως λέει και ο Oscar Wilde η πλάνη είναι η πρώτη απ`τις ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΜΑΣ, και είναι μια ενέργεια που σε κανει να μην ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι ...
τι καλύτερο απ`αυτό για να αρχισεις τις αναμνησεις…..

Η Πλανη αν εξαιρεσεις τους ανθρωπους που ειχαν συμφεροντα με την πολιτικη κατασταση του τοπου, επαιξε μεγαλο ρολο σ αυτό που ονομαζεται Πολιτικες Πεποιθησεις και ιδεολογια σε ολους μας.Ομως όταν επενδυεις ιδεαλιστικα σε μια Αχιλλειο πτερνα και ακολουθουσες μια αριστερα που επισης η αχιλλειος πτερνα της είναι η υποταγη τους στην ολιγαρχια του χρηματος,αυτή μεταλλασσοταν σε μια βολεμενη αριστερα, σε μια αριστερα πολυτελειας που ποτε δεν μπορουν να συναντηθουν με τις αγαγκες των περισσοτερων μας…
Γι αυτό και σιγα σιγα η ιδεολογια της Αριστερας αποσυρεται στο Μουσειο των Ξοφλημενων Εννοιων….ελπιζω να το καταλαβατε εφετος αυτό…
Ενας χρονος τραγικος στον απολογισμο του, απ αυτή την ξοφλημενη εννοια που μισει οτιδηποτε εχει σχεση με την ομορφια…

Οποτε μου εμεινε μονο το "το δικαίωμα του να είσαι Αθηναίος Πολίτης".......
οπως και σε εσας φανταζομαι….
Να εισαι ενας αστος, παιδι της πολης, ενας μποεμ αστος…

Η πρώτη φορά που συνάντησα αυτή την πόλη,την Αθήνα μας, ήταν στα 1962 στα Κ.Πατήσια σε μια μονοκατοικία της εποχής, με πεύκα και συντριβάνι όπου έχυνα το γάλα, που μου έδινε η μάνα μου για να μην το πίνω...
Ακολούθησε το Κολωνάκι,ο πρώτος μου έρωτας, με μια μεγαλύτερη σε ηλικία κοπέλα,Γαλάτσι,κέντρο Αχαρνών κοντά,Ανθούπολη,Καλλιθέα,Παγκράτι και πάλι Γαλάτσι κοκ....
Δεν υπάρχει σημείο της Αθήνας που να μην έχω θύμισες ερωτικές, σεξουαλικές, μουσικές, χαβαλέ, διασκέδαση καυγάδες κλπ......

Τη γυριζα από μικρο παιδι με τα ποδια ή το ποδηλατο και εκανα απιστευτες αποστασεις για την ηλικια μου.Τωρα καταλαβαινω τα λιποθυμικα shocks που παθαιναν οι γονεις μου, αφου εξαφανιζομουνα ακομα και 8ωρο, απ τη γειτονια που μεναμε συνηθως…

Και παρόλο που συνήθως είχα την τάση να σεξουλιάζομαι και να έχω σχέσεις με βλάχες επαρχιώτισες, αυτή η πόλη με κράτησε πνευματικά άγρυπνο, και με τους Πλατωνικούς έρωτες που μου αναγεννούσε με γλύτωνε στην κυριολεξία απ τα δίχτυα του τυλίγματος της εκάστοτε επαρχιώτισας...
έπρεπε να φτάσω στα 50 μου, να ξεφύγω απ αυτό το σύνδρομο...

Βέβαια Αθηναίος και Αθηναία δεν είναι μόνο αυτοί και αυτές που μεγάλωσαν σ αυτή την πόλη....
Είναι και αυτοί που έχουν λατρέψει αυτή την πόλη, που οι ρίζες της φτάνουν στα όρια της μυθολογίας, όπου μπροστά στα μάτια του Κέκροπα η θεά Αθηνά και με το Ποσειδώνα χτυπήθηκαν για το ποιός θα δώσει το δικό του όνομα σ αυτή την πόλη...
Έκτοτε υπάρχει πάντα μια διαμάχη ανάμεσα στη τυραννία και τη δημοκρατία, για το ποιός θα κυβερνάει αυτή την πόλη....
Δεν γίνεται όμως να είσαι οπαδός της τυραννίας και να αγαπάς αυτή τη πόλη....
για να μπορεί να σε ευνοεί αυτή η πόλη και να σου δίνει τα δώρα της, θα πρέπει να είσαι open mind και τουλάχιστον δημοκράτης στη ψυχή....

Η διαδρομή σου σ αυτή την πόλη θυμίζει ένα τραγούδι που κάποιος το έχει αγαπήσει τόσο πολύ, που μπορεί να το κάνει remix ή διασκευή και ας μην το έχει συνθέσει ο ίδιος...
ίσως να μπορεί να το αποδώσει κάποιες φορές καλύτερα απ τον αρχικό δημιουργό και το original.....
Έτσι συμβαίνει μ αυτή την πόλη....
δεν είναι απαραίτητο να κατάγονται όλες οι ρίζες σου απο εδώ...καταγονται όμως οι απογονοι σου, και δεν επιτρεπεται να κλεβεις τις ψυχες τους…

μπορεί να αποδίδεις με τη ζωή σου και τον δικό σου τρόπο την τιμή σου στους Θεούς....
και χωρίς ναρκισσιστικούς παροξυσμούς, όπως ο Δίας μεταμορφωνόταν για να κάνει sex με απλές θνητές, έτσι και εμείς μπορεί να συνεχίζει να μας σεξουλάζουν απ την Αλεξανδρούπολη μέχρις τη Φλώρινα και απ εκεί μέχρις τη Ρόδο και την Κρήτη, αλλά θα μένουμε για πάντα στην Αθήνα, γιατί σου δίνει αυτό το απλό συναίσθημα : δεν χρειάζεται να έχεις τίποτε, αρκεί να περπατάς στους δρόμους της και να είσαι κάτω απ τον υπέροχο Αττικό Ουρανό, που έχει το καλύτερο γαλάζιο χρώμα όλης της Γης....

και ειτε μονος μου, ειτε με το Χρηστο παλιοτερα ,το Σταυρο, τον Ορεστη, τον Greg, οι βολτες μου στην Αθηνα είναι εξομολογησεις της ψυχης μου, που εμαθε να μιλαω με την Παγκοσμια Ψυχη…

Και απορροφημενος στις σκεψεις μου, ηταν σαν να ακουγα τη φωνη της μητερας μου που ελεγε στον πατερα μου, κάθε φορα που του εξαφανιζομουνα : « Ας τον βρε Θαναση, μαζευεται ο Γιωργος και η Αθηνα του …κανοντας με να συνειδητοποιησω ότι αποτελω ένα ειδος εκφρασης του Ασυνειδητου αυτης της πολης, που είναι το πιο ψαγμενο εγκεφαλικα μερος της Ελλαδας…

Όμως η Αθηνα σημερα είναι η αισθητικη προταση of the great depression.Και με πιανει ακομα μεγαλυτερη καταθλιψη στα «κυριλε» της προαστεια.Αυτοι που μενουν εκει, είναι ακομα χειροτεροι μεσα στον νεοπλουτισμο τους και την ψευδαισθηση της ναρκισσιστικης τους μελαγχολιας ..
Διαπιστώνοντας μια μέρα πόσο εσωστρεφείς και απαιοσιόδοξοι έχουμε γίνει όλοι με την κρίση,σκεφτήκαμε ότι θάταν καλό να κάνουμε κάτι να αντιδράσουμε.Ναι,η πόλη είναι πεσμένη και ο τοπος αυτος παλεύει με τα βάσανα της επιβίωσης του, αλλά στο μεταξύ ζούμε τη μόνη ζωή που έχουμε να ζήσουμε και περπατούμε αυτούς τους ίδιους δρόμους, που είναι το περιβάλλον μας κι ο κόσμος μας.....

Υγ 1: στην τελευταια photo η καινουργια αισθητικη της Κυβερνητικης Αριστερας, που εχει τις ριζες της στα λαικα γλεντια και πανηγυρια των τρικοσμικων πασοκων ….

Καλημεραααα και ειναι Πεμπτη, ημερα του Δια...smile emoticon heart emoticon