transit Sun in Leo and Venus in Leo : ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ AS IF....ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ..
smile emoticon heart emoticon
Ένα απ`τα μεγαλύτερα μοτίβα όλων των εσωτερικών διδασκαλιών και θρησκειών είναι το θείο παιδί. Μια αναφορά στον αρχαιοελληνικό μύθο είναι ο Απόλλων, φύλακας όλων των παιδιών και των νέων, γιατί ο ίδιος είναι ένα θείο παιδί.
Τώρα όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά παίζουν.
Προσδοκούμε απ`αυτά να παίζουν και στενοχωριόμαστε, όλοι σαν γονείς όταν δεν το κάνουν.Το παιγνίδι είναι ένα ουσιαστικό παράδειγμα παιδικής δραστηριότητας.Όταν οι ενήλικες παίζουν,αυτοί αισθάνονται ακαθόριστα όχι άνετοι εκτός και αν πια εργάζονται ακαταμάχητα να είναι παιγνιδιάρικοι.
Το παιγνίδι δεν είναι μια λέξη που συνδέεται με την ενηλικίωση.
Τι σημαίνει όμως παιγνίδι ?
Ευτυχία, χαρά, πειραματισμός ή εξερεύνηση ? Ναι αλλά τι προσδοκούμε απ`όλα αυτά? Τίποτε σχεδόν.Γιατί τα παραπάνω είναι εξαρτήματα του παιγνιδιού.Κυρίως έχει να κάνει με κάτι που δεν έχουμε έλεγχο.
Γιατί όταν παίζουμε, δεν προσπαθούμε να ελέγχουμε ότι συμβαίνει.
Αλλά εάν δεν έχουμε έλεγχο ποιός ή τι είναι σε έλεγχο ? Εάν το εγώ εγκαταλείπει τις εστίες δύναμης του, από πού έρχεται η έμπνευση ?
Μυθικά απ`τις Μούσες, ρεαλιστικά απ`τη φαντασία.Έτσι πολλοί άνθρωποι εξισώνουν φαντασία και δημιουργικότητα, και σαν λέξεις δεν είναι το ίδιο.
Και η φαντασία μπορεί να είναι ελεγχόμενη ή μη, εξαρτάται κατά πολύ από το πόσο το εγώ επεμβαίνει.
Οι φαντασίες μπορεί να αποκαλύπτουν τα complexes μας, αλλά αυτά τα ίδια μπορεί να αντανακλούν τις επιθυμίες μας.Έτσι όταν παίζουμε, δίνουμε σχήμα στην φαντασία, η οποία αναπτύσσεται σύμφωνα με κάποια αόρατη έμπνευση περισσότερο, αντί του να σκεφτόμαστε πως έχουμε αρχίσει το story του παιγνιδιού.
Αυτό βέβαια «κρύβει» απίθανες παγίδες, για το που οδηγούμαστε απ`τα παιγνίδια μας.
Ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι συνειδητός αυτού του φαινομένου γιατί παίζει μουσική, παίζει τον Άμλετ, παίζει τον αλτρουϊστή κ.οκ.
Και φυσικά παίζουμε για να νικήσουμε όπως και τα παιδιά.
Η πραγματικότητα είναι κτηνώδης πολλές φορές και άκαμπτη, και όταν μπαίνουμε σε ένα παιγνίδι, εμείς μπαίνουμε σε ένα κόσμο as if (σαν να ήταν).
Θυμήσου το νεροπίστολο που για τα παιδιά, είναι σαν να είναι αληθινά όπλα.
Δηλ. εμείς παίρνουμε κάτι δύσκολο και οδυνηρό και μετακινούμαστε απ`το πλάνο της πραγματικότητας και το πραγματοποιούμε με ένα παιγνιδιάρικο τρόπο. Αυτή είναι και η ουσία των παραμυθιών που με το παιγνίδι κάνουν το ίδιο πράγμα.
Εμείς αναλαμβάνουμε ανυπόφορες ανθρώπινες καταστάσεις όπως βάσανα, χρέη, πολέμους και θανάτους και μεταβιβαζόμαστε σε μια as if κατάσταση όπου γινόμαστε όχι μόνο ικανοί δημιουργικότητας, αλλά περισσότερο σημαντικοί.
Και το σπουδαιότερο είναι μπορεί να γελάμε με αυτά.Γι`αυτό πρέπει να θυμόμαστε ότι εάν το παίζουμε αλτρουϊστές σημαίνει ότι θέλω να ενεργήσω, σαν εάν, είμαι βαθειά ενδιαφερομένος για την ανθρωπότητα. Ένα είδος ηθοποιού.
Αλλά η λέξη στα ελληνικά για τον ηθοποιό είναι υποκριτής.
Έτσι εμείς εκφράζουμε, σαν εάν, αισθανόμαστε Οιδίποδας ή Μήδεια.
Εμείς παίζουμε λοιπόν το να γίνουμε ψυχοθεραπευτές ή djs ή ηθοποιοί ή το να γίνουμε αστρολόγοι ,κ.ο.κ.
Εμείς μεθοδεύουμε τους ρόλους μας στη ζωή. Το παιγνίδι δημιουργεί την πραγματικότητα μέσα σε ένα κόσμο, σαν εάν ήταν…
Έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, διότι την έχουμε ερμηνεύσει μέσα σε μια συμβολική κατάσταση. Και τη στιγμή που το κάνουμε αυτό, μπορούμε να δημιουργήσουμε πράγματα και να μεταμορφώσουμε την πραγματικότητα.
Αφού έχουμε δημιουργήσει κάτι, έχουμε αλλάξει τον τρόπο που δοκιμάζουμε την πραγματικότητα «έξω από εμάς». Έτσι δεν είμαστε πια, επι μακρού παθητικά θύματα της ζωής. Δημιουργήσαμε τη δική μας version της πραγματικότητας.
Όλος ο κόσμος του παιγνιδιού είναι αληθινά γύρω από δημιουργηθείσες πραγματικότητες.
Και αυτές οι δημιουργίες μπορεί να παίρνουν τους αρχικούς ρόλους «έξω από εμάς», αλλά στην τελευταία ανάλυση αυτές οι δημιουργίες φτιάχνουν κάτι διαφορετικό.
Αλλά όλα τα παιγνίδια θέλουν τη νίκη.Έτσι μας προκύπτει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση ανάμεσα στη συνειδητότητα και στη δημιουργικότητα.
Το σκληρότερο πράγμα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη διαδικασία παιγνιδιού-δημιουργικότητας,είναι να εγκαταλείψουμε τον έλεγχο, για να επιτρέψουμε την έκφραση από κάτι, χωρίς να χάνουμε την ενημέρωση του Εαυτού μας.
Αυτό ανακατεύει κάποιο είδος, του να αλλάζεις τη συνειδητότητά σου.
Και το ακόμα χειρότερο, να αλλάζεις παιγνίδια-ρόλους, χωρίς να ενημερώνεις τη συνειδητότητα του Εαυτού σου.
Γιατί απ`τη στιγμή που το παιγνίδι ανακατεύει τη φαντασία, εμείς είμαστε στο Ασυνείδητο, τότε, και άρα σε μια κατάσταση μεταβαλλόμενης συνειδητότητας.
Δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η πραγματικότητα, γιατί μόνο αυτή η μεταβαλλόμενη συνειδητότητα μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στη μαγική εμπειρία του να κάνουμε κάτι απ`το τίποτε.
Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση μυστηρίου γύρω απ`την δημιουργία, του να κάνεις κάτι, «έξω απ`το πουθενά», διότι δεν καταλαβαίνουμε πως αυτή συμβαίνει.
Γι`αυτό οι Αρχαίοι το απέδιδαν στις Μούσες. Αυτή είναι και η ουσιαστική εμπειρία του να γίνουμε δημιουργικοί, επάνω όμως σε ένα μικρότερο επίπεδο. Όπως και εάν εργάζεται αυτή μέσα μας, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την πηγή της.Αυτή θα μας εμφανίζεται από το πουθενά, θάναι μια παράξενη εμπειρία, και μολονότι δεν θα την καταλαβαίνουμε, θα μας συνδέει με ένα αίσθημα έννοιας, μια βιαστική ματιά του πεπρωμένου μας, ένα συναίσθημα χαράς, μια εμπειρία άχρονη.
Μια τέτοια στιγμή όταν θα δίνουμε τον εαυτό μας στη δημιουργία, θάμαστε ελεύθεροι απ`τα θνητά όρια.
Μετά φυσικά θα τη χάνουμε, και θα βυθιζόμαστε πάλι πίσω στην ανθρώπινη ενσάρκωση.
Τότε το πρόβλημα που προκύπτει, είναι η συνεχής κατάθλιψη και το σκοτάδι, και η απεγνωσμένη προσπάθεια για να βγεί κάποιος έξω από αυτό το tunnel.
Μιά κατάσταση που γνωρίζουν πολύ καλά οι «λεχώνες-γυναίκες», αλλά και οι καλλιτέχνες μετά τη δημιουργική τους έξαψη.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν μπορεί να παραμένει συνεχώς κάποιος ή κάποια σε μια τέτοια κατάσταση σύνδεσης με την αιώνια χαρά παιγνιδιού και δημιουργικότητας. Κανένας δεν μπορεί να παραμένει απροσδιόριστα εκεί.
Αστρολογικά κυρίως ο Ήλιος μας και οι θέσεις του με τις όψεις, δείχουν τις τάσεις και τις αντοχές που έχουμε στο παιγνίδι....
Βέβαια είναι υποκειμενική μου άποψη.
....το παιγνίδι απ τη σκοπιά της transactional analysis, του Eric Berne, και το playing and reality του D.W.Winnicott....
Στα 00s συμπεριφερόμασταν as if είμασταν πλούσιοι, με αποτέλεσμα η μουσική δημιουργία όχι μόνο να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αλλά να δημιουργήσει μια musica belle epoque.....
Τώρα είναι η ευκαιρία να ανακαλύψουμε την καινούργια as if κατάσταση......
Τώρα με τον Ήλιο σε διέλευση απ το Λέοντα, και μιας ο Λέοντας συμβολίζει και το παιγνίδι είναι μια ευκαιρία να διαλογιστούμε την έννοια παιγνίδι.Η Γενιά με τον Ουρανό στο Λεόντα, όπως εγω, γνωρίζει πολύ καλά την ουσία των παραπάνω, αφού μέχρις που άρχισε η μέση ηλικία τους, early 00s, είχε αναλωθεί μόνο στο να παίζει, και έβλεπε τη ζωή σαν ένα ατελείωτο παιγνίδι...
οχι οτι τωρα σταματησαμε να παιζουμε....
τωρα να δειτε...
που ετοιμαζω το μεγαλο μου Παιγνιδι με τη βοηθεια του Ποσειδωνα ....
the Great Alchemy Play...
ναι ετοιμασου και να "πληρωσεις" παλι μου λεει ο φιλος μου ο αδελφος Greg...
Ναι σιγα ...του απανταω....Αλλαζει ο χαρακτηρας Greg μου....?
μα ειμαι η Ενσαρκωση του Uranus in Leo...
ότι και να παθουμε, ειμαστε διαθετειμενοι και πάμε ταμειο καθε φορα και να πληρωνουμε για να παρουμε ενα καινουργιο εισιτηριο για να ξαναπαιξουμε....
τι μαγικη λεξη τo if......
By the way, το καταπληκτικό βιβλίο του Eric Berne games people play κυκλοφορεί και σε Ελληνικές εκδόσεις, και είναι ένα όμορφο δώρο για τους Εαυτούς σας....
Καλημέρααααααα smile emoticon
smile emoticon heart emoticon
Ένα απ`τα μεγαλύτερα μοτίβα όλων των εσωτερικών διδασκαλιών και θρησκειών είναι το θείο παιδί. Μια αναφορά στον αρχαιοελληνικό μύθο είναι ο Απόλλων, φύλακας όλων των παιδιών και των νέων, γιατί ο ίδιος είναι ένα θείο παιδί.
Τώρα όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά παίζουν.
Προσδοκούμε απ`αυτά να παίζουν και στενοχωριόμαστε, όλοι σαν γονείς όταν δεν το κάνουν.Το παιγνίδι είναι ένα ουσιαστικό παράδειγμα παιδικής δραστηριότητας.Όταν οι ενήλικες παίζουν,αυτοί αισθάνονται ακαθόριστα όχι άνετοι εκτός και αν πια εργάζονται ακαταμάχητα να είναι παιγνιδιάρικοι.
Το παιγνίδι δεν είναι μια λέξη που συνδέεται με την ενηλικίωση.
Τι σημαίνει όμως παιγνίδι ?
Ευτυχία, χαρά, πειραματισμός ή εξερεύνηση ? Ναι αλλά τι προσδοκούμε απ`όλα αυτά? Τίποτε σχεδόν.Γιατί τα παραπάνω είναι εξαρτήματα του παιγνιδιού.Κυρίως έχει να κάνει με κάτι που δεν έχουμε έλεγχο.
Γιατί όταν παίζουμε, δεν προσπαθούμε να ελέγχουμε ότι συμβαίνει.
Αλλά εάν δεν έχουμε έλεγχο ποιός ή τι είναι σε έλεγχο ? Εάν το εγώ εγκαταλείπει τις εστίες δύναμης του, από πού έρχεται η έμπνευση ?
Μυθικά απ`τις Μούσες, ρεαλιστικά απ`τη φαντασία.Έτσι πολλοί άνθρωποι εξισώνουν φαντασία και δημιουργικότητα, και σαν λέξεις δεν είναι το ίδιο.
Και η φαντασία μπορεί να είναι ελεγχόμενη ή μη, εξαρτάται κατά πολύ από το πόσο το εγώ επεμβαίνει.
Οι φαντασίες μπορεί να αποκαλύπτουν τα complexes μας, αλλά αυτά τα ίδια μπορεί να αντανακλούν τις επιθυμίες μας.Έτσι όταν παίζουμε, δίνουμε σχήμα στην φαντασία, η οποία αναπτύσσεται σύμφωνα με κάποια αόρατη έμπνευση περισσότερο, αντί του να σκεφτόμαστε πως έχουμε αρχίσει το story του παιγνιδιού.
Αυτό βέβαια «κρύβει» απίθανες παγίδες, για το που οδηγούμαστε απ`τα παιγνίδια μας.
Ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι συνειδητός αυτού του φαινομένου γιατί παίζει μουσική, παίζει τον Άμλετ, παίζει τον αλτρουϊστή κ.οκ.
Και φυσικά παίζουμε για να νικήσουμε όπως και τα παιδιά.
Η πραγματικότητα είναι κτηνώδης πολλές φορές και άκαμπτη, και όταν μπαίνουμε σε ένα παιγνίδι, εμείς μπαίνουμε σε ένα κόσμο as if (σαν να ήταν).
Θυμήσου το νεροπίστολο που για τα παιδιά, είναι σαν να είναι αληθινά όπλα.
Δηλ. εμείς παίρνουμε κάτι δύσκολο και οδυνηρό και μετακινούμαστε απ`το πλάνο της πραγματικότητας και το πραγματοποιούμε με ένα παιγνιδιάρικο τρόπο. Αυτή είναι και η ουσία των παραμυθιών που με το παιγνίδι κάνουν το ίδιο πράγμα.
Εμείς αναλαμβάνουμε ανυπόφορες ανθρώπινες καταστάσεις όπως βάσανα, χρέη, πολέμους και θανάτους και μεταβιβαζόμαστε σε μια as if κατάσταση όπου γινόμαστε όχι μόνο ικανοί δημιουργικότητας, αλλά περισσότερο σημαντικοί.
Και το σπουδαιότερο είναι μπορεί να γελάμε με αυτά.Γι`αυτό πρέπει να θυμόμαστε ότι εάν το παίζουμε αλτρουϊστές σημαίνει ότι θέλω να ενεργήσω, σαν εάν, είμαι βαθειά ενδιαφερομένος για την ανθρωπότητα. Ένα είδος ηθοποιού.
Αλλά η λέξη στα ελληνικά για τον ηθοποιό είναι υποκριτής.
Έτσι εμείς εκφράζουμε, σαν εάν, αισθανόμαστε Οιδίποδας ή Μήδεια.
Εμείς παίζουμε λοιπόν το να γίνουμε ψυχοθεραπευτές ή djs ή ηθοποιοί ή το να γίνουμε αστρολόγοι ,κ.ο.κ.
Εμείς μεθοδεύουμε τους ρόλους μας στη ζωή. Το παιγνίδι δημιουργεί την πραγματικότητα μέσα σε ένα κόσμο, σαν εάν ήταν…
Έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, διότι την έχουμε ερμηνεύσει μέσα σε μια συμβολική κατάσταση. Και τη στιγμή που το κάνουμε αυτό, μπορούμε να δημιουργήσουμε πράγματα και να μεταμορφώσουμε την πραγματικότητα.
Αφού έχουμε δημιουργήσει κάτι, έχουμε αλλάξει τον τρόπο που δοκιμάζουμε την πραγματικότητα «έξω από εμάς». Έτσι δεν είμαστε πια, επι μακρού παθητικά θύματα της ζωής. Δημιουργήσαμε τη δική μας version της πραγματικότητας.
Όλος ο κόσμος του παιγνιδιού είναι αληθινά γύρω από δημιουργηθείσες πραγματικότητες.
Και αυτές οι δημιουργίες μπορεί να παίρνουν τους αρχικούς ρόλους «έξω από εμάς», αλλά στην τελευταία ανάλυση αυτές οι δημιουργίες φτιάχνουν κάτι διαφορετικό.
Αλλά όλα τα παιγνίδια θέλουν τη νίκη.Έτσι μας προκύπτει μια ενδιαφέρουσα σύνδεση ανάμεσα στη συνειδητότητα και στη δημιουργικότητα.
Το σκληρότερο πράγμα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη διαδικασία παιγνιδιού-δημιουργικότητας,είναι να εγκαταλείψουμε τον έλεγχο, για να επιτρέψουμε την έκφραση από κάτι, χωρίς να χάνουμε την ενημέρωση του Εαυτού μας.
Αυτό ανακατεύει κάποιο είδος, του να αλλάζεις τη συνειδητότητά σου.
Και το ακόμα χειρότερο, να αλλάζεις παιγνίδια-ρόλους, χωρίς να ενημερώνεις τη συνειδητότητα του Εαυτού σου.
Γιατί απ`τη στιγμή που το παιγνίδι ανακατεύει τη φαντασία, εμείς είμαστε στο Ασυνείδητο, τότε, και άρα σε μια κατάσταση μεταβαλλόμενης συνειδητότητας.
Δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η πραγματικότητα, γιατί μόνο αυτή η μεταβαλλόμενη συνειδητότητα μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στη μαγική εμπειρία του να κάνουμε κάτι απ`το τίποτε.
Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση μυστηρίου γύρω απ`την δημιουργία, του να κάνεις κάτι, «έξω απ`το πουθενά», διότι δεν καταλαβαίνουμε πως αυτή συμβαίνει.
Γι`αυτό οι Αρχαίοι το απέδιδαν στις Μούσες. Αυτή είναι και η ουσιαστική εμπειρία του να γίνουμε δημιουργικοί, επάνω όμως σε ένα μικρότερο επίπεδο. Όπως και εάν εργάζεται αυτή μέσα μας, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την πηγή της.Αυτή θα μας εμφανίζεται από το πουθενά, θάναι μια παράξενη εμπειρία, και μολονότι δεν θα την καταλαβαίνουμε, θα μας συνδέει με ένα αίσθημα έννοιας, μια βιαστική ματιά του πεπρωμένου μας, ένα συναίσθημα χαράς, μια εμπειρία άχρονη.
Μια τέτοια στιγμή όταν θα δίνουμε τον εαυτό μας στη δημιουργία, θάμαστε ελεύθεροι απ`τα θνητά όρια.
Μετά φυσικά θα τη χάνουμε, και θα βυθιζόμαστε πάλι πίσω στην ανθρώπινη ενσάρκωση.
Τότε το πρόβλημα που προκύπτει, είναι η συνεχής κατάθλιψη και το σκοτάδι, και η απεγνωσμένη προσπάθεια για να βγεί κάποιος έξω από αυτό το tunnel.
Μιά κατάσταση που γνωρίζουν πολύ καλά οι «λεχώνες-γυναίκες», αλλά και οι καλλιτέχνες μετά τη δημιουργική τους έξαψη.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν μπορεί να παραμένει συνεχώς κάποιος ή κάποια σε μια τέτοια κατάσταση σύνδεσης με την αιώνια χαρά παιγνιδιού και δημιουργικότητας. Κανένας δεν μπορεί να παραμένει απροσδιόριστα εκεί.
Αστρολογικά κυρίως ο Ήλιος μας και οι θέσεις του με τις όψεις, δείχουν τις τάσεις και τις αντοχές που έχουμε στο παιγνίδι....
Βέβαια είναι υποκειμενική μου άποψη.
....το παιγνίδι απ τη σκοπιά της transactional analysis, του Eric Berne, και το playing and reality του D.W.Winnicott....
Στα 00s συμπεριφερόμασταν as if είμασταν πλούσιοι, με αποτέλεσμα η μουσική δημιουργία όχι μόνο να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αλλά να δημιουργήσει μια musica belle epoque.....
Τώρα είναι η ευκαιρία να ανακαλύψουμε την καινούργια as if κατάσταση......
Τώρα με τον Ήλιο σε διέλευση απ το Λέοντα, και μιας ο Λέοντας συμβολίζει και το παιγνίδι είναι μια ευκαιρία να διαλογιστούμε την έννοια παιγνίδι.Η Γενιά με τον Ουρανό στο Λεόντα, όπως εγω, γνωρίζει πολύ καλά την ουσία των παραπάνω, αφού μέχρις που άρχισε η μέση ηλικία τους, early 00s, είχε αναλωθεί μόνο στο να παίζει, και έβλεπε τη ζωή σαν ένα ατελείωτο παιγνίδι...
οχι οτι τωρα σταματησαμε να παιζουμε....
τωρα να δειτε...
που ετοιμαζω το μεγαλο μου Παιγνιδι με τη βοηθεια του Ποσειδωνα ....
the Great Alchemy Play...
ναι ετοιμασου και να "πληρωσεις" παλι μου λεει ο φιλος μου ο αδελφος Greg...
Ναι σιγα ...του απανταω....Αλλαζει ο χαρακτηρας Greg μου....?
μα ειμαι η Ενσαρκωση του Uranus in Leo...
ότι και να παθουμε, ειμαστε διαθετειμενοι και πάμε ταμειο καθε φορα και να πληρωνουμε για να παρουμε ενα καινουργιο εισιτηριο για να ξαναπαιξουμε....
τι μαγικη λεξη τo if......
By the way, το καταπληκτικό βιβλίο του Eric Berne games people play κυκλοφορεί και σε Ελληνικές εκδόσεις, και είναι ένα όμορφο δώρο για τους Εαυτούς σας....
Καλημέρααααααα smile emoticon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου