Amorgos Island : Amor (e) (Gior) gos ...
Όταν χαράζει στο Αιγαίο είναι όμορφα σου λεω...ειναι τοσο ομορφα, που αποφάσιζα οσο ζουσα εκει, και δεν ημουνα λιγο, εφτα χρονια με διαλειμματα,
ισως μεσα στα χρονια της πιο απιστευτης νιοτης μου...απο 27-34 ετων...
να μην κοιμαμαι τα βραδια και να περιμενω το χαραμα, κατω απ το φεγγαροφωτο, του εξοχικου παλατιου του Μινωα, στα Καταπολα...
στην πρωτη φωτο, που by the way και οι τρεις ειναι απ τα χρονια που ζουσα εκει...στο μεσον της φωτο, ηταν το σπιτι που εμενα, και απο επανω ο Μαριος ενας Γερμανος ζωγραφος...που συζουσε με την αγαπημενη του, και εγω απο κατω που συζουσα με την τοτε αγαπημενη μου...
Εγω πάντως καλα τα πηγαινα με τους Γερμανους, αφου μαζι του επινα και προσπαθουσε ο καημενος να καταλαβει τι ειδους μουσικη ακουγα...
επινε πολυ, τι να καταλαβει,..
στη δευτερη photo διπλα στο μεγαλο σπιτι, το bar Κεντια, οπου ειχαν " πεσει" ιστορικοι χοροι,διασκεδασεις,μουσικα προγραμματα και παρουσιαση νεων μουσικων -80s ηταν, δεν το ξεχναμε...
Αν ο ουσιαστικός πυρήνας κάποιου ατόμου, καταστέλλεται, ή απαρνειται,αρρωσταινει, μερικές φορές με προφανείς τρόπους, μερικές φορές με πιο λεπτούς τρόπους, μερικές φορές πιο άμεσα , μερικές φορές πιο αργότερα ...
Κάθε φορά που θα πεφτουμε μακριά από τον πυρήνα μας, θα ειναι ένα έγκλημα ενάντια στη δικη μας φυση.Όλο αυτο ηχογραφειται στο ασυνείδητο μας και μας κάνει να περιφρονούμε τους εαυτούς μας ...αναφερει ο Abraham Maslow στο εκπληκτικο Toward a Psychology of Being ...
Λοιπον όλο αυτο το εμαθα εκει που ζουσα πολυ καλά...και σταματησα να ενδιαφερομαι να απαρνουμαι τον Εαυτο μου...
γιατι : Ο ψυχολογικός κανόνας λέει όταν μια εσωτερική κατάσταση δεν έχει γίνει συνειδητή, αυτή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ σαν μοίρα...
Και έτσι αυτό συμβαίνει όταν ένα άτομο δεν γίνεται συνειδητό των εσωτερικών του αντιφάσεων, ο κόσμος πρέπει αναγκαστικά να του βγάλλει τη διαμάχη για να κοπεί στα αντίθετα μισά...αναφερει ο C.G.Yung στο περιφημο εργο του ΑΙΩΝ .....
που δεν ειναι τιποτε άλλο απ την pisces age..
Δεν ξερω πως Μεταστοιχειωθηκα και Μεταμορφωθηκα εκεινα τα χρονια...
ακομα το ψαχνω ...Πηγα ενας χαζοχαρουμενος ιδεαλιστης αριστερος...
και γυρισα Μαγος...ασε τις προοδους μου στις Μουσικες...
γιατι ολο αυτο που κανω ειναι Μαγεια, και ας το αρνουμαι τις πιο πολλες φορες...εμαθα να δουλευω ατελειωτες ωρες, να διαβαζω επισης χωρις σταματημο,..
H δικη μου Μαγεια που εμαθα εκει μου λεει : οτι εκει που ολοι οι ανθρωποι προσπαθουν να επιτυχουν κατι με την ενεργεια τους, εσυ θα βαζεις οκτω φορες περισσοτερο απ τους άλλους ενεργεια και η επιτυχια ειναι δικη σου, εξαντλώντας τον εαυτο σου απ την απειρη προσπαθεια, ουτως ωστε το βραδυ δεν θα κοιμασαι αλλα θα "πεφτεις" " σαν νεκρος" απ την κουραση...
Πηρα πτυχιο, παντρευτηκα και εκανα την εκπληκτικη μου κορη
και ξεγελασα τη Μοιρα μου και την Αλλαξα...smile emoticon heart emoticon
εκει "εσπασα" τη δικη μου Οικογενειακη καταρα, γνωριζοντας για τα καλά τι ηταν η καταρα του δικου μου Ατρεα που "κουβαλουσα"...
το σεναριο της ζωης μου, εκει μοιαζει με εκεινη την ταινια την Αριάδνη που ηταν :
"Σκηνοθεσία: Γιώργος Κορδέλλας με Ηθοποιούς - Στράτος Τζώρτζογλου (Άλκης) , Ρέα Τουτουνζή (Αριάδνη) , Κώστας Φέρρης , Νίκος Μποτόπουλος , Παύλος Ορκόπουλος , Βασίλης Παλαιολόγος (αστυφύλακας) , Σπύρος Δρόσος..
Πλοκή: Ο Άλκης είναι ένας νεαρός φιλόδοξος ζωγράφος, που προσπαθεί να καταξιωθεί επαγγελματικά. Ο Λεκό, ένας συλλέκτης έργων τέχνης, υπόσχεται να τον βοηθήσει ζητώντας του για αντάλλαγμα να του φέρει ένα πολύτιμο αγγείο από το αρχαιολογικό μουσείο της Αμοργού, κλέβοντας το και αντικαθιστώντας το με ένα αντίγραφο.
Ο Άλκης δέχεται να πάει στην Αμοργό, όπου γνωρίζει μια κοπέλα, την Αριάδνη. Η θεϊκή αύρα αυτής της μυστήριας κοπέλας, που κανείς στο νησί δεν γνωρίζει, ούτε έχει δει, τον σαγηνεύει και τον μπλέκει σ' ένα περίεργο μεταφυσικό αίνιγμα. Σε αυτό προστίθεται και ο ξαφνικός θάνατος του Λεκό. Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα καθώς αποκαλύπτεται ο μύθος για την προστάτιδα θεότητα του νησιού...
Η ταινία προβλήθηκε σε μορφή τηλεταινίας από τον ΑΝΤ1 το 2003 ....
Φυσικα και ολα εχουν ενα Τεραστιο Κοστος, οταν γινεσαι ο Εαυτος σου και ζεις τους Μυθους σου γιατι οπως λεει ο Bill Hicks : «Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ύβρεις και εξωφρενικές σκηνές στα χοροδράματά τους γιατί πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο ξόρκιζαν τους Δαίμονες της Ντροπής. Δαίμονες που - πίστευαν - εμποδίζουν τον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του και να προσεγγίσει τον συνάνθρωπό του.»
Στην Αμοργο εμαθα επισης : "Don't cry because something it's over, smile because it happened."...και αυτο με συνοδευε σε ολα τα δυσκολα της ζωης μου...
Γιατι περα απο τα κλισέ που θα ακουσετε για το τέλος του καλοκαιριού με την αλμύρα της θάλασσας,
τι τέλεια που ήταν,...
και άλλα τετοια εκθεσιακα και μουσειακης αισθητικης, προτασεις
ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ δεν είναι παρά μια στιγμή : οσο κραταει ο Οργασμος, η πιο ομορφη ελληνικη λεξη...
οσο κρατησε η συλληψη του μονακριβου μου παιδιου, που το κατεβασα με Αμοργιανους τροπους απ τον Εναστρο Ουρανο....
Δεν ξερω τι karma εχω με τις Κυκλαδες....
μπορει να ξερω τι εχω παρει και τι τους εχω δωσει....
αλλα ξερω οτι ηρθε η ωρα να ξαναπαω...
και δεν ξερω γιατι μου συμβαινει εκει...
Και δεν παω για διασκεδαση, παω για νεα Σεμιναρια Μαγειας...
και αυτη τη φορα δεν θα υπαρχουν οι Υπηρεσιες του ΟΤΕ
να με φερουν πισω....
που δεν αντεχαν να βαζουν συνεχως νεα τηλεφωνα εκει,
απ το "τρεξιμο" που τους εκανα...
Να πατε και εσεις τωρα που τελειωνει το καλοκαρι...
ξερω ειναι λιγο Μελαγχολικη αλλα προβλημα θα εχουν αυτοι που δεν εχουν καυλες και οργασμο...
ναι εκει υπαρχει προβλημα, αν εχεις προβλημα μ αυτο...
υγ : Babis Karapostolis, σε ευχαριστω πολυ για τις μνημες με τις υπεροχες photos που ανεβασες απο εκεινη τη μακρινη περιοδο ....
υγ 1 : ακουστε το τραγουδι απ το πρωτο comment που σας ανεβασα...
δεν το βρηκα στο youtube...περιγραφει το ηχητικο μου ενεργειακο περιβάλλον οπως το ενιωθα εκεινα τα χρονια...
Όταν χαράζει στο Αιγαίο είναι όμορφα σου λεω...ειναι τοσο ομορφα, που αποφάσιζα οσο ζουσα εκει, και δεν ημουνα λιγο, εφτα χρονια με διαλειμματα,
ισως μεσα στα χρονια της πιο απιστευτης νιοτης μου...απο 27-34 ετων...
να μην κοιμαμαι τα βραδια και να περιμενω το χαραμα, κατω απ το φεγγαροφωτο, του εξοχικου παλατιου του Μινωα, στα Καταπολα...
στην πρωτη φωτο, που by the way και οι τρεις ειναι απ τα χρονια που ζουσα εκει...στο μεσον της φωτο, ηταν το σπιτι που εμενα, και απο επανω ο Μαριος ενας Γερμανος ζωγραφος...που συζουσε με την αγαπημενη του, και εγω απο κατω που συζουσα με την τοτε αγαπημενη μου...
Εγω πάντως καλα τα πηγαινα με τους Γερμανους, αφου μαζι του επινα και προσπαθουσε ο καημενος να καταλαβει τι ειδους μουσικη ακουγα...
επινε πολυ, τι να καταλαβει,..
στη δευτερη photo διπλα στο μεγαλο σπιτι, το bar Κεντια, οπου ειχαν " πεσει" ιστορικοι χοροι,διασκεδασεις,μουσικα προγραμματα και παρουσιαση νεων μουσικων -80s ηταν, δεν το ξεχναμε...
Αν ο ουσιαστικός πυρήνας κάποιου ατόμου, καταστέλλεται, ή απαρνειται,αρρωσταινει, μερικές φορές με προφανείς τρόπους, μερικές φορές με πιο λεπτούς τρόπους, μερικές φορές πιο άμεσα , μερικές φορές πιο αργότερα ...
Κάθε φορά που θα πεφτουμε μακριά από τον πυρήνα μας, θα ειναι ένα έγκλημα ενάντια στη δικη μας φυση.Όλο αυτο ηχογραφειται στο ασυνείδητο μας και μας κάνει να περιφρονούμε τους εαυτούς μας ...αναφερει ο Abraham Maslow στο εκπληκτικο Toward a Psychology of Being ...
Λοιπον όλο αυτο το εμαθα εκει που ζουσα πολυ καλά...και σταματησα να ενδιαφερομαι να απαρνουμαι τον Εαυτο μου...
γιατι : Ο ψυχολογικός κανόνας λέει όταν μια εσωτερική κατάσταση δεν έχει γίνει συνειδητή, αυτή ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ σαν μοίρα...
Και έτσι αυτό συμβαίνει όταν ένα άτομο δεν γίνεται συνειδητό των εσωτερικών του αντιφάσεων, ο κόσμος πρέπει αναγκαστικά να του βγάλλει τη διαμάχη για να κοπεί στα αντίθετα μισά...αναφερει ο C.G.Yung στο περιφημο εργο του ΑΙΩΝ .....
που δεν ειναι τιποτε άλλο απ την pisces age..
Δεν ξερω πως Μεταστοιχειωθηκα και Μεταμορφωθηκα εκεινα τα χρονια...
ακομα το ψαχνω ...Πηγα ενας χαζοχαρουμενος ιδεαλιστης αριστερος...
και γυρισα Μαγος...ασε τις προοδους μου στις Μουσικες...
γιατι ολο αυτο που κανω ειναι Μαγεια, και ας το αρνουμαι τις πιο πολλες φορες...εμαθα να δουλευω ατελειωτες ωρες, να διαβαζω επισης χωρις σταματημο,..
H δικη μου Μαγεια που εμαθα εκει μου λεει : οτι εκει που ολοι οι ανθρωποι προσπαθουν να επιτυχουν κατι με την ενεργεια τους, εσυ θα βαζεις οκτω φορες περισσοτερο απ τους άλλους ενεργεια και η επιτυχια ειναι δικη σου, εξαντλώντας τον εαυτο σου απ την απειρη προσπαθεια, ουτως ωστε το βραδυ δεν θα κοιμασαι αλλα θα "πεφτεις" " σαν νεκρος" απ την κουραση...
Πηρα πτυχιο, παντρευτηκα και εκανα την εκπληκτικη μου κορη
και ξεγελασα τη Μοιρα μου και την Αλλαξα...smile emoticon heart emoticon
εκει "εσπασα" τη δικη μου Οικογενειακη καταρα, γνωριζοντας για τα καλά τι ηταν η καταρα του δικου μου Ατρεα που "κουβαλουσα"...
το σεναριο της ζωης μου, εκει μοιαζει με εκεινη την ταινια την Αριάδνη που ηταν :
"Σκηνοθεσία: Γιώργος Κορδέλλας με Ηθοποιούς - Στράτος Τζώρτζογλου (Άλκης) , Ρέα Τουτουνζή (Αριάδνη) , Κώστας Φέρρης , Νίκος Μποτόπουλος , Παύλος Ορκόπουλος , Βασίλης Παλαιολόγος (αστυφύλακας) , Σπύρος Δρόσος..
Πλοκή: Ο Άλκης είναι ένας νεαρός φιλόδοξος ζωγράφος, που προσπαθεί να καταξιωθεί επαγγελματικά. Ο Λεκό, ένας συλλέκτης έργων τέχνης, υπόσχεται να τον βοηθήσει ζητώντας του για αντάλλαγμα να του φέρει ένα πολύτιμο αγγείο από το αρχαιολογικό μουσείο της Αμοργού, κλέβοντας το και αντικαθιστώντας το με ένα αντίγραφο.
Ο Άλκης δέχεται να πάει στην Αμοργό, όπου γνωρίζει μια κοπέλα, την Αριάδνη. Η θεϊκή αύρα αυτής της μυστήριας κοπέλας, που κανείς στο νησί δεν γνωρίζει, ούτε έχει δει, τον σαγηνεύει και τον μπλέκει σ' ένα περίεργο μεταφυσικό αίνιγμα. Σε αυτό προστίθεται και ο ξαφνικός θάνατος του Λεκό. Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα καθώς αποκαλύπτεται ο μύθος για την προστάτιδα θεότητα του νησιού...
Η ταινία προβλήθηκε σε μορφή τηλεταινίας από τον ΑΝΤ1 το 2003 ....
Φυσικα και ολα εχουν ενα Τεραστιο Κοστος, οταν γινεσαι ο Εαυτος σου και ζεις τους Μυθους σου γιατι οπως λεει ο Bill Hicks : «Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ύβρεις και εξωφρενικές σκηνές στα χοροδράματά τους γιατί πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο ξόρκιζαν τους Δαίμονες της Ντροπής. Δαίμονες που - πίστευαν - εμποδίζουν τον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του και να προσεγγίσει τον συνάνθρωπό του.»
Στην Αμοργο εμαθα επισης : "Don't cry because something it's over, smile because it happened."...και αυτο με συνοδευε σε ολα τα δυσκολα της ζωης μου...
Γιατι περα απο τα κλισέ που θα ακουσετε για το τέλος του καλοκαιριού με την αλμύρα της θάλασσας,
τι τέλεια που ήταν,...
και άλλα τετοια εκθεσιακα και μουσειακης αισθητικης, προτασεις
ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ δεν είναι παρά μια στιγμή : οσο κραταει ο Οργασμος, η πιο ομορφη ελληνικη λεξη...
οσο κρατησε η συλληψη του μονακριβου μου παιδιου, που το κατεβασα με Αμοργιανους τροπους απ τον Εναστρο Ουρανο....
Δεν ξερω τι karma εχω με τις Κυκλαδες....
μπορει να ξερω τι εχω παρει και τι τους εχω δωσει....
αλλα ξερω οτι ηρθε η ωρα να ξαναπαω...
και δεν ξερω γιατι μου συμβαινει εκει...
Και δεν παω για διασκεδαση, παω για νεα Σεμιναρια Μαγειας...
και αυτη τη φορα δεν θα υπαρχουν οι Υπηρεσιες του ΟΤΕ
να με φερουν πισω....
που δεν αντεχαν να βαζουν συνεχως νεα τηλεφωνα εκει,
απ το "τρεξιμο" που τους εκανα...
Να πατε και εσεις τωρα που τελειωνει το καλοκαρι...
ξερω ειναι λιγο Μελαγχολικη αλλα προβλημα θα εχουν αυτοι που δεν εχουν καυλες και οργασμο...
ναι εκει υπαρχει προβλημα, αν εχεις προβλημα μ αυτο...
υγ : Babis Karapostolis, σε ευχαριστω πολυ για τις μνημες με τις υπεροχες photos που ανεβασες απο εκεινη τη μακρινη περιοδο ....
υγ 1 : ακουστε το τραγουδι απ το πρωτο comment που σας ανεβασα...
δεν το βρηκα στο youtube...περιγραφει το ηχητικο μου ενεργειακο περιβάλλον οπως το ενιωθα εκεινα τα χρονια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου