the aftermath of fool-full moon : the great Depression : the dance of the bad angels..

the aftermath of fool-full moon : the great Depression : the dance of the bad angels.. Δεν υπάρχει τιποτε που να κρύβεται πια. Και όσο ο Πλούτωνας έχει τη δυνατότητα να κρατήσει τα αληθινά συναισθήματα κάποιου εντελώς στο σκοτάδι, η αντίθεσή του, την ημερα της Πανσελήνου με τον ιδιαίτερα διαισθητικό Ήλιο, ανεδειξε και «πέταξε» προς τα εξω να εκθέσει όλες τις ανασφάλειες, που βγήκαν πια δημοσίως. Ίσως και τρομακτικά. Λοιπόν βλέποντας συζητήσεις στη tv γι αυτά που μας απασχολούν, πολύ λιγους ειδα στο υψος των περιστάσεων… Με μια τέτοια άγρια ένταση που απειλεί να καταστρέψει όλα τα επίπεδα εμπιστοσύνης, κάθε ελπίδα χάνεται , κάθε πιθανότητα για επανόρθωση και διόρθωση εξανεμίζεται… εκτός αν αντιμετωπισθούν με την πιο εξομολογητική αίσθηση τιμιότητας και ειλικρίνειας μέσα στην απαίσια απελπισία σας. Έχει χαθεί η μπάλα, και όπως λέει και ο αδελφός μου και φίλος Ηλιας : τα γεγονοτα πολλές φορές ξεπερνάνε μικρους και ασήμαντους ανθρώπους… σας το λεγαμε συνεχώς : υπήρχε κινδυνος ατυχήματος Αν θέλετε πραγματικά να κάνετε μια μεταμορφωτική προσπάθεια να εξαλείψετε τους δαίμονες βαθιά μέσα σας, τότε μπορει και να ερχετε η ώρα να διερευνήσετε ποιες πραγματικά και αληθινα είναι οι ευθύνες σας. Εχει πολύ καιρό που «παραμυθιαζομαστε» απ τον περασμένο Δεκέμβρη με το Saturn square Neptune, που σταματησε το «γκαζι του» προσωρινά, που με την επιστροφή του Κρονου στο Σκορπιό, εχει πανικοβάλλει τους πάντες, επειδη για λίγο «ξεκαθαρισε» το τοπίο… Όλη η αβυσσος της εντροπίας είναι μπροστά σου… Εκει που σου ζητούσε φαντασία για να «σπάσεις» τα ορια της πραγματικότητας, χρησιμοποίησες «παραμύθι», για να αντέξεις αυτή την πραγματικοτητα… Ο fcb φιλος μας και καταπληκτικος αστρολόγος Ang Stoic απ την Αυστραλία, στο άρθρο του για την τελευταία πανσεληνο γράφει για depression. Και αν προσεξετε μερικα σημεια του, θα νομισετε ότι τα γράφει για τους Έλληνες και το κρατος τους… Εντάξει. Η κατάθλιψη δεν έρχεται δωρεάν. Υπάρχει συνήθως μια υψηλή τιμή. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να αναπτυχθεί μια πραγματική κατάθλιψη. Προς το παρόν, τα αστέρια επάνω μας, φαίνεται σαν να έχουν «μαγειρεύσει» μια παγκόσμιας κλάσης μητέρα που φροντίζει να σε «εχει» στα "πατώματα", και φαίνεται σαν να είναι έτοιμη να καταπιεί ολόκληρο τον πλανήτη μας, όπως μια μεγάλη πανούκλα. Ποιο είναι το σημείο αυτό, και γιατί είναι τόσο μεγάλη σε εκταση ? Ευτυχως που ρωτάτε… γιατι μονο η αγάπη μου με ρωταει.... όταν είμαστε στην ύφεση που προέρχεται απ την κατάθλιψη – εννοώ πραγματικά όσοι αισθάνονται έτσι, όσοι είναι σε υπονόμευση από τις πιέσεις της αντιληπτής πραγματικότητας τους, και αυτή απλά δεν σε αφηνει να μπορέσεις να κατασκευάσεις ένα καλύτερο αποτέλεσμα για το αύριο, αυτό είναι συνήθως ένα ισχυρό σημάδι από τον Ανώτερο Εαυτό σου. ο Ang το παει πιο περα : Αυτός ο άγγελος του σκότους, που δεσπόζει πάνω από εμάς, στην ουσία που υφαίνει, αυτός που είναι πραγματικά ανήσυχος είναι ο αληθινός μας εαυτός μας που προσπαθεί να μας πει κάτι. Και αυτό που θέλει στην ουσια να μας πει είναι ότι πια ειμαστε δυστυχισμένοι απ την προσπάθεια που κάνουμε να κυνηγάμε τις λάθος επιλογές για τους εαυτους μας… Το εβλεπες στα πρόσωπα των κυβερνητικών, το εβλεπες στα προσωπα των υστερικών της αντιπολιτευσης, απ τη χρονια κοπωση που φαινεται ότι πασχουν για να πεισουν ποιόν..… Στην ουσία, έχουμε εισέλθει σε μια ηττοπαθή και αυτοκαταστροφική, συμφωνία (ες) με την ενστικτώδη φύση μας, και ετσι ειμαστε λιγοτερο αληθινοί με την ακεραιότητα μας, επιτρέποντας στους εαυτούς μας να βαζει πλωρη να γειωνεται και να υποτάσσεται ασχημα, με την κοινωνικη πιεση, με την ελπίδα για την επίτευξη από κάτι που στο μυαλό μας φαινόταν σαν ο βραβευθεις στόχος εκείνη την εποχή. Συχνά αυτό έχει γινει μέσα από εξαντλητικές επίπεδα μιας μάταιης προσπάθειας και σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Τελικά, η κατάθλιψη, συνεχίζει ο Ang - η οποία είναι πραγματικά ακριβώς μια συναισθηματική κραυγή για βοήθεια, ορίζει την ψυχική υγεία μας, τελικά καταστρέφει τη φυσικη μας ζωτικότητα και μας καταστρέφει, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάνει κάποιες πολύ τρελές επιλογές. Αφού δέσαμε τον εαυτό μας σε αυτές, συχνά αισθάνομαστε υποχρεωμένοι να επιμείνουμε μαζί τους, να ντρεπόμαστε να παραιτηθούμε, επειδή στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να αφήσουμε μια άσχημη κοινωνική κληρονομιά, μια κακή φήμη ή μια απογοητεύσει από το «σύστημα», που λειτουργούσαμε . Είμαστε σε υπονομευση από το φόβο της κοινωνικής ανταπόδοσης - απομόνωση, τη μοναξιά, που μειώνει την ευκαιρια και την πιθανότητα επιβίωσης λόγω του εξοστρακισμού από την οικογένεια ή την όποια κοινότητα που ανήκουμε, ή τρομαγμένοι σε όλο και περισσοτερο υποκείμενοι στην όποια δημόσια ταπείνωση. Αυτή η Πανσέληνος τελικά έχει μόνο επιτείνει την τεράστια παγκόσμια πίεση για να κανουμε το σωστό. Είναι να απορεί κανείς τότε τι είναι αυτό αληθινά που μας πιεζει να παμε προς στο χείλος του γκρεμού. Αλλά αυτό μπορει να μας κάνει να νιώθουμε άβολα για οποιαδήποτε επιλογή θα κάνουμε. Λίγοι και λιγα ξέρουμε ότι είμαστε όλοι σε αυτό μέσα. Αυτο γινεται και σε άλλα σημεια στον πλανητη που δεν εχουν δημοψηφισμα… Είναι η φυση του χρόνου και της ποιότητας του. Είμαστε όλοι ΣΤΟ ΣΥΝΑΊΣΘΗΜΑ : ότι ειμαιστε ευάλωτοι. Ωστόσο, όλοι και όλες «κρατάμε» σφικτα το καπάκι απ τις δικές μας ανασφάλειες. Γιατι βλέπετε σε κανέναν ή σε άλλους ότι οι επιχειρήσεις τους και τα επιχειρήματα τους είναι, σωστά; Υπάρχουν ευθύνες που εμπλέκονται στην παρούσα σύμβαση και γι αυτό οφείλουμε να ειμαστε στρατιώτες και να προστατεύσουμε την επένδυσή μας αθόρυβα, ευσυνείδητα, και με συνέπεια. Ετσι όσοι και όσες αισθάνονται έναν δυσοίωνα τάφο να πλησιάζει που είναι και η πλειοψηφία των ανθρώπων που αισθάνονται ετσι, ιδιαιτερα αυτοί που είναι δεμένοι σε κάποιο συλλογικό πεπρωμένο, δεν γινεται να το αποφύγουν, ακόμη κι αν είναι ζοφερό, όπως όλη η κόλαση. Η εντύπωση είναι ότι εάν κατά πόσο μεινουμε στις θέσεις μας, ειτε συνεχισουμε παρακάτω, όπου και να στεκόμαστε χανουμε το δρομο μας… Έτσι, καλύτερα να μείνουμε με το γνωστό διάβολο που γνωρίζουμε.και αυτό κάνουμε.. Ναι αλλά αυτό που φαινεται, είναι ότι στεκόμαστε σαν να εχουμε το περιστροφο στο κροταφο μας… Ναι φυσικα κάτι προκειται να αλλάξει και αυτή η αλλαγή είναι τρομακτικη… Ναι αλλά δεν θα βρισκεται εκει που φαντάζεσαι… αλλα αλλου.. Και ακριβώς λιγο πιο πάνω και προς τα δεξιά στην ουράνια ταπετσαρία, εκεί στον Λέοντα είναι η Αφροδίτη σε σύνοδο με τον Δία. Και κάνει τρίγωνο με αυτόν τον κατεργάρη, ο οποίος εκδηλώνεται με το να αντικαθιστά τον παλιό δαιμονα με έναν καινουργιο… τον Ουρανό. Όμως όλα αυτά είναι εδώ για να μας βοηθησουν , αλλά το πραγματικό μήνυμα εδώ είναι, ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποφευχθεί η κατάθλιψη, συνεχίζει ο Ang. Και αυτό να το πάρετε κυριολεκτικά. Πρέπει να αποδεχτουμε ότι έχουμε κάπως υπερ-εκτιμήσει τις δυνατότητες μας, αλλά αυτές οι δυνατότητες μας, εχουν πυροβοληθεί γιατί δεν έχουμε την ικανότητα, το ταλέντο, τους πόρους, το χρόνο, την ενέργεια, η οποιοδήποτε ένθετο, στο οτιδηποτε δεν έχεις για να κάνες μια χάλια σχέση καλύτερη σχέση. Και απλά αυτό δεν σου πήγε γιατι δεν ήσουνα, δεν είναι, δεν ηταν, δεν ειμασταν αληθινοι. Πόσο «γαντι» παει αυτό σε Κυβερνηση και Αντιπολίτευση, σε εμας και σε εσας…στον μικροκοσμο και στο μακροκοσμο… Αλλά εάν τελικά δεν ήσουν ποτε αληθινή, δεν είναι καιρός να αρχίσεις… Αν δεν ήσουνα ποτέ αληθινος, πηρες κατι που δεν ηταν για σένα.. Και ειτε βρέθηκες με κατι που ηταν χάλια ή κάπου εξαπατήθηκες. Ναι αλλα αυτά δεν τα προβλέπεις. Και το μυαλό σου, σου δημιούργησε τη σκέψη σε κατι που ηθελες, και το μυαλό σου τρελάθηκε, και στη συνέχεια το εγώ σου πήρε την αισθηση της εξωτερικής ανασφάλειας και σε «κόλλησε» εκεί με αυτή την εμμονική σκεψη για να την τιμησεις. Λοιπόν, καλά ειστε στην κόλαση με αυτό ... ετσι σας βλέπω από εδώ που ειμαι… Απ τα αστέρια… Και επειδή, όπως λέει ο θείος Αλβέρτος, ( καλέ ο Αινστάιν), "όλοι μπορεί να ειμαστε μια ιδιοφυΐα. Αλλά αν κρίνουμε ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα ζήσει ολόκληρη τη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο. " Και εσυ δεν εννοειται να εισαι ένα θλιβερό άτομο που προσπαθεί να γίνει και να δειξει κατι άλλο - απεγνωσμένα αναγκάζοντας τον εαυτό του να παίξει ολόκληρο το deal της "ευθύνης " σε ένα σύστημα που δεν επιτρέπει σε σένα να εκφράσεις την αληθινή εσωτερική αξία σου, αλλά μάλλον τα κοράλλια γινονται ευθύνες που αυτά δεν ταιριάζουν σε πρωτο μερος. Σίγουρα, θα μπορούσες να υποστηρίξεις ότι είχες λίγες επιλογές. Και κάποιος θα ήταν διατεθειμένος να το αποδεχθεί, ακόμη και να σε συγχωρέσει για αυτό. Αλλά τελικά, θα πρέπει να σε κάνει ευτυχισμένο. Η μοίρα του κόσμου εξαρτάται από αυτό. Στην πραγματικότητα, έχουμε δει πόσοι αθώοι άνθρωποι υποφέρουν απ τις ενέργειες των ατόμων, (ή ομάδων, ακόμη και έθνη) που είναι διεστραμμένα δυσαρεστημένοι με τον εαυτό τους. Σοβαρά, θέλεις να συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο, τη ζωή μας από εδώ και περα…? Πότε θα τα καταλάβουμε όλα αυτά, ποτε θα νιώσουμε τι συμβαινει μεσα μας, και να το ξεχωρισουμε με το έξω μας… Το θεμα με τον Ηλία είναι όταν ερχεται σπιτι και μιλάμε πάντα ακομα και μετα 37 χρονια παρέας μου αφήνει μια σταθερη αισθηση ότι όλα είναι μια ταινια που βλέπουμε, που οσο και αν τρομαζουμε, ξερουμε ότι θα επανέλθουμε στα κανονικα μας… Αυτή τη φορά μου λέει …ναι το φοβαμαι το Συριζα και το δημοψήφισμα του, αλλά μεσα μου ειμαι τοσο αισιοδοξος ότι θα πανε καλά, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα… Ακριβως το ιδιο νιώθω και εγώ, και να το νιωσετε και εσείς… Και ψηφίστε ότι θέλετε.. Στην Ευρώπη ειμαστε, στην Ευρωπη θα παραμείνουμε και στο Euro ακομα… Αλλά δεν σου υποσχομαι ότι και λιγο αργοτερα θα εισαι καλύτερα, εάν δεν βρεις τον αληθινο λογο, για το τι σου φταιει στη ζωή σου ακριβως… Δεν γινεται να υποφέρουν οι άλλοι επειδή πασχεις από διαστραμμένη δυσαρέσκεια με τον εαυτο σου τον ιδιο…. Καλημέραααααα και ελπίζω να σας "ξεμπερδεψα"....:) ♥