time memories : olympic games 2004 in OTE : life time

time memories : olympic games 2004 in OTE : life time

...συνέχεια του αφιερώματος στο παρελθόν μέσα σ αυτή την επιχείρηση,
στα άδυτα του Εαυτού μου, via photos...
μια photo παγιδεύει και κλέβει τη στιγμή και την κάνει αιώνια...
μην με παρεξηγείτε δεν ανεβάζω φωτογραφίες για λόγους ναρκισσιστικούς...
δεν φιλοδοξώ άλλωστε να είμαι εραστής καμιάς...
νιώθω ο απόλυτος φίλος σε όλους και όλες σας...
αυτός είναι ο πυρήνας της my individual...
άλλωστε εμένα μ αρέσει μόνο η Αφροδίτη...
αλλά υπάρχουν τέτοιες γυναίκες ...?
μόνο στα εξώφυλα των δίσκων...
είναι όλες Σελήνες, τα "ελαφάκια" της μαμάς τους,
και όσες υπάρχουν, είναι παντρεμένες με τον Ήφαιστο...
δηλ.τη μιζέρια και την ασχήμια...
και εγώ δεν το `χω μ αυτά....
γιατί είμαι ο ίδιος μια ζωγραφιά στο χρόνο,
είμαι ο ίδιος ένας τεράστιος φίλος,
ένα μαργαριτάρι
σε ένα network of pearls που είναι η my own friendship...
απλά οι photos εγκλωβίζουν το συναίσθημα εκείνου του χρόνου...
Και σαν σήμερα πέθανε πριν 17 χρόνια η μανούλα μου
της οποίας θυμάμαι τα λόγια της,
όταν της παραπονιόμουνα ότι δεν μου
αφιερώνει χρόνο....
"φοβάμαι να σε ακουμπήσω, φοβάμαι να σε διαπαιδαγωγησω
δεν με χρειάζεσαι..
είσαι ένα μαργαριτάρι που πρέπει να πας μπροστά...
οι μανάδες είμαστε νοσοκόμες και φροντίζουμε τα παιδιά που δεν μπορούν
να πάνε μπροστά ..
εσύ δεν με έχεις ανάγκη...."
και με έμαθε να μην έχω ανάγκη καμιά,
ήταν πολυ ευτυχισμένη που με έβλεπε να ακούω Stones
εκείνα τα χρόνια...
Και έτσι μου άνοιξε τη διαδρομη του Ήρωα...
του Ήρωα με τα χίλια πρόσωπα...
του Άρη της...
του γιού της...
και έτσι έμαθα και εγώ να δίνω μάχη με τον εαυτό μου
να μην πειράζω τίποτε απ το βλαστάρι μου...
αλλά και απο τις αγάπες μου,
και γέμισε η ζωή μου φίλους...