the Kingdom of Shadow....
Καθώς περνάνε τα χρόνια, υποτίθεται ότι ένας ή μια μπορεί να κερδίζει μια Αυτογνωσία και μια Γνώση των άλλων....Αλλά εκεί ακριβώς κάτι παραμονεύει ...Είναι ο προσωπικός σου δαίμονας, που η Γιουγκιανή Ψυχολογία το ονομάζει Σκιά...Η Σκιά πάντα ποθεί και το κάνει τελικά απότι βλέπω, μεγαλώνοντας σε ηλικία, να πάρει στα χέρια της επάνω σ αυτή τη Δύναμη για το δικό της Σκοπό...
Η Σκιά είναι παιδαριώδης, όταν βλέπετε ψήγματα παιδικότητας με μια συμπεριφορά χωρίς ενθουσιασμό σε ενήλικες να υποψιάζεστε...είναι παιδαριώδης λοιπόν, είναι μια αποθήκη για όλα τα τραύματα της παιδικής ηλικίας και τους εξευτελισμούς στους οποίους όλοι μας έχουμε υποφέρει σε μια διαβάθμιση ή μια άλλη ..
Έτσι ένα παιδί που απορρίφθηκε στο Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα απ τον πατέρα του ή την μητέρα του θα ποθεί πάντα μυστικά μια σεξουαλική δύναμη επάνω στους άλλους ή άλλες....
Κάτι που σημαίνει : εξευτελισμός όλων των ανταγωνιστών φανταστικών ή αληθινών...
Και μπαίνοντας σε μια τέτοια περιπέτεια, ο δρόμος δεν έχει τελειωμό...και αν η παραπάνω Φρουδική θεωρία αφορά συναισθηματικά και σεξουαλικά θέματα, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει και για τη θεωρία του Άντλερ...
Όλοι και όλες κάνουν παιγνίδια δύναμης προκειμένου να εξευτελίσουν ανταγωνιστές φανταστικούς ή αληθινούς...αυτό λέγεται tripping power....
δεν βλέπουν οι άνθρωποι μπροστά τους...
έχουμε φτάσει στο πλήρη διασυρμό του πιο αδύνατου ανθρώπου....
αλλά τελικά είναι τόσο ο εξευτελισμός που βιώνεται μέσα τους απ το φαινόμενο της Σκιάς, καθόσον είναι πιο μεγάλες οι σκιές προς το τέλος του καλοκαιριού,
μου το έμαθε η γιαγιά μου να το προσέχω...
άκου τι με μάθαινε η γιαγιά μου, παραμύθια και ιστορίες αόρατες για ξωτικά και αερικά...
έτσι όχι μόνο έχω γίνει ευαίσθητος στα θέματα της Σκιάς των άλλων, αλλά την κουβαλάω μαζί μου, ίσως ώρες....μετά απ την επαφή μου με τους ανθρώπους...
ένας τέτοιος εξευτελισμός οδηγεί τους πιο πολλούς απ την κατάχρηση πια, να μην έχουν καν χαρακτήρα...
δεν ισχυρίζομαι ότι παλιότερα οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι, αλλά υπήρχε κακός, καλός χαρακτήρας, μέτριος κοκ....
Σήμερα δεν υπάρχει καν χαρακτήρας...είναι όλοι καρικατούρες ενός υποτιθέμενου αληθινού Εαυτού...Γιατί αν είχαν χαρακτήρα, δεν θα ξεπουλούσαν τον εαυτό τους για να βρίσκονται με σούργελα και καραγκιόζηδες, με τους οποίους αν τους ζητούσες να φιληθούν στο στόμα για αρκετή ώρα, θα έσκαγαν απ τη σιχαμάρα...για ζευγάρια πάντα μιλώντας....
αλλά και στις φιλικές τους παρέες, ίδια φαινόμενα....
Ο Χαρακτήρας είτε καλός ειτε κακός, δεν έχει και τόσο σημασία αυτό, η εκπαίδευση του να δημιουργήσεις ένα χαρακτήρα μοιάζει με το να προσπαθείς να φτιάξεις χρυσό...
Γιατί στη δημιουργία του Χαρακτήρα, παίρνεις απ αυτή την αποθήκη που υπάρχουν τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας που έχουν μετατραπεί σε ένα είδος ακατέργαστης ουσίας, και τη μεταμορφώνεις...
Γιατί η ακατέργαστη ουσία της ανθρώπινης φύσης, έχει ένα τρομακτικό ενδεχόμενο για ένα είδος εσωτερικής θειότητας.....
Και αυτό θέλει μια αντιμετώπιση...με τον Εαυτό μας...και όχι μέσα απο κατάπνιξη και προβολή στους άλλους, ούτε με την υπερβατικότητα που μας λένε οι θρησκείες....
αλλά με μια εσωτερική αντιμετώπιση που μπορεί να αποβλέπει στην ενσωμάτωση και την ολοκλήρωση....
Και αυτή η διαδικασία ονομάζεται Χαρακτήρας....
I was lying in my bed last night staring
At a ceiling full of stars
When it suddenly hit me
I just have to let you know how I feel
We live together in a photograph of time
I look into your eyes
And the seas open up to me
I tell you I love you
And I always will
And I know you can't tell me
I know you can't tell me
So I'm left to pick up
The hints, the little symbols of your devotion
So I'm left to pick up
The hints, the little symbols of your devotion
And I feel your fists
And I know it's out of love
And I feel the whip
And I know it's out of love
And I feel your burning eyes burning holes
Straight through my heart
It's out of love
It's out of love
I accept and I collect upon my body
The memories of your devotion
I accept and I collect upon by body
The memories of your devotion
And I feel your fists
And I know it's out of love
And I feel the whip
And I know it's out of love
And I feel your burning eyes burning holes
Straight through my heart
It's out of love, ooh hoo
It's out of love
Give me a little bit serious love
Give me a little full love
Be full of love
Fists, fists, fists full of love...
να έχετε μια όμορφη νύχτα.....
Καθώς περνάνε τα χρόνια, υποτίθεται ότι ένας ή μια μπορεί να κερδίζει μια Αυτογνωσία και μια Γνώση των άλλων....Αλλά εκεί ακριβώς κάτι παραμονεύει ...Είναι ο προσωπικός σου δαίμονας, που η Γιουγκιανή Ψυχολογία το ονομάζει Σκιά...Η Σκιά πάντα ποθεί και το κάνει τελικά απότι βλέπω, μεγαλώνοντας σε ηλικία, να πάρει στα χέρια της επάνω σ αυτή τη Δύναμη για το δικό της Σκοπό...
Η Σκιά είναι παιδαριώδης, όταν βλέπετε ψήγματα παιδικότητας με μια συμπεριφορά χωρίς ενθουσιασμό σε ενήλικες να υποψιάζεστε...είναι παιδαριώδης λοιπόν, είναι μια αποθήκη για όλα τα τραύματα της παιδικής ηλικίας και τους εξευτελισμούς στους οποίους όλοι μας έχουμε υποφέρει σε μια διαβάθμιση ή μια άλλη ..
Έτσι ένα παιδί που απορρίφθηκε στο Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα απ τον πατέρα του ή την μητέρα του θα ποθεί πάντα μυστικά μια σεξουαλική δύναμη επάνω στους άλλους ή άλλες....
Κάτι που σημαίνει : εξευτελισμός όλων των ανταγωνιστών φανταστικών ή αληθινών...
Και μπαίνοντας σε μια τέτοια περιπέτεια, ο δρόμος δεν έχει τελειωμό...και αν η παραπάνω Φρουδική θεωρία αφορά συναισθηματικά και σεξουαλικά θέματα, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει και για τη θεωρία του Άντλερ...
Όλοι και όλες κάνουν παιγνίδια δύναμης προκειμένου να εξευτελίσουν ανταγωνιστές φανταστικούς ή αληθινούς...αυτό λέγεται tripping power....
δεν βλέπουν οι άνθρωποι μπροστά τους...
έχουμε φτάσει στο πλήρη διασυρμό του πιο αδύνατου ανθρώπου....
αλλά τελικά είναι τόσο ο εξευτελισμός που βιώνεται μέσα τους απ το φαινόμενο της Σκιάς, καθόσον είναι πιο μεγάλες οι σκιές προς το τέλος του καλοκαιριού,
μου το έμαθε η γιαγιά μου να το προσέχω...
άκου τι με μάθαινε η γιαγιά μου, παραμύθια και ιστορίες αόρατες για ξωτικά και αερικά...
έτσι όχι μόνο έχω γίνει ευαίσθητος στα θέματα της Σκιάς των άλλων, αλλά την κουβαλάω μαζί μου, ίσως ώρες....μετά απ την επαφή μου με τους ανθρώπους...
ένας τέτοιος εξευτελισμός οδηγεί τους πιο πολλούς απ την κατάχρηση πια, να μην έχουν καν χαρακτήρα...
δεν ισχυρίζομαι ότι παλιότερα οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι, αλλά υπήρχε κακός, καλός χαρακτήρας, μέτριος κοκ....
Σήμερα δεν υπάρχει καν χαρακτήρας...είναι όλοι καρικατούρες ενός υποτιθέμενου αληθινού Εαυτού...Γιατί αν είχαν χαρακτήρα, δεν θα ξεπουλούσαν τον εαυτό τους για να βρίσκονται με σούργελα και καραγκιόζηδες, με τους οποίους αν τους ζητούσες να φιληθούν στο στόμα για αρκετή ώρα, θα έσκαγαν απ τη σιχαμάρα...για ζευγάρια πάντα μιλώντας....
αλλά και στις φιλικές τους παρέες, ίδια φαινόμενα....
Ο Χαρακτήρας είτε καλός ειτε κακός, δεν έχει και τόσο σημασία αυτό, η εκπαίδευση του να δημιουργήσεις ένα χαρακτήρα μοιάζει με το να προσπαθείς να φτιάξεις χρυσό...
Γιατί στη δημιουργία του Χαρακτήρα, παίρνεις απ αυτή την αποθήκη που υπάρχουν τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας που έχουν μετατραπεί σε ένα είδος ακατέργαστης ουσίας, και τη μεταμορφώνεις...
Γιατί η ακατέργαστη ουσία της ανθρώπινης φύσης, έχει ένα τρομακτικό ενδεχόμενο για ένα είδος εσωτερικής θειότητας.....
Και αυτό θέλει μια αντιμετώπιση...με τον Εαυτό μας...και όχι μέσα απο κατάπνιξη και προβολή στους άλλους, ούτε με την υπερβατικότητα που μας λένε οι θρησκείες....
αλλά με μια εσωτερική αντιμετώπιση που μπορεί να αποβλέπει στην ενσωμάτωση και την ολοκλήρωση....
Και αυτή η διαδικασία ονομάζεται Χαρακτήρας....
I was lying in my bed last night staring
At a ceiling full of stars
When it suddenly hit me
I just have to let you know how I feel
We live together in a photograph of time
I look into your eyes
And the seas open up to me
I tell you I love you
And I always will
And I know you can't tell me
I know you can't tell me
So I'm left to pick up
The hints, the little symbols of your devotion
So I'm left to pick up
The hints, the little symbols of your devotion
And I feel your fists
And I know it's out of love
And I feel the whip
And I know it's out of love
And I feel your burning eyes burning holes
Straight through my heart
It's out of love
It's out of love
I accept and I collect upon my body
The memories of your devotion
I accept and I collect upon by body
The memories of your devotion
And I feel your fists
And I know it's out of love
And I feel the whip
And I know it's out of love
And I feel your burning eyes burning holes
Straight through my heart
It's out of love, ooh hoo
It's out of love
Give me a little bit serious love
Give me a little full love
Be full of love
Fists, fists, fists full of love...
να έχετε μια όμορφη νύχτα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου