new moon in taurus : Η Αλχημεια στις ζωές μας...: " μια ανάγκη να εξαγνιστούμε απ το παρελθόν..."
Ειναι αλήθεια οτι μπαινουμε σε μια περίοδο της ζωής μας, που δεν μπορεί να προβλεφθει τίποτε απολύτως...
Οτι πειραματα εχετε κάνει, σιγα σιγα θα εμφανιζονται τα αποτελεσματα τους....
και υπάρχει όπως εχουμε ξαναπεί ενα απιστευτο παράδοξο στους γήινους οικους και ζώδια : ενω ειναι οι πύλες της γειωσης μας στη ζωή, ειναι και ο τρόπος που "μαγειρεύουμε" αυτα που θέλουμε να επιτυχουμε...
αυτο εξηγει τις απιστευτες ικανοτητες του ζωδίου του ταυρου στη μαγειρική...
ειναι αλχημιστές, κυβερνουνται απ τον Ηφαιστο, και μπορεί να μετουσιωσουν τα πάντα....
με τη φωτια του και τη μεταλλουργική του τεχνη ο Ηφαιστος, ειχε φτιαξει το θρονο της Αφροδίτης….
Όμως ενας δεν μπορεί να δημιουργήσει κατι αυθεντικό η δημιουργικό χωρίς μια μικρή αισθηση του σημαινει ο Εαυτός...
Γιατι η ουσία που βρίσκεται στα χέρια σου και που κατοικεί συνηθως ο Εαυτός σου, ειναι τα "φτερουγίσματα" της καρδιας σου....
και για να την μετασχηματισεις, αυτή την ουσία κάποιες φορές, τις πιο πολλες φορές σε οδηγει με τρελό τρόπο και σε σπρωχνει σε εναν λαβυρινθο συγχισης και κινδύνου....
Ετσι δεν νιωθεις....?
Ισχυει σε όλους τους τομεις της ζωής μας, με αποκορύφωμα την Κυβερνηση μας και την εξουσια που ασκεί....
και κυριως αυτά που λέει ότι εκπροσωπει και εκφράζει…
Η Αλχημεία στην κατωτερη της εκφραση...
βοήθεια μας...απο εδω και περα...και ας προσέχαμε...
Και επειδη νιώθουμε μουδιασμένοι, στιγματισμένοι και φοβισμένοι όπως στα πρώτα επεισόδια της ζωής μας ...
τότε που ειμασταν παιδιά...
Κοίταξε την οθόνη. Τους στίχους και τους διαλόγους μας..!!!
Όλοι αιμορραγούν με το ίδιο στοίχειωμα που μας εχει κυριευσει...…
παραδιδουμε τις ψυχες μας σε μια Αψυχη Περσόνα που δεν εχει πάτο η αβυσσος της..
δωσε και εσυ το δικο σου μεριδιο σ αυτή την αβυσσο….
και θα πέφτεις όλο και πιο πολύ σε παράξενες συναισθηματικές επιδράσεις
φόβου και θρίλερ....
και θυμόμαστε το μεγάλυτερο συγχρονο ποιητή και μουσικό δηλ, το μεγαλύτερο Αλχημιστή της Εποχης μας, τον Jim Morrison τραγουδιστή των Doors,
στο υπέροχο βιβλίο του : "Κατά τον Δαίμονα εαυτού" ...
Πάντα γι αυτόν : " Παραμόνευε ένα γεμάτο θέατρο κατακλυσμένο από εφήμερες περσόνες πάντα πρόθυμες να παρασύρουν ανυποψίαστες πορνικές σκιές σε ένα παιχνίδι τεχνητού αργόσυρτου θανάτου.
Οι προειδοποιήσεις του είχαν αφήσει ίχνη…Φαντασμαγορία, παραστάσεις του μαγικού λυχναριού,θεάματα χωρίς υπόσταση.Πετύχαιναν μια απόλυτη αισθητική εμπειρία με θόρυβο, λιβάνι, αστραπή και νερό.Μπορεί να ‘ρθει μια μέρα όπου θα πηγαίνουμε στο Μετεωρολογικό θέατρο για να θυμηθούμε πώς ήταν η βροχή...
Γιατι : Το πιο σημαντικό είδος ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι. Ανταλλάσεις την πραγματικότητά σου με έναν ρόλο. Εγκαταλείπεις την ικανότητά σου να αισθάνεσαι, και σε αντάλλαγμα, φοράς μια μάσκα»….
όπως συνήθιζε να απαγγέλλει και να τραγουδάει…
Η αλχημεία της τέχνης που ξεθάβει o Jim , μεταμορφώνει, εξαγνίζει…
«Η αλχημεία είναι ερωτική επιστήμη, κρύβεται στις
θαμμένες όψεις της πραγματικότητας, θέλει να
εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τα όντα και την
ύλη.
Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει φυσικά πως οι υλικές
προσπάθειες υποτιμούνται. Ο έμπειρος εργάζεται και
μυστικιστικά και φυσικά».
Οι αλχημιστές αντιλαμβάνονταν παράξενες
αντιστοιχίες γονιμότητας
ανάμεσα σε απίθανες τάξεις πραγμάτων. Ανάμεσα
στους ανθρώπους και τους πλανήτες, τα φυτά και
τις χειρονομίες
τα λόγια και τον καιρό.
Αυτοί οι συσχετισμοί που αναστατώνουν:
Τα κλάμα του μωρού και το χάδι από μετάξι.
Ο λαβύρινθος του αυτιού κι η παρουσία των σκύλων
στην αυλή.
Ένα γυναικείο κεφάλι που γέρνει για να κοιμηθεί
κι ο πρωινός χορός των κανιβάλων. Αυτές
είναι οι συζυγίες που ξεπερνούν το στείρο όριο
κάθε «ηθελημένου»
μοντάζ. Αυτές οι αντιπαραθέσεις αντικειμένων,
ήχων, πράξεων, χρωμάτων, όπλων, πληγών και
οσμών
λάμπουν με τρόπο που δεν είναι δυνατό να
καταλάβουμε,
με ανείπωτο τρόπο…
Tο φιλμ δεν είναι τίποτα αν δεν αναπαριστά
αυτή την αλυσίδα των υπάρξεων που κάνει τη
βελόνα μυτερή
πάνω στη σάρκα και γεννάει εκρήξεις
σε μια ξένη πρωτεύουσα.
Το σινεμά μας γυρίζει πίσω στην Anima, στην
εμψύχωση, τη θρησκεία της ύλης που χαρίζει στο
καθετί τη δική του θεϊκή διάσταση και βλέπει θεούς
μέσα σ’ όλα τα πράγματα και τα πλάσματα».
Και αφου το διαβασετε πολλές φορές μεσα στην ησυχία που σας φέρνει
η Βαλσαμικη βραδιά της Εκατης και της σεξουαλικότητας της….
γιατι εκεί οφείλονται οι φοβιες σας τότε θα αρχίσεις να συνεργάζεσαι με τις χθόνιες θεότητες, που το μονο που σου ζητάνε είναι η τεχνη της αλχημείας και τοτε θα σου σιγοψιθυρίζουν
« Έκθεσε τον εαυτό σου στον μεγαλύτερο φόβο σου. Μετά από αυτό ο φόβος θα είναι ανίσχυρος, και ο φόβος της ελευθερίας συρρικνώνεται κι εξαφανίζεται. Είσαι ελεύθερος»….
H δική μου Εκάτη σε μια παράσταση μαγικης φαντασμαγορίας με το μαγικό της λυχνάρι,μου λύνει ολους τους φοβους σε μια παράσταση που μου δινει υποσταση στην μελλοντική μου συνεχεια…
μου ψιθυρίζει ότι « Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.» (Albert Camus)….
Η δική μου Εκατη μου υφαινει στον αργαλειό της, ετσι ακριβως όπως με μεγάλωσε...
Να με θηλάζει μιλώντας με ομορφες λέξεις, και τα ηθελα και τα δυο…
Και να μου παρουσιαζει τα χρώματα της Ιριδας, όπως τα υφαινε στον αργαλειό της
Και με έμαθε να περιμένω και να προσδοκώ τη δικη μου Πηνελόπη...
Και οσα λάθη και αν εκανα, πεφτοντας στην παγιδα της σαγήνης,
Αυτή τη βρήκα στο μυστικό δωματιο του τρομου, βρήκα την κλίμακα
Που μετραω τη δυναμη μου στα ματια σου….
Γι αυτό και βρήκα όλη τη Δυναμη των φόβων μου και της παρέδωσα το Στέμμα της Ψυχής μου για να είναι για πάντα Αυτοκράτειρα μου….
για να μπορει να μου υφαινει με την υπέροχη συναισθηματική της ενεργεια τα χρώματα της που θα τα μετουσιωνω σε λέξεις ...
Υπάρχει μεγαλύτερη αλχημεια απ αυτό….
You are the final kiss
You are the missing
You are the distant home of prisoners
You are the final kiss
You are the missing
You are the distant home of prisoners
You are the connecting cell
You are the secret room in the house of horror
You are the blue light of peace and loneliness
You are loveless saint
You are the scale by which I measure my own strength
You are the loveless saint
We are the lie which lives upon itself
We are all that we should be
We are the lie which lives upon itself
We are all that we should be ....
εσεις πως θα αντεξετε όλα αυτά που ερχονται χωρίς Αλχημείες...
με αυτές θα έρθετε σε εκείνα τα σοφά λόγια του William Blake που έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου απο μικρό παιδί...
«If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite».
(«Εάν οι θύρες της αντίληψης άνοιγαν, τότε το κάθε τι θα παρουσιαζόταν όπως ακριβώς είναι, δηλαδή άπειρο».)
Ειναι αλήθεια οτι μπαινουμε σε μια περίοδο της ζωής μας, που δεν μπορεί να προβλεφθει τίποτε απολύτως...
Οτι πειραματα εχετε κάνει, σιγα σιγα θα εμφανιζονται τα αποτελεσματα τους....
και υπάρχει όπως εχουμε ξαναπεί ενα απιστευτο παράδοξο στους γήινους οικους και ζώδια : ενω ειναι οι πύλες της γειωσης μας στη ζωή, ειναι και ο τρόπος που "μαγειρεύουμε" αυτα που θέλουμε να επιτυχουμε...
αυτο εξηγει τις απιστευτες ικανοτητες του ζωδίου του ταυρου στη μαγειρική...
ειναι αλχημιστές, κυβερνουνται απ τον Ηφαιστο, και μπορεί να μετουσιωσουν τα πάντα....
με τη φωτια του και τη μεταλλουργική του τεχνη ο Ηφαιστος, ειχε φτιαξει το θρονο της Αφροδίτης….
Όμως ενας δεν μπορεί να δημιουργήσει κατι αυθεντικό η δημιουργικό χωρίς μια μικρή αισθηση του σημαινει ο Εαυτός...
Γιατι η ουσία που βρίσκεται στα χέρια σου και που κατοικεί συνηθως ο Εαυτός σου, ειναι τα "φτερουγίσματα" της καρδιας σου....
και για να την μετασχηματισεις, αυτή την ουσία κάποιες φορές, τις πιο πολλες φορές σε οδηγει με τρελό τρόπο και σε σπρωχνει σε εναν λαβυρινθο συγχισης και κινδύνου....
Ετσι δεν νιωθεις....?
Ισχυει σε όλους τους τομεις της ζωής μας, με αποκορύφωμα την Κυβερνηση μας και την εξουσια που ασκεί....
και κυριως αυτά που λέει ότι εκπροσωπει και εκφράζει…
Η Αλχημεία στην κατωτερη της εκφραση...
βοήθεια μας...απο εδω και περα...και ας προσέχαμε...
Και επειδη νιώθουμε μουδιασμένοι, στιγματισμένοι και φοβισμένοι όπως στα πρώτα επεισόδια της ζωής μας ...
τότε που ειμασταν παιδιά...
Κοίταξε την οθόνη. Τους στίχους και τους διαλόγους μας..!!!
Όλοι αιμορραγούν με το ίδιο στοίχειωμα που μας εχει κυριευσει...…
παραδιδουμε τις ψυχες μας σε μια Αψυχη Περσόνα που δεν εχει πάτο η αβυσσος της..
δωσε και εσυ το δικο σου μεριδιο σ αυτή την αβυσσο….
και θα πέφτεις όλο και πιο πολύ σε παράξενες συναισθηματικές επιδράσεις
φόβου και θρίλερ....
και θυμόμαστε το μεγάλυτερο συγχρονο ποιητή και μουσικό δηλ, το μεγαλύτερο Αλχημιστή της Εποχης μας, τον Jim Morrison τραγουδιστή των Doors,
στο υπέροχο βιβλίο του : "Κατά τον Δαίμονα εαυτού" ...
Πάντα γι αυτόν : " Παραμόνευε ένα γεμάτο θέατρο κατακλυσμένο από εφήμερες περσόνες πάντα πρόθυμες να παρασύρουν ανυποψίαστες πορνικές σκιές σε ένα παιχνίδι τεχνητού αργόσυρτου θανάτου.
Οι προειδοποιήσεις του είχαν αφήσει ίχνη…Φαντασμαγορία, παραστάσεις του μαγικού λυχναριού,θεάματα χωρίς υπόσταση.Πετύχαιναν μια απόλυτη αισθητική εμπειρία με θόρυβο, λιβάνι, αστραπή και νερό.Μπορεί να ‘ρθει μια μέρα όπου θα πηγαίνουμε στο Μετεωρολογικό θέατρο για να θυμηθούμε πώς ήταν η βροχή...
Γιατι : Το πιο σημαντικό είδος ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι. Ανταλλάσεις την πραγματικότητά σου με έναν ρόλο. Εγκαταλείπεις την ικανότητά σου να αισθάνεσαι, και σε αντάλλαγμα, φοράς μια μάσκα»….
όπως συνήθιζε να απαγγέλλει και να τραγουδάει…
Η αλχημεία της τέχνης που ξεθάβει o Jim , μεταμορφώνει, εξαγνίζει…
«Η αλχημεία είναι ερωτική επιστήμη, κρύβεται στις
θαμμένες όψεις της πραγματικότητας, θέλει να
εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τα όντα και την
ύλη.
Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει φυσικά πως οι υλικές
προσπάθειες υποτιμούνται. Ο έμπειρος εργάζεται και
μυστικιστικά και φυσικά».
Οι αλχημιστές αντιλαμβάνονταν παράξενες
αντιστοιχίες γονιμότητας
ανάμεσα σε απίθανες τάξεις πραγμάτων. Ανάμεσα
στους ανθρώπους και τους πλανήτες, τα φυτά και
τις χειρονομίες
τα λόγια και τον καιρό.
Αυτοί οι συσχετισμοί που αναστατώνουν:
Τα κλάμα του μωρού και το χάδι από μετάξι.
Ο λαβύρινθος του αυτιού κι η παρουσία των σκύλων
στην αυλή.
Ένα γυναικείο κεφάλι που γέρνει για να κοιμηθεί
κι ο πρωινός χορός των κανιβάλων. Αυτές
είναι οι συζυγίες που ξεπερνούν το στείρο όριο
κάθε «ηθελημένου»
μοντάζ. Αυτές οι αντιπαραθέσεις αντικειμένων,
ήχων, πράξεων, χρωμάτων, όπλων, πληγών και
οσμών
λάμπουν με τρόπο που δεν είναι δυνατό να
καταλάβουμε,
με ανείπωτο τρόπο…
Tο φιλμ δεν είναι τίποτα αν δεν αναπαριστά
αυτή την αλυσίδα των υπάρξεων που κάνει τη
βελόνα μυτερή
πάνω στη σάρκα και γεννάει εκρήξεις
σε μια ξένη πρωτεύουσα.
Το σινεμά μας γυρίζει πίσω στην Anima, στην
εμψύχωση, τη θρησκεία της ύλης που χαρίζει στο
καθετί τη δική του θεϊκή διάσταση και βλέπει θεούς
μέσα σ’ όλα τα πράγματα και τα πλάσματα».
Και αφου το διαβασετε πολλές φορές μεσα στην ησυχία που σας φέρνει
η Βαλσαμικη βραδιά της Εκατης και της σεξουαλικότητας της….
γιατι εκεί οφείλονται οι φοβιες σας τότε θα αρχίσεις να συνεργάζεσαι με τις χθόνιες θεότητες, που το μονο που σου ζητάνε είναι η τεχνη της αλχημείας και τοτε θα σου σιγοψιθυρίζουν
« Έκθεσε τον εαυτό σου στον μεγαλύτερο φόβο σου. Μετά από αυτό ο φόβος θα είναι ανίσχυρος, και ο φόβος της ελευθερίας συρρικνώνεται κι εξαφανίζεται. Είσαι ελεύθερος»….
H δική μου Εκάτη σε μια παράσταση μαγικης φαντασμαγορίας με το μαγικό της λυχνάρι,μου λύνει ολους τους φοβους σε μια παράσταση που μου δινει υποσταση στην μελλοντική μου συνεχεια…
μου ψιθυρίζει ότι « Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.» (Albert Camus)….
Η δική μου Εκατη μου υφαινει στον αργαλειό της, ετσι ακριβως όπως με μεγάλωσε...
Να με θηλάζει μιλώντας με ομορφες λέξεις, και τα ηθελα και τα δυο…
Και να μου παρουσιαζει τα χρώματα της Ιριδας, όπως τα υφαινε στον αργαλειό της
Και με έμαθε να περιμένω και να προσδοκώ τη δικη μου Πηνελόπη...
Και οσα λάθη και αν εκανα, πεφτοντας στην παγιδα της σαγήνης,
Αυτή τη βρήκα στο μυστικό δωματιο του τρομου, βρήκα την κλίμακα
Που μετραω τη δυναμη μου στα ματια σου….
Γι αυτό και βρήκα όλη τη Δυναμη των φόβων μου και της παρέδωσα το Στέμμα της Ψυχής μου για να είναι για πάντα Αυτοκράτειρα μου….
για να μπορει να μου υφαινει με την υπέροχη συναισθηματική της ενεργεια τα χρώματα της που θα τα μετουσιωνω σε λέξεις ...
Υπάρχει μεγαλύτερη αλχημεια απ αυτό….
You are the final kiss
You are the missing
You are the distant home of prisoners
You are the final kiss
You are the missing
You are the distant home of prisoners
You are the connecting cell
You are the secret room in the house of horror
You are the blue light of peace and loneliness
You are loveless saint
You are the scale by which I measure my own strength
You are the loveless saint
We are the lie which lives upon itself
We are all that we should be
We are the lie which lives upon itself
We are all that we should be ....
εσεις πως θα αντεξετε όλα αυτά που ερχονται χωρίς Αλχημείες...
με αυτές θα έρθετε σε εκείνα τα σοφά λόγια του William Blake που έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου απο μικρό παιδί...
«If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite».
(«Εάν οι θύρες της αντίληψης άνοιγαν, τότε το κάθε τι θα παρουσιαζόταν όπως ακριβώς είναι, δηλαδή άπειρο».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου