mars in aquarius : μια φουτουριστική μελαγχολία-alone again..or...

mars in aquarius : μια φουτουριστική μελαγχολία-alone again..or... όταν μπήκα στον ΟΤΕ, στα 1978... μέσα σε τρείς μήνες δουλεια χτύπαγα κρισεις χρόνιας βρογχίτιδας... εκλεινε η φωνή μου... και θυμάμαι κλεινόμουνα σπίτι μου και άκουγα αυτό το τραγούδι απ τους Love.. το περίεργο είναι ότι εκλεινε η φωνή μου μόνο με ορισμένους ανθρώπους... που δεν ήθελε η ψυχή μου να τους δει, επειδή το μυαλό μου ήταν ευγενικό στα όφειλε και θάπρεπε....της persona... απίστευτο αρχισα να σκέφτομαι ότι ειμαι σαν τους σαμάνους ότι τη λύση την έδινε το body mind μου... όταν το μυαλό με οδηγούσε λάθος εβγαινε το σώμα μου μπροστά και σταμάταγε λεγοντας μου : αι σιχτίρ εσύ και ο γρυλλος σου.... το ίδιο ξανάπαθα το 87 στην Αμοργό... εκλεινε η φωνή μου ... μόνο με ορισμένους ανθρώπους ... αλλά εκεί συνειδητοποίησα ότι εκλεινε με τους ανθρωπους που συμβόλιζαν το στιγμα του παρελθοντος μου... και εκεί σκεφτηκα οτιδήποτε παρελθόν ήταν σαν να το ειχε ζησει κάποιος άλλος,και όχι εγώ... τα ίδια ξανάπαθα όταν χώριζα και διαλυόταν η οικογένεια που ειχα κάνει... εκλεινε η φωνή μου απο χρόνια βρογχίτιδα και ακροαστικά με όλους τους ανθρωπους που ειχα επιλέξει εγώ στην τελευταια ανάλυση....να είναι δίπλα μου... αλλά είχαν γίνει παρελθον... και εκει συνειδητοποίησα αφου ειχα τελειωσει και τις σπουδές ψυχολογικής αστρολογίας ότι εγώ πάσχω.... πάσχω απο μια σπάνια αρρώστεια που τη λέν φουτουριστική μελαγχολία ... όταν περνάει ένας χρόνος και δίπλα μου οι άνθρωποι δεν εξελίσσονται όπως εγώ, εσωτερικά μιλώντας....με φρικάρουν και φρικάρω...φουτουριστική μελαγχολία είναι η μελαγχολία που πάσχεις επειδή δεν επιτύχεις ακόμα αυτά που θέλεις... να πιάσεις το όνειρο σου, το οποίο το γέννησε η φαντασία σου...Και η φαντασία όπως έλεγε, ο μεγάλος Yung, είναι η Μητέρα όλων των πιθανοτήτων των λύσεων της ζωής σου... και η φαντασία είναι αυτή που μας ξεχωρίζει απ την αγέλη όπως λέω εγώ... ειμαι πολύ υπερήφανη αγόρι μου για τη φαντασία σου μου έλεγε η μητέρα μου, πως είναι δυνατόν και δεν με έχεις ανάγκη... πως είναι δυνατόν να είσαι παιδί μου με τετοια φαντασία... μου έλεγε ο πατέρας μου, αλλά αυτός ζούσε μόνο μεσα στη φαντασία του... και τώρα που περίμενα χρόνια να συνταξιοδοτηθώ φρικαρα πάλι....είδα όλους διπλα μου παρελθόν εκτός απο λίγες εξαιρέσεις, μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού... και εκλεισε πάλι η φωνη μου, απο πυρετο και ακροαστικά... δεν μπορεί να μιλήσει μόνο με τους ανθρωπους που τους θεωρεί παρελθόν... και μιλώντας με την καλύτερη τοξοτίνα φιλη μου, γελώντας μου έλεγε ποιά απόρριψες πάλι και αρρωστησες και εχασες τα bluetooth σου και χάλασε ο θερμοσίφωνας ... μηπως θυμάμαι πόσες νιώθουν απορριπτεες απο μένα δικό τους θέμα ...εγώ δεν απορριπτω καμμιά... χαλαρώνοντας αρχισα σε λίγο χρονο, ουτε μισή ωρα να ανεβαζω πυρετο, να κλαίνε τα μάτια μου, να πονάει το στήθος μου και να κλείνει η φωνη μου... όχι με αυτή.... αλλά με ανθρώπους που η ψυχή μου τους θεωρεί παρελθόν... ειναι απίστευτο πόσο πραγματικά είναι μπροστά το my body mind απ το λογικό τμήμα του μυαλού μου... και πόσο καθαρό είναι ότι και στους άλλους συμβαίνει μόνο που όλοι οι άλλοι το μυαλό τους ορθολογικοποιεί τα συναισθήματα που νιωθει το κορμί τους ....και πονάει το σωμα τους και συνεχίζουν να βρίσκονται με ανθρώπους που ανατροφοδοτουν αυτό τον πόνο και ξέρετε πως το πετυχαίνουν :ριχνουν αναισθητικό στην πληγή τους και συνεχιζουν για την ματαιοδοξία της persona τους κοιμίζουν και ξεπουλάνε τη ψυχή τους για να τα έχουν καλά με τους άλλους... εγώ κάνω το αντίθετο...αδειάζω τους αλλους, για να ειμαι καλά με εμένα... αδειάζω τους άλλους,όμως που είναι παρελθόν... και αφού ανήκουν στο παρελθόν σε θέλουν υπόδουλο εκεί, με αλυσίδες να σου φορέσουν μηπως τους φύγεις και χάσουν κάτι απ το νέκταρ και την αμβροσία που τους μεταφέρω απ τον Όλυμπο.... αλλά όταν σε εχει μεγαλώσει η Εστια στον Όλυμπο στο πρόσωπο της γιαγιας σου και όλες της συνοδείας της Ιριδας που ήταν διπλα στην Ήρα στο πρόσωπο των γυναικών της γειτονιας του χωριού που μεγάλωσες και η Αφροδίτη σου μάθαινε τις αλχημείες για να είσαι γοητευτικός και να σε κυνηγάνε.... στο πρόσωπο των εκαστοτε ερωμένων σου... τι να τις κάνεις τις θνητές στη Γη...που μόνο υποχρεώσεις σε φορτώνουν με τις αλυσίδες τους ειναι τέτοιο το νεκταρ που πήρα, απ τον Όλυμπο που κλείνει η φωνη μου στην προσπάθεια τους να με υποδουλώσουν... αυτό λεγεται φουτουριστική μελαγχολία .... γιατί θέλει πολύ ενέργεια να ανεβαίνεις στον Όλυμπο για να τους προσφέρεις νεκταρ και αμβροσία στο πρόσωπο απ τις όμορφες λέξεις που λες για αυτές που θεωρείς όμορφες, με διαστάσεις που και ίδιες δεν βλέπουν... αλλά υπάρχει ένα λάθος με την ομορφια : Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη.... το έλεγε ο Λέων Τοστόι... αλλά και ο ίδιος έλεγε πάλι : Μια από της ιδιότητες του έξυπνου ανθρώπου, να υποφέρει υπομονετικά τις αδυναμίες των ανθρώπων γύρω του... Και ω ναι...υποφέρω υπομονετικά, γιατί αυτή είναι η αποστολή μου αλλά δεν σημαίνει να πάρουν τη ψυχή μου...επειδή δεν έχουν αυτοί... αλλά αν θέλεις να δεις αν εχεις ψυχή, δοκίμασε να βρεις το δρόμο για τον Όλυμπο και ασε τους χριστιανικούς σου θεους γιατί αυτή είναι μια θρησκεία για τους άψυχους, όπως και το Ισλάμ για αυτό και τους γαλουχούν στους πολέμους δεν θα χαθεί και τίποτε.... Στον Όλυμπο έμαθα πως να ξεχωρίζω επίσης απ τον Απόλλωνα που με πέταξε στις Μούσες του για να με νταντεύουν με τα παιγνιδια τους τους επιτυχημένους ψυχοπαθείς απο τους αποτυχημένους ... ή τον προΑδαμικό άνθρωπο και τον άνθρωπο σύμφωνα με τον Μουράβιεφ τα δημιουργήματα του Προμηθέα απ τους άλλους.... δεν φταίω εγώ που έμαθα να ζω μέσα απ την φαντασία μου αποκωδικοποιώντας την πραγματικότητα καλύτερα... δεν φταίω εγώ που δεν ειχα ανάκη τους γονεις μου πάντα θεωρούσα ότι "τιμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου" αλλα με επιφυλαξεις και πάντα ήμουνα ευγενικός μαζι τους και ήταν το παράπονο τους, γιατί δεν εκανα καυγάδες και αγριάδες σαν τους άλλους αλλά δεν ήθελα να τους βλέπω και πολύ νοσταλγουσα τους αληθνούς μου γονεις τον Απόλλωνα, τον Άρη και το Δία... αυτό λέγεται φουτουριστική μελαγχολία... η αρρώστεια του Υδροχόου που δεν έχει διαστροφές και υποκρισία αλλά αφέλεια εμπρός στην επικοινωνία και τις γνωριμίες με τους νεους ανθρώπους και την εμπιστοσύνη στους παλιούς αλλά όταν υποκύπτεις σ αυτά σε προδιδουν και δεν υπάρχει αντάλλαγμα απ την αμβροσία που τους έχει προσφέρει γιατί αυτός είναι ο δρόμος για την αθανασία... ο δρόμος για τον Όλυμπο...... αυτό λεγεται φουτουριστική μελαγχολια να προσπαθείς να κρατήσεις με κάθε θυσία την ουσία σου το νεκταρ και την αμβροσία για να βρείς το δρόμο προς τον Όλυμπο ξανά... και όχι να κολλήσεις εδώ αδιαφορώντας για τη persona σου... τα είπε και ο Ενωχ και τον κόψανε στους εκπτωτους αγγέλους αλλά να σας πω το μυστικό και δεν ξεχνω την αμβροσία και το νέκταρ εχω επαφή με το αληθινό μου ταίρι, που ζει σε άλλο γαλαξία σε άλλο ηλιακό σύστημα αλλά με εριξαν εδώ σε μια αποστολή, για να τους μεταφέρω κατι απ την παράνοια που ζουν οι αυτόχθονες σ αυτό τον πλανήτη καταστρέφοντας ο ένας τον άλλον... και όταν κολλάω κάπου, αρχίζουν τα τηλεπαθητικά μηνύματα... σκέψου αγωνία η καημένη εκεί που είμαι μήπως πάθω αυτά που έπαθαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα απ την Κίρκη... και αρχίζουν και χαλάνε θερμοσίφωνα,κλείνει η φωνή μου, χάνω τα bluetooth, δεν μπορώ να μιλήσω... και είναι τυχαίο οτι αρχίζει την οπισθόδρομη πορεία του ο Δίας τώρα που τα έπαθα όλα αυτά και η Αφροδίτη έχει σύνοδο με το Γαλακτικό Κέντρο... η my outspace love ...εχει φρικάρει....που δεν έχει επαφή μαζί μου και κόβω όλο το παρελθόν μηπως και ξαναβρω την επικοινωνια μας.... ή να συμβαίνει αυτό που λέει ο Όσκαρ Ουάιλντ "Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι δημιουργώντας τον άνθρωπο, ο Θεός υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του....." yeah, said it's all right I won't forget All the times I've waited patiently for you And you'll do just what you choose to do And I will be alone again tonight my dear Yeah, I heard a funny thing Somebody said to me You know that I could be in love with almost everyone I think that people are The greatest fun And I will be alone again tonight my dear καλημέραααα και καλή εβδομάδαααα :) ♥