" ένα παιδί που μετράει τα άστρα"

" ένα παιδί που μετράει τα άστρα" THERE WAS A TIME : last day in Telemunication : i dreamed my past..... i dreamed your eternal beauty.... Έτσι ήρθε ο χρόνος για να κλείσει σιγά σιγά και να δώσει ένα τέλος, σε μια ολόκληρη ζωή που ζω μέσα σ αυτή την επιχείρηση που λέγεται ΟΤΕ.... και για να καταλάβει κάποιος πόσα χρόνια έχω ζήσει εδώ μέσα, είναι 50 χρόνια... πενήντα χρόνια, απ το 1964... όλη η ιστορία της μεταπολιτευτικής περίοδου απο μπροστά μου... και βάζω 1964, γιατί τότε διορίστηκε ο πατέρας μου, ο οποίος με έπαιρνε κοντά του, γιατί δεν με άντεχε η μάνα μου σπίτι... απ τη φασαρία που της έκανα σπίτι... είχε μωρά τα αδέλφια μου... όλες οι μνήμες κατοικούν καθαρά μέσα απ`το Ασυνείδητο... και όπως λέει και το τραγούδι απ το comment, "δεν με βλέπω στα μάτια σου"... το πρωτοάκουσα όταν χώρισα με την πρώην γυναίκα μου, τέλη του 2001, απ`το ραδιόφωνο του τοτε best radio... όλα παρελθόν και o best radio μαζί... και τα μάτια μου ήταν συνεχώς βουρκωμένα για αυτά που διαισθανόμουνα ότι θάρθουν... τις νύκτες που δούλευα στον ΟΤΕ... Το 2003, πάλι νύκτα στη δουλειά το ξανάκουσα, γνωρίζοντας πια τι έχει γίνει... Το ξανάκουσα τέλη του 2007, όταν είχα γνωρίσει τι σημαίνει πια να ζεις μέσα στην κρίση ... Θυμάμαι πάντα τα λόγια της κόρης μου, μ`αυτό το τραγούδι "μπαμπά γιατί τρέμεις? " στην προσπάθεια μου να πνίγω τα δάκρυα... το τρέμουλο στη μουσική λέγεται chill out και αυτό είναι ένα υπέροχο chill out τραγούδι... Είχα μπεί τόσο βαθιά στο μουσικό ρυθμό... του Ωκεανού... και απο τότε δεν ξαναβγήκα.... γι αυτό ερωτεύομαι όλα τα ξωτικά του βυθού.... αφού τα μάτια μου ήταν και είναι συνεχώς θολά.... Μόνος με συντροφιά τη μουσική του Ασυνείδητου,there was a time, που ήμουνα στην αγκαλιά της γιαγιάς μου, που ένιωθα το χάδι της μάνας μου, και κάποτε απ αυτές που με αγάπησαν...... και τις λάτρεψα... και ένα παιδί μικρό να χορεύει απ`την ευτυχία...there was a time... Σήμερα, ξέροντας ότι δεν υπάρχειά άλλη επιλογή :μπορείς να συνεργάζεσαι με αυτά που σου φέρνει η Ζωή, ή το Ασυνείδητο... Ξέρετε τι είναι η επιτυχία ? Ένα μπαλόνι που φουσκώνει συνεχώς μέχρις να σπάσει... Και μετά ? Εκεί φαίνεται το Μεγαλείο μας... Στην Πτώση...Πως αντιδρούμε.. πάντα μου άρεσαν οι έκπτωτοι πρίγκηπες, που συνέχιζαν να είναι πρίγκηπες, όχι πια στα μάτια των άλλων... αλλά στη δική τους Ψυχή... Και το κυριώτερο : πως αντιδράς να βλέπεις step by step τη δική σου την πτώση... το αντίτιμο της διάλυσης των ναρκισσιστικών σου ψευδαισθήσεων είναι η Γνώση... και όλο αυτό στη διάρκεια των 50 χρόνων μου... να γίνεται ξανά και ξανά... ..Στον ''Ξένο" του Αλμπέρ Καμύ, ρώτησαν το γιατρό που χρωστάει την τόση σοφία του, και αυτός απάντησε : ''Στον πόνο!"... σήμερα δεν μου χρειάζονται όλα αυτά, γιατί αφού άπλωσα τα χέρια μου και πετάω....δεν χρειάζεται τίποτε απ το ταξίδι που πέρασε.... γιατί μπορώ να νιώθω το πάθος σου απο μακριά, αφού δεν έχω δικό μου... αφού οι μυθολογίες μου το έχουν πνευματικοποιήσει..... Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να μαζευτεί αυτή η εμπειρία.... είναι απίστευτο το πόσο καθαρό είναι το ωροσκόπιο μου.... για κάποιους που ξέρουν.... ένας angular uranus.... και ένας ωκεανός απο συναισθήματα.... και η αφροδίτη αγκαλιά με τον ερμή, το μυαλό μου, παρέα με τραγούδια... για πηγαίνω πολύ μακριά... Να ζεσταίνομαι σε άλλους αστερισμούς.. Να γευτώ λύπη και άλλη λύπη... να πω κι άλλα "τετέλεσται" να πιάνω τα χέρια μου και να νομίζω ότι υπάρχουν καρφιά.. για να καταλάβω ότι δεν είναι ανάγκη να τρελαθεί κανείς για να γίνει ή να νομίζει ότι έγινε ευτυχισμένος... Ευτυχισμένος δεν θα γίνεις ούτε σαν τρελός ούτε σαν γνωστικός..στον κόσμο αυτό πρέπει να το πάρεις απόφαση :και καλλιτέχνης κι ευτυχισμένος δε θα γίνεις.....μας το λέει ο Μενέλαος Λουντέμης.... ο αγαπημένος μου, επειδή έγραψε για μένα :" ένα παιδί που μετράει τα άστρα" Την ευτυχία ή θα την γευτείς ή θα την προετοιμάσεις για τους άλλους.και τα δύο μαζί δε γίνεται..Η Ζωή σε διάλεξε να την υπηρετήσεις .όχι για να την απολάψεις... Αλλά τότε ...αν είναι έτσι όπως λες πως μπόρεσες εσύ χωρίς ευτυχία να σύρεις ως εδώ την ύπαρξη σου ? Μήπως ανακάλυψες μέσα απ`τα ρουμάνια της ζωής, κανένα μονοπάτι που μπορείς να το περάσεις χωρίς να ξεσκιστείς? Οχι. Ανεκάλυψες όμως κάτι άλλο : τη μέθοδο να δίνεις λίγη ευτυχία στους άλλους.... τα λεξικά δεν τη γράφουν έτσι...τη λένε μαρτύριο, αλλά ποιός ξέρει ? μπορεί αυτή να είναι η πραγματική -και η μόνη-ecstasy... "...δεν σε καταλαβαίνω μπαμπά να θέλεις να αγοράσεις κουστούμι τώρα που φεύγεις απ τον ΟΤΕ....τόσα χρόνια εκεί μέσα, κανονινκά έπρεπε να το είχες φορέσει....τι ανάποδος άνθρωπος είσαι"..... μου διαμαρτύρεται η κόρη μου... "Ανάποδος κορίτσι μου ναι".... ανάποδοι είναι όλοι οι bohemian types of our solar system... επειδή οι κραδασμοί τους, απαιτούν ελευθερία συμπεριφοράς σε προσωπικό επίπεδο και απελευθέρωση σκέψης και δράση απο εξουσιαστικούς ελέγχους... γι αυτό πήγαινα σε συναυλίες .... γι αυτό με έλεγαν αναρχικό.... γι αυτό δεν με θέλουν οι γυναίκες.... δεν γίνεται να τους λες εσύ πως θα ζουν... το έχουν μονοπώλιο απ τη δική τους σοφία... και τρομάζουν απ τη δική μου... αλλά εγω πάντα ήμουνα ένα ευγενικό παιδί.... ζωγραφίζοντας όνειρα, πότε με τη μουσική, πότε με τα ποιήματα, πότε μ αυτά που έγραφα... και πότε πότε με την αστρολογία μου, που και αυτή είναι διαφορετική απ των άλλων....:) ♥ υγ: γυρίζοντας βραδύατικα απ τα νυχτερινα τσιιπουράκια απ τον αδελφό μου Μαρίνο, κόλλησα στην πολύ βροχή στον Κηφισο, κοντα... και μέχρι να "παρει" εμπρος το αυτοκίνητο πάλι, σκεφτόμουν πόσο αγαπούσα τον αδελφό μου το Μαρίνο... είναι ο μοναδικός απ την οικογένεια των ριζών μου.. που έχω σχέσεις.... που συνέχεια ερωτευόμουνα τη θηλυκή του εκδοχή... δεν ξέρω τι ακριβως κάνει αυτός... άλλοτε μου θυμίζει τη μάνα μου και με εκνευρίζει.... Ο Μαρινος με mars conj uranus conj Pluto .... και στη θέση του Άρη του, βάλτε την Αφροδίτη που είχε η πρώην μου... τοσο απλά... και ο πρόσφατος μου έρωτας μου, μια απ τα ίδια : ο θηλυκός μου Μαρινος... αλλά κάποια στιγμή τελειώνουν όλα.... κατοικούν οριστικά στο Παρελθόν.... στο Ασυνείδητο...δεν επαναλαμβάνονται... τελειώνουν... Γιατί ξέρετε και οι συναισθηματικές μας σχέσεις είναι το το βιογραφικό μας ... που λένε και οι τεχνοκράτες... δείχνουν ποιοί είμαστε...και μην φρικάρετε... αυτοί είστε.... εισαι αυτός, που τα έχεις φτιάξει, με όλες αυτές που έχουν βρεθεί στη ζωή σου... και σε άλλους είναι η μάνα τους, σε άλλους ο πατέρας τους και σε άλλους κάποια αδέλφια τους... ότι μάθουμε το επαναλαμβάνουμε.... αυτό λέγεται soul making.... μέχρι να έλθει μια νέα αγάπη, ένας νέος έρωτας, μια μεγάλη καινούργια αγκαλιά... που θέλει να είναι μαζί σου, αλλά δεν θα μοιάζει με τίποτε αποτι ξέρεις και να σε αιφνιδιάζει.. τότε μπορεί να μιλάει ο αληθινός σου εαυτός.... αυτός ή αυτή που μπορεί να είναι μόνο για σένα... απόσπασμα απo το δικό μου επερχόμενο Christmas dream .... έτσι μου φάνηκαν οι σκέψεις μου, εκείνη την ώρα κοιτώντας την βρεγμένη Αθήνα που στολίζεται με τα μπλέ και τα άσπρα φωτάκια δίπλα στα κόκκινα....για τα Χριστούγεννα, που πλησιάζουν... έτσι ήταν η ζωή μου αυτά τα 50 χρόνια, δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν όνειρο αυτό που ζούσα... ή εαν ήμουνα ξύπνιος..... ή άλλες φορές.... νόμιζα ότι με ονειρεύοταν το όνειρο......:) ♥ Καλημέρααααααααααα :) ♥