part 1 : Wrap your troubles in dreams
...ποτέ δεν είχα πρόβλημα μ αυτό που ονομάζουμε τέλος εποχής...είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που πόνεσα τόσο πολύ για το χαμό ενός παγκόσμιου ειδώλου...και αυτό έχει πάμπολες εξηγήσεις, που κάποιες αυτές τις συνειδητοποιώ αυτό το διήμερο....
Ναι υπήρξα φανατικός fun των stones, αλλά είναι αυτή όλη μου η persona...
ναι αγαπούσα τους beatles-αλλά αυτή η αγάπη ήταν η ψυχεδέλεια στη ζωή μου, κυρίως ο John Lennon συμβόλιζε την καθημερινή μου κουλτούρα, το πως επικοινωνούσα με τους ανθρώπους...ναι απίστευτη αγάπη στους Doors, και η υπερβατική Διονυσιακή κουλτούρα του Jim Morrison ...που συμβόλιζε το "πέραν απο εδώ" στη ζωή μου, αφού και εκεί είχα συμμετοχή σαν χαρακτήρας με το απόκοσμο...
o Bowie τον ερμαφρόδιτο εαυτό μου μαζί με τους roxy music....
Αλλά οι velvet underground και ο Lou Reed ήταν ακριβώς αυτό : το βελούδινο στη ζωή μου...οι βελούδινες φιλίες μου, οι βελούδινες σχέσεις μου, τα βελούδινα θηλυκά...το βελούδο στο μυαλό μου το ίδιο, το οποίο λειτουργεί όπως η καρδιά μου....αυτή είναι η ζωή μου...
δηλ.ο αισθησιασμός....
Ο αισθησιασμός υπήρξε σκιά στη ζωή μου για πολλά χρόνια...υπήρξε το underground χόμπυ μου...και επειδή τα χόμπυ μου με χαρακτήρισαν, ο αισθησιασμός με οδήγησε στο να ψάχνω την απόλυτη "καύλα"....
δεν μου έκαναν τα μέτρια ....ήθελα κορυφώσεις πέρα απ τα όρια....
και αυτό με οδήγησε κάποιες φορές και σε τρελά πράγματα...
όλη η ζωή μου έκτοτε θύμιζε το κάδο του καραβιού, την ώρα που τεντονώταν....
Δεν ξέρω πως σημειολογικά οι velvet και ο lou με οδήγησαν στο να ψάχνω συνεχώς νέους ήχους-νέα ενέργεια και απο εκεί στο new wave της καρδιάς μου....
όλα έχουν την εξήγηση τους....
σ όλη μου τη ζωή προσπαθούσα το do it your self, γιατί ένιωθα καλλιτέχνης και ας μην είχα καμιά φόρμα να παρουσιάσω τον εαυτό μου, εκτός απ το dj...γιατί και αυτό θέλει αισθητική ανεπτυγμένη για να ανυψώνεις τη διασκέδαση των άλλων...
είχα όμως το ναρκισσιστκό πνευματικό θράσος, να νιώθω ένας απ αυτούς, και αυτό το έμαθα απο το lou reed, τους velvet underground και την pop art : δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες γνώσεις τεχνικής ....μπορούσες να το κάνεις μόνος σου, αρκεί να είχες επαφή με τα συναισθήματα σου και έμπνευση....δεν με ενδιέφερε μεταξύ μας καμιά τέχνη...
ήταν η καθημερινότητα μου αυτή, και δεν το έκανα για να ξεφεύγω απο καμιά δύσκολη κατάσταση....
απλά δεν μπορούσα χωρίς καύλα και ομορφιά....
Και έτσι εξελίχθηκε η ιδιαιτερότητα μου,μέχρις που κατέληξα στην αστρολογία, που της άλλαξα και αυτής τα φώτα, με τη κουλτούρα της μουσικής μου, γιατί τη θεωρούσα άκαυλη όπως την παρουσίαζαν οι μουχλιασμένοι...
Στα 1975 ο Σπυράκος μου, που περιμένει το Lou στο ταξίδι του, μαζί με τον Drella και τις φωτογραφικές τους μηχανές, μου έφερε δώρο original κασέτα τους velvet underground με τη μπανάνα...και έμεινα άφωνος.... ...απο τότε άλλαξε η σχέση μου με τον κόσμο της αισθητικής....
Ναι ρε Μαρίνο...στοουνάκιας υπήρξα...αλλά η κόρη μου για το δίσκο με τη μπανάνα με ξέρει....και έχει γεμίσει όλο το σπίτι μας με κόμιξ και σκίτσα ...και οι τσάντες της με τη μπανάνα του Warhol είναι ....
''μπαμπά, ωραίος δίσκος αλλά έχει περάσει ο χρόνος του...."
Ναι έχει περάσει ο χρόνος κορίτσι μου...45 χρόνια δεν είναι και λίγα...πως μπορεί να είναι το velvet underground, all time classic ?
Γιατί ρε γαμώτο μου, έχω κάθε χρόνο και έναν θάνατο, που μου συγκλονίζει το μυαλό και την καρδιά ?....γιατί πρέπει να κλαίω τόσο πολύ, εκεί που έχω αρχίσει να πετάω , κάθε χρόνο τέτοια εποχή...?
Γιατί και η καρδιά σου velvet έχει γίνει και όχι wild όπως ήταν κάποτε....
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle and
Across the seas they'll stay
Speak not of misfortunes
Speak not of your woes
Just steal yourself a holiday
Crouching by the door
Ride and sway to music's pain
Searing with the sides
Caress it with a lover's touch
For it shall be your bride
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay
Slash the golden whip, it slaps
Across the lover's sides
The earth trembles without remorse
Preparing for to die
Salty ocean waves and sprays
Come crashing to the shore
Bullies kick and kill young loves
Down on barroom floors
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay
Violence echoes through the land
In heart of every man
The knife stabs existent wounds
Pulse runs through matted hair
The gleaming knife cuts early
Through the midnight air
Cutting entrails in its path
Blood runs without care
Excrement filters through the brain
Hatred bends the spine
Filth covers the body pores
To be cleansed by dying time
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay.............
part 2 : tales of rock age
part 3 : goodbye Lou
...ποτέ δεν είχα πρόβλημα μ αυτό που ονομάζουμε τέλος εποχής...είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που πόνεσα τόσο πολύ για το χαμό ενός παγκόσμιου ειδώλου...και αυτό έχει πάμπολες εξηγήσεις, που κάποιες αυτές τις συνειδητοποιώ αυτό το διήμερο....
Ναι υπήρξα φανατικός fun των stones, αλλά είναι αυτή όλη μου η persona...
ναι αγαπούσα τους beatles-αλλά αυτή η αγάπη ήταν η ψυχεδέλεια στη ζωή μου, κυρίως ο John Lennon συμβόλιζε την καθημερινή μου κουλτούρα, το πως επικοινωνούσα με τους ανθρώπους...ναι απίστευτη αγάπη στους Doors, και η υπερβατική Διονυσιακή κουλτούρα του Jim Morrison ...που συμβόλιζε το "πέραν απο εδώ" στη ζωή μου, αφού και εκεί είχα συμμετοχή σαν χαρακτήρας με το απόκοσμο...
o Bowie τον ερμαφρόδιτο εαυτό μου μαζί με τους roxy music....
Αλλά οι velvet underground και ο Lou Reed ήταν ακριβώς αυτό : το βελούδινο στη ζωή μου...οι βελούδινες φιλίες μου, οι βελούδινες σχέσεις μου, τα βελούδινα θηλυκά...το βελούδο στο μυαλό μου το ίδιο, το οποίο λειτουργεί όπως η καρδιά μου....αυτή είναι η ζωή μου...
δηλ.ο αισθησιασμός....
Ο αισθησιασμός υπήρξε σκιά στη ζωή μου για πολλά χρόνια...υπήρξε το underground χόμπυ μου...και επειδή τα χόμπυ μου με χαρακτήρισαν, ο αισθησιασμός με οδήγησε στο να ψάχνω την απόλυτη "καύλα"....
δεν μου έκαναν τα μέτρια ....ήθελα κορυφώσεις πέρα απ τα όρια....
και αυτό με οδήγησε κάποιες φορές και σε τρελά πράγματα...
όλη η ζωή μου έκτοτε θύμιζε το κάδο του καραβιού, την ώρα που τεντονώταν....
Δεν ξέρω πως σημειολογικά οι velvet και ο lou με οδήγησαν στο να ψάχνω συνεχώς νέους ήχους-νέα ενέργεια και απο εκεί στο new wave της καρδιάς μου....
όλα έχουν την εξήγηση τους....
σ όλη μου τη ζωή προσπαθούσα το do it your self, γιατί ένιωθα καλλιτέχνης και ας μην είχα καμιά φόρμα να παρουσιάσω τον εαυτό μου, εκτός απ το dj...γιατί και αυτό θέλει αισθητική ανεπτυγμένη για να ανυψώνεις τη διασκέδαση των άλλων...
είχα όμως το ναρκισσιστκό πνευματικό θράσος, να νιώθω ένας απ αυτούς, και αυτό το έμαθα απο το lou reed, τους velvet underground και την pop art : δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες γνώσεις τεχνικής ....μπορούσες να το κάνεις μόνος σου, αρκεί να είχες επαφή με τα συναισθήματα σου και έμπνευση....δεν με ενδιέφερε μεταξύ μας καμιά τέχνη...
ήταν η καθημερινότητα μου αυτή, και δεν το έκανα για να ξεφεύγω απο καμιά δύσκολη κατάσταση....
απλά δεν μπορούσα χωρίς καύλα και ομορφιά....
Και έτσι εξελίχθηκε η ιδιαιτερότητα μου,μέχρις που κατέληξα στην αστρολογία, που της άλλαξα και αυτής τα φώτα, με τη κουλτούρα της μουσικής μου, γιατί τη θεωρούσα άκαυλη όπως την παρουσίαζαν οι μουχλιασμένοι...
Στα 1975 ο Σπυράκος μου, που περιμένει το Lou στο ταξίδι του, μαζί με τον Drella και τις φωτογραφικές τους μηχανές, μου έφερε δώρο original κασέτα τους velvet underground με τη μπανάνα...και έμεινα άφωνος.... ...απο τότε άλλαξε η σχέση μου με τον κόσμο της αισθητικής....
Ναι ρε Μαρίνο...στοουνάκιας υπήρξα...αλλά η κόρη μου για το δίσκο με τη μπανάνα με ξέρει....και έχει γεμίσει όλο το σπίτι μας με κόμιξ και σκίτσα ...και οι τσάντες της με τη μπανάνα του Warhol είναι ....
''μπαμπά, ωραίος δίσκος αλλά έχει περάσει ο χρόνος του...."
Ναι έχει περάσει ο χρόνος κορίτσι μου...45 χρόνια δεν είναι και λίγα...πως μπορεί να είναι το velvet underground, all time classic ?
Γιατί ρε γαμώτο μου, έχω κάθε χρόνο και έναν θάνατο, που μου συγκλονίζει το μυαλό και την καρδιά ?....γιατί πρέπει να κλαίω τόσο πολύ, εκεί που έχω αρχίσει να πετάω , κάθε χρόνο τέτοια εποχή...?
Γιατί και η καρδιά σου velvet έχει γίνει και όχι wild όπως ήταν κάποτε....
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle and
Across the seas they'll stay
Speak not of misfortunes
Speak not of your woes
Just steal yourself a holiday
Crouching by the door
Ride and sway to music's pain
Searing with the sides
Caress it with a lover's touch
For it shall be your bride
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay
Slash the golden whip, it slaps
Across the lover's sides
The earth trembles without remorse
Preparing for to die
Salty ocean waves and sprays
Come crashing to the shore
Bullies kick and kill young loves
Down on barroom floors
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay
Violence echoes through the land
In heart of every man
The knife stabs existent wounds
Pulse runs through matted hair
The gleaming knife cuts early
Through the midnight air
Cutting entrails in its path
Blood runs without care
Excrement filters through the brain
Hatred bends the spine
Filth covers the body pores
To be cleansed by dying time
Wrap your troubles in dreams
Send them all away
Put them in a bottle
And across the seas they'll stay.............
part 2 : tales of rock age
part 3 : goodbye Lou
είναι πολύ δυνατό το shock που δέχτηκα, για το θάνατο του Lou
...αν ο Mick ήταν ο αρχιερέας πατέρας μου στις Διονυσιακές
γιορτές του rock and roll ...ο Jim Morrison ο μεγάλος μου αδελφός
Διανοούμενος....ο Lou υπήρξε, η μάνα μου η ίδια στο χώρο της μουσικής....σε
αντρικό σώμα με θηλυκή ψυχή...ο ερμαφρόδιτος της μουσικής ποίησης που
απευθυνόταν σε υβρίδια..... και τραγουδούσε ιστορίες καθημερινής
τρέλας....
ο Nietzsche έλεγε ότι : Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν...
παρά μόνο για να χαθούν....γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.....και μας φέρνουν τα κουφέτα της δημιουργίας συμπληρώνω.....
Τελικά όσο και να μαθαίνουμε σαν αστρολόγοι για το μέλλον ...
το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.....λέει ο Τάσος Λειβαδίτης....
ο Nietzsche έλεγε ότι : Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν...
παρά μόνο για να χαθούν....γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.....και μας φέρνουν τα κουφέτα της δημιουργίας συμπληρώνω.....
Τελικά όσο και να μαθαίνουμε σαν αστρολόγοι για το μέλλον ...
το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.....λέει ο Τάσος Λειβαδίτης....
και ο Σεφέρης συνεχίζει : Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και
παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα
κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται
γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει......
Σας ξανάπα ...σε όλη μου τη ζωή υπήρξα ψεύτης και κλέφτης ...κλέφτης ιδεών και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε ....και όλα αυτά τα έκανα ιστορίες...για να νιώθουν καλύτερα οι άλλοι....
Σ' όλη μου τη ζωή έλεγα ψέματα.Ακόμα και τότε που έλεγα την αλήθεια.
Ποτέ δε μιλούσα για χάρη της αλήθειας....
Μιλούσα μόνο για χάρη του εαυτού μου.
Το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να ζεις και να μη λες ψέματα... και να μην πιστεύεις το ψέμα σου...(~ Φίοντορ Ντοστογιέφσκι ~)......
KAI σε όλο αυτό ο Lou μου έμαθε να το απενοχοποιήσω και να μην νιώθω τύψεις ...για να το παρουσιάζω καλύτερα....αυτό που έκανε και ο ίδιος με τα μουσικά του πειράματα....αυτό που τραγουδούσε σαν gay και θηλυκό περιμένοντας....τον άντρα του....
και ας ήταν με τη Laurie Anderson χρόνια μαζί.....
Καλό ταξίδι Lou.....είμαι σίγουρος για τον Ηριδανό..........
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα
κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται
γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει......
Σας ξανάπα ...σε όλη μου τη ζωή υπήρξα ψεύτης και κλέφτης ...κλέφτης ιδεών και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε ....και όλα αυτά τα έκανα ιστορίες...για να νιώθουν καλύτερα οι άλλοι....
Σ' όλη μου τη ζωή έλεγα ψέματα.Ακόμα και τότε που έλεγα την αλήθεια.
Ποτέ δε μιλούσα για χάρη της αλήθειας....
Μιλούσα μόνο για χάρη του εαυτού μου.
Το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να ζεις και να μη λες ψέματα... και να μην πιστεύεις το ψέμα σου...(~ Φίοντορ Ντοστογιέφσκι ~)......
KAI σε όλο αυτό ο Lou μου έμαθε να το απενοχοποιήσω και να μην νιώθω τύψεις ...για να το παρουσιάζω καλύτερα....αυτό που έκανε και ο ίδιος με τα μουσικά του πειράματα....αυτό που τραγουδούσε σαν gay και θηλυκό περιμένοντας....τον άντρα του....
και ας ήταν με τη Laurie Anderson χρόνια μαζί.....
Καλό ταξίδι Lou.....είμαι σίγουρος για τον Ηριδανό..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου