the return to everyday life ....
πολλές φορές οι γιορτές δημιουργούν μια μελαγχολία ιδίως στους ανθρώπους που έχουν προβλήματα στις συναισθηματικές τους σχέσεις, η σε ανθρώπους που δεν έχουν κάν τέτοιου είδους σχέσεις...
επειδή είναι οικογενειακές.....επειδή η επιστροφή στην παιδική ηλικία είναι ένα βάσανο για πολλούς και πολλές....
και ιδιαίτερα εφέτος που η αφροδίτη ανάδρομη στον αιγόκερω, αποφάσισε να μας "μουρλάνει" στη μελαγχολία και ακόμα χειρότερα κάποιες και κάποιους στην κατάθλιψη...
αλλά ποιά είναι η διαφορά...?
Στο the occult philosophy in the Elizabeth age, η Francis Yates μετά το the art of memory,που έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, προσπαθεί να εξερευνήσει τη φιλοσοφική στάση της Αναγέννησης σ αυτό που σήμερα ονομάζουμε κατάθλιψη....
Όλα τα παραπάνω αποβλέπουν στο να ξεχωρίσουμε ότι υπάρχει μια πεποίθηση ότι για να είναι ένα πρόσωπο αληθινά δημιουργικό, για να είναι εμπνευσμένο απ τη "Θεία Σπίθα" -έχει να περνάει κάποιες περιόδους και απ την κατάσταση της μελαγχολίας...
έτσι μια σύνδεση ανάμεσα στη δημιουργική έμπνευση και τη μαύρη κατάσταση μέσα στην οποία ο αληθινός καλλιτέχνης ή ο φιλόσοφος ή ο ψυχολόγος -πόσο μάλλον ένας αστρολόγος, "πέφτει" ....
στην ουσία και ο αλχημικός συμβολισμός αυτό απεικονίζει, το ελιξήριο, ο αλχημικός χρυσός, μπορεί μόνο να αναδύονται, εαν μόνο μια "μαύρη και putrid κατάσταση αποσύνθεσης εμφανιστούν πρώτα....
Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο καλλιτέχνες και φιλοσόφους αλλά και απλούς ανθρώπους που το ελιξήριο τους βρίσκεται στην έμπνευση του έρωτα...
εδώ είμαστε.....
προσωπικά δεν μελαγχολώ για τα παραπάνω ....έστω και "ψηλαφιστά" ή "μπουσουλώντας" βρίσκομαι σιγά σιγά στο ελιξήριο της τέχνης μου, βλέπω μπροστά μου τη "θεία σπίθα" της έμπνευσης μου στην αστρολογία....
έχω χάσει όμως να βλέπω τα μάτια σου...αυτά τα μελιά σου μάτια, που ώρες ώρες το παραμύθι μου λέει ότι είναι δικά μου, και ότι υποφέρουν δακρυσμένα χώρια μου....και αυτά τα δάκρυα προσμένουν να σμίξουν με τα δικά μου....
αλλά απ την άλλη όταν φτάνεις κοντά σ αυτό που θέλεις να πιάσεις σαν έμπνευση στη τέχνη σου, χρειάζεσαι ένα ψέμα...μια ακόμα ψευδαίσθηση για να "πιάσεις" το άπιαστο.....και το ασύλληπτο....
και άλλες φορές δεν ξέρεις αν αυτό που σε συνοδεύει είναι απομάκρυνση οριστική απο μια φυσιολογική αισθησιακή ερωτική ζωή.....
You look at me with those brown eyes.....σαν όνειρο το θυμάμαι....
What do you want to do?
Do you have to have me
The way that I want you, I want you?......
When you look at me with those brown eyes
What do you want to say?
And are you just another liar?.........
Will you take me all the way, all the way?
οι σκέψεις απ το tusk των Fleetwood Mac -ήταν στα 1979....
ναι η γυναίκα η μεγαλύτερη απο μένα και άσχετη απ τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις με "παρέδιδε" στο remember εκεί που ήθελα να ανήκω τότε...
ναι η γυναίκα στα 2000 με παρέδιδε στην κόλαση, καταστρέφοντας όλο τον παράδεισο μου, για να βρώ μια θέση να παλαίψουν τα δαιμόνια μου..
για να δικαιολογούνται απ τη Madonna του 2000....τι αλλάζει στα αλήθεια ?....
απλά ο παράδεισος δεν είναι για μένα.....και αν νομίζεις αγάπη μου, ότι δεν είναι και για σένα, και έχεις κατάθλιψη μέσα σ αυτόν που ζείς.....
ξέρεις που θα με βρείς....
ναι η γυναίκα του 2013....που νόμισα ότι την άφησα εκεί...αλλά συνεχίζεται και στα 2014....
περιπλανιέται στα μάτια μου και μου βάζει συνεχώς σκέψεις στο μυαλό μου, και εγώ τις γράφω, επειδή δεν μπορεί να βρεί τη δύναμη να μου πει .....
πόσο μ αγαπάει και με θέλει...... ......και με στέλνει όλο και πιο κοντά στον αλχημικό μου χρυσό.....
"Paradise (Not For Me)"
I can't remember
When I was young
I can't explain
If it was wrong
My life goes on
But not the same
Into your eyes
My face remains
(I've been so high)
I've been so down
(Up to the skies)
Down to the ground
I was so blind
I could not see
Your paradise
Is not for me
Autour de moi
Je ne vois pas
Qui sont les anges
Surement pas moi
Encore une fois
Je suis cassee
Encore une fois
Je n'y crois pas
All around me
I could not see
Who are the angels
Surely not me
Once more again
I am broken
Once more again
I don't believ
I've been so high
I've been so down
Up to the skies
Down to the ground
There is a light
Above my head
Into your eyes
My face remains
I can't remember
When I was young
Into your eyes
My face remains
Into your eyes
My face remains
μέσα στα μάτια σου παραμένω ακόμα ζωντανός, βλέπω το πρόσωπο μου, αλλά βλέπω και τη μελαγχολία του, όπως και τη δική σου....
Καλημέραααααααααααα
υγ : και όμως είναι αστρολογική ανάλυση το παραπάνω.....
εαν βρίσκετε κάτι απ τον εαυτό σας μέσα σ αυτό....
μπορεί στην τύφλα σας να ακουμπάτε τον εσωτερικό σας χρυσό.....
γιατί όπως έχουμε ξαναπεί : με τέτοιες προσωπικές ιδέες και δημιουργικές παρορμήσεις, πνιγμένες μέσα μας ή θα έχουμε το δικό μας website (Leo),το οποίο θα απλώνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα (Aquarius).....και θα μπορούμε να σε βλέπουμε έστω και σ αυτή τη version....
η θα λειτουργήσουμε με τον άρη στο ζυγό, που θα γίνει και ανάδρομος σε λίγο, και θα σε "βουτήξω" με το ζόρι και θα σε πετάξω στο αυτοκίνητο ....
Η επιλογή είναι δική σας....όπως και η μελαγχολία .....
πολλές φορές οι γιορτές δημιουργούν μια μελαγχολία ιδίως στους ανθρώπους που έχουν προβλήματα στις συναισθηματικές τους σχέσεις, η σε ανθρώπους που δεν έχουν κάν τέτοιου είδους σχέσεις...
επειδή είναι οικογενειακές.....επειδή η επιστροφή στην παιδική ηλικία είναι ένα βάσανο για πολλούς και πολλές....
και ιδιαίτερα εφέτος που η αφροδίτη ανάδρομη στον αιγόκερω, αποφάσισε να μας "μουρλάνει" στη μελαγχολία και ακόμα χειρότερα κάποιες και κάποιους στην κατάθλιψη...
αλλά ποιά είναι η διαφορά...?
Στο the occult philosophy in the Elizabeth age, η Francis Yates μετά το the art of memory,που έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, προσπαθεί να εξερευνήσει τη φιλοσοφική στάση της Αναγέννησης σ αυτό που σήμερα ονομάζουμε κατάθλιψη....
Όλα τα παραπάνω αποβλέπουν στο να ξεχωρίσουμε ότι υπάρχει μια πεποίθηση ότι για να είναι ένα πρόσωπο αληθινά δημιουργικό, για να είναι εμπνευσμένο απ τη "Θεία Σπίθα" -έχει να περνάει κάποιες περιόδους και απ την κατάσταση της μελαγχολίας...
έτσι μια σύνδεση ανάμεσα στη δημιουργική έμπνευση και τη μαύρη κατάσταση μέσα στην οποία ο αληθινός καλλιτέχνης ή ο φιλόσοφος ή ο ψυχολόγος -πόσο μάλλον ένας αστρολόγος, "πέφτει" ....
στην ουσία και ο αλχημικός συμβολισμός αυτό απεικονίζει, το ελιξήριο, ο αλχημικός χρυσός, μπορεί μόνο να αναδύονται, εαν μόνο μια "μαύρη και putrid κατάσταση αποσύνθεσης εμφανιστούν πρώτα....
Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο καλλιτέχνες και φιλοσόφους αλλά και απλούς ανθρώπους που το ελιξήριο τους βρίσκεται στην έμπνευση του έρωτα...
εδώ είμαστε.....
προσωπικά δεν μελαγχολώ για τα παραπάνω ....έστω και "ψηλαφιστά" ή "μπουσουλώντας" βρίσκομαι σιγά σιγά στο ελιξήριο της τέχνης μου, βλέπω μπροστά μου τη "θεία σπίθα" της έμπνευσης μου στην αστρολογία....
έχω χάσει όμως να βλέπω τα μάτια σου...αυτά τα μελιά σου μάτια, που ώρες ώρες το παραμύθι μου λέει ότι είναι δικά μου, και ότι υποφέρουν δακρυσμένα χώρια μου....και αυτά τα δάκρυα προσμένουν να σμίξουν με τα δικά μου....
αλλά απ την άλλη όταν φτάνεις κοντά σ αυτό που θέλεις να πιάσεις σαν έμπνευση στη τέχνη σου, χρειάζεσαι ένα ψέμα...μια ακόμα ψευδαίσθηση για να "πιάσεις" το άπιαστο.....και το ασύλληπτο....
και άλλες φορές δεν ξέρεις αν αυτό που σε συνοδεύει είναι απομάκρυνση οριστική απο μια φυσιολογική αισθησιακή ερωτική ζωή.....
You look at me with those brown eyes.....σαν όνειρο το θυμάμαι....
What do you want to do?
Do you have to have me
The way that I want you, I want you?......
When you look at me with those brown eyes
What do you want to say?
And are you just another liar?.........
Will you take me all the way, all the way?
οι σκέψεις απ το tusk των Fleetwood Mac -ήταν στα 1979....
ναι η γυναίκα η μεγαλύτερη απο μένα και άσχετη απ τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις με "παρέδιδε" στο remember εκεί που ήθελα να ανήκω τότε...
ναι η γυναίκα στα 2000 με παρέδιδε στην κόλαση, καταστρέφοντας όλο τον παράδεισο μου, για να βρώ μια θέση να παλαίψουν τα δαιμόνια μου..
για να δικαιολογούνται απ τη Madonna του 2000....τι αλλάζει στα αλήθεια ?....
απλά ο παράδεισος δεν είναι για μένα.....και αν νομίζεις αγάπη μου, ότι δεν είναι και για σένα, και έχεις κατάθλιψη μέσα σ αυτόν που ζείς.....
ξέρεις που θα με βρείς....
ναι η γυναίκα του 2013....που νόμισα ότι την άφησα εκεί...αλλά συνεχίζεται και στα 2014....
περιπλανιέται στα μάτια μου και μου βάζει συνεχώς σκέψεις στο μυαλό μου, και εγώ τις γράφω, επειδή δεν μπορεί να βρεί τη δύναμη να μου πει .....
πόσο μ αγαπάει και με θέλει...... ......και με στέλνει όλο και πιο κοντά στον αλχημικό μου χρυσό.....
"Paradise (Not For Me)"
I can't remember
When I was young
I can't explain
If it was wrong
My life goes on
But not the same
Into your eyes
My face remains
(I've been so high)
I've been so down
(Up to the skies)
Down to the ground
I was so blind
I could not see
Your paradise
Is not for me
Autour de moi
Je ne vois pas
Qui sont les anges
Surement pas moi
Encore une fois
Je suis cassee
Encore une fois
Je n'y crois pas
All around me
I could not see
Who are the angels
Surely not me
Once more again
I am broken
Once more again
I don't believ
I've been so high
I've been so down
Up to the skies
Down to the ground
There is a light
Above my head
Into your eyes
My face remains
I can't remember
When I was young
Into your eyes
My face remains
Into your eyes
My face remains
μέσα στα μάτια σου παραμένω ακόμα ζωντανός, βλέπω το πρόσωπο μου, αλλά βλέπω και τη μελαγχολία του, όπως και τη δική σου....
Καλημέραααααααααααα
υγ : και όμως είναι αστρολογική ανάλυση το παραπάνω.....
εαν βρίσκετε κάτι απ τον εαυτό σας μέσα σ αυτό....
μπορεί στην τύφλα σας να ακουμπάτε τον εσωτερικό σας χρυσό.....
γιατί όπως έχουμε ξαναπεί : με τέτοιες προσωπικές ιδέες και δημιουργικές παρορμήσεις, πνιγμένες μέσα μας ή θα έχουμε το δικό μας website (Leo),το οποίο θα απλώνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα (Aquarius).....και θα μπορούμε να σε βλέπουμε έστω και σ αυτή τη version....
η θα λειτουργήσουμε με τον άρη στο ζυγό, που θα γίνει και ανάδρομος σε λίγο, και θα σε "βουτήξω" με το ζόρι και θα σε πετάξω στο αυτοκίνητο ....
Η επιλογή είναι δική σας....όπως και η μελαγχολία .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου