Πληγωμένoς και η θέληση να ζήσεις και να επιτύχεις ......
Η θέληση να ζήσει και να επιτύχει κάποιο πρόσωπο είναι ένα μεγάλο μυστήριο.
Κάθε επαγγελματίας ιατρός, με οποιαδήποτε εμπειρία από αρρώστειες που απειλούν την ίδια τη ζωή, ξέρει ότι η θέληση για να ζήσεικάποιος μπορεί να έχει επιπτώσεις και στη φυσική αλλά και στην ψυχολογική ευημερία, και η επιβίωση εξαρτάται συχνά απ`την επιθυμία του άρρωστου προσώπου για τη ζωή, πέρα από τις παροχές βοήθειας του εκάστοτε ιατρού.Ούτε είναι η θέληση να ζήσουμε αναγκαία απότι απαιτούμε να αισθανόμαστε. Έτσι μπορεί να φωνάξουμε ότι θέλουμε τη ζωή, αλλά κάπου μέσα πολύ βαθιά , θέλουμε να «γυρίσουμε σπίτι», και αυτή η λαχτάρα για τη λήθη μπορεί να είναι ισχυρότερη από οποιαδήποτε συνειδητή δήλωση της πρόθεσης να πάμε καλύτερα.Το ίδιο συμβαίνει και με την επιτυχία.
Κάποιοι άνθρωποι αντιδρούν στη σύγκρουση, τον πόνο και την απογοήτευση με μια δημιουργική ανταπόκριση που μεταμορφώνει την προοπτική τους και ακόμη και τις περιστάσεις τους.Άλλοι άνθρωποι γίνονται πικροί και χωρίς ελπίδα και ζουν σε έναν γκρίζο κόσμο λυκόφωτος, ή χάνουν εξ ολοκλήρου τη θέλησή τους για να ζήσουν.
Δεν υπάρχουν μόνο ενεργές αυτοκτονίες, αλλά σχεδόν σ`όλους εκείνους τους τυχαίους θανάτους αρχιτέκτονες είναι οι ίδιοι, οι οποίοι αν και ασυνείδητοι, ωστόσο τροφοδοτούνται από δυνατή λαχτάρα να να βάλει τέλος στο βάσανο και τη δυστυχία.Το ίδιο και η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά δεν ανακατεύει πάντα μια φανερή χειρονομία εις βάρος του εαυτού της.Γιατί δεν υπάρχει εύκολη formula για να καθορίσει κάποιος γιατί μερικά άτομα απαντούν στις προκλήσεις της ζωής, παρά τις αυστηρές κακοτυχίες και τα συμβάντα της ζωής , ενώ άλλοι γυρίζουν τις πλάτες τους στο μέλλον, ακόμα κι αν η τύχη τους ευνοεί.
Επιπλέον, η απώλεια θέλησης για να ζήσει κάποιος και να επιτύχει δεν οδηγεί πάντα στην αυτοκαταστροφή.Αυτή μπορεί να εκφραστεί σαν ώθηση να καταστρέφονται οι άλλοι, σαν να , σε κάποιο βαθύ και απρόσιτο επίπεδο, σχεδιάζεται και να προβάλλεται η απόγνωση και η θυματοποίηση επάνω σε έναν άλλο,δίνοντας στο βάσανο της ιδιαιτερότητας την παραίσθηση ότι είναι ισχυρός και σε έλεγχο της ζωής.
Κατά συνέπεια το άτομο το οποίο έχει, κρυφά, χάσει τη θέληση να ζήσει μπορεί, σε ακραία περίπτωση, να προσπαθήσει να στερήσει και των άλλων τη χαρά-και ίσως ακόμη και την ίδια τη ζωή του -από την εύρεση ενός αποδιοπομπαίου τράγου που μπορεί να του φορτώσει όλη την την απελπισία και οτιδήποτε άλλο νιώθει μέσα του.
Όλα αυτά ανήκουν στην περιοχή του Κένταυρου-Χείρωνα, και επειδή αυτός ο ίδιος είναι μισό ζώο, τα ζώα δεν γνωρίζουν καμμιά φιλοσοφική στάση ζωής όταν πληγώνονται, αυτά τα οποία έχουν τη δύναμη, τείνουν να γυρίζουν πίσω και να δαγκώνουν...
(αφιερωμένο εξαιρετικά στις μικρές μου Περσεφόνες....που τόσο έμπνευση αντλώ απ αυτές, ζώντας κοντά τους την τελευταία δεκαετία....)
Η θέληση να ζήσει και να επιτύχει κάποιο πρόσωπο είναι ένα μεγάλο μυστήριο.
Κάθε επαγγελματίας ιατρός, με οποιαδήποτε εμπειρία από αρρώστειες που απειλούν την ίδια τη ζωή, ξέρει ότι η θέληση για να ζήσεικάποιος μπορεί να έχει επιπτώσεις και στη φυσική αλλά και στην ψυχολογική ευημερία, και η επιβίωση εξαρτάται συχνά απ`την επιθυμία του άρρωστου προσώπου για τη ζωή, πέρα από τις παροχές βοήθειας του εκάστοτε ιατρού.Ούτε είναι η θέληση να ζήσουμε αναγκαία απότι απαιτούμε να αισθανόμαστε. Έτσι μπορεί να φωνάξουμε ότι θέλουμε τη ζωή, αλλά κάπου μέσα πολύ βαθιά , θέλουμε να «γυρίσουμε σπίτι», και αυτή η λαχτάρα για τη λήθη μπορεί να είναι ισχυρότερη από οποιαδήποτε συνειδητή δήλωση της πρόθεσης να πάμε καλύτερα.Το ίδιο συμβαίνει και με την επιτυχία.
Κάποιοι άνθρωποι αντιδρούν στη σύγκρουση, τον πόνο και την απογοήτευση με μια δημιουργική ανταπόκριση που μεταμορφώνει την προοπτική τους και ακόμη και τις περιστάσεις τους.Άλλοι άνθρωποι γίνονται πικροί και χωρίς ελπίδα και ζουν σε έναν γκρίζο κόσμο λυκόφωτος, ή χάνουν εξ ολοκλήρου τη θέλησή τους για να ζήσουν.
Δεν υπάρχουν μόνο ενεργές αυτοκτονίες, αλλά σχεδόν σ`όλους εκείνους τους τυχαίους θανάτους αρχιτέκτονες είναι οι ίδιοι, οι οποίοι αν και ασυνείδητοι, ωστόσο τροφοδοτούνται από δυνατή λαχτάρα να να βάλει τέλος στο βάσανο και τη δυστυχία.Το ίδιο και η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά δεν ανακατεύει πάντα μια φανερή χειρονομία εις βάρος του εαυτού της.Γιατί δεν υπάρχει εύκολη formula για να καθορίσει κάποιος γιατί μερικά άτομα απαντούν στις προκλήσεις της ζωής, παρά τις αυστηρές κακοτυχίες και τα συμβάντα της ζωής , ενώ άλλοι γυρίζουν τις πλάτες τους στο μέλλον, ακόμα κι αν η τύχη τους ευνοεί.
Επιπλέον, η απώλεια θέλησης για να ζήσει κάποιος και να επιτύχει δεν οδηγεί πάντα στην αυτοκαταστροφή.Αυτή μπορεί να εκφραστεί σαν ώθηση να καταστρέφονται οι άλλοι, σαν να , σε κάποιο βαθύ και απρόσιτο επίπεδο, σχεδιάζεται και να προβάλλεται η απόγνωση και η θυματοποίηση επάνω σε έναν άλλο,δίνοντας στο βάσανο της ιδιαιτερότητας την παραίσθηση ότι είναι ισχυρός και σε έλεγχο της ζωής.
Κατά συνέπεια το άτομο το οποίο έχει, κρυφά, χάσει τη θέληση να ζήσει μπορεί, σε ακραία περίπτωση, να προσπαθήσει να στερήσει και των άλλων τη χαρά-και ίσως ακόμη και την ίδια τη ζωή του -από την εύρεση ενός αποδιοπομπαίου τράγου που μπορεί να του φορτώσει όλη την την απελπισία και οτιδήποτε άλλο νιώθει μέσα του.
Όλα αυτά ανήκουν στην περιοχή του Κένταυρου-Χείρωνα, και επειδή αυτός ο ίδιος είναι μισό ζώο, τα ζώα δεν γνωρίζουν καμμιά φιλοσοφική στάση ζωής όταν πληγώνονται, αυτά τα οποία έχουν τη δύναμη, τείνουν να γυρίζουν πίσω και να δαγκώνουν...
(αφιερωμένο εξαιρετικά στις μικρές μου Περσεφόνες....που τόσο έμπνευση αντλώ απ αυτές, ζώντας κοντά τους την τελευταία δεκαετία....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου