sea swallow me....

sea swallow me....

...κάποτε κόλλησε η βελόνα του πικ απ,
να παίζει αυτό το τραγούδι ...
και σιγά σιγά σε όλες τις ώρες...που είχαν γινει διαμάντια
όλη η πρώτη πλευρά του δίσκου...
και σταμάτησε τους ήχους του τραγουδιού
το φεγγάρι και οι μελωδίες του....
η πόρτα είχε μείνει ανοιχτή...
εμείς είμασταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα...
και απέξω φαινόταν καθαρά τα ανάκτορα του Μίνωα...
όχι δεν είμασταν στην Κρήτη
είμασταν στο εξοχικό του...
ο Διόνυσος και η Αριάδνη αγκαλιά....
πριν την αφήσει ο Θησέας...
γιατί το έργο το ζήσαμε ανάποδα....
και όπως λέει και η Marianda Kousoulini, στο η τέχνη είναι αποκάλυψη :

" Άραγε….
Όταν νιώσεις την κόλαση από δαιμόνισμένο έρωτα
Μπορείς να επιστρέψεις στον παράδεισο της σιωπής;
Άραγε…
Όταν το σώμα σου πυρακτωθεί από ηδονές υπέρτατες…
Μπορεί να συμβιβαστείς με ψήγματα φωτιάς μισοσβησμένης;
Άραγε…
Όταν οι σπασμοί της κορύφωσης σου σε συγκλονίζουν βασανιστικά…
Μπορείς να αρκεστείς σε ένα άναμα τσιγάρου στο τέλος μιας τυπικής συνουσίας;
Άραγε…
Όταν το μυαλό διεγερεθεί από τον διαβολικούς αναστεναγμούς…
Μπορεί να επανέλθει σε ανάσες ζοφερές;
Άραγε…
Όταν η κραυγή του οργασμού σου σπάσει τις πύλες της κόλασης…
Μπορείς να φυλακιστείς σε μια βουβή πνοή;
Άραγε μπορείς;...."

Marianda μου για εμάς το έγραψες το ξέρω....
αφού εμείς στο τέλος παίξαμε
πως αυτοκαταστρέφονται οι νεόπλουτοι....
:) <3

Cocteau Twins & Harold Budd