My art : means revelation
«Χάσαμε πολλά, γιατί δε μάθαμε ποτέ να στήνουμε
στην ψυχή μας στα αναχώματα.
Χάσαμε, γιατί δεν φορέσαμε στολές παραλλαγής.
Μα περισσότερα χάσαμε,
γιατί μπερδέψαμε την Αγάπη
με την ανοχή...»
(Αλκυόνη Παπαδάκη)
"Μας εξουσιάζει κάθε τι με το οποίο ταυτιζόμαστε.Μπορούμε να εξουσιάσουμε και να χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε δεν ταυτίζεται μαζί μας",
αναφέρει ο Roberto Assagioli, στο Act of Will.
Έτσι η ταύτιση με ένα τμήμα του εαυτού μας σχετίζεται συνήθως με την επικρατούσα λειτουργία μας ή με την εστίαση της αντίληψης στον κυρίαρχο κοινωνικό ρόλο στη ζωή.Μπορεί να παίρνει πολλές μορφές.
Μερικοί άνθρωποι είναι ταυτισμένοι με το κορμί τους και την εξωτερική τους εμφάνιση.Αποχτούν εμπειρία του εαυτού τους και συχνά μιλάνε γι αυτόν χρησιμοποιώντας κύρια όρους των αισθήσεων.
Με άλλα λόγια λειτουργούν σαν να ήταν τα κορμιά τους.
Κινδυνεύουν από τη ψυχοπαθολογία του ναρκισσισμού….
Όλες οι πρώην αγάπες μου….
Και όταν περνάνε τα χρόνια μπαίνουν σιγά σιγά στη μαύρη τρύπα…
Άλλοι είναι ταυτισμένοι με τα συναισθήματα τους.Βιώνουν και περιγράφουν την κατάσταση της ύπαρξης τους με συγκινησιακούς όρους.Πιστεύουν ότι τα συναισθήματα τους είναι το κεντρικό και εσώτατο τμήμα του εαυτού τους, ενώ οι σκέψεις και οι αισθήσεις γίνονται αντιληπτές σαν κάτι πιο μακρινό και ίσως κάτι ξεχωριστό…
Όπως εγώ, για πολλά χρόνια….
Κινδυνεύουν να ερωτεύονται «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αφού και αυτά μακρινά και κυρίως ξεχωριστά φαίνονται..
Και ο συγκινησιακός όρος έκφρασης δεν πείθει καμιά με την πάροδο του χρόνου..
Ούτε τη μάνα που σε γέννησε...
Εκείνοι που είναι ταυτισμένοι με το νου τους, σκιαγραφούν τον εαυτό τους με διανοητικούς όρους, ακόμα και όταν τους ρωτάς πως νιώθουν.
Συχνά θεωρούν τα συναισθήματα και τις αισθήσεις σαν περιφερειακές λειτουργίες ή τα αγνοούν σε μεγάλο βαθμό..
Και όταν τα βλέπουν στους άλλους στο περιβάλλον τα θεωρούν δικτατορική επιβολή στη λειτουργικότητα του νου τους, και κινδυνεύουν να ανοίξουν το δρόμο της γοητείας, του να σου κάνουν κακό….
Να χαλάνε τη σειρά της ζωής του άλλου….
Και οι διανοητικοί τους όροι καταλήγουν στην πορεία του χρόνου να καταστρέφουν τους άλλους.
Όπως οι πολιτικοί, οι δικηγόροι..κλπ..
Άλλοι πάλι ταυτίζονται με ένα συγκεκριμένο ρόλο.
Ζουν,λειτουργούν και αντλούν τις εμπειρίες τους κάτω από αυτό το ρόλο : όπως μητέρα, σύζυγος ,σπουδαστής,επιχειρηματίας,δάσκαλος κλπ
Για να καταλάβετε το πρόβλημα στην πορεία του χρόνου σε ένα ζευγάρι αναλογιστείτε για πόσο καιρό ένα ζευγάρι μπορεί
να είναι η Μητέρα και ο σύζυγος της Μητέρας….
Η σφραγίδα της ελληνικής οικογένειας.
Δεν είναι έκπληξη ότι δεν θα μείνει τίποτε στο χρόνο από τέτοιους είδους ομάδες.
Και αν μείνουν θα αρρωστήσουν τα μέλη τους.
Υπάρχουν ακόμα χειρότερες περιπτώσεις.
Όπως σοκαριστικά μας έσκασε σήμερα, με τον αγαπημένο μας Robin Williams.
Να ταυτιστείς με ένα κομμάτι το οποίο διαθέτει όλη την ενέργεια της ομάδας που σε ανέδειξε…
Γιατι «κουβαλάς» θέλεις δεν θέλεις, την ομαδική ενέργεια του σχήματος που ανήκεις.Το θέμα είναι πόσο ταυτίζεσαι μ αυτή την ενέργεια.
Είσαι δημόσιος και δημοτικός υπάλληλος, δεν γίνεται να μην είσαι rigid type.
Είσαι αστέρι του Χόλυγουντ, δεν γίνεται να μην νιώθεις drug addict energy…
Η μερική ταύτιση με ένα τμήμα της προσωπικότητας μας, μπορεί να μας βοηθάει να ικανοποιούμαστε σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, αλλά έχει πολύ σοβαρά μειονεχτήματα.
Μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την εμπειρία του «Εγώ», τη βαθιά αίσθηση της ταύτισης με τον εαυτό, της γνώσης του ποιοι είμαστε.
Αποκλείει ή ελαττώνει σημαντικά τη δυνατότητα να ταυτιστούμε με τα υπόλοιπα τμήματα της προσωπικότητας μας, να τα απολαύσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε σε όλη τους την έκταση.
Η περίπτωση του Robin, βέβαια το πάει παραπέρα.
Θύμιζε το Θανάση Βέγγο, όπως εύστοχα αναφέρει στο timeline της, η αγαπημένη μου Εμμανουέλα Αλεξίου :
«Ο Robin Williams μου δημιουργούσε το ίδιο συναίσθημα με τον Θανάση Βέγγο… Το γέλιο που σου αφήνει μια πίκρα στο τέλος…
Που ενώ ήταν σπουδαίος στην κωμωδία – όπως και σε ότι έπαιζε – φαινόταν πως τον έτρωγε ένα βάσανο… Ίσως αυτό το βάσανο είναι που κάνει έναν ηθοποιό να μπορεί να παίξει κωμωδία τόσο καλά… Ίσως το χιούμορ να είναι η έξοδος κινδύνου… Όμως η έξοδος χτες ήταν κλειδωμένη…»
Και επειδή η αγαπημένη μου φίλη , πάντα μου δίνει την έμπνευση να το πάμε πιο κάτω :
Η Φυσιολογική μας έκφραση στον κόσμο, περιορίζεται σε ένα και μόνο κλάσμα εκείνου που θα μπορούσε να εκφραστεί….Η συνειδητή –ή ακόμα και ασυνείδητη –αντίληψη ότι κατά κάποιο τρόπο δεν έχουμε πρόσβαση σε πολλά στοιχεία που βρίσκονται μέσα μας, μπορεί να μας απογοητεύσει και να μας κάνει να νιώσουμε οδυνηρά συναισθήματα ανεπάρκειας ή αποτυχίας.
Αν θέλει κάποια ή κάποιος ασυνείδητα και αναπόφευχτα ένα αβέβαιο τρόπο ζωής,
θα βρίσκεται σε μια συνεχή ταύτιση-με ένα συγκεκριμένο ρόλο, είτε μια κυρίαρχη λειτουργία, είτε ακόμα σε ολόκληρη την persona και την προσωπικότητα, αργά ή γρήγορα θα καταλήγει σε ένα αίσθημα απώλειας ή ακόμα και απόγνωσης…
Και καλά να περιορίζεται στις ερωτικές μας αποτυχίες κοινώς χυλόπιτες, για σκεφτείτε το παραπέρα…
Γιατί τέτοιες καταστάσεις δημιουργούν σοβαρές και οδυνηρές κρίσεις.Θεωρούνται ένα είδος ψυχολογικού θανάτου.
Το άτομο δεν μπορεί πλέον να το βοηθήσει καμιά μανιώδης προσκόλληση στη φθίνουσα παλιά ταυτότητα….
δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου, όπως εύστοχα παρατήρησε η Εμμανουέλα…
Υπάρχει λύση ? Φυσικά είναι η «αναγέννηση» που σημαίνει το ξεκίνημα για μια νέα και ευρύτερη ταύτιση.Μερικές φορές αυτό προυποθέτει όλη την επιστράτευση της προσωπικότητας ή την αφύπνιση της σχέσης της με τα βαθύτερα σου Κέντρα…
Όχι δεν χρειάζονται σπουδαία πράγματα….
Έναν σύντροφο να σ αγαπάει αληθινά…
Και γιατί το sex με την πάροδο του χρόνου, σε βοηθάει να «αλληλοσκάβετε» μέσα σας…Και όπως μια εγκυμονούσα φέρνει εξωτερικά τη νέα ζωή, έτσι και σε σένα η αφύπνιση σε οδηγεί στη γέννηση ενός ατόμου με μια καινούργια και υψηλότερη κατάσταση ύπαρξης….
Η διαδικασία του θανάτου και της αναγέννησης αναπαριστανόταν συμβολικά σε πολλές μυστηριακές τελετές και έχει βιωθεί και περιγραφεί με θρησκευτικούς όρους από πολλούς αλχημιστές και μυστικιστές.
Σήμερα μπορούμε να τη ξαναβρούμε με όρους υπερπροσωπικών εμπειριών και πραγματώσεων.
Το σημερινό μας shock,για την απώλεια αυτού του υπέροχου ηθοποιού και ανθρώπου, αυτό μας έδειξε.Όσες και να είναι οι ταυτίσεις μας,με τα ερεθίσματα και τις συγκινήσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος, κάποια στιγμή μας τελειώνουν ….
Εάν μέσα μας δεν έχουμε βρεί σχέση με το Κέντρο μας, η τραγωδία που μας περιμένει είναι αναπόφευκτη.
Και για να υπάρχει μια τέτοια σχέση, πρέπει να μην έχει αλωθεί το «Εγώ» μας, απ τις αλληλεπιδράσεις του περιβάλλοντος μας, δηλ.την persona.Γιατί ένα υγιές ΕΓΩ επιτρέπει να λειτουργεί σαν φίλτρο ανάμεσα στην περσόνα και το Ασυνείδητο, δημιουργώντας μια Σκια, που σου επιτρέπει να βλέπεις τα παρατηρήσιμα αρχετυπικά περιοχόμενα την ώρα που εισβάλλουν στη συνείδηση σου,
νιώθοντας τις ψυχοσωματικές τους δυσλειτουργίες.Και όχι να τα βάζεις συνήθως με τους άλλους.
Γιατί τα περισσότερα απ αυτά τα αρχέτυπα είναι constants psychoid στη φύση τους όπως αναφέρει η Marie-Louise von Franz, την οποία την έχουμε κατακλέψει για να μάθουμε πως λειτουργεί το projection and re-collection στην ανθρώπινη ψυχή….
Γιατί στη Θρησκευτική Ιστορία τα ψυχοειδή περιεχόμενα του Ασυνείδητου της Ψυχολογίας δεν είναι τίποτε άλλο απ τους δαίμονες και τους Κοσμικούς Θεούς, που πάντα θα έχουν ένα τρόπο να σου στείλουν ένα μήνυμα, και όσο το αγνοείς, τόσο θα εξοργίζονται απ την Υβρι που νιώθουν ότι τους κάνεις, και τόσο παρορμητικά σπάνε τις πύλες απ τα όρια της ζωής σου και εισβάλλουν μέσα σ αυτή, αλλοιώνοντας και εκτροχιάζοντας την….
Τέλος η σημερινή ιστορία είναι μια δικαίωση του Μεγάλου Δασκάλου για τους πιο πολλούς ηθοποιούς : Samael Aun Weor …
που μπορεί σαν Γνωστικός να φαίνεται υπερβολικός,
αλλά οι Γνωστικοί έχουν αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά για την λειτουργικότητα της νοητικής κατάστασης της Ανθρώπινης Ψυχής.
να έχετε μια όμορφη φιλοσοφική καλοκαιρινή νύχτα
«Χάσαμε πολλά, γιατί δε μάθαμε ποτέ να στήνουμε
στην ψυχή μας στα αναχώματα.
Χάσαμε, γιατί δεν φορέσαμε στολές παραλλαγής.
Μα περισσότερα χάσαμε,
γιατί μπερδέψαμε την Αγάπη
με την ανοχή...»
(Αλκυόνη Παπαδάκη)
"Μας εξουσιάζει κάθε τι με το οποίο ταυτιζόμαστε.Μπορούμε να εξουσιάσουμε και να χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε δεν ταυτίζεται μαζί μας",
αναφέρει ο Roberto Assagioli, στο Act of Will.
Έτσι η ταύτιση με ένα τμήμα του εαυτού μας σχετίζεται συνήθως με την επικρατούσα λειτουργία μας ή με την εστίαση της αντίληψης στον κυρίαρχο κοινωνικό ρόλο στη ζωή.Μπορεί να παίρνει πολλές μορφές.
Μερικοί άνθρωποι είναι ταυτισμένοι με το κορμί τους και την εξωτερική τους εμφάνιση.Αποχτούν εμπειρία του εαυτού τους και συχνά μιλάνε γι αυτόν χρησιμοποιώντας κύρια όρους των αισθήσεων.
Με άλλα λόγια λειτουργούν σαν να ήταν τα κορμιά τους.
Κινδυνεύουν από τη ψυχοπαθολογία του ναρκισσισμού….
Όλες οι πρώην αγάπες μου….
Και όταν περνάνε τα χρόνια μπαίνουν σιγά σιγά στη μαύρη τρύπα…
Άλλοι είναι ταυτισμένοι με τα συναισθήματα τους.Βιώνουν και περιγράφουν την κατάσταση της ύπαρξης τους με συγκινησιακούς όρους.Πιστεύουν ότι τα συναισθήματα τους είναι το κεντρικό και εσώτατο τμήμα του εαυτού τους, ενώ οι σκέψεις και οι αισθήσεις γίνονται αντιληπτές σαν κάτι πιο μακρινό και ίσως κάτι ξεχωριστό…
Όπως εγώ, για πολλά χρόνια….
Κινδυνεύουν να ερωτεύονται «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αφού και αυτά μακρινά και κυρίως ξεχωριστά φαίνονται..
Και ο συγκινησιακός όρος έκφρασης δεν πείθει καμιά με την πάροδο του χρόνου..
Ούτε τη μάνα που σε γέννησε...
Εκείνοι που είναι ταυτισμένοι με το νου τους, σκιαγραφούν τον εαυτό τους με διανοητικούς όρους, ακόμα και όταν τους ρωτάς πως νιώθουν.
Συχνά θεωρούν τα συναισθήματα και τις αισθήσεις σαν περιφερειακές λειτουργίες ή τα αγνοούν σε μεγάλο βαθμό..
Και όταν τα βλέπουν στους άλλους στο περιβάλλον τα θεωρούν δικτατορική επιβολή στη λειτουργικότητα του νου τους, και κινδυνεύουν να ανοίξουν το δρόμο της γοητείας, του να σου κάνουν κακό….
Να χαλάνε τη σειρά της ζωής του άλλου….
Και οι διανοητικοί τους όροι καταλήγουν στην πορεία του χρόνου να καταστρέφουν τους άλλους.
Όπως οι πολιτικοί, οι δικηγόροι..κλπ..
Άλλοι πάλι ταυτίζονται με ένα συγκεκριμένο ρόλο.
Ζουν,λειτουργούν και αντλούν τις εμπειρίες τους κάτω από αυτό το ρόλο : όπως μητέρα, σύζυγος ,σπουδαστής,επιχειρηματίας,δάσκαλος κλπ
Για να καταλάβετε το πρόβλημα στην πορεία του χρόνου σε ένα ζευγάρι αναλογιστείτε για πόσο καιρό ένα ζευγάρι μπορεί
να είναι η Μητέρα και ο σύζυγος της Μητέρας….
Η σφραγίδα της ελληνικής οικογένειας.
Δεν είναι έκπληξη ότι δεν θα μείνει τίποτε στο χρόνο από τέτοιους είδους ομάδες.
Και αν μείνουν θα αρρωστήσουν τα μέλη τους.
Υπάρχουν ακόμα χειρότερες περιπτώσεις.
Όπως σοκαριστικά μας έσκασε σήμερα, με τον αγαπημένο μας Robin Williams.
Να ταυτιστείς με ένα κομμάτι το οποίο διαθέτει όλη την ενέργεια της ομάδας που σε ανέδειξε…
Γιατι «κουβαλάς» θέλεις δεν θέλεις, την ομαδική ενέργεια του σχήματος που ανήκεις.Το θέμα είναι πόσο ταυτίζεσαι μ αυτή την ενέργεια.
Είσαι δημόσιος και δημοτικός υπάλληλος, δεν γίνεται να μην είσαι rigid type.
Είσαι αστέρι του Χόλυγουντ, δεν γίνεται να μην νιώθεις drug addict energy…
Η μερική ταύτιση με ένα τμήμα της προσωπικότητας μας, μπορεί να μας βοηθάει να ικανοποιούμαστε σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, αλλά έχει πολύ σοβαρά μειονεχτήματα.
Μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την εμπειρία του «Εγώ», τη βαθιά αίσθηση της ταύτισης με τον εαυτό, της γνώσης του ποιοι είμαστε.
Αποκλείει ή ελαττώνει σημαντικά τη δυνατότητα να ταυτιστούμε με τα υπόλοιπα τμήματα της προσωπικότητας μας, να τα απολαύσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε σε όλη τους την έκταση.
Η περίπτωση του Robin, βέβαια το πάει παραπέρα.
Θύμιζε το Θανάση Βέγγο, όπως εύστοχα αναφέρει στο timeline της, η αγαπημένη μου Εμμανουέλα Αλεξίου :
«Ο Robin Williams μου δημιουργούσε το ίδιο συναίσθημα με τον Θανάση Βέγγο… Το γέλιο που σου αφήνει μια πίκρα στο τέλος…
Που ενώ ήταν σπουδαίος στην κωμωδία – όπως και σε ότι έπαιζε – φαινόταν πως τον έτρωγε ένα βάσανο… Ίσως αυτό το βάσανο είναι που κάνει έναν ηθοποιό να μπορεί να παίξει κωμωδία τόσο καλά… Ίσως το χιούμορ να είναι η έξοδος κινδύνου… Όμως η έξοδος χτες ήταν κλειδωμένη…»
Και επειδή η αγαπημένη μου φίλη , πάντα μου δίνει την έμπνευση να το πάμε πιο κάτω :
Η Φυσιολογική μας έκφραση στον κόσμο, περιορίζεται σε ένα και μόνο κλάσμα εκείνου που θα μπορούσε να εκφραστεί….Η συνειδητή –ή ακόμα και ασυνείδητη –αντίληψη ότι κατά κάποιο τρόπο δεν έχουμε πρόσβαση σε πολλά στοιχεία που βρίσκονται μέσα μας, μπορεί να μας απογοητεύσει και να μας κάνει να νιώσουμε οδυνηρά συναισθήματα ανεπάρκειας ή αποτυχίας.
Αν θέλει κάποια ή κάποιος ασυνείδητα και αναπόφευχτα ένα αβέβαιο τρόπο ζωής,
θα βρίσκεται σε μια συνεχή ταύτιση-με ένα συγκεκριμένο ρόλο, είτε μια κυρίαρχη λειτουργία, είτε ακόμα σε ολόκληρη την persona και την προσωπικότητα, αργά ή γρήγορα θα καταλήγει σε ένα αίσθημα απώλειας ή ακόμα και απόγνωσης…
Και καλά να περιορίζεται στις ερωτικές μας αποτυχίες κοινώς χυλόπιτες, για σκεφτείτε το παραπέρα…
Γιατί τέτοιες καταστάσεις δημιουργούν σοβαρές και οδυνηρές κρίσεις.Θεωρούνται ένα είδος ψυχολογικού θανάτου.
Το άτομο δεν μπορεί πλέον να το βοηθήσει καμιά μανιώδης προσκόλληση στη φθίνουσα παλιά ταυτότητα….
δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου, όπως εύστοχα παρατήρησε η Εμμανουέλα…
Υπάρχει λύση ? Φυσικά είναι η «αναγέννηση» που σημαίνει το ξεκίνημα για μια νέα και ευρύτερη ταύτιση.Μερικές φορές αυτό προυποθέτει όλη την επιστράτευση της προσωπικότητας ή την αφύπνιση της σχέσης της με τα βαθύτερα σου Κέντρα…
Όχι δεν χρειάζονται σπουδαία πράγματα….
Έναν σύντροφο να σ αγαπάει αληθινά…
Και γιατί το sex με την πάροδο του χρόνου, σε βοηθάει να «αλληλοσκάβετε» μέσα σας…Και όπως μια εγκυμονούσα φέρνει εξωτερικά τη νέα ζωή, έτσι και σε σένα η αφύπνιση σε οδηγεί στη γέννηση ενός ατόμου με μια καινούργια και υψηλότερη κατάσταση ύπαρξης….
Η διαδικασία του θανάτου και της αναγέννησης αναπαριστανόταν συμβολικά σε πολλές μυστηριακές τελετές και έχει βιωθεί και περιγραφεί με θρησκευτικούς όρους από πολλούς αλχημιστές και μυστικιστές.
Σήμερα μπορούμε να τη ξαναβρούμε με όρους υπερπροσωπικών εμπειριών και πραγματώσεων.
Το σημερινό μας shock,για την απώλεια αυτού του υπέροχου ηθοποιού και ανθρώπου, αυτό μας έδειξε.Όσες και να είναι οι ταυτίσεις μας,με τα ερεθίσματα και τις συγκινήσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος, κάποια στιγμή μας τελειώνουν ….
Εάν μέσα μας δεν έχουμε βρεί σχέση με το Κέντρο μας, η τραγωδία που μας περιμένει είναι αναπόφευκτη.
Και για να υπάρχει μια τέτοια σχέση, πρέπει να μην έχει αλωθεί το «Εγώ» μας, απ τις αλληλεπιδράσεις του περιβάλλοντος μας, δηλ.την persona.Γιατί ένα υγιές ΕΓΩ επιτρέπει να λειτουργεί σαν φίλτρο ανάμεσα στην περσόνα και το Ασυνείδητο, δημιουργώντας μια Σκια, που σου επιτρέπει να βλέπεις τα παρατηρήσιμα αρχετυπικά περιοχόμενα την ώρα που εισβάλλουν στη συνείδηση σου,
νιώθοντας τις ψυχοσωματικές τους δυσλειτουργίες.Και όχι να τα βάζεις συνήθως με τους άλλους.
Γιατί τα περισσότερα απ αυτά τα αρχέτυπα είναι constants psychoid στη φύση τους όπως αναφέρει η Marie-Louise von Franz, την οποία την έχουμε κατακλέψει για να μάθουμε πως λειτουργεί το projection and re-collection στην ανθρώπινη ψυχή….
Γιατί στη Θρησκευτική Ιστορία τα ψυχοειδή περιεχόμενα του Ασυνείδητου της Ψυχολογίας δεν είναι τίποτε άλλο απ τους δαίμονες και τους Κοσμικούς Θεούς, που πάντα θα έχουν ένα τρόπο να σου στείλουν ένα μήνυμα, και όσο το αγνοείς, τόσο θα εξοργίζονται απ την Υβρι που νιώθουν ότι τους κάνεις, και τόσο παρορμητικά σπάνε τις πύλες απ τα όρια της ζωής σου και εισβάλλουν μέσα σ αυτή, αλλοιώνοντας και εκτροχιάζοντας την….
Τέλος η σημερινή ιστορία είναι μια δικαίωση του Μεγάλου Δασκάλου για τους πιο πολλούς ηθοποιούς : Samael Aun Weor …
που μπορεί σαν Γνωστικός να φαίνεται υπερβολικός,
αλλά οι Γνωστικοί έχουν αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά για την λειτουργικότητα της νοητικής κατάστασης της Ανθρώπινης Ψυχής.
να έχετε μια όμορφη φιλοσοφική καλοκαιρινή νύχτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου