όλα τα όνειρα μας και τα μυστικά μας .

όλα τα όνειρα μας και τα μυστικά μας .

πως πέρασαν δέκα χρόνια απ την τελετή έναρξης της χρυσής Ολυμπιάδας...
που ήταν χρυσή μόνο για λίγους, αλλά πολύ λίγους...
τι σημασία έχει αν σας πω, νούμερα και πόσο ήταν το κόστος της...
σημασία έχει τότε, ότι αν είχες άλλη αποψη...
σε έλεγαν μίζερο και καταθλιτπικό...
ούτε καν εναλλακτικό...όπως πάντα είμασταν.....

πολύ λίγα πράγματα μου έμειναν απο εκείνη τη γιορτή,
που δεν αμφιβάλλω ότι ήταν ένα υπερθέαμα...
απ τις καλύτερες τελετές έναρξης των "ξενέρωτων olympic games"
που αντι να γιορτάζουν τους θεούς και τις θεές
γιορτάζουν τα προιόντα των πολυεθνικών...
.
..και λίγο πριν χαθούν οι καπνοί των πυροτεχνημάτων και πριν κοπάσουν
τα χειροκροτήματα
σ όλο το στάδιο ακούγεται σχεδόν ταυτόγχρονα, στο τέλος της γιορτής :
ένα πολύ γνώριμο sample σε εμάς...."είσαι ένα περιστέρι..."

Οι στίχοι του αγαπημένου Ν.Γκάτσου,στοχεύουν ακριβώς στις μνήμες...
σ αυτό που έμεινε....και δεν απευθύνομαι μόνο για εκείνη τη γιορτή....
όλα έχουν έναν συμβολισμό :οι αλλαγές που έχω υποστεί τον τελευταίο καιρό,
μέσα μου, όπως και όλες και όλοι φαντάζομαι
ισοδυναμούν στα χρόνια που πέρασαν απο τότε....
και επειδή δεν είναι όμορφο σαν αισθητική
να παρουσιάζεις ψυχρά, εγκαταλελειμένα γήπεδα και στάδια
μιας χαμένης αστικής ζωής σ αυτή την πόλη.....
που ο τρόπος ζωής της μοιάζει σαν ένα μακρινό όνειρο
σε κάποιες εφιαλτικές ή μοναχικές στιγμές του σήμερα

οι στίχοι απευθύνονται σε όλες τις αγάπες της ζωής μου
που κάποιες στιγμές ένιωθα ότι έκανα party μαζί τους
αλλά ποτέ μα ποτέ, δεν θα ξαναβρεθούμε για να νιώσουμε αυτά
που νιώθαμε τότε, ποτέ μα ποτέ, γιατί η ευκαιρία του Ανυπέρβλητου,
του Μεγαλειώδους και του Λαμπρού που μας παρουσιάστηκε τότε και
που κράτησε μέχρι πρότινος, στο περασμένο καλοκαίρι,
είναι μόνο μια ευκαιρία...και γίνεται ένα περιστέρι, που πετάει
στον ουρανό, και έχει βρεί ένα αστέρι σε ένα κόσμο μακρινό...
αλλά ήταν το μέγεθος της πλήξης, ένας σπασμένος δείκτης
όλα αυτά τα parties μια χαμένη αγάπη και ένα βλέμα θλίψης,
σε μια άδεια άκρη, πέτρες που κυλάνε σαν κολιέ που σπάνε
όλα τα όνειρα μας και τα μυστικά μας...
κατοικούν σ αυτό το αστέρι το τόσο μακρινό...
Στο μέτωπο όμως γιατί τέτοια αλαζονεία....?

Εύχομαι καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας......