Απόκοσμος.....

Απόκοσμος.....

Σε φαντάζομαι καθώς κάθεσαι στον αυτοκρατορικό σου χρόνο,
Η queen of pentacles,
η ίδια η Ομφάλη, η αποκορύφωση του αισθησιασμού
Που αγόρασε τον ίδιο τον Ηρακλή για εραστή της…
Αλλά αυτός έμεινε μόνο για ένα διάστημα…
Και όπως κάθομαι στο μπαλκόνι σε μια άδεια Αθήνα, σε έναν άδειο δρόμο
Που ακούγεται το θρόισμα των δέντρων, που περνάει όλη η ζωή μου,
Από μπροστά μου…
γιατί τα μάτια μου είναι ανοικτά…
τώρα…

Όταν κοιτάμε προς τα πίσω, στο παρελθόν μας
Εσένα και μένα….
Αναρωτιέμαι,
Αλήθεια μπορεί να θυμάσαι πραγματικά πως αισθάνεται κάποιος
Για να νιώθει ζωντανός….
Και παρόλο ότι ξέρω ότι όλα αυτά πέρασαν,
Συνειδητοποιώ ότι μου παίρνει πολύ καιρό να γυρίζω πίσω
Στην πραγματική ζωή
Εκεί που ανήκω….
Εκει που ανήκουμε…
Αλλά όταν σκέφτομαι πίσω, σ όλο αυτό που έγινε…
Είμαι βέβαιος, και εγώ και εσύ
Εσύ και εγώ...
Έχουμε ξεχάσει τον τρόπο όπως αυτό αληθινά έγινε
Γιατί ο τρόπος σου υπενθυμίζει αυτό που αισθανόμασταν…
Και ω ναι, συνειδητοποιώ ότι
έχουμε να πούμε σ όλο αυτό ένα αντίο…
γιατί γυρίζουμε στην πραγματική ζωή εκεί που ανήκουμε…

Αλλά για σκέψου : η πραγματική ζωή είναι αυτή
Που μας είπε τους λόγους που θέλουμε
να ζήσουμε μια άλλη ζωή,
Γιατί εμείς θέλουμε να το αισθανθούμε
Μια άλλη φορά
Σε έναν άλλο χρόνο…
Αλλά αναρωτιέμαι
μπορεί να θυμάσαι πραγματικά πως αισθάνεται κάποια
Για να νιώθει ζωντανή….
Αναρωτιέμαι...
θυμόμαστε πραγματικά πώς αισθανόμαστε να είμασταν ζωντανοί…

Και ξέρω ότι πρέπει να τα αφήσουμε
Και ξέρω ότι πρέπει να τα διώξουμε απ τα μάτια μας
Που είναι πιο ανοικτά από ποτέ…
Γιατί πρέπει να γυρίσουμε στην πραγματική Ζωή…
Αλλά η πραγματική ζωή είναι αυτή
Που μας κάνει να παραμείνουμε και να επιμείνουμε
Για ένα άλλο ονειρο
Άλλη μια μέρα …
Για έναν άλλο κόσμο
Με έναν άλλο τρόπο
Για έναν άλλο τρόπο ….
Που σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα θυμώνεις με το παραμικρό ...
Γιατί αυτος που σου κρατάει μούτρα και σε τιμωρεί με τον τροπο του...
ο ίδιος που προσπαθεί να σε χειραγωγήσει ....
αυτος, …αυτή …
και οσο απιστευτο και αν ακούγεται ..
αυτος ειναι που σε αγαπάει οσο τιποτα στο κόσμο ….

Για μια τελευταία φορά πριν τελειώσει,
Ας θυμηθούμε πως είναι πραγματικά να αισθάνεσαι
ζωντανός και ζωντανή….
Και δεν ήταν καμιά αυταπάτη όλο αυτό,
Η μεγάλη αυταπάτη είναι ότι τα αφήσαμε όλα σε ένα όνειρο,
Γιατί ήθελε βροχή τα συναισθήματα μας
Και η πραγματική μας ζωή μας δεν το επέτρεπε…
Για μια τελευταία φορά πριν το τέλος….
Για μια τελευταία φορά πριν ο χρόνος το πάρει ξανά….
Ας θυμηθούμε πως είναι πραγματικά να αισθάνεσαι ζωντανή και ζωντανός….

Σήμερα γιορτάζει η Μεγάλη Μητέρα...
και σαν γνήσιο παιδί της
βρήκα αυτό τον τρόπο να σας πω :
Χρόνια σας Πολλά ...:) <3