my art of love.....
.....Ανοιξη η καλύτερη εποχή του χρόνου…μόνο που μοιάζει με φθινόπωρο, αλλά και το φθινόπωρο είναι άνοιξη, καθώς αναλογίζεται ο πιο αγαπημένος μου Albert Camus,
Αλλά είναι μια δεύτερη άνοιξη όπου το κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι....
Εμείς το βλέπουμε έτσι….οι πιο ποιητικοί της ζωής….
Γιατί οι πιο πολλές και οι πιο πολλοί ψάχνουν να έχουν έναν έρωτα, ένα μεγάλο έρωτα, για να τους εξασφαλίζουν το άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους ….πάλι ο Albert τα λέει…
και την απελπισμένη τους ανιικανότητα να αγαπάνε ...και προτιμούν να γίνονται θυματα....με επικεφαλής τους εγωπαθείς....
Εγώ σαν ξένος μέσα στο κήπο σας, βλέπω τη δύναμη με την οποία προσπαθείτε να αναμετρηθείτε με τους έξω σας…
Ενώ αγαπάτε τους μέσα σας….εκεί πονάτε…εκεί θυματοποιείστε, και παίρνετε το μαχαίρι και πληγώνετε βαθιά…όσο μπορείτε πιο βαθιά…
Και αυτό είναι πολύ σεξουαλικό….είναι πολύ ερεθιστικό….είναι αλήθεια αυτό, γιατί sex και πόνος πάνε μαζί....
Ποιος και ποια ερεθίζεται με ποιήματα …?...κανένας και καμιά….
Αυτό είναι το φθινόπωρο που είναι η σκιά του καλοκαιριού…
Αλλά είναι ακόμα άνοιξη …
αυτό λέει μας λέει η κλεψύδρα του χρόνου
Αυτό λέει όμως και το μαχαίρι σου….
Που εάν ζεις σε αυταπάτες και παραισθήσεις το βλέπεις σαν τριαντάφυλλο με το κοτσάνι του και τα αγκάθια του…
Ματώνει το ένα …ματώνει και το άλλο …
πως θα νιώσεις τη μελαγχολία αλλιώς του Κυριακάτικου απογεύματος…
Όσο και να προσπαθούμε να κρύψουμε αυτό που κουβαλάμε μέσα μας, κάποιες στιγμές η καρδιά μας προδίδει αυτά που ισχυρίζεται το μυαλό….
Γιατί στην καρδιά μας αναπνέουν όλα αυτά που δεν γεννήθηκαν ακόμα….
Αυτή είναι η τέχνη της αγάπης μου…το τελευταίο ταγκό στην Αθήνα…
Και όχι το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι….
Και το μαχαίρι σου δεν μπορεί να φτάσει μέχρις εκεί….να τα «κόψει» και να τα πάρει…μόνο αυτά που γέννησα και δημιούργησα….
Η δύναμη μου μπορεί να σου φαίνεται επιφανειακή, αλλά σε κάνει να προσδιορίζεις τις αξίες σου με τους άλλους…
Σε μαθαίνει να είσαι αυτόνομη και να απελευθερώνεσαι απ τους φόβους της απομόνωσης σου….
Σε μαθαίνει να αγαπάς το χειμώνα που έρχεται με βήμα ταχύ….
Αυτό που δεν μας λέει η κλεψύδρα του χρόνου, αλλά η σκοτεινιά της καρδιάς σου….
Να έχετε μια όμορφη Κυριακή....καλημέρααααα
.....Ανοιξη η καλύτερη εποχή του χρόνου…μόνο που μοιάζει με φθινόπωρο, αλλά και το φθινόπωρο είναι άνοιξη, καθώς αναλογίζεται ο πιο αγαπημένος μου Albert Camus,
Αλλά είναι μια δεύτερη άνοιξη όπου το κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι....
Εμείς το βλέπουμε έτσι….οι πιο ποιητικοί της ζωής….
Γιατί οι πιο πολλές και οι πιο πολλοί ψάχνουν να έχουν έναν έρωτα, ένα μεγάλο έρωτα, για να τους εξασφαλίζουν το άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους ….πάλι ο Albert τα λέει…
και την απελπισμένη τους ανιικανότητα να αγαπάνε ...και προτιμούν να γίνονται θυματα....με επικεφαλής τους εγωπαθείς....
Εγώ σαν ξένος μέσα στο κήπο σας, βλέπω τη δύναμη με την οποία προσπαθείτε να αναμετρηθείτε με τους έξω σας…
Ενώ αγαπάτε τους μέσα σας….εκεί πονάτε…εκεί θυματοποιείστε, και παίρνετε το μαχαίρι και πληγώνετε βαθιά…όσο μπορείτε πιο βαθιά…
Και αυτό είναι πολύ σεξουαλικό….είναι πολύ ερεθιστικό….είναι αλήθεια αυτό, γιατί sex και πόνος πάνε μαζί....
Ποιος και ποια ερεθίζεται με ποιήματα …?...κανένας και καμιά….
Αυτό είναι το φθινόπωρο που είναι η σκιά του καλοκαιριού…
Αλλά είναι ακόμα άνοιξη …
αυτό λέει μας λέει η κλεψύδρα του χρόνου
Αυτό λέει όμως και το μαχαίρι σου….
Που εάν ζεις σε αυταπάτες και παραισθήσεις το βλέπεις σαν τριαντάφυλλο με το κοτσάνι του και τα αγκάθια του…
Ματώνει το ένα …ματώνει και το άλλο …
πως θα νιώσεις τη μελαγχολία αλλιώς του Κυριακάτικου απογεύματος…
Όσο και να προσπαθούμε να κρύψουμε αυτό που κουβαλάμε μέσα μας, κάποιες στιγμές η καρδιά μας προδίδει αυτά που ισχυρίζεται το μυαλό….
Γιατί στην καρδιά μας αναπνέουν όλα αυτά που δεν γεννήθηκαν ακόμα….
Αυτή είναι η τέχνη της αγάπης μου…το τελευταίο ταγκό στην Αθήνα…
Και όχι το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι….
Και το μαχαίρι σου δεν μπορεί να φτάσει μέχρις εκεί….να τα «κόψει» και να τα πάρει…μόνο αυτά που γέννησα και δημιούργησα….
Η δύναμη μου μπορεί να σου φαίνεται επιφανειακή, αλλά σε κάνει να προσδιορίζεις τις αξίες σου με τους άλλους…
Σε μαθαίνει να είσαι αυτόνομη και να απελευθερώνεσαι απ τους φόβους της απομόνωσης σου….
Σε μαθαίνει να αγαπάς το χειμώνα που έρχεται με βήμα ταχύ….
Αυτό που δεν μας λέει η κλεψύδρα του χρόνου, αλλά η σκοτεινιά της καρδιάς σου….
Να έχετε μια όμορφη Κυριακή....καλημέρααααα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου