poetry in motion no2
ημέρα της ποίησης η σημερινή και ίσως κάτι να ήξεραν αυτοί που της αφιέρωσαν μια τέτοια μέρα,που συμπίπτει με την πρωτοχρονιά της φύσης...
Είναι η έμπνευση της Περσεφόνης που έρχεται απ τον κάτω Κόσμο....
Είναι οι Θεοί και οι Θεές που κατεβαίνουν απ τον Όλυμπο, και μπερδεύονται με τους ανθρώπους κάνοντας τους να νιώθουν θεοί, ενώ οι ίδιοι ζηλεύουν τη θνητότητα τους...
και τη μαγεία της στιγμής, μπρος στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας τους....
ο υπαινιγμός ότι το "εδώ, και πέρα απο εδώ", που ζούμε συνεχώς απο τότε που γεννιόμαστε, δεν αντιτίθεται αμετάκλητα το ένα το άλλο,έτσι ώστε αυτά σχηματίζουν ένα κόσμο,που όταν κάποιος είναι προικισμένος με κάτι περισσότερο απ την ανθρώπινη δύναμη της ενόρασης,
( εκφρασμένος μέσα στο σχήμα της προφητείας, οιονεί θείου τραγουδιού) ή προικισμένος με κάτι περισσότερο απότι η ανθρώπινη δύναμη της αγάπης, μπορεί να ξέρει αυτή τη μεγαλύτερη ολότητα, μπορεί να περνάει απο εδώ, και πέρα απο εδώ, και πίσω ξανά, μπορεί να "λυτρώνει" τους άλλους, δίνοντας σ αυτούς την ίδια δύναμη, δίνοντας σ αυτούς μια "νέα ζωή" λέει ο Charles Segal στον Ορφέα στο "μύθο του ποιητή"...
και τελικά να θεραπεύει την απελπισία....
γιατί ακριβώς αυτό αντιπροσωπεύει η ποίηση στη ζωή μας....να θεραπεύει την απελπισία μας..
Μια απελπισία που προέρχεται κυρίως ότι ψάχνουμε την αγάπη σε λάθος μέρη ακόμα και σε λάθους ανθρώπους...
Μια απελπισία που είναι το προιόν του φόβου μας, ο οποίος για να επιβεβαιωθεί εστιάζει εκεί που είναι το λάθος...
μια απελπισία που προέρχεται απ τη ψευδαίσθηση της δύναμης....
Και αυτή η ψευδαίσθηση της δύναμης συνήθως κάνουν τους ανθρώπους να σου θυμώνουν με το παραμικρό ...και να σου κρατάνε μούτρα...
αυτος που σου κρατάει μούτρα και σε τιμωρεί με τον τροπο του...
ο ίδιος που προσπαθεί να σε χειραγωγήσει ....
αυτος, οσο απιστευτο και αν ακούγεται ..
αυτος ειναι που σε αγαπάει οσο τιποτα στο κόσμο ….
αλλά δεν ξέρει ποίηση για να εκφραστεί...
και προσπαθεί να σε χειραγωγήσει, να σου κάνει manipulative δηλ…και να σε έχει με ένα δικό του τρόπο ….
εξαρτημένο εκεί….
Και θυμώνουμε και γινόμαστε αεροπλάνα…
λες και θέλουμε πολύ να γίνουμε έτσι…
Και από εκει ψηλά που είμαστε βλέπουμε τα δύο μάτια τους σαν κουκίδες,
και από εκεί που θα θέλαμε να είμαστε εραστές, πέφτουμε σε ένα δάσος, που χαθήκαμε και που δεν ξέρουμε που πάμε
Αλλά βλέπουμε τα δάκρυα στα μάτια τους που ψάχνουν να μας βρούν
Γιατί θέλουνε αυτό που θέλουμε
και αυτό δεν είναι ποίηση αλλά η αοριστία της ηλιθιότητας....
που ζητάει μια ακούραστη αγάπη,που θέλει βροχή τα συναισθήματα μας
για να συνεχίζει να ζει την αυταπάτη της
μια μεγάλη αυταπάτη που να τα αφήσει όλα ένα όνειρο….
Γιατί οτιδήποτε είναι περισσότερο όμορφο είναι καταδικασμένο,
Να είναι περισσότερο αγαπητό όπως είναι τώρα,
Γιατί ποτέ δεν θα είναι έτσι ξανά όπως είναι τώρα…
λέει ο μεγαλύτερος ποιητής των αιώνων ο Ομηρος ….
γι αυτό και δεν μου αρέσει η ποίηση, απλά δεν έχω άλλους τρόπους να εκφραστώ…και μ αυτούς τους τρόπους μπορώ , μέσα απο εκεί, να κλέβω τους θεούς που μου είπαν ότι αυτό το εφήμερο είναι και το πιο αιώνιο,
και αυτή είναι η μαγεία της αγκαλιάς σου....
αυτή είναι η πιο όμορφη ποίηση και δεν είναι τυχαίο ότι γιορτάζεται με transit sun in aries.....
στην πρώτη φλόγα της ζωής......όπως το φιλί σου ..
ημέρα της ποίησης η σημερινή και ίσως κάτι να ήξεραν αυτοί που της αφιέρωσαν μια τέτοια μέρα,που συμπίπτει με την πρωτοχρονιά της φύσης...
Είναι η έμπνευση της Περσεφόνης που έρχεται απ τον κάτω Κόσμο....
Είναι οι Θεοί και οι Θεές που κατεβαίνουν απ τον Όλυμπο, και μπερδεύονται με τους ανθρώπους κάνοντας τους να νιώθουν θεοί, ενώ οι ίδιοι ζηλεύουν τη θνητότητα τους...
και τη μαγεία της στιγμής, μπρος στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας τους....
ο υπαινιγμός ότι το "εδώ, και πέρα απο εδώ", που ζούμε συνεχώς απο τότε που γεννιόμαστε, δεν αντιτίθεται αμετάκλητα το ένα το άλλο,έτσι ώστε αυτά σχηματίζουν ένα κόσμο,που όταν κάποιος είναι προικισμένος με κάτι περισσότερο απ την ανθρώπινη δύναμη της ενόρασης,
( εκφρασμένος μέσα στο σχήμα της προφητείας, οιονεί θείου τραγουδιού) ή προικισμένος με κάτι περισσότερο απότι η ανθρώπινη δύναμη της αγάπης, μπορεί να ξέρει αυτή τη μεγαλύτερη ολότητα, μπορεί να περνάει απο εδώ, και πέρα απο εδώ, και πίσω ξανά, μπορεί να "λυτρώνει" τους άλλους, δίνοντας σ αυτούς την ίδια δύναμη, δίνοντας σ αυτούς μια "νέα ζωή" λέει ο Charles Segal στον Ορφέα στο "μύθο του ποιητή"...
και τελικά να θεραπεύει την απελπισία....
γιατί ακριβώς αυτό αντιπροσωπεύει η ποίηση στη ζωή μας....να θεραπεύει την απελπισία μας..
Μια απελπισία που προέρχεται κυρίως ότι ψάχνουμε την αγάπη σε λάθος μέρη ακόμα και σε λάθους ανθρώπους...
Μια απελπισία που είναι το προιόν του φόβου μας, ο οποίος για να επιβεβαιωθεί εστιάζει εκεί που είναι το λάθος...
μια απελπισία που προέρχεται απ τη ψευδαίσθηση της δύναμης....
Και αυτή η ψευδαίσθηση της δύναμης συνήθως κάνουν τους ανθρώπους να σου θυμώνουν με το παραμικρό ...και να σου κρατάνε μούτρα...
αυτος που σου κρατάει μούτρα και σε τιμωρεί με τον τροπο του...
ο ίδιος που προσπαθεί να σε χειραγωγήσει ....
αυτος, οσο απιστευτο και αν ακούγεται ..
αυτος ειναι που σε αγαπάει οσο τιποτα στο κόσμο ….
αλλά δεν ξέρει ποίηση για να εκφραστεί...
και προσπαθεί να σε χειραγωγήσει, να σου κάνει manipulative δηλ…και να σε έχει με ένα δικό του τρόπο ….
εξαρτημένο εκεί….
Και θυμώνουμε και γινόμαστε αεροπλάνα…
λες και θέλουμε πολύ να γίνουμε έτσι…
Και από εκει ψηλά που είμαστε βλέπουμε τα δύο μάτια τους σαν κουκίδες,
και από εκεί που θα θέλαμε να είμαστε εραστές, πέφτουμε σε ένα δάσος, που χαθήκαμε και που δεν ξέρουμε που πάμε
Αλλά βλέπουμε τα δάκρυα στα μάτια τους που ψάχνουν να μας βρούν
Γιατί θέλουνε αυτό που θέλουμε
και αυτό δεν είναι ποίηση αλλά η αοριστία της ηλιθιότητας....
που ζητάει μια ακούραστη αγάπη,που θέλει βροχή τα συναισθήματα μας
για να συνεχίζει να ζει την αυταπάτη της
μια μεγάλη αυταπάτη που να τα αφήσει όλα ένα όνειρο….
Γιατί οτιδήποτε είναι περισσότερο όμορφο είναι καταδικασμένο,
Να είναι περισσότερο αγαπητό όπως είναι τώρα,
Γιατί ποτέ δεν θα είναι έτσι ξανά όπως είναι τώρα…
λέει ο μεγαλύτερος ποιητής των αιώνων ο Ομηρος ….
γι αυτό και δεν μου αρέσει η ποίηση, απλά δεν έχω άλλους τρόπους να εκφραστώ…και μ αυτούς τους τρόπους μπορώ , μέσα απο εκεί, να κλέβω τους θεούς που μου είπαν ότι αυτό το εφήμερο είναι και το πιο αιώνιο,
και αυτή είναι η μαγεία της αγκαλιάς σου....
αυτή είναι η πιο όμορφη ποίηση και δεν είναι τυχαίο ότι γιορτάζεται με transit sun in aries.....
στην πρώτη φλόγα της ζωής......όπως το φιλί σου ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου