R.I.P. Mark : lost in Music -the wonderful and frightening world of Mark E.Smith 
<3
Το δεύτερο μισό των μουσικών 70ς στην Αγγλία στιγματίστηκε από την εμφάνιση του punk κινήματος και της do it yourself αισθητικής.
Η εποχή των λουλουδιών και της αθωότητας, που συνδέθηκαν με τους hippies, είχε πια τελειώσει. Το κίνημά τους είχε ηττηθεί και η νέα γενιά έψαχνε διεξόδους για να εκφραστεί. Το punk ταυτίστηκε με την οργή,τον μηδενισμό, την ήττα των ιδεολογιών και την αποξένωση των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις.
Την ίδια περίοδο στο πολιτικό σκηνικό της Αγγλίας έχουμε την είσοδο της Μάργκαρετ Θάτσερ στην εξουσία, με συνέπεια την λήψη σκληρών οικονομικών μέτρων που πρώτα από όλους έθιξαν τη νεολαία της εποχής.
Σε αυτό το κλίμα το punk αποτέλεσε διέξοδο για τους νέους ώστε να καταφέρουν να εκφράσουν την οργή που συσσώρευαν μέσα τους. Στο πνεύμα του do it yourself ο κάθε ανήσυχος νέος μπορούσε να κυκλοφορεί τη δουλειά του χωρίς την εμπλοκή μεσαζόντων. Έτσι και στο χώρο της μουσικής πολλά συγκροτήματα κυκλοφορούσαν τους δίσκους τους ανεξάρτητα από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.
Οι Sex Pistols, οι The Clash και οι Buzzcocks ήταν τα πρώτα punk συγκροτήματα που έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Παράλληλα άλλο ένα συγκρότημα από το Manchester, οι The Fall, με μπροστάρη μία περίεργη φιγούρα που άκουγε στο όνομα Mark E. Smith, εμφανίζεται στο προσκήνιο για να διεκδικήσει το μερίδιό της στη νεανική κουλτούρα. Οι Fall σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένα τυπικό συγκρότημα. Είναι ένα συγκρότημα τελείως διαφορετικό από όλα τα άλλα.
Το punk χρησιμοποιήθηκε από αυτούς σαν εφαλτήριο για να μπορέσει ο Mark E. Smith να παρουσιάσει τις καινοτόμες ιδέες του πάνω στη μουσική. Ο ήχος τους αποτελείται από ένα μείγμα new wave και παραδοσιακού rock 'n' roll, ανακατεμμένο με άπειρους πειραματισμούς και έναν frontman να απαγγέλει μονότονα τους στίχους του. Οι Fall γρήγορα απέκτησαν μία βάση φανατικών οπαδών, οι οποίοι εκτίμησαν τη διαφορετικότητα και την αυθεντικότητα του συγκροτήματος. Ένας από τους πρώτους που εκτίμησαν τους Fall, ήταν ο σημαντικότερος ραδιοφωνικός παραγωγός της Αγγλίας, John Peel, ο οποίος συχνά πυκνά τους καλούσε στην εκπομπή του για να γράψουν live sessions.
Ο Mark E. Smith άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας τελείως αντισυμβατικός rock star (σίγουρα σιχαίνεται ακόμα και τον όρο). Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για το κοινό του ή για την επιτυχία του συγκροτήματός του. Στα live τραγουδούσε πολλές φορές με γυρισμένη πλάτη στον κόσμο, ακύρωνε εμφανίσεις για ασήμαντους λόγους, ενώ οι καυγάδες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η λέξη καυγατζής είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά του. Μέγας πότης ο ίδιος, οπότε σπάνια νηφάλιος, δεν μπορούσε να ελέγξει τη συμπεριφορά του με συνέπεια να τσακώνεται με τους πάντες.
Εξού και οι συνεχείς αλλάγές στη σύνθεση του συγκροτήματος. Από τους Fall έχουν περάσει πάρα πολλοί μουσικοί και μόνο ο ίδιος ο Smith ήταν το σταθερό μέλος. Εξίσου χαοτική είναι και η δισκογραφία των Fall. Άπειρες κυκλοφορίες, πολύ πιθανόν και του ίδιου του Smith να του διαφεύγουν μερικές και πολλές ανεξάρτητες εταιρείες που κυκλοφόρησαν δουλειά τους (πάνω από δέκα). Οι δισκογραφικές πάντα αποτελούσαν στόχο της ιδιόρρυθμης προσωπικότητας του Smith, αφού θεωρούσε ότι του ρουφούσαν τη δημιουργικότητα.
Ο Mark E. Smith είναι ένας τυπικός Βρετανός της εργατικής τάξης (με μεγαλύτερο ταλέντο). Θαμώνας των pubs, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος (οπαδός της Manchester City) και με πολιτικές απόψεις φιλολαϊκές για τα δεδομένα της Αγγλίας. Έχει δηλώσει ότι οι pubs χάλασαν από την απαγόρευση του καπνίσματος, αφού πλέον μαζεύουν σκυλιά και παιδιά! Πολέμιος και των νέων τεχνολογιών αφού θεωρεί ότι οι υπολογιστές και το διαδίκτυο το μόνο που κάνουν είναι να ξερνάνε λεφτά. Εχθρική σχέση έχει και με το ευρώ, το οποίο το κατηγορούσε από την αρχή της δημιουργίας του. Παρόλα αυτά η δημιουργικότητα δεν τον έχει εγκαταλείψει εδώ και τριανταπέντε χρόνια με τους Fall να συνεχίζουν να βγάζουν αξιόλογους δίσκους, που πάντα μοιάζουν μεταξύ τους αλλά και πάντα έχουν να δώσουν κάτι διαφορετικό. Μοναδικό αυτό το επίτευγμα των Fall.
Και η περιπέτεια των Fall και του Mark E Smith καλά κρατουσε και στις μέρες μας. Μακάρι να ηταν για πολύ ακόμα.
(απο το press pop site )
Ενδεικτικά τρεις δισκοι δίσκοι των Fall για κάποιον/α που θα ήθελε να αρχίσει μία σχέση μαζί τους και πολύ πιθανόν να καταλήξει σε σχέση (μουσικής) ζωής, οπως καναμε εμεις εκεινα τα χρονια και να τονισω, οτι οι επιλογες της δισκογραφιας ειναι τοσο προσωπικοι και υποκειμενικοι, και εσεις μπορειτε να αρχισετε με τα υπολοιπα album τους, εαν σας "ξυνισει" αυτος ο περα για περα individual underground ηχος.
Ο σκοπος αυτου του αρθρου ηταν, για οσους δεν ειχαν μυηθει στον ηχο των fall να βρουν το δικο τους tempo με αυτη την περιεργη μουσικη ιδιοφυια που λεγοταν Mark E. Smith ...
Τωρα η "γειτονια των Αγγελων" απεκτησε το δικο της underground χωρο....
εκεινο το χωρο που θα εχουμε να εξυμνουμε τους δικους μας δαιμονες
αυτους που μας συντροφευσαν και μας συντροφευουν στην χθονια ενσαρκωση μας...
A serious man
In need of a definitive job
He had drunk too much
Mandrake anthrax
Pro-rae, pro-rae
Tormented tots
With Burton weeping
His idiot contacts
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there to Tempo House
Go round and have a grouse
Put your claim into Tempo House
Roll the chubby, round jowls
Roll the chubby, round jowls
And Burton is weeping
His chairs are weeping
God damn the pedantic Welsh
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there to Tempo House
Go there and have a grouse
Put your claim into Tempo House
I'd sing Solitaire for the B.E.F.
But who wants to be with them, anyway?
Snow on Easter Sunday
Jesus Christ, in reverse
I tell ya, the Dutch are weeping
In four languages at least
Oloron
Pro-rae
And Burton is weeping
Put your claim into Tempo House
Put your claim into Tempo House
Go round and have a grouse
Put your claim into Tempo House
Illness, pollution, should be encouraged and let loose
Then maybe some would have a genuine grouse
Spring right out of the fetters
Right away from 63 Market Place
Tempo House address
Pro-rae, pro-rae
Oloron
Winston Churchill had a speech imp-p-p-pediment
And look what he did
He razed half of London
And the Dutch are weeping
Lusted after French paintings
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there and have a grouse
Go round, have a grouse
Put your claim into Tempo House
Pro-rae
ηταν 1983, οταν επεσε στα χερια μας με τις συστασεις του περιοδικου hxos hi-fi, το PERVERTED BY LANGUAGE, ενα περα για περα διαστροφικο album στο στιχο του και τη μουσικη του πανδαισια, που εμελλε να γινει η ομορφια της δικης μου κολασης ...τους ειχα ηδη γνωρισει το φθινοπωρο του 82, σε ενα τριήμερο mini festival στο Σπόρτινγκ όπου έπαιξαν βεβαια μαζι τους οι Birthday Party, και οι New Order.
Ακολουθησε το bend sinister στα τελη του 86, που εφευγα για Αμοργο, που εμελλε επισης να γινει ο δικος μου προσωπικος δισκος που πειραματιζομουν με τη δικη μου κολαση και οπου μπορουσα εβρισκα κοινες αναφορες με την μονιμη κατασταση που βρισκοταν ο ιδιος ο Mark...
Μετα τη συναυλια τους στο Ροδο, το 1988 αποφασισα να τους ψαξω πιο βαθια, καθοσον ο Mark δεν επαιζε μουσικη ευπεπτη και για πολλους ....
και κατεληξα στο Grotesque που ειχε κυκλοφορησει στα 1980....
Αλλα τι σημασια εχει...οποιον δισκο και ακουσετε απο τους Fall, καπου θα βρειτε και εσεις τη δικη σας ψυχικη κολαση να σας περιμενει....
και θα ειναι και λυτρωτικο ολο αυτο και καθαρση.....
Καλο ταξιδι Mark
:)
<3 Το δεύτερο μισό των μουσικών 70ς στην Αγγλία στιγματίστηκε από την εμφάνιση του punk κινήματος και της do it yourself αισθητικής.
Η εποχή των λουλουδιών και της αθωότητας, που συνδέθηκαν με τους hippies, είχε πια τελειώσει. Το κίνημά τους είχε ηττηθεί και η νέα γενιά έψαχνε διεξόδους για να εκφραστεί. Το punk ταυτίστηκε με την οργή,τον μηδενισμό, την ήττα των ιδεολογιών και την αποξένωση των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις.
Την ίδια περίοδο στο πολιτικό σκηνικό της Αγγλίας έχουμε την είσοδο της Μάργκαρετ Θάτσερ στην εξουσία, με συνέπεια την λήψη σκληρών οικονομικών μέτρων που πρώτα από όλους έθιξαν τη νεολαία της εποχής.
Σε αυτό το κλίμα το punk αποτέλεσε διέξοδο για τους νέους ώστε να καταφέρουν να εκφράσουν την οργή που συσσώρευαν μέσα τους. Στο πνεύμα του do it yourself ο κάθε ανήσυχος νέος μπορούσε να κυκλοφορεί τη δουλειά του χωρίς την εμπλοκή μεσαζόντων. Έτσι και στο χώρο της μουσικής πολλά συγκροτήματα κυκλοφορούσαν τους δίσκους τους ανεξάρτητα από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.
Οι Sex Pistols, οι The Clash και οι Buzzcocks ήταν τα πρώτα punk συγκροτήματα που έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Παράλληλα άλλο ένα συγκρότημα από το Manchester, οι The Fall, με μπροστάρη μία περίεργη φιγούρα που άκουγε στο όνομα Mark E. Smith, εμφανίζεται στο προσκήνιο για να διεκδικήσει το μερίδιό της στη νεανική κουλτούρα. Οι Fall σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένα τυπικό συγκρότημα. Είναι ένα συγκρότημα τελείως διαφορετικό από όλα τα άλλα.
Το punk χρησιμοποιήθηκε από αυτούς σαν εφαλτήριο για να μπορέσει ο Mark E. Smith να παρουσιάσει τις καινοτόμες ιδέες του πάνω στη μουσική. Ο ήχος τους αποτελείται από ένα μείγμα new wave και παραδοσιακού rock 'n' roll, ανακατεμμένο με άπειρους πειραματισμούς και έναν frontman να απαγγέλει μονότονα τους στίχους του. Οι Fall γρήγορα απέκτησαν μία βάση φανατικών οπαδών, οι οποίοι εκτίμησαν τη διαφορετικότητα και την αυθεντικότητα του συγκροτήματος. Ένας από τους πρώτους που εκτίμησαν τους Fall, ήταν ο σημαντικότερος ραδιοφωνικός παραγωγός της Αγγλίας, John Peel, ο οποίος συχνά πυκνά τους καλούσε στην εκπομπή του για να γράψουν live sessions.
Ο Mark E. Smith άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας τελείως αντισυμβατικός rock star (σίγουρα σιχαίνεται ακόμα και τον όρο). Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για το κοινό του ή για την επιτυχία του συγκροτήματός του. Στα live τραγουδούσε πολλές φορές με γυρισμένη πλάτη στον κόσμο, ακύρωνε εμφανίσεις για ασήμαντους λόγους, ενώ οι καυγάδες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η λέξη καυγατζής είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά του. Μέγας πότης ο ίδιος, οπότε σπάνια νηφάλιος, δεν μπορούσε να ελέγξει τη συμπεριφορά του με συνέπεια να τσακώνεται με τους πάντες.
Εξού και οι συνεχείς αλλάγές στη σύνθεση του συγκροτήματος. Από τους Fall έχουν περάσει πάρα πολλοί μουσικοί και μόνο ο ίδιος ο Smith ήταν το σταθερό μέλος. Εξίσου χαοτική είναι και η δισκογραφία των Fall. Άπειρες κυκλοφορίες, πολύ πιθανόν και του ίδιου του Smith να του διαφεύγουν μερικές και πολλές ανεξάρτητες εταιρείες που κυκλοφόρησαν δουλειά τους (πάνω από δέκα). Οι δισκογραφικές πάντα αποτελούσαν στόχο της ιδιόρρυθμης προσωπικότητας του Smith, αφού θεωρούσε ότι του ρουφούσαν τη δημιουργικότητα.
Ο Mark E. Smith είναι ένας τυπικός Βρετανός της εργατικής τάξης (με μεγαλύτερο ταλέντο). Θαμώνας των pubs, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος (οπαδός της Manchester City) και με πολιτικές απόψεις φιλολαϊκές για τα δεδομένα της Αγγλίας. Έχει δηλώσει ότι οι pubs χάλασαν από την απαγόρευση του καπνίσματος, αφού πλέον μαζεύουν σκυλιά και παιδιά! Πολέμιος και των νέων τεχνολογιών αφού θεωρεί ότι οι υπολογιστές και το διαδίκτυο το μόνο που κάνουν είναι να ξερνάνε λεφτά. Εχθρική σχέση έχει και με το ευρώ, το οποίο το κατηγορούσε από την αρχή της δημιουργίας του. Παρόλα αυτά η δημιουργικότητα δεν τον έχει εγκαταλείψει εδώ και τριανταπέντε χρόνια με τους Fall να συνεχίζουν να βγάζουν αξιόλογους δίσκους, που πάντα μοιάζουν μεταξύ τους αλλά και πάντα έχουν να δώσουν κάτι διαφορετικό. Μοναδικό αυτό το επίτευγμα των Fall.
Και η περιπέτεια των Fall και του Mark E Smith καλά κρατουσε και στις μέρες μας. Μακάρι να ηταν για πολύ ακόμα.
(απο το press pop site )
Ενδεικτικά τρεις δισκοι δίσκοι των Fall για κάποιον/α που θα ήθελε να αρχίσει μία σχέση μαζί τους και πολύ πιθανόν να καταλήξει σε σχέση (μουσικής) ζωής, οπως καναμε εμεις εκεινα τα χρονια και να τονισω, οτι οι επιλογες της δισκογραφιας ειναι τοσο προσωπικοι και υποκειμενικοι, και εσεις μπορειτε να αρχισετε με τα υπολοιπα album τους, εαν σας "ξυνισει" αυτος ο περα για περα individual underground ηχος.
Ο σκοπος αυτου του αρθρου ηταν, για οσους δεν ειχαν μυηθει στον ηχο των fall να βρουν το δικο τους tempo με αυτη την περιεργη μουσικη ιδιοφυια που λεγοταν Mark E. Smith ...
Τωρα η "γειτονια των Αγγελων" απεκτησε το δικο της underground χωρο....
εκεινο το χωρο που θα εχουμε να εξυμνουμε τους δικους μας δαιμονες
αυτους που μας συντροφευσαν και μας συντροφευουν στην χθονια ενσαρκωση μας...
A serious man
In need of a definitive job
He had drunk too much
Mandrake anthrax
Pro-rae, pro-rae
Tormented tots
With Burton weeping
His idiot contacts
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there to Tempo House
Go round and have a grouse
Put your claim into Tempo House
Roll the chubby, round jowls
Roll the chubby, round jowls
And Burton is weeping
His chairs are weeping
God damn the pedantic Welsh
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there to Tempo House
Go there and have a grouse
Put your claim into Tempo House
I'd sing Solitaire for the B.E.F.
But who wants to be with them, anyway?
Snow on Easter Sunday
Jesus Christ, in reverse
I tell ya, the Dutch are weeping
In four languages at least
Oloron
Pro-rae
And Burton is weeping
Put your claim into Tempo House
Put your claim into Tempo House
Go round and have a grouse
Put your claim into Tempo House
Illness, pollution, should be encouraged and let loose
Then maybe some would have a genuine grouse
Spring right out of the fetters
Right away from 63 Market Place
Tempo House address
Pro-rae, pro-rae
Oloron
Winston Churchill had a speech imp-p-p-pediment
And look what he did
He razed half of London
And the Dutch are weeping
Lusted after French paintings
Pro-rae, pro-rae
Put your claim into Tempo House
Go round there and have a grouse
Go round, have a grouse
Put your claim into Tempo House
Pro-rae
ηταν 1983, οταν επεσε στα χερια μας με τις συστασεις του περιοδικου hxos hi-fi, το PERVERTED BY LANGUAGE, ενα περα για περα διαστροφικο album στο στιχο του και τη μουσικη του πανδαισια, που εμελλε να γινει η ομορφια της δικης μου κολασης ...τους ειχα ηδη γνωρισει το φθινοπωρο του 82, σε ενα τριήμερο mini festival στο Σπόρτινγκ όπου έπαιξαν βεβαια μαζι τους οι Birthday Party, και οι New Order.
Ακολουθησε το bend sinister στα τελη του 86, που εφευγα για Αμοργο, που εμελλε επισης να γινει ο δικος μου προσωπικος δισκος που πειραματιζομουν με τη δικη μου κολαση και οπου μπορουσα εβρισκα κοινες αναφορες με την μονιμη κατασταση που βρισκοταν ο ιδιος ο Mark...
Μετα τη συναυλια τους στο Ροδο, το 1988 αποφασισα να τους ψαξω πιο βαθια, καθοσον ο Mark δεν επαιζε μουσικη ευπεπτη και για πολλους ....
και κατεληξα στο Grotesque που ειχε κυκλοφορησει στα 1980....
Αλλα τι σημασια εχει...οποιον δισκο και ακουσετε απο τους Fall, καπου θα βρειτε και εσεις τη δικη σας ψυχικη κολαση να σας περιμενει....
και θα ειναι και λυτρωτικο ολο αυτο και καθαρση.....
Καλο ταξιδι Mark
:) 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου