Τρίτη 10 Απριλίου 2018

loose your soul

loose your soul

" Ήταν η πρώτη ένοπλη επέμβαση εναντίον των δυνάμεων της αντιφασιστικής αντίστασης στην Ευρώπη και τούτο πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος!

Αντίπαλος δεν ήταν ένα κόμμα, ούτε μια «ένοπλη ανταρσία» όπως καταγράφηκε στα επίσημα κρατικά κατάστιχα. Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος, ο κόσμος του ΕΑΜικού κινήματος που είχε ήδη γεννηθεί μέσα στην κατοχή, ο κόσμος εκείνων που ως τότε δεν είχαν μήτε φωνή μήτε λόγο, μα δημιούργησαν, πληρώνοντας βαρύ τίμημα αίματος, μια νέα ζωή στις μαζικές συλλογικές πρακτικές λαϊκής εξουσίας, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης, τέχνης, στις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας.

Αυτός ο κόσμος έπρεπε να συντριβεί για να διατηρήσουν οι προπολεμικές ελίτ την εξουσία τους στη χώρα. Θα χρειαζόταν ακόμα πολύς καιρός και μια συστηματική και θεσμοθετημένη θηριωδία.

Η σφαγή του Δεκέμβρη ήταν μία -η πιο οργανωμένη και συμβολικά σημαντική- από τις επιθέσεις στον άμαχο, ανώνυμο πληθυσμό που πολέμησε για τη νίκη της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας» ενάντια στο φασισμό και τη βαρβαρότητα."

Και επειδη ο Δεκεμβρης στην Ελλαδα ειναι συνωνυμος της ΗΤΤΑΣ, των διεκδικησεων των κοινωνικων αγωνων...ειναι καλο να σκεφτεσαι οτι οσο δουλευεις μεσα σου ψυχικα τον ρεβανσισμο, θα οδηγεισαι συνεχως σε ηττα και σε συντριβη...
καθοσον χουντα, μεταπολιτευση και πολυτεχνεια ειναι συνεχως μια επιβραβευση της ηττοπαθειας και της συντριβης των διεκδικησεων για μια καλυτερη ζωη...

Αλλωστε αυτη ειναι η ουσια στην Ελλαδα : σε καθε κρισιμη καμπη της ιστοριας της, ολο αυτο που θριαμβευει ειναι πως θα διατηρουν οι ελιτ την εξουσια τους στη χωρα...
Και οι αντιπαλες δυναμεις σ αυτο, αυτες που αντιστεκονται κανουν οτι περναει απο το χερι τους να οδηγουνται ολα σε ηττα...

Τωρα που πλησιαζουν τα πιο 00s Δεκεμβριανα, του Γρηγοροπουλου η επετειος, καλυτερα να δεις στον απολογισμο ολο αυτο, εξω απο την αντιπαραθεση και την πολωση...
Και τοτε θα δεις οτι οι καθε λογης Παπανδρεου, δεν ξεφυτρωνουν απο το πουθενα...

αλλα δεν υπηρχε και δεν υπαρχει Ηγετης με διορατικοτητα, που θα οδηγησει εναν Λαο με τις διεκδικησεις του στη Νικη και το θριαμβο της Δικαιοσυνης....και οι διεκδικησεις "της πολιτικης αριστερας" δεν ειναι τιποτε αλλο παρα μνημοσυνα ηττοπαθειας και συντριβης των κοινωνικων αγωνων...

o Νικος Κουνδουρος στην ταινια του Δρακος, απο τις καλυτερες ολων των εποχων, θιγει το θεμα πιο ποιητικα...

no more heroes anymore, τραγουδουσαν οι stranglers στα 80s....γιατι η ταυτιση με την ηρωικη πορεια, σε οδηγει αργα ή γρηγορα στη συντριβη....

ολα τα αλλα ειναι :αλλα λογια να αγαπιομαστε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου