21 4 1967 -21 4 2018 : 51 χρονια : Nothing's gonna change my world and your world
Δεν ξεχνω : ποτε ηταν καλυτερα τοτε ή σημερα
τι αλλαξε απο τοτε ...
ηταν ο Χρονος που εφερε τις αλλαγες ή τα ιστορικα προσωπα ενσαρκωσαν τη ροη του ποταμιου του χρονου..
Γιατι με τη ροη του χρονου, στο περιβολι του τρελλου που ζουμε,
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ κάτι μυστικό,
κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού,
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ.
Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά,
στο γαλάζιο θρόνο σου χρυσό μανδύα φοράς
και σε δυο λιοντάρια ήμερα τα πόδια σου ακουμπάς.
α ρε Βαρδη με ποσους και ποσες εχεις αναγκαστει να συνδιαλλαγεις ...
και να θυμαστε οτι 50% στην Ελλαδα δεν ασχολειται με τη show bizz που λεγεται Πολιτικη, και να επισημανουμε αλλο η Πολιτικη και αλλο οι Πολιτικοι...
το υπολοιπο 20% ειναι οι μηχανισμοι της Εξουσιας και οι λακεδες του, και το υπολοιπο 30%, ειναι αυτο που "τρωει" το παραμυθι και παει και ψηφιζει για να δωσει δυναμη
στα καθε λογης ψυχοπαθολογικα ανδρεικελα της εξουσιας...
απο τα κρεατα του Μπαλοπουλου και το ταμα του Παπαδοπουλου στη Novartis, στον Πολακη του Συριζα και τους διορισμους του και στον Κοσκωτα του Μενιου και του Ανδρεα...
Απο τη Δεσποινα Παπαδοπουλου και τη Ντελλα Ρουφογαλλη στη Δημητρα Λιανη και την Περιστερα...
ενας ολοκληρος κοσμος σε dance remix παραλλαγων
και εμεις μεσα απο την εναλλακτικοτητα μας, απο πολυ μικρη ηλικια, να βλεπουμε αυτο το πολωτικο παιγνιδι εναλλαγης των κομπαρσων της εξουσιας, παρατηρωντας εναν ολοκληρο λαο να μετατοπιζεται σαν μαριονετα αναλογα με το κοκαλακι που του πεταγαν και το παραμυθι που τον ταιζαν ....
τι θυμαμαι απο την εμετικη χουντα των Συνταγματαρχων :
οτι ετρωγα ξυλο απο τους δασκαλους μου στο δημοτικο, μιλαμε για αγριο ξυλο, επειδη με καρφωναν τα ρουφιανακια οτι εβαζα χερι στα κοριτσακια...
και αυτοι το εκαναν αυτο, αλλα σ αυτους γκρινιαζαν τα κοριτσακια ενω σε μενα χαμογελουσαν...
και οτι ειχα συχνες αποβολες γιατι ειχα σιχαθει να μας κουρευουν και απο τοτε μου εμεινε το κουσουρι με τα μακρια μαλλια...
Ποτε ηταν καλυτερα τοτε ή σημερα....
ποτε....
Ο χρονος αλλαζει τη ροη της εξελιξης ή ή ενσαρκωση του μεσα απο τους ψυχωτικους αρρωστους της καθε εξουσιας...
Nothing... Nothing's gonna change your world
γιατι ολα ειναι μια στιγμη, μια στιγμη που μπορει να σε φερει στην αιωνιοτητα
γι αυτο :
Πες μου το ποιο όμορφο σου ψέμα
πες το μυστικά μόνο σε εμένα
μίλησε μου για ένα παραμύθι
αυτό που διάλεξες για πάντα να σου λείπει
ήρθες και έφυγες όπως τα αστέρια
πέρασαν τόσα καλοκαίρια
που χάθηκε το όνειρο στη δύση
και έμεινα εδώ…
Αλήθεια ή ψέμα
εγώ με έσενα
στην πρώτη δύση
ποιος θα γυρίσει
στο πρώτο βλέμμα
φίλα εμένα
να μην μας ξαναπάρουν
την στιγμή
καλο ΣΚ
Δεν ξεχνω : ποτε ηταν καλυτερα τοτε ή σημερα
τι αλλαξε απο τοτε ...
ηταν ο Χρονος που εφερε τις αλλαγες ή τα ιστορικα προσωπα ενσαρκωσαν τη ροη του ποταμιου του χρονου..
Γιατι με τη ροη του χρονου, στο περιβολι του τρελλου που ζουμε,
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ κάτι μυστικό,
κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού,
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ.
Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά,
στο γαλάζιο θρόνο σου χρυσό μανδύα φοράς
και σε δυο λιοντάρια ήμερα τα πόδια σου ακουμπάς.
α ρε Βαρδη με ποσους και ποσες εχεις αναγκαστει να συνδιαλλαγεις ...
και να θυμαστε οτι 50% στην Ελλαδα δεν ασχολειται με τη show bizz που λεγεται Πολιτικη, και να επισημανουμε αλλο η Πολιτικη και αλλο οι Πολιτικοι...
το υπολοιπο 20% ειναι οι μηχανισμοι της Εξουσιας και οι λακεδες του, και το υπολοιπο 30%, ειναι αυτο που "τρωει" το παραμυθι και παει και ψηφιζει για να δωσει δυναμη
στα καθε λογης ψυχοπαθολογικα ανδρεικελα της εξουσιας...
απο τα κρεατα του Μπαλοπουλου και το ταμα του Παπαδοπουλου στη Novartis, στον Πολακη του Συριζα και τους διορισμους του και στον Κοσκωτα του Μενιου και του Ανδρεα...
Απο τη Δεσποινα Παπαδοπουλου και τη Ντελλα Ρουφογαλλη στη Δημητρα Λιανη και την Περιστερα...
ενας ολοκληρος κοσμος σε dance remix παραλλαγων
και εμεις μεσα απο την εναλλακτικοτητα μας, απο πολυ μικρη ηλικια, να βλεπουμε αυτο το πολωτικο παιγνιδι εναλλαγης των κομπαρσων της εξουσιας, παρατηρωντας εναν ολοκληρο λαο να μετατοπιζεται σαν μαριονετα αναλογα με το κοκαλακι που του πεταγαν και το παραμυθι που τον ταιζαν ....
τι θυμαμαι απο την εμετικη χουντα των Συνταγματαρχων :
οτι ετρωγα ξυλο απο τους δασκαλους μου στο δημοτικο, μιλαμε για αγριο ξυλο, επειδη με καρφωναν τα ρουφιανακια οτι εβαζα χερι στα κοριτσακια...
και αυτοι το εκαναν αυτο, αλλα σ αυτους γκρινιαζαν τα κοριτσακια ενω σε μενα χαμογελουσαν...
και οτι ειχα συχνες αποβολες γιατι ειχα σιχαθει να μας κουρευουν και απο τοτε μου εμεινε το κουσουρι με τα μακρια μαλλια...
Ποτε ηταν καλυτερα τοτε ή σημερα....
ποτε....
Ο χρονος αλλαζει τη ροη της εξελιξης ή ή ενσαρκωση του μεσα απο τους ψυχωτικους αρρωστους της καθε εξουσιας...
Nothing... Nothing's gonna change your world
γιατι ολα ειναι μια στιγμη, μια στιγμη που μπορει να σε φερει στην αιωνιοτητα
γι αυτο :
Πες μου το ποιο όμορφο σου ψέμα
πες το μυστικά μόνο σε εμένα
μίλησε μου για ένα παραμύθι
αυτό που διάλεξες για πάντα να σου λείπει
ήρθες και έφυγες όπως τα αστέρια
πέρασαν τόσα καλοκαίρια
που χάθηκε το όνειρο στη δύση
και έμεινα εδώ…
Αλήθεια ή ψέμα
εγώ με έσενα
στην πρώτη δύση
ποιος θα γυρίσει
στο πρώτο βλέμμα
φίλα εμένα
να μην μας ξαναπάρουν
την στιγμή
καλο ΣΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου