uranus square pluto : ο γάμος του ουρανού και της κόλασης : ceres conj pluto....in capricorn

uranus square pluto : ο γάμος του ουρανού και της κόλασης

ceres conj pluto....in capricorn
ο νεος μου ερωτας...μια άλλη μεγάλη αγάπη smile emoticon heart emoticon
το σημαντικό ειναι να μεταμορφώνεις το πάθος σου σε χαρακτήρα....
αφησα την παλιά μου αγάπη απ το 12, που νόμιζα ότι την ειχα ξαναβρεί...
και αυτό γιατί ειχε στολιστεί γελοία γι αυτόν τον κόσμο..
επειδή ή ο κόσμος ήταν μικροσκοπικός ή εμείς είμασταν τεράστιοι..
το θέμα ήταν ότι τον γεμίσαμε εντελώς...
δεν μπορέσαμε να μεταμορφώσουμε το πάθος μας σε χαρακτήρα...
επειδή ο έρωτας είναι ένα δράμα γεμάτο αντιφάσεις...
αφού πάντα η μια πλευρά προσπαθεί να αλλάξει ή να βάλει σε καλούπια
την άλλη πλευρά απο καπρίτσιο...
επειδή το μόνο αληθινό της συναίσθημα
για τον εαυτό της ήταν μόνο όταν αισθανόταν αβάσταχτα δυστυχής ...
δεν ειμασταν ένοχοι μόνο επειδή φάγαμε από το δέντρο της γνώσης,
αλλά επειδή δεν φάγαμε απο το δέντρο της ζωής..
τα γραπτά μας φιλιά ποτέ δεν έφτασαν στον προορισμό τους
επειδή τα κατάπιναν τα φαντάσματα της στο δρόμο...
ακούγοντας τις στάλες της βροχής εκεί έξω να χτυπάνε το παράθυρο
πλημμύριζε πάντα απο μελαγχολία...
ήταν η παρενέργεια της ναρκισσιστικής της ενσυναίσθησης...
γιατί εκεί το κακό ειναι αυτό που της αποσπούσε την προσοχή της...
και δεν υπήρχε πιο αγνός χορός απ αυτό το τραγούδι της
που τραγουδούσε στα βάθη της κόλασης...
η μεσολάβηση σ αυτή και το φίδι της, ίσως ήταν αναγκαία ...
το κακό όμως μπορούσε να τη γοητεύει
αλλά δεν μπορούσε να γίνει άνθρωπος...
έτσι οι διαφορετικές μορφές απελπισίας της γίνοταν
διαφορετικά στάδια στον ίδιο δρόμο...
κουβαλούσε τα κάγκελα της φυλακής της μέσα της....
έτσι κάποιες φορές έλυνε τα προβλήματα της αφήνοντάς την
να την καταβροχθίσουν...
το κυρίαρχο ήταν ο φόβος της, πριν την οριστική μας ένωση...
που δεν μπόρεσε να κυλήσει στο άλλο μέρος...
η αιώνια νεότητα που έπασχε και πάσχει ήταν ανέφικτη...
ακόμα και αν δεν υπήρχαν άλλα εμπόδια
μια λίγη μα λίγη ενδοσκόπηση την καθιστούσε ανέφικτη...
και εγώ έμαθα ότι όταν φορτώνεσαι μια πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη
και κάποιες φορές όλη την ευθύνη
αυτοκαταστέφεσαι....
αλλά έτσι μιλάνε οι ένοχοι...
και ο όποιος μορφασμός πικρίας του ανθρώπου ειναι
απλά το πεπρωμένο αλάφιασμα ενός παιδιού..
αυτό ειναι το νόημα της ζωής ενός έρωτα...
ότι κάποια μέρα σταματάει...
Και απο κάποιο σημείο και μετά δεν υπάρχει επιστροφή...
ποτέ δεν το κατάλαβε....
αλλά αυτό ειναι και το σημείο που οφείλει κάποιος να φτασει...
Και ότι έγινε έγινε,
όμως να θυμάσαι ότι γίνεται
μόνο ότι μπορεί να γίνει......
yg : Η Δήμητρα έφτασε στον Πλούτωνα με το νεο της κύκλο, και μας έφερε
μια καινούργια αγάπη που μόνο με τον Franz Kafka απόψε μπορούσα να μιλήσω
και να μου μεταφέρει τα μηνύματα ενός νεου γενναίου κόσμου....