(Hildegard Maria Rauchfuß)....

Λατρεύω την αιωνιότητα της στιγμής....μας λέει η black moon..
black ή οχι ...ειδαμε και τις white στις ζωές μας...
μόνο που εμεις ειμαστε ενα στάδιο πιο πέρα...
μπορούμε να εγκαταλειφθούμε τελειως σ αυτή τη στιγμή....

έτσι.."Αν μάθεις κάτι μία φορά τότε μένει για πάντα
Δεν είναι η μέθη που τη νύχτα διεκδικεί
Δεν είναι σμάλτο ούτε η αχνή λάμψη των κεριών
Που το πρωϊνό γκρίζο την έδιωξε μακρυά....
Μια φορά να πιάσεις, να νιώσεις βαθιά στο αίμα
Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο μέσα από σένα
Να μην μπορείς να δροσίσεις πλέον το κούτελο στο παράθυρο
Έξω μια βαθιά ομίχλη απλώνεται
Κλαίει ένα πουλί, αχ, το φτέρωμά μου,
Πέφτει η βροχή ..."
(Hildegard Maria Rauchfuß)....

η γερμανική ποίηση...στο υψιστο μεγαλείο της.....:)