η πιο μεγάλη του αύριο μοναξιά...

η πιο μεγάλη του αύριο μοναξιά...

Ο trickster Ερμής αρχίζει από μεθαύριο τη συνηθισμένη του στάση και στο «πρόσωπο του» φαίνεται καθαρά η δύσκολη όψη του με τον Κρόνο, δείτε Δίδυμους και Παρθένους,για να καταλάβετε,
τις επόμενες μέρες πριν αρχίσει την οπισθόδρομη πορεία του (sesquiquadrate -135 μοίρες).

Ο χρόνος του Κρόνου στο Σκορπιό φαίνεται στους περισσότερους μας ένα είδος καταδίκης που δεν μπορούμε να περιμένουμε να τελειώσει αυτή η περίοδος, αλλά βιαζόμαστε ανυπόμονα επιθυμώντας τα πράγματα να έχουν γίνει ή τέλος πάντων να έχουν τελειώσει….

Αλλά αυτό δεν βοηθάει σε τίποτε τις ζωές μας.
Και θα μας «πάει» μέχρις αρχές Ιούλη που επιστρέφει μπροστά ο Ερμής….
Οι 135 μοίρες όψεις θα μπορούσαν με τη μέθοδο των midpoints να είναι μια κρυφή hard aspect, αξιοσημείωτα παραγωγική με συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Είκοσι μέρες έχουμε μπροστά μας σε συνδυασμό με Neptune retrograde και grand trine in water να δώσουμε ευκαιρίες εκεί που βαλτώσαμε και εν συνεχεία να ωθήσουμε σε μια αξιολόγηση θετικών ενεργειών προς τα που βαδίζει η ζωή μας…

Και βέβαια οι πιο πολλοί και οι πιο πολλές θα «κολλάνε» σε ορισμένα υποδείγματα σκέψης που τους διακρίνουν χρόνια.
Τι θα περιμένουμε απ τους νάρκισσους για παράδειγμα να ενδιαφερθούν για
σένα ? ή τους/τις ηλίθιους να «ξεγλιστράει» μέσα απ τα χέρια τους το αντικείμενο του πόθου τους, χωρίς όχι μόνο να κάνουν κάτι γι αυτό, αλλά να μην αλλάζουν το στοιχειώδες, το βασικό : ότι κάτι ανθρώπινο πρέπει να δώσουν και στην άλλη πλευρά....
Έτσι όλα αυτά θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα,
αφού δεν μπορούν να ακούσουν τι λέει η άλλη πλευρά…
αλλά και αν ακούνε δεν ακούνε καθόλου καθαρά….
αφού όλα είναι στον εαυτό τους.
φυσικά το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην οργανική κατάσταση της ακοής τους…
Αλλά στο ότι «κλέινουν» τα αυτιά τους στις διαφορετικές γνώμες των άλλων που δεν προσαρμόζονται στις δικές τους.
Αποτέλεσμα την εμφάνιση καταθλιπτικών επιδράσεων κυρίως σ αυτούς που τα αυτιά τους έχουν «βουλώσει» from the great deep του ήχου της πίεσης Neptune in pisces stationary….
Ο χρόνος του Κρόνου στο Σκορπιό τα κάνει ακόμα πιο δύσκολα, και η δύσκολη όψη που έχει με τον Ερμή θα φέρει μια στασιμότητα, να περιμένουμε καθυστερήσεις, εμπόδια, απογοητεύσεις, περιορισμούς, επαναλήψεις και αναθεωρήσεις…

Δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να ξεχνάς :
άνοιξε το «τρίτο σου μάτι», και μην σου φαίνεται μεταφυσικό αυτό….
αν πάσχεις από πονοκεφάλους αυτό σου φταίει-
και όχι φτιάξε μου ένα horary για να δώ ποιος με «ματιάζει»-
άνοιξε το τρίτο σου μάτι και διερεύνησε, ξεσκέπασε πιο πέρα απόσο μπορεί να φτάσει η λογική σου,
το μυστήριο που έχεις δημιουργηθεί (mercury in cancer),
τι σε οδηγεί, ποιοι σε οδηγούν, τι σε σταματάει, τι σε ενεργοποιεί και τι σε απενεργοποιεί….
Αν κάνεις σωστά αυτή τη διεργασία, ναι μπορεί να τρομάξεις λίγο…
απο αυτούς και αυτές που νόμιζες ότι σ αγαπάνε
και οτι ενδιαφέρονται για την ευημερία της ομάδας που ανήκεις
εσυ που είσαι ?
αλλά όμως έτσι θα γνωρίσεις το διάβολο που κατοικεί μέσα σου,
καθώς αυτός είναι ο καλύτερος Διάβολος που ξέρεις
από κάποιον άλλο που δεν ξέρεις καθόλου.
Αλλά και πάλι θα έχεις μια επανάληψη του χρόνου το καλοκαίρι….αν δεν το βρείς
και ας έχει «πετάξε» σε άλλες πολιτείες το αντικείμενο του πόθου σου….
Σιγά μην περιμένει το «βάλτωμα» σου…

Αλλά και πάλι : "You must have chaos within you to give birth to a dancing star" έλεγε ο Nietzsche….
Γιατί η μυστική ουράνια γεωμετρία με τρία βήματα χορού μας φέρνει Δία,Χείρωνα και Κρόνο, όλους αυτούς τους πλανήτες στο κατώφλι,
μεταξύ της γης μας και του διαστήματος,
έρχονται αρμονικά και παραγωγικά για να σφραγίσουν όλο το νέο grand cross με τον ερμή μέσα, προκειμένου να μας δώσουν απτά και συγκεκριμένα αποτελέσματα,
προκειμένου να φτάσεις εκεί που θέλεις,
γιατί αν είσαι survivor θα νιώθεις και μια ecstasy ότι είναι όλα μέσα σου….
Όμως για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να προσέξεις
τον συναισθηματικό σου εαυτό (grand trine in water),
τη συναισθηματική σου φύση, το συναισθηματικό σου σώμα.

Ελπίζω να μην έχουν εκδηλωθεί πόνοι στο σώμα σου….
στο τρίτο επαναλαμβανόμενο τρίγωνο αυτό πρέπει να είμαστε περισσότερο προσαρμοσμένοι και ενήμεροι από ποτέ,
να έχουμε αναπτύξει μια νεα αισθητήρια οξυδέρκεια στο προσωπικό μας Σύμπαν, κάτι που θα μας επιτρέπει οι σχέσεις να είναι περισσότερο τίμιες,αληθινές και σε συμφωνία με τις ανάγκες μας …

Μέσα σε ένα αυτοενήμερο σύμπαν, σε ένα σύμπαν καθρέφτη-ένα κομψό σύμπαν, ένα συνειδητό σύμπαν, όπως οι κβαντικοί επιστήμονες ποιητικά μας περιγράφουν το δικό μας matrix –πως θα μπορούσες να μην είσαι όλα αυτά τα πράγματα ?
Συνεπώς εσύ ο ίδιος , η ίδια, είσαι επίσης ένα dancing star…

Όσο για μένα πιο προσωπικά,
όλος αυτός ο συναισθηματικός χορός μου έχει δημιουργήσει τη νέα μου αμαρτία …
βρείτε εσείς τη δική σας…

Γιατί εγώ : " ένα μα ένα, μοναχα φοβαμαι, μηπως δεν σταθω ανταξιος του
πονου μου"
έλεγε ο μεγάλος Φιοντορ Ντοστογιεφσκι…
Και ποτέ δεν περίμενα να την ακολουθώ με τόσο συνέπεια …
τα τελευταία χρόνια…

και ποτέ δεν θα δω αγάπες μου παλιές
γιατί η νοσταλγία μου είναι για το μέλλον
και ακόμα αν δεν έχω άλλη επιλογή
προτιμω μόνος μου
αφου
«...δυο νυχτες του κόσμου αυτά που θυμάσαι,
δύο μέρες του κόσμου αυτά που κρατάς
Τώρα πίσω από την πλάτη έχεις ότι φοβάσαι
και χάνεις απ την τσέπη σου αυτό που αγαπάς….

Γιατί μου έχει αδυναμία μια παλιά μελαγχολία
Που μπροστά με περιμένει κι από πίσω μου τη βγαίνει
Που τη μέρα μ αγκαλιάζει και τη νύχτα μου διαβάζει
Για τις μέρες που θάρθουν και γι αυτές που θα χαθούν
Το όνειρο μου σημαδεύει και τον ύπνο μου παιδεύει
Τόσο πια που έχω ξεχάσει κι απ τα μάτια μου έχω χάσει

Την καινούργια αμαρτία που τη λεν αμφιβολία
Κι είναι πιο μεγάλη του αυριο η μοναξιά
Γιατί οι μέρες οι παλιές γιναν κόκκινες βροχές
Κι όταν πλένεται η νύχτα πέφτουν βρόχινες σιωπές
Γιατί τρέχει ο γαλαξίας σε μια άλλη εποχή
Τότε που έλεγα στους φίλους ότι μου `φταιγες εσύ
Τώρα κρύφτηκε η ακρη και τις μέρες μου το δάκρυ
Δεν βοηθάει
Τώρα παιρνω αγκαλιά την καινούργια μου αγωνία
Που τη λεν αμφιβολία
Κι είναι πιο μεγάλη του αύριο μοναξιά….»
(ΙΡΙΣ : απο την άκρη του χρόνου)

Είναι επείγον λοιπόν να την αποκωδικοποιήσω
Την αγωνία μου
Που έχει γίνει αμαρτία μου
Και τη λεν αμφιβολία
γιατί συνεχώς «βραχνιάζει» η φωνή μου…
και μ αυτή δουλεύω σαν ηθοποιός
Που κολλάει και κυλάει με το δάκρυ του αιώνα
Στο σώμα μιας σπαταλημένης γης
Ανύμφευτης
Θα ξυπνάει ο πρώτος έρωτας
Με κλάματα μωρού που βγάζει
Τα πρώτα του φτερά
Κι από την άκρη του χρόνου
Θα σηκώνεται αργά
Ένας
Καινούργιος όμορφος κόσμος….
Για μένα….
Δεν ξέρω για σένα….

Καλημέραααα