Every Day A Story .....
θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής μου,τα τελευταία 11 χρόνια που μένω με την κόρη μου μετά το διαζύγιο μου....
και υπάρχει μια δισκογραφική εταιρεία, που χωρίς να το θέλει "αποτύπωσε" και "κατέγραψε" για τους δικούς της λόγους αισθητικής τη μοναχική μου πορεία στη ζωή....
Ασφαλώς και δεν υπήρξα και δεν είχα καμιά Μούσα για τα μουσικά διαμάντια της....τότε...
γιατί τις ξαναβρήκα τις Μούσες μου...
απλά εγώ την είχα "φάρο" στον προσανατολισμό μου, και ότι ΕΚΕΙ ΕΞΩ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΤΑΝ, πέρα απ το δικό μου προσωπικό μαρτύριο, και ότι δεν έψαχνα τίποτε για να λυτρωθώ....
αλλά η ζωή είχε κανονικά τα parties της, τις ομορφιές της, και κυρίως για την ψυχολογία μου, τα alternative mindscapes....
αυτός υπήρξε και ο μουσικός ήχος της....
που μου έδωσε τη δυνατότητα να μην χάσω την επαφή με τη δική μου anima,συνεπώς μια αισθητική γλώσσα για να μιλάω με την γενιά των παιδιών της κόρης μου, και με ακόμα μικρότερης ηλικίας, χωρίς να "πέφτω" στο δράμα του aetuernus puer....
πέρασαν 11 χρόνια....είναι η μοναδική μουσική εταιρεία, που με έκανε να "ντρέπομαι" για τους Έλληνες ακροατές...
Ειλικρινά όπου και να βρίσκομαι η Ελλάδα "με πληγώνει"....
ένα μίγμα τουρκομπαρόκ χωρίς καμια πολιτιστική ταυτότητα, με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις καλλιτεχνών....
στο παρελθόν με τα ανεξάρτητα των 80s,υπήρχε κοινό, υπήρχε κόσμος, να ακούσει όλο εκείνο τον πρωτοποριακό δημιουργικό παροξυσμό...
γι αυτό και στο Καλλιμάρμαρο βρέθηκαν 80000 κόσμος στα 1985, για να υποστηρίξει όλη εκείνη την πανδαισία....
Με την klikrecords,δεν ήταν έτσι ....ο μουσικός της ελιτισμός, αφορούσε ανθρώπους γενναίους στην ενδοσκόπηση και την μοναχικότητα....
ήταν τόσο η ομορφιά της στο inside, που όταν της παραδινόσουν το ταξίδι ήταν απίστευτα γοητευτικά....
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ, όταν επέστρεφες...
αλλά η διαδρομή σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περιγραφεί....
βιώνεται μόνο....
και τότε συνειδητοποιείς ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟΣ ΕΙΣΑΙ....
ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ MINDSCAPES έχεις ταξιδέψει.....
Δυστυχώς μετά απο αυτή όλα τα άλλα είναι παρελθόν, σε τέτοιο σημείο που μπορεί να πάσχεις απο φουτουριστική μελαγχολία, όταν συνειδητοποιήσεις την αισθητική του ήχου....
και την magical promise που σου έχουν δώσει ότι είναι θα γίνουν όλα mainstream στο επίπεδο το δικό τους όμως.....
....every day a story : the time slips away
Σπέτσες 2003....όταν το πρωτοακούγαμε με την κόρη μου το τραγούδι αυτό, που ανεβάζω στα comments, εκέινο το καλοκαίρι,ούτε το μύθο της klikrecords φανταζόμασταν, ούτε θα βρισκόμασταν σε διαφορετικά stages στο party της,
στο wesc building, Πειραιώς 178....
αυτή με τους φίλους της...
και εγώ με την πιο όμορφη κοπέλα της πόλης μας : τη μουσική αισθητική που σε κάνει να βλέπεις όλη την ομορφιά μέσα σου, αφαιρώντας τις καλειδοσκοπικές παρενέργειες να τη βλέπεις μόνο έξω...γιατί όταν τη βλέπεις μόνο έξω γίνεσαι εξαρτημένος απ αυτή και ακόμα χειρότερα ανεβάζεις σε ένα ναρκισσιστικό βάθρο, το όμορφο αντικείμενο της προβολής σου....
με ολέθριες συνέπεις και γι αυτη και για σένα....
συνεπώς όλη αυτή η αισθητική στην ουσία αποβλέπει στο πως εσύ θα νιώσεις πιο όμορφα, πιο καλύτερα και στο πως θα αγαπήσεις τον εαυτό σου....
γιατί ζούσα στιγμές που νόμιζα ότι θα διαρκέσουν για πάντα....
ζούσα και κάτι ανυπόφορα δευτερόλεπτα που διαρκούσαν έναν αιώνα...
ζούσα και κάτι μέρες τόσο παρόμοιες η μια με την άλλη που μου δημιουργούσαν μελαγχολία...
Ψάχνω να βρω ευχαρίστηση...όχι εξωτερικά αλλά μέσα μου...
Και αυτό σημαίνει ότι ψάχνω για ειρήνη στις μέρες μου και αυτό μπορεί επίσης να μου αποκαλύπτει ότι λαχταρώ την αθωότητα της παιδικής μου ηλικίας...
κάποιες φορές όλος αυτός ο φόβος που μπορεί να με περιβάλλει να είναι δημιουργία μόνο του μυαλού μου....
έτσι τέτοιες στιγμές η ζωή μου γίνεται μια συνήθεια σε τέτοιο σημείο που έχω συνηθίσει στο να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα σαν να μοιράζομαι συνεχώς μ αυτό το δυσβάσταχτο βάρος....
ακριβώς αυτός είναι ο ορισμός του άγχους...αλλά και της νεύρωσης...
Όμως όλα τα προηγούμενα χρόνια έμαθα να αντικρύζω την κάθε μέρα μου
σαν ένα brand μιας νέας εμπειρίας....χωρίς να περιμένω τίποτε απο καμιά και απο κανέναν....
γιατί θέλω κάθε μέρα να εκπληρώνεται με την αγάπη μόνο....
ακόμα και αν δεν το κατορθώνω αυτό θα ήθελα να το ψάχνω για να αρχίζει απο σήμερα....
γιατί the time slips away....
αλλά τα ίδια περίπου μας λέει και ο καλύτερος Έλληνας συνθέτης o Cayetanoσήμερα,σε μια εκπληκτική του δουλειά σήμα κατατεθέν της klikrecords....
Giorgos Bratanis...: "Waking up in a perfect day in a perfect place...
Opened the windows and the view was so beautiful...
I forgot the idea about the sea and started to play with the "Fairy Tales" track........
Well, it's "Summer Tales", you can call it as a remix to "Fairy Tales", I did it in my hotel room in Crete"....
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε καθόλου....
τα δικά μας summer tales του 2014 έχουν φτάσει...είναι στο χέρι μας να τα ζήσουμε...αρκεί να ταιριάζει ο μύθος μέσα μας....μ αυτό που τρέχει έξω...
αλλά και αν δεν γίνεται τότε ψάχνω να βρω την ειρήνη μέσα μου, και να βλέπω τον καθαρό ουρανό έξω μου.....
θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής μου,τα τελευταία 11 χρόνια που μένω με την κόρη μου μετά το διαζύγιο μου....
και υπάρχει μια δισκογραφική εταιρεία, που χωρίς να το θέλει "αποτύπωσε" και "κατέγραψε" για τους δικούς της λόγους αισθητικής τη μοναχική μου πορεία στη ζωή....
Ασφαλώς και δεν υπήρξα και δεν είχα καμιά Μούσα για τα μουσικά διαμάντια της....τότε...
γιατί τις ξαναβρήκα τις Μούσες μου...
απλά εγώ την είχα "φάρο" στον προσανατολισμό μου, και ότι ΕΚΕΙ ΕΞΩ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΤΑΝ, πέρα απ το δικό μου προσωπικό μαρτύριο, και ότι δεν έψαχνα τίποτε για να λυτρωθώ....
αλλά η ζωή είχε κανονικά τα parties της, τις ομορφιές της, και κυρίως για την ψυχολογία μου, τα alternative mindscapes....
αυτός υπήρξε και ο μουσικός ήχος της....
που μου έδωσε τη δυνατότητα να μην χάσω την επαφή με τη δική μου anima,συνεπώς μια αισθητική γλώσσα για να μιλάω με την γενιά των παιδιών της κόρης μου, και με ακόμα μικρότερης ηλικίας, χωρίς να "πέφτω" στο δράμα του aetuernus puer....
πέρασαν 11 χρόνια....είναι η μοναδική μουσική εταιρεία, που με έκανε να "ντρέπομαι" για τους Έλληνες ακροατές...
Ειλικρινά όπου και να βρίσκομαι η Ελλάδα "με πληγώνει"....
ένα μίγμα τουρκομπαρόκ χωρίς καμια πολιτιστική ταυτότητα, με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις καλλιτεχνών....
στο παρελθόν με τα ανεξάρτητα των 80s,υπήρχε κοινό, υπήρχε κόσμος, να ακούσει όλο εκείνο τον πρωτοποριακό δημιουργικό παροξυσμό...
γι αυτό και στο Καλλιμάρμαρο βρέθηκαν 80000 κόσμος στα 1985, για να υποστηρίξει όλη εκείνη την πανδαισία....
Με την klikrecords,δεν ήταν έτσι ....ο μουσικός της ελιτισμός, αφορούσε ανθρώπους γενναίους στην ενδοσκόπηση και την μοναχικότητα....
ήταν τόσο η ομορφιά της στο inside, που όταν της παραδινόσουν το ταξίδι ήταν απίστευτα γοητευτικά....
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ, όταν επέστρεφες...
αλλά η διαδρομή σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περιγραφεί....
βιώνεται μόνο....
και τότε συνειδητοποιείς ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟΣ ΕΙΣΑΙ....
ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ MINDSCAPES έχεις ταξιδέψει.....
Δυστυχώς μετά απο αυτή όλα τα άλλα είναι παρελθόν, σε τέτοιο σημείο που μπορεί να πάσχεις απο φουτουριστική μελαγχολία, όταν συνειδητοποιήσεις την αισθητική του ήχου....
και την magical promise που σου έχουν δώσει ότι είναι θα γίνουν όλα mainstream στο επίπεδο το δικό τους όμως.....
....every day a story : the time slips away
Σπέτσες 2003....όταν το πρωτοακούγαμε με την κόρη μου το τραγούδι αυτό, που ανεβάζω στα comments, εκέινο το καλοκαίρι,ούτε το μύθο της klikrecords φανταζόμασταν, ούτε θα βρισκόμασταν σε διαφορετικά stages στο party της,
στο wesc building, Πειραιώς 178....
αυτή με τους φίλους της...
και εγώ με την πιο όμορφη κοπέλα της πόλης μας : τη μουσική αισθητική που σε κάνει να βλέπεις όλη την ομορφιά μέσα σου, αφαιρώντας τις καλειδοσκοπικές παρενέργειες να τη βλέπεις μόνο έξω...γιατί όταν τη βλέπεις μόνο έξω γίνεσαι εξαρτημένος απ αυτή και ακόμα χειρότερα ανεβάζεις σε ένα ναρκισσιστικό βάθρο, το όμορφο αντικείμενο της προβολής σου....
με ολέθριες συνέπεις και γι αυτη και για σένα....
συνεπώς όλη αυτή η αισθητική στην ουσία αποβλέπει στο πως εσύ θα νιώσεις πιο όμορφα, πιο καλύτερα και στο πως θα αγαπήσεις τον εαυτό σου....
γιατί ζούσα στιγμές που νόμιζα ότι θα διαρκέσουν για πάντα....
ζούσα και κάτι ανυπόφορα δευτερόλεπτα που διαρκούσαν έναν αιώνα...
ζούσα και κάτι μέρες τόσο παρόμοιες η μια με την άλλη που μου δημιουργούσαν μελαγχολία...
Ψάχνω να βρω ευχαρίστηση...όχι εξωτερικά αλλά μέσα μου...
Και αυτό σημαίνει ότι ψάχνω για ειρήνη στις μέρες μου και αυτό μπορεί επίσης να μου αποκαλύπτει ότι λαχταρώ την αθωότητα της παιδικής μου ηλικίας...
κάποιες φορές όλος αυτός ο φόβος που μπορεί να με περιβάλλει να είναι δημιουργία μόνο του μυαλού μου....
έτσι τέτοιες στιγμές η ζωή μου γίνεται μια συνήθεια σε τέτοιο σημείο που έχω συνηθίσει στο να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα σαν να μοιράζομαι συνεχώς μ αυτό το δυσβάσταχτο βάρος....
ακριβώς αυτός είναι ο ορισμός του άγχους...αλλά και της νεύρωσης...
Όμως όλα τα προηγούμενα χρόνια έμαθα να αντικρύζω την κάθε μέρα μου
σαν ένα brand μιας νέας εμπειρίας....χωρίς να περιμένω τίποτε απο καμιά και απο κανέναν....
γιατί θέλω κάθε μέρα να εκπληρώνεται με την αγάπη μόνο....
ακόμα και αν δεν το κατορθώνω αυτό θα ήθελα να το ψάχνω για να αρχίζει απο σήμερα....
γιατί the time slips away....
αλλά τα ίδια περίπου μας λέει και ο καλύτερος Έλληνας συνθέτης o Cayetanoσήμερα,σε μια εκπληκτική του δουλειά σήμα κατατεθέν της klikrecords....
Giorgos Bratanis...: "Waking up in a perfect day in a perfect place...
Opened the windows and the view was so beautiful...
I forgot the idea about the sea and started to play with the "Fairy Tales" track........
Well, it's "Summer Tales", you can call it as a remix to "Fairy Tales", I did it in my hotel room in Crete"....
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε καθόλου....
τα δικά μας summer tales του 2014 έχουν φτάσει...είναι στο χέρι μας να τα ζήσουμε...αρκεί να ταιριάζει ο μύθος μέσα μας....μ αυτό που τρέχει έξω...
αλλά και αν δεν γίνεται τότε ψάχνω να βρω την ειρήνη μέσα μου, και να βλέπω τον καθαρό ουρανό έξω μου.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου