Πολιτική δεν είναι οι πολιτικοί…
(οι γνωστοί τουλάχιστον υπάλληλοι πολυεθνικών)
Πολιτική είναι ένας συνδυασμός τέχνης και επιστήμης δηλ.μια Αλχημεία, που υπόσχεται και προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα που η ίδια έχει δημιουργήσει.
Πολιτικοί είναι το σύνολο των επαγγελματιών που ασχολούνται με τα παραπάνω έναντι αμοιβής...
Αυτή είναι η πεμπτουσία της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, και μην εκπλήσσει κανέναν η άνοδος ακραίων τάσεων για να προστατευθούν απ τις παρενέργειες του παραπάνω φαινομένου.
Δηλ.εκλέγεις και ψηφίζεις πολιτικούς που με τα ομόλογα διαλύουν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, και μετά ξανα-εκλέγεις και ξανα-ψηφίζεις πολιτικούς για να καταργήσουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και να πληρώνεις απ τη "τσέπη" σου, για λόγους εξυγίανσης....
Και όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς έχει γίνει, σου δημιουργούν προβλήματα φοβίας, για να μην αντιδράς καθόλου και αλλάξει αυτή η κατάσταση, με αποτέλεσμα να τρέχεις σε διάφορες θεραπείες, για να βείς την αλήθεια μπας και θεραπευτείς απ τον κεντρικό πυρήνα που σου δημιούργησε την ανισορροπία και την αρρώστεια, και να μαθαίνεις εκεί ότι δεν φταίνε αυτοί που σου δημιούργησαν το πρόβλημα, αλλά εσύ γιατί τα έχεις μάθει όλα λάθος...
Και αρχίζει μια εκπαίδευση τις πιο πολλές περιπτώσεις, που σαν σκοπό έχει να κοροιδεύεις τον Εαυτό σου, ασκώντας την τέχνη της Υποκρισίας, που γίνεται το υπέρτατο ιδανικό, αφου υποκρισία σημαίνει να είναι κάποιος συνεχώς ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ....
Και αυτή η εκπαίδευση επίσης έχει σαν σκοπό, την κατάπνιξη του θυμού σου,
ο οποίος προέρχεται απ την αντίδραση του αληθινού σου Εαυτού,
ο οποίος γνωρίζει την αλήθεια…
Σ αυτή την εκπαίδευση έχουν θέση τα κανάλια των τηλεοράσεων και οι αχυράνθρωποι τους, οι οποίοι αμοίβονται πλουσιοπάροχα για να δημιουργούν φοβίες και υστερίες, ότι τα χειρότερα έρχονται…
και το μόνο που καταφέρνουν να παρατείνουν μια ασχήμια, γιατί το πρόβλημα τους είναι πρόβλημα με την αισθητική και την ομορφιά….
οι άνθρωποι νιώθουν άσχημοι, και θέλουν να είναι όλοι έτσι…
Έτσι εκπαιδευόμαστε όλοι να είμαστε «νάρκισσοι της ασχήμιας μας»…
και όχι μόνο να μην αντιδράμε αλλά να καταπατάμε τους πιο αδύνατους, γιατί έτσι τους ταιριάζει…
Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσεις ψυχολογικά ότι ένας αρχιεπίσκοπος και πάσης Ελλάδας, κος Ιερώνυμος επισκέφτηκε τους άσχημους απατεώνες στις φυλακές, πριν κανένα χρόνο, δίνοντας τους συγχωροχάρτι, και οι άστεγοι δεν έχουν καν να φάνε…
η ο πιο άσχημος πολιτικός που έχει περάσει απ την ιστορία, ο κος Βενιζέλος που εξαφάνιζε "στικάκια" όπως ένας κομπιουτέρας που έβλεπε "τσόντες"...
Αυτό δεν είναι θέμα μόνο κοινωνικής αδικίας, ούτε κάποιας ρομαντικής προδιάθεσης, αλλά ασχήμιας….
αυτό έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, αυτό προβάλλουν σαν μηχανισμό εξουσίας…
Δηλ.τι ομορφιά έχουν οι παρουσιαστές και οι παρουσιάστριες της τηλεόρασης ?
Grotesque μορφές μιας ναρκισσιστικής persona, που ο πιο κάκιστος σκηνοθέτης θα έκανε χαρακίρι για τους ρόλους τους….
και όμως αποτελεί το έργο που ανεβάζεται και βλέπετε απ τους πιο πολλούς τα τελευταία χρόνια….
Όλο το Σύστημα μισεί την ομορφιά και την αισθητική, και συνεπώς την Αρμονία…
Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα πράγματα τα οποία έγραφα σε κατά καιρούς περιοδικά from early 90s, αλλά δεν ήμουνα στη μόδα τότε…
Ποιος είναι ο αληθινός λόγος που «τσιμπάμε» και πάμε και ψηφίζουμε το κινητό θίασο απατεώνων, που ονομάζονται πολιτικοί…
και ασφαλώς ο λόγος δεν βρίσκεται στην Πολιτική που είναι η υγιής συμμετοχή μας στα «κοινά»…
Αντιγράφω απο ένα τεύχος «Πολιτιστική Έκφραση των Εργαζομένων ΟΤΕ, Γενάρης 1994 ..
«Κάποτε ένα συννεφιασμένο βράδυ στα 1966, ο Andy Warhol, περπατούσε με τον Lou Reed στους δρόμους της Ν.Υόρκης..
Lou : Andy, γιατί δεν έχει αστέρια ο ουρανός ?
Andy : Αστέρια ?...είναι όλα κάτω στους δρόμους…!!!»
Εννοώντας προφανώς ότι όλοι δικαίως ή αδίκως νιώθουμε σαν αστέρια
Σ αυτό το γεγονός που όλοι νομίζουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω απ αυτό που πραγματικά είναι, βρίσκεται το σημείο καμπής των ανθρώπινων σχέσεων…
Δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός, παρόλο που είναι αποτελέσματα του και αυτά..
Έτσι όμως χωρίς να το καταλαβάινουμε δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην εξουσία των Mass Media, γιατί όλοι έχουν τη ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν έστω και για δεκαπέντε λεπτά αστέρια και διάσημοι (Warhol)
Και πείτε μου θα υπήρχε θέαμα και star system, εαν εμείς οι ίδιοι δεν το επιβραβεύουμε για προεκτείνουμε τον εαυτό μας μέσα σ αυτά.
Εμείς τα γιγαντώσαμε, με αποτέλεσμα η λάμψη τους να καταρρίψει τον υπαρκτό σοσιαλισμό αναίμακτα.
Έτσι λοιπόν η Τέχνη παρόλη τη μεταφυσική της διάσταση, έχει δραπετεύσει στο θέαμα και τη διαφήμιση.Και επειδή η διαφήμιση απευθύνεται σε όλους μας, είμαστε στοιχεία του χαρακτήρα της.Παραμορφώνουμε την πραγματικότητα για να αποδείξουμε κάτι που δεν είμαστε, αφού μας παραμορφώνουν την πραγματικότητα που ζούμε..Και να κερδίσουμε κάτι που δεν έχουμε.
Αυτό είναι το όραμα μας.Πως να εντυπωσιάσουμε.
Και μ αυτό τον τρόπο θα πληρώσουμε τις συνέπειες.
Αυτά στα 90s…
Σήμερα νομίζω πια, ότι τα ξέρετε όλες και όλοι…
το έχουμε μάθει αφού γίναμε πιο φτωχοί και πιο καταθλιπτικοί…
παρόλα αυτά κάποιοι και κάποιες θα ψηφίσουν πάλι τους δήμιους τους….
Αυτό είναι το λεγόμενο θαύμα του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, που έχει ένα τρόπο να επεκτείνει συνεχώς την οικονομική δραστηριότητα, πουλώντας "φύκια" για μεταξωτές κορδέλες, και τζογάροντας σε ανύπαρκτες παραγωγικές δραστηριότητες , κάνοντας την οικονομία χαρτοπαιξία και καζίνο,
αυξάνοντας υπερβολικά τον πλούτο για πολύ ολίγους,
και εξαθλιώνοντας τους πιο πολλούς.....
Λύσεις υπάρχουν ?
Φυσικά….ο καθένας να αρχίσει να μάθει να αγαπάει τον Εαυτό του και όχι την εικόνα του, και να ασχοληθεί με Αυτόν αληθινά….
ΓΙ ΑΥΤΟ : ΓΙΝΕ ΡΕΑΛΙΣΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΜΕΤΑ............ (σύνθημα στους τοίχους στο Παρίσι, απ το Γαλλικό Μάη του 68)…
Και τότε όχι μόνο θα συμμετέχεις στα κοινά…αλλά θα ψηφίζεις αυτούς που θα σε κάνουν να χορεύεις και να τραγουδάς…και να ερωτευθείς αληθινά…
και ίσως τότε να ξυπνήσεις και να διεκδικήσεις όλη τη ζωή που σου κλέβουν
σαν βαμπίρ, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξεχάσεις ποιοι στην έχουν κάνει θλιβερή…
γιατί ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις, λέει ο Paul Valery....
και τότε θα δείς που είσαι....
(οι γνωστοί τουλάχιστον υπάλληλοι πολυεθνικών)
Πολιτική είναι ένας συνδυασμός τέχνης και επιστήμης δηλ.μια Αλχημεία, που υπόσχεται και προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα που η ίδια έχει δημιουργήσει.
Πολιτικοί είναι το σύνολο των επαγγελματιών που ασχολούνται με τα παραπάνω έναντι αμοιβής...
Αυτή είναι η πεμπτουσία της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, και μην εκπλήσσει κανέναν η άνοδος ακραίων τάσεων για να προστατευθούν απ τις παρενέργειες του παραπάνω φαινομένου.
Δηλ.εκλέγεις και ψηφίζεις πολιτικούς που με τα ομόλογα διαλύουν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, και μετά ξανα-εκλέγεις και ξανα-ψηφίζεις πολιτικούς για να καταργήσουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και να πληρώνεις απ τη "τσέπη" σου, για λόγους εξυγίανσης....
Και όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς έχει γίνει, σου δημιουργούν προβλήματα φοβίας, για να μην αντιδράς καθόλου και αλλάξει αυτή η κατάσταση, με αποτέλεσμα να τρέχεις σε διάφορες θεραπείες, για να βείς την αλήθεια μπας και θεραπευτείς απ τον κεντρικό πυρήνα που σου δημιούργησε την ανισορροπία και την αρρώστεια, και να μαθαίνεις εκεί ότι δεν φταίνε αυτοί που σου δημιούργησαν το πρόβλημα, αλλά εσύ γιατί τα έχεις μάθει όλα λάθος...
Και αρχίζει μια εκπαίδευση τις πιο πολλές περιπτώσεις, που σαν σκοπό έχει να κοροιδεύεις τον Εαυτό σου, ασκώντας την τέχνη της Υποκρισίας, που γίνεται το υπέρτατο ιδανικό, αφου υποκρισία σημαίνει να είναι κάποιος συνεχώς ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ....
Και αυτή η εκπαίδευση επίσης έχει σαν σκοπό, την κατάπνιξη του θυμού σου,
ο οποίος προέρχεται απ την αντίδραση του αληθινού σου Εαυτού,
ο οποίος γνωρίζει την αλήθεια…
Σ αυτή την εκπαίδευση έχουν θέση τα κανάλια των τηλεοράσεων και οι αχυράνθρωποι τους, οι οποίοι αμοίβονται πλουσιοπάροχα για να δημιουργούν φοβίες και υστερίες, ότι τα χειρότερα έρχονται…
και το μόνο που καταφέρνουν να παρατείνουν μια ασχήμια, γιατί το πρόβλημα τους είναι πρόβλημα με την αισθητική και την ομορφιά….
οι άνθρωποι νιώθουν άσχημοι, και θέλουν να είναι όλοι έτσι…
Έτσι εκπαιδευόμαστε όλοι να είμαστε «νάρκισσοι της ασχήμιας μας»…
και όχι μόνο να μην αντιδράμε αλλά να καταπατάμε τους πιο αδύνατους, γιατί έτσι τους ταιριάζει…
Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσεις ψυχολογικά ότι ένας αρχιεπίσκοπος και πάσης Ελλάδας, κος Ιερώνυμος επισκέφτηκε τους άσχημους απατεώνες στις φυλακές, πριν κανένα χρόνο, δίνοντας τους συγχωροχάρτι, και οι άστεγοι δεν έχουν καν να φάνε…
η ο πιο άσχημος πολιτικός που έχει περάσει απ την ιστορία, ο κος Βενιζέλος που εξαφάνιζε "στικάκια" όπως ένας κομπιουτέρας που έβλεπε "τσόντες"...
Αυτό δεν είναι θέμα μόνο κοινωνικής αδικίας, ούτε κάποιας ρομαντικής προδιάθεσης, αλλά ασχήμιας….
αυτό έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, αυτό προβάλλουν σαν μηχανισμό εξουσίας…
Δηλ.τι ομορφιά έχουν οι παρουσιαστές και οι παρουσιάστριες της τηλεόρασης ?
Grotesque μορφές μιας ναρκισσιστικής persona, που ο πιο κάκιστος σκηνοθέτης θα έκανε χαρακίρι για τους ρόλους τους….
και όμως αποτελεί το έργο που ανεβάζεται και βλέπετε απ τους πιο πολλούς τα τελευταία χρόνια….
Όλο το Σύστημα μισεί την ομορφιά και την αισθητική, και συνεπώς την Αρμονία…
Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα πράγματα τα οποία έγραφα σε κατά καιρούς περιοδικά from early 90s, αλλά δεν ήμουνα στη μόδα τότε…
Ποιος είναι ο αληθινός λόγος που «τσιμπάμε» και πάμε και ψηφίζουμε το κινητό θίασο απατεώνων, που ονομάζονται πολιτικοί…
και ασφαλώς ο λόγος δεν βρίσκεται στην Πολιτική που είναι η υγιής συμμετοχή μας στα «κοινά»…
Αντιγράφω απο ένα τεύχος «Πολιτιστική Έκφραση των Εργαζομένων ΟΤΕ, Γενάρης 1994 ..
«Κάποτε ένα συννεφιασμένο βράδυ στα 1966, ο Andy Warhol, περπατούσε με τον Lou Reed στους δρόμους της Ν.Υόρκης..
Lou : Andy, γιατί δεν έχει αστέρια ο ουρανός ?
Andy : Αστέρια ?...είναι όλα κάτω στους δρόμους…!!!»
Εννοώντας προφανώς ότι όλοι δικαίως ή αδίκως νιώθουμε σαν αστέρια
Σ αυτό το γεγονός που όλοι νομίζουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω απ αυτό που πραγματικά είναι, βρίσκεται το σημείο καμπής των ανθρώπινων σχέσεων…
Δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός, παρόλο που είναι αποτελέσματα του και αυτά..
Έτσι όμως χωρίς να το καταλαβάινουμε δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην εξουσία των Mass Media, γιατί όλοι έχουν τη ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν έστω και για δεκαπέντε λεπτά αστέρια και διάσημοι (Warhol)
Και πείτε μου θα υπήρχε θέαμα και star system, εαν εμείς οι ίδιοι δεν το επιβραβεύουμε για προεκτείνουμε τον εαυτό μας μέσα σ αυτά.
Εμείς τα γιγαντώσαμε, με αποτέλεσμα η λάμψη τους να καταρρίψει τον υπαρκτό σοσιαλισμό αναίμακτα.
Έτσι λοιπόν η Τέχνη παρόλη τη μεταφυσική της διάσταση, έχει δραπετεύσει στο θέαμα και τη διαφήμιση.Και επειδή η διαφήμιση απευθύνεται σε όλους μας, είμαστε στοιχεία του χαρακτήρα της.Παραμορφώνουμε την πραγματικότητα για να αποδείξουμε κάτι που δεν είμαστε, αφού μας παραμορφώνουν την πραγματικότητα που ζούμε..Και να κερδίσουμε κάτι που δεν έχουμε.
Αυτό είναι το όραμα μας.Πως να εντυπωσιάσουμε.
Και μ αυτό τον τρόπο θα πληρώσουμε τις συνέπειες.
Αυτά στα 90s…
Σήμερα νομίζω πια, ότι τα ξέρετε όλες και όλοι…
το έχουμε μάθει αφού γίναμε πιο φτωχοί και πιο καταθλιπτικοί…
παρόλα αυτά κάποιοι και κάποιες θα ψηφίσουν πάλι τους δήμιους τους….
Αυτό είναι το λεγόμενο θαύμα του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, που έχει ένα τρόπο να επεκτείνει συνεχώς την οικονομική δραστηριότητα, πουλώντας "φύκια" για μεταξωτές κορδέλες, και τζογάροντας σε ανύπαρκτες παραγωγικές δραστηριότητες , κάνοντας την οικονομία χαρτοπαιξία και καζίνο,
αυξάνοντας υπερβολικά τον πλούτο για πολύ ολίγους,
και εξαθλιώνοντας τους πιο πολλούς.....
Λύσεις υπάρχουν ?
Φυσικά….ο καθένας να αρχίσει να μάθει να αγαπάει τον Εαυτό του και όχι την εικόνα του, και να ασχοληθεί με Αυτόν αληθινά….
ΓΙ ΑΥΤΟ : ΓΙΝΕ ΡΕΑΛΙΣΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΜΕΤΑ............ (σύνθημα στους τοίχους στο Παρίσι, απ το Γαλλικό Μάη του 68)…
Και τότε όχι μόνο θα συμμετέχεις στα κοινά…αλλά θα ψηφίζεις αυτούς που θα σε κάνουν να χορεύεις και να τραγουδάς…και να ερωτευθείς αληθινά…
και ίσως τότε να ξυπνήσεις και να διεκδικήσεις όλη τη ζωή που σου κλέβουν
σαν βαμπίρ, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξεχάσεις ποιοι στην έχουν κάνει θλιβερή…
γιατί ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις, λέει ο Paul Valery....
και τότε θα δείς που είσαι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου