oblivion with bells...

oblivion with bells...

και επειδή δεν έχω ζήσει κάτι παραπάνω απο εσάς τους υπόλοιπους
και τις άλλες ...αλλά τα παρά -έζησα και τα ένιωσα μέσα απο μένα
με το δικό μου τρόπο....
άλλωστε εμπειρία δεν είναι αυτό που σου συμβαίνει ...
αλλά ο τρόπος που αντιδράς σ αυτό που σου...συμβαίνει..
θυμάμαι πια τέλη του 2007, στην πιο μαρτυρική χρονιά της ζωής μου...
με φώναξε η κόρη μου με χαρά να μου πει ότι έβγαλαν
καινούργιο cd οι underworld...ήξεραν πόσο μου άρεσαν...
αν και ο ήχος τους ηταν και είναι μια αισθησιακή διαστροφή...
ο τραγουδιστής τους της θύμιζε εμένα....
εκεί ένιωσα και κατάλαβα...: δεν υπάρχει καμιά απόρριψη...
μόνος σου και μόνη σου απορρίπτεσαι...
μέσα σου υπάρχει ένας ολόκληρος υπόγειος κόσμος
γεμάτο φίδια και ερπετά της νυχτερινης σκιάς σου....
και όταν ακούς τους ήχους τους, φτιάχνουν μια μελωδία
που έχει την καύλα της great mother...
που θέλει να σε στείλει στην αγκαλιά του Πλούτωνα
και να μάθεις πως σκιζεται η γη απ τη στύση του...
εκεί ένιωσα πόσο διαφορετικός είμαι...
πόσο σαμάνος είχα γίνει στη ζωή μου....
να χορεύω επάνω στη θλίψη μου και να δίνω το κλάμα μου
στο Θεό της Μουσικής
να μου την κάνει τραγούδι και να σε μεταφέρει
σε μια timeless joy
ξαλαφρωμένος με το βάρος ενος φτερού
και να πετάς με τη δύναμη ενός αετού...
Και κοίτα να δείς κάποιες φορές χάνουν τη μάχη και οι Θεοί....
γι αυτό και όλα τα ζώα έχουν κάποιους άλλους θεούς μέσα τους...
no4 beautiful burnout by the Underworld, απ το υπέροχο
Oblivion with bells
αα και το δίλημμα ερωμένη ή φίλη και εραστής ή φίλος....? ...
έληξε μόνος...
και δεν με ενδιαφέρει να ξανάχω τέτοιο δίλημμα....