eclipses autumn 2014 : putting out fire...

 eclipses autumn 2014 : putting out fire...

στην ενσάρκωση μας στη Γη, δεν ερχόμαστε μόνοι μας...
ερχόμαστε με το ταίρι μας, την αδελφή ψυχή μας...
και όσο ενημερωνόμαστε για το ποιοί είμαστε
δυναμώνοντας το εγώ μας....
τόσο γινόμαστοι ενήμεροι για το άλλο μισό του εαυτού μας..
αλλά δεν μας αφήνει ο περίγυρος που μεγαλώσαμε
να το βρούμε...να το αγκαλιάσουμε....και μας μπερδεύει...
και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε....
και προτιμούμε το δρόμο των νευρώσεων μας
και γινόμαστε εγωπαθείς και νάρκισσοι
και προτιμάμε το δρόμο που έχει πολλούς καθρέφτες...
και άλλες φορές το βρίσκουμε...
και το αφήνουμε επειδή παθαίνουμε
shock παραλυτικής ακαμψίας...
γιατί μας "χαλάει" την illusion και παραμυθένια εκδοχή
που χτίσαμε στην άμμο παλάτια....
Και δυστυχώς απ αυτή την έκλειψη
οι γυναίκες είναι σαν την Περσεφόνη...
περιμένουν απο σένα να τις κλέψεις και να της βιάσεις
μπας και διορθώσουν τις επιλογές μιας ζωης ολόκληρης...
γιατί θέλουν σαν τρελές να σε απορρίπτουν για τον περίγυρο τους
και απ την άλλη τρώνε τα ρόδια...για να γίνεις εσύ Πλούτωνας...
τέτοια είναι η ecstasy της φαντασίωσης που ζούνε...
και απ την άλλη εσύ....εγώ...
εγώ....
τώρα που το παιδί μου μεγάλωσε ….
πρέπει να ασχοληθώ με μένα
και μάλιστα συναισθηματικά…
και δεν ξέρω τι να με κάνω….
και που αυτές που αγαπάω συνήθως είναι τριαντάφυλλα….
αλλά τα τριαντάφυλλα είναι φυτά….
Κοινώς ηλίθιες….που δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτά που
νιώθω γι αυτές…και τότε μου επιστρατεύουν τα αγκάθια τους....
και μου ματώνουν τα χέρια ...
και αυτά τα τριαντάφυλλα γίνονται bloodflowers ...
γιατί δεν γίνεται ένας άντρας να τις στολίζει έτσι με τέτοια λόγια,
να γράφει έτσι «κλέβοντας» τα καλύτερα words-colours
απ τους θεούς και να τους τα προσφέρει …
Και αυτές να είναι θυμωμένες….
αλλά θυμήθηκα την αδελφή μου τη Λία απ τη Μύκονο
που έγραφε στο timeline της,
γιατί τώρα έχουμε παρέα στο νυχτερινό μας περίπατο το i-phone μας…
και περπατάμε και βλέπουμε στο internet…
γι αυτό και δεν χρειάζομαι παρέα,
σιγά μην απαντάω στα τηλέφωνα….
η κόρη μου εκεί μου στέλνει μήνυμα για να με βρεί στο fcb….
"Συνήθως ο άνθρωπος που σου θυμώνει με το παραμικρό ...
αυτος που σου κρατάει μούτρα και σε τιμωρεί με τον τροπο του...
ο ίδιος που προσπαθεί να σε χειραγωγήσει ....
αυτος, οσο απιστευτο και αν ακούγεται ..
αυτος ειναι που σε αγαπάει οσο τιποτα στο κόσμο …."
Και περιμένει να την κλέψω και να τη "βιάσω"..
Και με θυμώνει …και με κάνει αεροπλάνο…
λες και θέλω πολύ να γίνω έτσι…
Και από εκει ψηλά που είμαι βλέπω τα δύο μάτια της σαν κουκίδες,
και από εκεί που ήθελα να είμαστε εραστές,
νιώθω ότι πέσαμε σε ένα δάσος, που χαθήκαμε και που δεν ξέρουμε που πάμε...
Αλλά βλέπω τα δάκρυα στα μάτια της που ψάχνουν να με βρούν
Γιατί θέλει αυτό που θέλω
Αλλά βλέπω ότι ποτέ δεν θα γίνω φίλος της, που τραγουδάει
και ο Κωνσταντίνος ο Βήτα σε ένα τραγούδι του...
γιατι η αοριστία της ηλιθιότητας της,
έτσι είναι τα τριαντάφυλλα,
ζητάει μια ακούραστη αγάπη, γιατί είναι αιώνιο φυτό
που θέλει βροχή τα συναισθήματα μου
για να συνεχίζει να ζει την αυταπάτη της
μια μεγάλη αυταπάτη που να τα αφήσει όλα ένα όνειρο….
Γιατί οτιδήποτε είναι περισσότερο όμορφο είναι καταδικασμένο
Να είναι περισσότερο αγαπητό όπως ακριβώς είναι τώρα,
Γιατί ποτέ δεν θα είναι έτσι ξανά, έτσι όπως είναι τώρα…
λέει ο μεγαλύτερος ποιητής των αιώνων ο Ομηρος ….
Και γιατί ένα απ τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Μυθολογία,
Που λένε και οι φίλοι μου οι ψυχολόγοι
και οι συμμαθητές μου αστρολόγοι :
Είναι να προσπαθήσεις να βάλεις ένα άτομο
σε συμφωνία με τη φύση.
Στον κόσμο που ζουν οι πιο πρωτόγονοι άνθωποι…
Να του μυθολογικοποιήσεις τη ζωή…
αλλά αυτό θέλει ένα μέρος…ένα χώρο...
και αυτό είναι κάπου αλλού…
Και έτσι χάνεις όλο το νόημα της συμφωνίας με τη φύση….
Και αν δεν είναι εδώ, δεν είναι πουθενά....
Ακριβώς το ίδιο ….
αν δεν είσαι εδώ, δεν είσαι πουθενά…
Out of this world …lost flower….
Αλλά εγώ θα συνεχίζω να σου βάζω φωτιά, με όλο το
υγρό πυρ της καρδιάς μου....
κα δες ...
See these eyes, your eyes...
so red...
Red like jungle burning bright
Those who feel me near
Pull the blinds and change their minds
It's been so long....
Πούμα θα κάνεις το λιοντάρι μέσα σου...
και θα με αρπάξεις ...
και θα με "καταβροχθίσεις"...
θυμήσου το...
όχι Λία μου δεν εξημερώνω όλες και όλους τους ανθρώπους...
κάποιες θέλω να τις κάνω πιο άγρια θηρία ...
για να με κατασπαράξουν και να μου προσφέρουν όχι έρωτα
αλλά τον πυρετό του έρωτα...
γιατί το βλέπω στα μάτια τους...
Είναι μαινάδες και μόνο
με τον πυρετό θα έχουν και θα έχω την
ανατριχίλα που μοιάζει με την κόψη του μαχαιριου ..
τρεμούλες και chill out feelings......

καλημέρααααααααα