feeling called LOVE...

feeling called LOVE...

Ναι οριστικά το καλοκαίρι έχει περάσει στο γκρίζο λυκόφως των αναμνήσεων μας...
Δευτέρα σήμερα και εμείς "πήζουμε" στους δρόμους για να πάμε το βλαστάρι μας
στις κλινικές του...
Άρχισε ένας καινούργιος κύκλος γι αυτή...
Μεγάλωσε η κόρη μου, μεγάλωσα και εγώ...
αλλά μάλλον εγώ βρίσκω την εφηβεία μου και αυτή την ωριμότητα της
όποια και όποιος μας δεί θα σκάει στα γέλια...
και σόλη τη διαδρομή, ατελείωτη με την κίνηση να
με "στολίζει" με τις ιατρικές της συμβουλές...
Είναι αλήθεια ότι δεν έχω λατρέψει άλλο άνθρωπο τόσο πολύ όσο αυτή...
Θυμάμαι που ξανάτρεχα πάλι σ αυτο το Αττικό, με τα χιόνια του 11 να τις βγάλλω τα χαρτιά της για τις εξετάσεις της, που πλησίαζαν τον Ιούνη...
με ένα άγχος τότε, ...
ακου να έχεις άγχος για την Αριάνα, η πρώτη απ τις πρώτες...
που κάτι πρέπει να κάνει με την τελειομανία της...
Σάρωσε τελικά με είκοσι σε όλα, και η ζωή μας άλλαξε απο τότε...
Λέων με ωροσκόπο Σκορπιό θεωρεί ότι μια μέτρια πορεία είναι ήττα γι αυτή...
Και αφού προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι : If I close my eyes I can visualise everything in it right down, και ότι ψάχνω να feel as if my whole life has been leading to this one moment. ...
Ψάχνω να βρω εκείνη τη μαγική στιγμή, που θα με φανερώσει ολόκληρο, γιατί τα φτερά μου είναι ετοιμα για να απογειωθώ, στην κυριολεξία..
με κοίταγε με το γλυκό της πρόσωπο και μου είπε πόσο trance είμαι, και ότι ευτυχώς ότι θα γίνει ψυχίατρος και θα με παρακολουθεί....
Όμως σκεφτόμουν και πόσο αυτές που ήταν μαζί μου στη ζωή μου,
πόσο με ήθελαν...
Πως άντεξαν να είναι μαζί μου....
Δεν μαζευόμουν με τίποτε....
Γιατί όσο μ αφηνουν μόνο μου οι γυναίκες, τόσο trance and ecstasy παραγεται μέσα μου, τόσο πετάω στην ονειρική μου χώρα, και τόσο βλέπω τα πάντα απο ψηλά....
και τόσο η χαρά μου μεγαλώνει....
Όταν τη ρώτησα τι σημαίνει χαρά γι αυτή...
τη σταμάτησα γιατί με τους ορισμούς της δεν θα τελειώναμε ούτε το άλλο πρωί...
της ψιθύρισα ότι " Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί
σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή
το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή..."
αλλά αγάπη μου, εγώ θα σου ξεφύγω αυτή τη φορά....
εγώ θα ξεφύγω απόλες και απόλα...
αυτό το 3ο κεφάλαιο της ζωής μου, το θέλω μόνο για μένα...
και αν θέλει και η μικρή μου αγάπη ακολουθεί.....
Η χαρά λοιπόν είναι μια προσμονή....
Και αυτή η προσμονή ότι αλλάζει η ζωή μου σε σαράντα μέρες, ότι έρχεται η ώρα να ζήσω πραγματικά μόνος μου,
ήδη με έχει κάνει durbo pilot...
έναν sky pilot...
Λοιπόν ήρθε η ώρα να είμαι Αληθινά Ελεύθερος ....
Ξέρετε τι σημαίνει πραγματικά ελεύθερος....
Όχι να μην ξέρεις τι να κάνεις τον Εαυτό σου...
αλλά έχοντας επαφή με τον πυρήνα μου,
να αναφλέγομαι κάθε ώρα και στιγμή όπως οι κινητήρες των αεροπλάνων...
ok μπορεί να συντριβώ στα σύννεφα...
αλλά θα το δοκιμάσω, και θα τα δοκιμάσω όλα....
εξ άλλου τι ψυχίατρο μεγαλώνουμε, θα την έχουμε μέσα στο σπίτι μας...
Εγώ Αριανούλα μου ακούω την αναπνοή μου και βλέπω τα χρώματα της...
αυτό που συμβαίνει σε μένα είναι ένα συναίσθημα που με οδηγεί στην Αγάπη,
χωρίς να έχω την ανάγκη καμιάς και κανενός...
Γιατί ψάχνω εκείνη τη μαγική στιγμή που θα ανακαλύψω το κέντρο του Σύμπαντος
το κέντρο του Γαλαξία για να πετάω εκεί....
και ψάχνοντας, ψάχνοντας βλέπω πόσο cosmic baby έχω γίνει...
Αν σ αυτή την ηλικία που έχω φτάσει έχω εξαρτήσεις απ τους ανθρώπους,
τότε πως θα βρώ το δρόμο για το Σύμπαν....
αφού στη διαδρομή μου μόνο νέκταρ και αμβροσία υπάρχει
και μια χρυσαφένια αστερόσκονη είναι ο ορίζοντας μου ....
Είδες μπαμπά πόσο trance είσαι....?
Και όπως λένε και οι stereo nova :
"Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή"
ένα ταξίδι στη Γη....
enjoy your autumn...and your life...and every your moment ...
αυτό : να κανετε την κάθε στιγμή σας να φαίνεται μεγαλύτερη...
και ακόμα μεγαλύτερη...και ακόμα μεγαλύτερη...
και αυτό γίνεται με μια διπλή δόση feeling που θα σας οδηγεί στην αγάπη...
οι πολλές σκέψεις μόνο σε μιζέρια σας οδηγούν, χωρίς το συναίσθημα να είναι
στο background....