R.I.P. Τζιμακο μας

R.I.P. Τζιμακο μας

 Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
μ' αρχή και τέλος σαν τον Αίσωπο
Νιώθω σαν κάτι γκομενούλες του σαράντα
που πλέκαν κάλτσες για το μέτωπο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
για δες πως με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά
Κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μου, μωρό μου,
και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά

Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου
γιατί φοράω σκουλαρίκια χαϊμαλιά
Είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μας, μωρό μου,
και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών, άσπρα σεντόνια
δε φοβάμαι...
'Αραγε μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Πλέκω στιχάκια κι έχω ενα φόβο
να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
και ειν' ο τύπος απ' το κράτος που ελέγχει
αν υπακούει το φερέφωνο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
να μην αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό
Κοίτα πώς κρέμονται οι αυτόχειρες φαντάροι
με τις θηλιές απ' της σημαίας τον ιστό

Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν
κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό
Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο, μωρό μου,
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό.....

Καλο ταξιδι Τζιμακο και εκει που πας υπαρχουν ολοι αυτοι και ολες που μπορειτε να στηνετε Αριστοφανικα partys
που τοσο αναγκη εχουν οι ψυχες μας
μεσα στην μελαγχολια της ισοπεδωσης....

yg : ηταν φθινοπωρο του 85, μετα το athens festival στο Παναθηναικο σταδιο
που τον γνωρισα και καποιες φορες τρωγαμε στο Caravel hotel εκεινα τα χρονια και εντυπωση μου ειχε κανει η ευγενεια του, που σε ακουγε ακομα και οταν διαφωνουσες μαζι του....
αν και εμεις εκεινα τα χρονια οι διαφωνιες μας ηταν στις μουσικες μας ενασχολησεις και ακροασεις μας...
Ελληνας, Νεοελληνας ηταν απο τους πρωτους που μας περιεγραφε
ολο το σκηνικο που ζησαμε και ζουμε σ αυτη τη κωμικοτραγικη χωρα
<3
Ολο και λιγοτερο οι φωνες που αντιστεκονται μεσα απο το χιουμορ και την κωμωδια ....