Ο Αρχιερεας και ο Παπας της Μουσικοκριτικης στην Ελλαδα...

Ο Αρχιερεας και ο Παπας της Μουσικοκριτικης στην Ελλαδα...

Κατ αρχην, καιρος ηταν και αργησε να γινει ενα αφιερωμα, σ αυτον που επηρρεασε βαθια τοσο βαθια οχι μονο διαφορους μουσικοκριτικους, αλλα ολους μας ιδιως στα 70s και τα 80s
στον τροπο που ακουγαμε μουσικη, στον τροπο που εγραφε...

Ο Αργυρης υπηρξε ενας Δασκαλος στην παιδεια μας στις Μουσικες φορμες και τους ρυθμους και οπως λεει ο ιδιος την αισθητικη ή την εχεις ή δεν την εχεις...
Οι κριτικες του δεν ηταν μονο υψηλο δειγμα καλλιτεχνικης γραφης, αλλα ψαχναμε με μανια τοτε, ποιους δισκους "εθαβε" και εκει αναδυοταν ενα καταπληκτικο χιουμορ...
Ακομα το μεγαλυτερο ταλεντο του ηταν να αφηνει μουσικα ειδη που δεν του πηγαιναν σαν individual, σε αλλους μουσικοκριτικους που μπορουσαν να τα υποστηριξουν καλυτερα...
Υμνος στη Δημοκρατικοτητα των αποψεων...

Κατα δευτερο, ποτε δεν καταλαβα στα media γιατι δεν του ειχαν κανει νωριτερα μια συνεντευξη, ενα αφιερωμα για ολο αυτο το τεραστιο εργο της αξιολογησης τοσου μουσικου υλικου...
ακομα και η lifo που προς τιμην της εκανε αυτο το αφιερωμα εχει τιτλο, ο πιο αυστηρος Ελληνας μουσικοκριτικος που υπηρξε ποτε...

Γιατι αυστηρος ...και χιουμορ ειχε και πνευμα και διορατικοτητα...
Δεν θελω να σταθω σε πιο πολλα, οσοι και οσες τον ξερουν καταλαβαινουν τι εννοω, και ειναι μια ευκαιρια καποια στιγμη σε καποια γιορτη μας για τα 80s, να τον φωναξουμε και να τον τιμησουμε εστω και με ενα απλο ευχαριστω...
για ολα αυτα που μας εμαθε...
Δεν μιλαω για τις εκπομπες του στο ραδιοφωνο, τα cds που επιμεληθηκε με τοσο αγαπη ...

αν με ρωτησετε τι θυμαμαι απο τις μουσικοκριτικες του...
ηταν Απριλης του 1979, νομιζω γιατι ειχε πεσει Πασχα, οπου ειχε παρουσιασει στον Ηχο του Καββαθα, τους 50 καλυτερους δισκους της rock συμφωνα με τις εκτιμησεις του και την αισθητικη του.

Αν αλλαξετε κατι απο εκεινη τη θρυλικη σειρα που παρουσιασε, ελατε να τα πουμε μετα...
Καπου στα 1978 συναντηθηκαμε στο Jazz Rock, και τον ρωτησα τι δωρο δισκο να εκανα στην κοπελα μου που ηταν διπλα μου, τι κοπελα μου δηλ...σημερα πλησιαζει τα εβδομηντα...:) <3
και αφου την κοιταξε καλα...
μου προτεινει των fleedwood mac το rumours...και οταν το ρωτησα γιατι, μου απαντησε γιατι μπορει να αρεσει και στην κορη σου μετα απο τριαντα χρονια....χαμογελωντας...:)
γιατι τοτε ημουνα 18 με 19 ετων....
απο τοτε μου εμεινε να προσφωνω τις γκομενες που μου αρεσαν
ειναι γκομενα fleedwood mac :) <3 και το προεκτεινα σε γκομενες Abba kok...χαρακτηριζα τις γυναικες αναλογα με την μουσικη μου αισθητικη..

Βεβαια 35 χρονια αργοτερα η κορη μου, παντα μου κανει πλακα
γι αυτα τα "παλιακα" που ακουω οπως χαρακτηριστικα μου λεει, στο rumours δεν ξερω τι ακριβως παθαινει και της αρεσει τοσο πολυ...
Οταν την πρωτοακουσα να το λεει οτι της αρεσει τοσο πολυ, θυμηθηκα τα λογια του που ηταν ασφαλως χιουμορ τοτε...αλλα μαλλον φουτουριστικο χιουμορ...
οπως μαλλον φουτουριστης ηταν και ο ιδιος μαλλον...

Ο Αργυρης ομως ηταν και ειναι ο Αργυρης Ζηλος, και οσο και να ψαξει καποιος δεν θα βρεθει δευτερος Αργυρης...
δεν υπηρχε πιο individual μορφη στο χωρο αυτο, εκτος απο αυτον...
Οσοι και οσες πιστευουν οτι κανω λαθος ας ελθουν να με διαψευσουν γι αυτο....

Αργυρης και μουσικη ποιοτητα ηταν εννοιες ταυτοσημες....
Αν μπορουσα να του προσαψω κατι ηταν μονο αυτο :η Δικτατορια της Αισθητικης....
κατι που χρειαζομασταν μαλλον τοτε, αφου επι εικοσι χρονια μας εκπαιδευε ανελλιπως...
και την ιδια ωρα ηταν τοσο open mind που μπορουσε να μιλαει για τους Beatles και να φτανει μεχρι τους διαστροφικους ηχους των Underworld....
πως μπορουσε να βλεπει ομορφια σε μια φορμα και την ιδια ωρα να βλεπει ομορφια και σε μια αλλη μουσικη που ανετρεπε αυτη τη φορμα...μονο αυτος το ξερει...

Και σε καποιο παραπονο του ο Τζιμης Πανουσης, την ωρα που τρωγαμε στο Καραβελ το 1985, επειδη τον εθαβαν συστηματικα απο τις στηλες του Ηχου οι συνεργατες του, τους προσφωνουσε : ο Ζηλος και τα Ζηλοπουλα του...:) <3

Τζιμακο sorry αλλα ειμαστε τα Ζηλοπουλα του :)..