a wonderful fcb world....
Όποιος και όποια εχει ζησει στο παρελθον στις πλατειες, σε καφετέριες και σε bars, θα νιωσει και θα καταλάβει ότι τιποτε δεν εχει αλλάξει στην Internet περίοδο...
ποτέ δεν ησουν σιγουρος και σιγουρη ότι ηταν πάντα η άλλη πλευρά "τσιμπημένη" μαζί σου....
πάντα, τουλάχιστον στο Παγκρατι και τη Ν.Σμυρνη , που εζησα κυρίως το sport αυτό, υπήρχε εφτα στις δέκα, imaginative obsession σε κάποιο πρόσωπο...
μεχρι που "εσκαγε" για καφε, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με το ταιρι του, και τα παιδια μας "ετρωγαν" ενα ξενερωμα και ενα shock, λες και εβλεπαν thriller...
παρόλο αυτα η εμμονη συνεχιζόταν...σε σημειο που στο χωρο των αγοριών,
" ο έτσι της έτσι" ονομαζόταν "Τζες"-ρεμπετικη εκφραση για τον τυπο που συνήθως "κεράτωνε" η γκόμενα τους αυτούς...
αν και μεταξυ μας οι ρεμπετες όπως και οι κάθε γνησιοι καλλιτέχνες, δεν εβλεπαν ποτέ τη γυναικα τους, φυσιολογικό άτομο με αναγκες, αλλά τη Θεά τους...και τι θα εκανε αυτή μετά..?
τα παιδια αυτά μου ετοίμασαν το δρόμο της ψυχανάλυσης αργότερα, γιατι η πρωτη ατάκα που μου ερχοταν στο μυαλό μου, ηταν αυτή του Δ.Παπαγιαννόπουλου στο Λ.Κωνσταντάρα : "τη χουφτωσες...? τη χουφτωσες ?"...Αυτό επεκτάθηκε και στα κορίτσια, αλλά κανενας και καμια δεν καταλαβαινε...βιωναν το imaginative, και εγω δεν μπορούσα να το πιστέψω τότε, για τα παιδια τα χαρακτήριζα "φλωράκια" και "καθάριζα"...
Αλλά πισω απ αυτό σιγα σιγα, ανεκάλυψα ότι βιωναν ένα μυστικο φαντασιακό κοσμο, και ηθελε διέξοδο όλη αυτή η κατάσταση κάπου...γι αυτο και όταν εκανα στρατηγικες παιγνιδιών με κάποιους, και τους "εφερνα" το υποψήφιο θηραμα προς τερψη τους, και εμεναν τα διαδικαστικά πια, και το θηραμα δεν ηταν θηραμα, αλλά ήθελε..
αυτοί, αλλά και πολλές αυτές, μπλόκαραν την κατάλληλη στιγμη....
τους και τις ονομαζα "χασογκόληδες" και καθαριζα...Mars type γαρ....
Πάντα ειχα ενα δικο μου κολλητό, και φίλη και φίλη, για να μαθαινω νεα απ το άλλο στρατόπεδο, όπως μάθαινα και εγω για να μου δίνει τα νεα της...
Οι θεσεις που έπαιζα ήταν κατι σαν το 10 στο ποδοσφαιρο και το 11....
δεν αντεχα κάποιες στιγμες απ τις ανεπαρκειες του να βαλουν goal και αναγκαζόμουν και επαιζα το 9...
σ αυτή τη θεση με βρήκε το 2004, να παιζω, και αφου "σηκωνα" διαφορα euros, συνειδητοποιησα ότι αυτό ειναι το ταλέντο μου, να δουλευω αστρολογικα, και όχι να εξαντλουμαι να βαζω γκολ...
όταν συνειδητοποιείς τα παιγνιδια τα σταματάς...
και γινεσαι προπονητής, αν φτερουγίζει κατι στην καρδια σου, γι αυτό το sport...
σημερα με τον συμπαικτη και φίλο μου κάνουμε ακομα πιο "εσωτερικη" δουλεια...προσπαθούμε να τους κάνουμε συνειδητους σ αυτό το παιγνιδι, αποδειξη ότι ο συμπαικτης μου, εχει γινει καλύτερος και απ τις πασες του Μαραντόνα...περναει τη μπάλα απ " την τρυπα της βελόνας" με τα αρθρα που βρισκει, αλλά παντα ηταν "παικταράς" το παιδι....αυτό η "το εχεις ή δεν το εχεις" ...και το εχει καποιος ή κάποια, που μπορεί να λεει ΟΧΙ...
δεν μπορεί να λες ΝΑΙ σε οτι προκυπτει μπροστά σου....
thanks Diego...και πες μου απλα, στο inbox, αν με "κοβεις" για Κανιτζα ή Μπατιστουτα...ή Σοάρες για να ειμαστε πιο μοντερνοι...
enjoy it ....και δεν μας εχουν και πολλά παιγνιδια να παιζουμε...
τουλάχιστον ετσι νιωθουμε λιγο παιδια, και συνεχίζουμε....
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ...
και οτι προκυψει....
να θυμαστε όμως ότι επειδη τέτοια παιγνιδια στο fcb εχουν ενα στοιχειο ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΥ...και ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΣ ειναι η παιδική ηλικια του Ερωτα, και όχι μια νοσηρη προσήλωση και ακόμα περισσότερο δεν παθαινει τιποτε το καθήκον που επιτελεις στη ζωή σου, "αλητεύοντας" για λιγο στο fcb....
όταν παιζουμε μ αυτό τον τρόπο του φετιχισμού όμως , δεν εχουμε "ξεπερασει" την εκτη δημοτικου συναισθηματικά...
δεν αναφέρουμε στο ναρκισσισμό, γιατι αυτοι δεν κάνουν καν παιγνιδι...
παίζουν με τον εαυτό τους μόνο....και τοτε κερδιζει μονο το ΚΑΚΟ, που ειναι η νοσηρη προσήλωση στον εαυτό σου μονο...
και κανουμε ενα απλο test επάνω σ αυτό, για να δουμε σε ποιο σταδιο ειμαστε...
ποσο χρονο αφιερωνουμε στην/στο υποφήφιο μας...
δεν μπορει να ταυτιζεσαι συνεχως με το αντικείμενο του ποθου σου και το παιγνιδι σου....
κατανταει εμμονη και νευρωση στο τέλος...
κατεβαινεις απλα στο παιγνιδι ..
βαζεις γκολ και φευγεις...
αυτη ειναι η ουσια του παιγνιδιού...
και το γκολ για να μην παρεξηγηθω, δεν ειναι πάντα sex, αλλά μπορει να ειναι και μια νεα αξιζουσα επικοινωνιακη γνωριμια...
ποσο χαιρομαι κάποιες, ιδιως γυναικες, μπαινουν στο fcb, παιρνουν αυτο που θέλουν και φευγουν ...
και φαινεται ΑΥΤΟ στο ματι ενος εμπειρου προπονητη..
κάνουν τις άλλες να φαινονται τελειως αυτιστικες στο παιγνιδι...
" Το ΟΝΕΜΑΝ κοιτάζει πίσω από τις λέξεις, πίσω απ' τον Αλέξη που έρχεται πίσω από τις λέξεις (φτάνει), πίσω από likes και favorites και αναλύει τακτικές και social media συμπεριφορές που καταλήγουν στο ότι πιθανότατα σε γουστάρει..."
το αρθρο αυτό σε παει κατευθειαν στο Λύκειο....
εχει και άλλες διαβαθμίσεις η ζωή, γιατι καποιοι και κάποιες εχουν βάλει πλώρη για doctora ψυχιατρικής....smile emoticon ή μεταξυ μας ο/η ανεπαρκης ειναι πάντα ανεπαρκής....αυτοί και αυτές που σκόραραν στις πλατείες παλιότερα σκοράρουν και στο fcb σήμερα...
αν εισαι ΣΟΑΡΕΣ εισαι σε κάθε γήπεδο ΣΟΑΡΕΣ ...
αν εισαι ΝΤΑΒΙΝΤ ΛΟΥΙΖ πρεπει να αναρωτηθεις αν "παίζεις" σε λάθος θεση..
ή θα πρεπει να νιωθεις ενα ειδος "εσωτερικής κλήσης " : αυτός ή αυτή ειναι δική μου και το τελειωσες...εχεις στησει τη μπάλα στα 11 βηματα...ναι μπορεί να το χάσεις..πεναλτυ ειναι...αλλά θα φταις μονο εσυ...
σε καμια περιπτωση όμως μην υποτιματε τα παιγνιδια...
εκτος και αν εκπαιδευετε κριαρακι και τοξοτη,και ειστε ιχθεις και σκορπιος...
θα βαλει γκολ σιγουρα....
γιατι αν δεν τα εχετε κανει ολοκληρωμενα τα παιγνιδια σαν παιδια, μπορειτε να μπειτε σ αυτά σαν "νυμφευμένοι" πια και να τα "τιναξετε" όλα στον αερα...
τουλαχιστον να γινετε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ....smile emoticon
Όποιος και όποια εχει ζησει στο παρελθον στις πλατειες, σε καφετέριες και σε bars, θα νιωσει και θα καταλάβει ότι τιποτε δεν εχει αλλάξει στην Internet περίοδο...
ποτέ δεν ησουν σιγουρος και σιγουρη ότι ηταν πάντα η άλλη πλευρά "τσιμπημένη" μαζί σου....
πάντα, τουλάχιστον στο Παγκρατι και τη Ν.Σμυρνη , που εζησα κυρίως το sport αυτό, υπήρχε εφτα στις δέκα, imaginative obsession σε κάποιο πρόσωπο...
μεχρι που "εσκαγε" για καφε, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με το ταιρι του, και τα παιδια μας "ετρωγαν" ενα ξενερωμα και ενα shock, λες και εβλεπαν thriller...
παρόλο αυτα η εμμονη συνεχιζόταν...σε σημειο που στο χωρο των αγοριών,
" ο έτσι της έτσι" ονομαζόταν "Τζες"-ρεμπετικη εκφραση για τον τυπο που συνήθως "κεράτωνε" η γκόμενα τους αυτούς...
αν και μεταξυ μας οι ρεμπετες όπως και οι κάθε γνησιοι καλλιτέχνες, δεν εβλεπαν ποτέ τη γυναικα τους, φυσιολογικό άτομο με αναγκες, αλλά τη Θεά τους...και τι θα εκανε αυτή μετά..?
τα παιδια αυτά μου ετοίμασαν το δρόμο της ψυχανάλυσης αργότερα, γιατι η πρωτη ατάκα που μου ερχοταν στο μυαλό μου, ηταν αυτή του Δ.Παπαγιαννόπουλου στο Λ.Κωνσταντάρα : "τη χουφτωσες...? τη χουφτωσες ?"...Αυτό επεκτάθηκε και στα κορίτσια, αλλά κανενας και καμια δεν καταλαβαινε...βιωναν το imaginative, και εγω δεν μπορούσα να το πιστέψω τότε, για τα παιδια τα χαρακτήριζα "φλωράκια" και "καθάριζα"...
Αλλά πισω απ αυτό σιγα σιγα, ανεκάλυψα ότι βιωναν ένα μυστικο φαντασιακό κοσμο, και ηθελε διέξοδο όλη αυτή η κατάσταση κάπου...γι αυτο και όταν εκανα στρατηγικες παιγνιδιών με κάποιους, και τους "εφερνα" το υποψήφιο θηραμα προς τερψη τους, και εμεναν τα διαδικαστικά πια, και το θηραμα δεν ηταν θηραμα, αλλά ήθελε..
αυτοί, αλλά και πολλές αυτές, μπλόκαραν την κατάλληλη στιγμη....
τους και τις ονομαζα "χασογκόληδες" και καθαριζα...Mars type γαρ....
Πάντα ειχα ενα δικο μου κολλητό, και φίλη και φίλη, για να μαθαινω νεα απ το άλλο στρατόπεδο, όπως μάθαινα και εγω για να μου δίνει τα νεα της...
Οι θεσεις που έπαιζα ήταν κατι σαν το 10 στο ποδοσφαιρο και το 11....
δεν αντεχα κάποιες στιγμες απ τις ανεπαρκειες του να βαλουν goal και αναγκαζόμουν και επαιζα το 9...
σ αυτή τη θεση με βρήκε το 2004, να παιζω, και αφου "σηκωνα" διαφορα euros, συνειδητοποιησα ότι αυτό ειναι το ταλέντο μου, να δουλευω αστρολογικα, και όχι να εξαντλουμαι να βαζω γκολ...
όταν συνειδητοποιείς τα παιγνιδια τα σταματάς...
και γινεσαι προπονητής, αν φτερουγίζει κατι στην καρδια σου, γι αυτό το sport...
σημερα με τον συμπαικτη και φίλο μου κάνουμε ακομα πιο "εσωτερικη" δουλεια...προσπαθούμε να τους κάνουμε συνειδητους σ αυτό το παιγνιδι, αποδειξη ότι ο συμπαικτης μου, εχει γινει καλύτερος και απ τις πασες του Μαραντόνα...περναει τη μπάλα απ " την τρυπα της βελόνας" με τα αρθρα που βρισκει, αλλά παντα ηταν "παικταράς" το παιδι....αυτό η "το εχεις ή δεν το εχεις" ...και το εχει καποιος ή κάποια, που μπορεί να λεει ΟΧΙ...
δεν μπορεί να λες ΝΑΙ σε οτι προκυπτει μπροστά σου....
thanks Diego...και πες μου απλα, στο inbox, αν με "κοβεις" για Κανιτζα ή Μπατιστουτα...ή Σοάρες για να ειμαστε πιο μοντερνοι...
enjoy it ....και δεν μας εχουν και πολλά παιγνιδια να παιζουμε...
τουλάχιστον ετσι νιωθουμε λιγο παιδια, και συνεχίζουμε....
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ...
και οτι προκυψει....
να θυμαστε όμως ότι επειδη τέτοια παιγνιδια στο fcb εχουν ενα στοιχειο ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΥ...και ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΣ ειναι η παιδική ηλικια του Ερωτα, και όχι μια νοσηρη προσήλωση και ακόμα περισσότερο δεν παθαινει τιποτε το καθήκον που επιτελεις στη ζωή σου, "αλητεύοντας" για λιγο στο fcb....
όταν παιζουμε μ αυτό τον τρόπο του φετιχισμού όμως , δεν εχουμε "ξεπερασει" την εκτη δημοτικου συναισθηματικά...
δεν αναφέρουμε στο ναρκισσισμό, γιατι αυτοι δεν κάνουν καν παιγνιδι...
παίζουν με τον εαυτό τους μόνο....και τοτε κερδιζει μονο το ΚΑΚΟ, που ειναι η νοσηρη προσήλωση στον εαυτό σου μονο...
και κανουμε ενα απλο test επάνω σ αυτό, για να δουμε σε ποιο σταδιο ειμαστε...
ποσο χρονο αφιερωνουμε στην/στο υποφήφιο μας...
δεν μπορει να ταυτιζεσαι συνεχως με το αντικείμενο του ποθου σου και το παιγνιδι σου....
κατανταει εμμονη και νευρωση στο τέλος...
κατεβαινεις απλα στο παιγνιδι ..
βαζεις γκολ και φευγεις...
αυτη ειναι η ουσια του παιγνιδιού...
και το γκολ για να μην παρεξηγηθω, δεν ειναι πάντα sex, αλλά μπορει να ειναι και μια νεα αξιζουσα επικοινωνιακη γνωριμια...
ποσο χαιρομαι κάποιες, ιδιως γυναικες, μπαινουν στο fcb, παιρνουν αυτο που θέλουν και φευγουν ...
και φαινεται ΑΥΤΟ στο ματι ενος εμπειρου προπονητη..
κάνουν τις άλλες να φαινονται τελειως αυτιστικες στο παιγνιδι...
" Το ΟΝΕΜΑΝ κοιτάζει πίσω από τις λέξεις, πίσω απ' τον Αλέξη που έρχεται πίσω από τις λέξεις (φτάνει), πίσω από likes και favorites και αναλύει τακτικές και social media συμπεριφορές που καταλήγουν στο ότι πιθανότατα σε γουστάρει..."
το αρθρο αυτό σε παει κατευθειαν στο Λύκειο....
εχει και άλλες διαβαθμίσεις η ζωή, γιατι καποιοι και κάποιες εχουν βάλει πλώρη για doctora ψυχιατρικής....smile emoticon ή μεταξυ μας ο/η ανεπαρκης ειναι πάντα ανεπαρκής....αυτοί και αυτές που σκόραραν στις πλατείες παλιότερα σκοράρουν και στο fcb σήμερα...
αν εισαι ΣΟΑΡΕΣ εισαι σε κάθε γήπεδο ΣΟΑΡΕΣ ...
αν εισαι ΝΤΑΒΙΝΤ ΛΟΥΙΖ πρεπει να αναρωτηθεις αν "παίζεις" σε λάθος θεση..
ή θα πρεπει να νιωθεις ενα ειδος "εσωτερικής κλήσης " : αυτός ή αυτή ειναι δική μου και το τελειωσες...εχεις στησει τη μπάλα στα 11 βηματα...ναι μπορεί να το χάσεις..πεναλτυ ειναι...αλλά θα φταις μονο εσυ...
σε καμια περιπτωση όμως μην υποτιματε τα παιγνιδια...
εκτος και αν εκπαιδευετε κριαρακι και τοξοτη,και ειστε ιχθεις και σκορπιος...
θα βαλει γκολ σιγουρα....
γιατι αν δεν τα εχετε κανει ολοκληρωμενα τα παιγνιδια σαν παιδια, μπορειτε να μπειτε σ αυτά σαν "νυμφευμένοι" πια και να τα "τιναξετε" όλα στον αερα...
τουλαχιστον να γινετε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ....smile emoticon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου