Winter Solstice : fuck your fears :
fantasy will destroy power-laughter will bury you-I will roll in ecstasy at your feet as Angel dust…
Και ερχεται μια στιγμη στη ζωη σου, που συνειδητοποιεις ποσο σκονη είναι όλα επανω σε προηγουμενες σκονες…
Και μπαινοντας στο προγεροντικο σταδιο της τριτης ηλικιας εκτιμας διαφορετικα το χρονο που σπαταλησες γιατι νομισες ότι η αιωνια εφηβεια θα υπαρχει για παντα και τωρα αναλογιζεσαι το υπεροχο σκτσο του Αρκα, όταν ημουνα μικρος εδινα εξετασεις συνεχως για Πανεπιστημια, Σχολεια και τωρα μετραω τις εξετασεις του σωματος μου.
Ή ακομα τα λογια της Σιμόν ντε Μποβουάρ που συνηθιζε να λεει ότι τα γηρατεια είναι ένα σφαγειο.
Τωρα ηρθε η ωρα να το δεις στην πραξη αυτό….Γιατι αν εσυ πανικοβαλλεσαι με την αρτηριακη πιεση και της μετρησεις του σακχαρου στο αιμα, τι να πουν αλλοι που μετρανε κάθε τρεις και λιγο καρκινικους δεικτες…
τι άλλο μπορεις να συζητας με τους ανθρωπους της ηλικιας σου, ιδιαιτερα όταν ξερεις ότι τα εισοδηματα που επενδυσες σε ολη σου τη ζωη, ερχονται οι εκαστοτε κυβερνωντες και στα κλεβουν για την αναπτυξη της δικης τους ελιτ των offshore εταιριων τους και της μαφιοζικης παρεας τους.
Ακομα χειροτερα όταν συνειδητοποιεις ότι η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία.
Και βλεπεις μια πλαστικη ομορφια με ναρκισσιστικες αρπακτικες διαθεσεις σε όλα τα social media και ενώ γνωριζεις ότι είναι εχθρος σου ολο αυτό, και είναι εχθρος σου γιατι σου ζηταει παντα να ενδιδεις στη κρυφη του ατζεντα, αγνωστη ακομα και στον εαυτο της, προκειμενου να ικανοποιησει τις αρρωστες φαντασιωσεις της.
Και αρχιζεις και κολακευεσαι από τα λογια του εχθρου σου.
Και ξεχνας ότι ολο αυτό παντα είναι μια παγιδα. Τη στιγμη που λειτουργει η δικη σου λογικη και το δικο σου μυαλο, θα πρεπει να βρεις τη δυναμη να χαραξεις το δικο σου δρομο.
Αν προσπαθεις να μιμηθεις ολους και ολες αυτές θα χαθεις στη διαδρομη.Αν υπαρχει μια στοιχειωδη επιτυχια πετυχαινεις μονον όταν διηγεισαι το δικο σου παραμυθι…
Και τους βλεπεις ολους να εχουν εξαρτηση από τους συγγενεις τους μεσα στην ιδια οικογενεια ή λιγο πιο εξω από αυτή.
Κανενας και καμια δεν συνειδητοποιει ποσο οι ζωες ολων μας χωριζουν από ένα σημειο και μετα.
Ακομα και με τα ιδια τα παιδια μας.
Να θυμασαι ότι όταν αποζητας την παρηγορια των συγγενων : ΑΠΕΤΥΧΕΣ..
Και ok αν οντως απετυχες, κατι που πρεπει να το διερευνησεις πιο βαθια, και ακομα αν δεις ότι δεν μπορεις να κανεις τιποτε, ζητησε τη και παρ `την, εχεις ανοιξει το δρομο, τιποτε άλλο να μην βρεθει για σενα.
Διαφορετικα αν νιωθεις ότι το πραγμα παιζεται ακομα, σκληρυνε το παιγνιδι σου και προσπαθησε να νικησεις ολους τους φοβους για αυτό…
Γιατι όταν κλεινεσαι στον εαυτο σου και γινεσαι ενας μικροαστος, ουτως ή αλλως στο κλεβουν αυτό οι Λησταρχοι πολιτικοι της παρεας του Νταβελη και της Ευρωπαικης μαφιας, των Ναιτων Ιπποτων της στρογγυλης τραπεζης, και προσπαθεις να διατηρησεις παση θυσια τις καβατζες σου, και τις ασφαλειες σου τις στεγνες και τις αγονες, μετατρεπεσαι σε αχαρο και αρρωστο από μοναξια.
Υπαρχει λυση σ αυτό ?
Η Ζωη σου ζηταει παντα να εκτιθεσαι μεσα στις ανθρωπινες σχεσεις, και τοτε εχει ένα νοημα να κερδιζεις τα στοιχηματα σου.Δεν λεω να μην απολαμβανεις τη θαλπωρη των οσων εχεις κερδισει με το αιμα της ψυχης σου, αλλα η σπαταλη, η εξερευνηση, η αγαπη, το να πληγωνεσαι είναι τα συστατικα της οποιας νικης σου.Ποτε όμως δεν πρεπει να κοντοστεκεσαι εκει και να αρχιζεις να ναρκισσευεσαι όπως κανουν οι νεοτεροι, αλλα και οι μεγαλυτερες ηλικιες…
απομαγευεις τις οποιες νικες και επιτυχιες σου και γινεσαι μια νωθρη γεροντοκορη και ενας απελπισμενος γεροντας, κολλημενος από τις αναθυμιασεις του παρελθοντος σου.
Η Ζωη θελει τολμη.Και αυτό δεν το βλεπεις πουθενα.
Μετα περιμενουν εξεγερσεις.
Απο που ? Από τις ψυχες της συμφορας ?
Και οσοι τολμανε, τους μισουνε οι υπολοιποι εξ αιτιας της αδρανειας και της παραλυτικης ακαμψιας που τους διακρινει.
Αλλα δεν ονομαζω τολμη, τη λαγνεια, που όταν αρχιζει και σε βλαπτει και σε γελοιοποιει κανονικα θα πρεπει να την δηλητηριασεις να την αποκαθηλωσεις και να την μπερδεψεις.
Κανενας και καμια δεν γινεται όμως να φοβαται τις ροπες των φαντασιωσεων του, απλα προσπαθησε να εχεις έναν ελεγχο επανω σ αυτές.
Και αυτό γινεται με τη φαντασια σου που καποιες στιγμες δεν είναι κακο να την αφηνεις να αναπτυσσεται εντελως ανεξελεγκτα και τοτε μονον εκ των υστερων μπορεις να την συγκρινεις και να τη συσχετιζεις στα εργα της, με ότι υπηρχε πριν ή τι είναι γενικα παραδεκτο.Εννια στις δεκα φορες, η ελευθερια της φαντασιας σου δημιουργει κατι ωραιο..
Και όταν δεν τη χρησιμοποιεις ζητας εξωτερικες παρηγοριες εκει που μονο κατι εσωτερικο μπορει να σε βοηθησει…
Γιατι όταν δεν χρησιμοποιεις τη φαντασια σου, “τα πρεπει “ της ζωης σου θα σε στεγνωσουν εντελως.
Γιατι όταν αρχιζει και σκληραινει η λογικη και η ορθοτητα, ασε τα μεγαλειωδη λαθη σου να φανουν γιατι σε κανουν πιο ανθρωπινο….
Οταν δεν κανεις τιποτε για τα “ματια του κοσμου”, ζεις για σενα.Και αυτος ο κοσμος εχει μια συνεργασια αρμονιας μαζι σου, όταν σε φερνει πιο κοντα και στις δικες σου επιθυμιες…
Οποτε η τολμη είναι εκει που παιζονται οι αισθησεις και τα συναισθηματα.
Τι να την κανεις τη λογικη όταν εχει καταντησει ψυχρη και υπολογιστικη και στην υπηρεσια των δημοσιων σχεσεων σου.Αρα πρεπει να εκτιθεσαι.Δεν εχει αξια αλλιως.
Ένα μεγαλο λαθος που εκανα στη ζωη μου, είναι ότι υπερεκτιμησα τις στρατηγικες.
Γιατι στο τελος παντα ο χαρακτηρας σου υπερισχυει.
Και γιατι ο χαρακτηρας όπως εχει αποδειξει η αναλυτικη ψυχολογια εκτοπιζει συνεχως το προσωπο που νομιζεις ότι εισαι.
Τι να την κανεις τη στρατηγικη νικης όταν ο χαρακτηρας σου είναι αυτοκαταστροφικος ή εισαι ένα παθητικο δημιουργημα της ζωης, όπως οι περισσοτεροι και οι περισσοτερες.
Αλλα βεβαια είναι κατι, το να βλεπεις το στοχο που προδιδεις…
Καμια φορα, σπαει ο διαολος το ποδαρι του, «και ας φοραει prada» αυτος ο διαβολος, καποιες άλλες φορες…
Εδώ ειμαστε…
Δεν θα σπασει ο Διαβολος το ποδαρι του….
Και τοτε θα πιασω σφικτα το δαντελενιο στηθος σου, θα σκυψω αναμεσα στα ποδια σου και θα σου «γλυψω» το ομορφο μ@ι σου…
για να μυρισω το πιο ομορφο τριανταφυλλο που υπαρχει στον κηπο που ζουμε ακομα…♥
Και ελα μετα να μου μετρησεις οποιες εξετασεις θελεις για το αιμα και την πιεση του……
γιατι : my fantasy will destroy your power-my laughter will bury you and then I will roll in ecstasy at your feet as Angel dust…
όπως τραγουδουσε ο Edward Ball των Times στα 1990.
Γιατι ολο αυτο στην ουσια ειναι μια εκκληση σε μια φωνη, σε κατι αφανερωτο, σε μια πολυτιμη περιοχη κρυμμενη στα αδυτα οσων μιλουν : οσο και να ξεγελαμε ο ενας τον αλλον, πρεπει παντα να στοχαζομαστε-αλλιως η πομπη της κοινης μας ζωης θα χαθει στο σκοταδι…
γιατι είναι σημαντικο ο ξυπνητος να παραμεινει ξυπνιος, αλλιως μια διαχωριστικη γραμμη μπορει να τον σπρωξει ξανα πισω στον υπνο, τα σηματα που δινουμε-ναι ή όχι μπορει-θα πρεπει ναναι καθαρα…
το σκοταδι γυρω μας είναι βαθυ…
και ακομα η Νυκτα θελει να τη γνωρισουμε καλυτερα, γιατι νιωθει προσβεβλημενη απο τις μεθοδους που χρησιμοποιουμε για να αποφυγουμε τη γνωση της….
Καλη εβδομαδα και μπηκαμε στις Γιορτες του 2018…
Υγ : οι παραπανω διαλογισμοι και απολογισμοι είναι και από βιβλια που ξαναδιαβασα αυτές τις μερες, και βρηκα ότι ξαναδιαβαζεις κατι που αγαπησες στο παρελθον, μπορει να νιωσεις ακομα περισσοτερο τη βαθια τους γνωση που είναι παντρεμενη με τη μεστη εμπειρια σου.
Γιατι εμπειρια δεν είναι αυτό που σου συμβαινει αλλα πως αντιδρας σ αυτό που σου συμβαινει…
Για οσους ενδιαφερονται να τα διαβασουν είναι :
1.Anais Nin : Το Δελτα της Αφροδιτης 2. Σταθης Τσαγκαρουσιανος : Στον παλιο καταρρακτη-μικρα κειμενα από ταξιδια 3.Αλαιν Ντε Μποττον : το χρονικο του Ερωτα 4.Αρθουρ Καιστλερ : Φαντασμα στη Μηχανη 5.Αλμπερ Καμυ : ο επαναστατημενος ανθρωπος 6.Κωστης Κορνετης : τα παιδια της Δικτατοριας.7. James Hillman : Η Δυναμη του Χαρακτηρα και η ατερμονη διαρκεια της ζωης…
Γιορτες ερχονται διαβαστε και κανενα βιβλιο…μην κολλαμε εδώ μεσα …:)
fantasy will destroy power-laughter will bury you-I will roll in ecstasy at your feet as Angel dust…
Και ερχεται μια στιγμη στη ζωη σου, που συνειδητοποιεις ποσο σκονη είναι όλα επανω σε προηγουμενες σκονες…
Και μπαινοντας στο προγεροντικο σταδιο της τριτης ηλικιας εκτιμας διαφορετικα το χρονο που σπαταλησες γιατι νομισες ότι η αιωνια εφηβεια θα υπαρχει για παντα και τωρα αναλογιζεσαι το υπεροχο σκτσο του Αρκα, όταν ημουνα μικρος εδινα εξετασεις συνεχως για Πανεπιστημια, Σχολεια και τωρα μετραω τις εξετασεις του σωματος μου.
Ή ακομα τα λογια της Σιμόν ντε Μποβουάρ που συνηθιζε να λεει ότι τα γηρατεια είναι ένα σφαγειο.
Τωρα ηρθε η ωρα να το δεις στην πραξη αυτό….Γιατι αν εσυ πανικοβαλλεσαι με την αρτηριακη πιεση και της μετρησεις του σακχαρου στο αιμα, τι να πουν αλλοι που μετρανε κάθε τρεις και λιγο καρκινικους δεικτες…
τι άλλο μπορεις να συζητας με τους ανθρωπους της ηλικιας σου, ιδιαιτερα όταν ξερεις ότι τα εισοδηματα που επενδυσες σε ολη σου τη ζωη, ερχονται οι εκαστοτε κυβερνωντες και στα κλεβουν για την αναπτυξη της δικης τους ελιτ των offshore εταιριων τους και της μαφιοζικης παρεας τους.
Ακομα χειροτερα όταν συνειδητοποιεις ότι η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία.
Και βλεπεις μια πλαστικη ομορφια με ναρκισσιστικες αρπακτικες διαθεσεις σε όλα τα social media και ενώ γνωριζεις ότι είναι εχθρος σου ολο αυτό, και είναι εχθρος σου γιατι σου ζηταει παντα να ενδιδεις στη κρυφη του ατζεντα, αγνωστη ακομα και στον εαυτο της, προκειμενου να ικανοποιησει τις αρρωστες φαντασιωσεις της.
Και αρχιζεις και κολακευεσαι από τα λογια του εχθρου σου.
Και ξεχνας ότι ολο αυτό παντα είναι μια παγιδα. Τη στιγμη που λειτουργει η δικη σου λογικη και το δικο σου μυαλο, θα πρεπει να βρεις τη δυναμη να χαραξεις το δικο σου δρομο.
Αν προσπαθεις να μιμηθεις ολους και ολες αυτές θα χαθεις στη διαδρομη.Αν υπαρχει μια στοιχειωδη επιτυχια πετυχαινεις μονον όταν διηγεισαι το δικο σου παραμυθι…
Και τους βλεπεις ολους να εχουν εξαρτηση από τους συγγενεις τους μεσα στην ιδια οικογενεια ή λιγο πιο εξω από αυτή.
Κανενας και καμια δεν συνειδητοποιει ποσο οι ζωες ολων μας χωριζουν από ένα σημειο και μετα.
Ακομα και με τα ιδια τα παιδια μας.
Να θυμασαι ότι όταν αποζητας την παρηγορια των συγγενων : ΑΠΕΤΥΧΕΣ..
Και ok αν οντως απετυχες, κατι που πρεπει να το διερευνησεις πιο βαθια, και ακομα αν δεις ότι δεν μπορεις να κανεις τιποτε, ζητησε τη και παρ `την, εχεις ανοιξει το δρομο, τιποτε άλλο να μην βρεθει για σενα.
Διαφορετικα αν νιωθεις ότι το πραγμα παιζεται ακομα, σκληρυνε το παιγνιδι σου και προσπαθησε να νικησεις ολους τους φοβους για αυτό…
Γιατι όταν κλεινεσαι στον εαυτο σου και γινεσαι ενας μικροαστος, ουτως ή αλλως στο κλεβουν αυτό οι Λησταρχοι πολιτικοι της παρεας του Νταβελη και της Ευρωπαικης μαφιας, των Ναιτων Ιπποτων της στρογγυλης τραπεζης, και προσπαθεις να διατηρησεις παση θυσια τις καβατζες σου, και τις ασφαλειες σου τις στεγνες και τις αγονες, μετατρεπεσαι σε αχαρο και αρρωστο από μοναξια.
Υπαρχει λυση σ αυτό ?
Η Ζωη σου ζηταει παντα να εκτιθεσαι μεσα στις ανθρωπινες σχεσεις, και τοτε εχει ένα νοημα να κερδιζεις τα στοιχηματα σου.Δεν λεω να μην απολαμβανεις τη θαλπωρη των οσων εχεις κερδισει με το αιμα της ψυχης σου, αλλα η σπαταλη, η εξερευνηση, η αγαπη, το να πληγωνεσαι είναι τα συστατικα της οποιας νικης σου.Ποτε όμως δεν πρεπει να κοντοστεκεσαι εκει και να αρχιζεις να ναρκισσευεσαι όπως κανουν οι νεοτεροι, αλλα και οι μεγαλυτερες ηλικιες…
απομαγευεις τις οποιες νικες και επιτυχιες σου και γινεσαι μια νωθρη γεροντοκορη και ενας απελπισμενος γεροντας, κολλημενος από τις αναθυμιασεις του παρελθοντος σου.
Η Ζωη θελει τολμη.Και αυτό δεν το βλεπεις πουθενα.
Μετα περιμενουν εξεγερσεις.
Απο που ? Από τις ψυχες της συμφορας ?
Και οσοι τολμανε, τους μισουνε οι υπολοιποι εξ αιτιας της αδρανειας και της παραλυτικης ακαμψιας που τους διακρινει.
Αλλα δεν ονομαζω τολμη, τη λαγνεια, που όταν αρχιζει και σε βλαπτει και σε γελοιοποιει κανονικα θα πρεπει να την δηλητηριασεις να την αποκαθηλωσεις και να την μπερδεψεις.
Κανενας και καμια δεν γινεται όμως να φοβαται τις ροπες των φαντασιωσεων του, απλα προσπαθησε να εχεις έναν ελεγχο επανω σ αυτές.
Και αυτό γινεται με τη φαντασια σου που καποιες στιγμες δεν είναι κακο να την αφηνεις να αναπτυσσεται εντελως ανεξελεγκτα και τοτε μονον εκ των υστερων μπορεις να την συγκρινεις και να τη συσχετιζεις στα εργα της, με ότι υπηρχε πριν ή τι είναι γενικα παραδεκτο.Εννια στις δεκα φορες, η ελευθερια της φαντασιας σου δημιουργει κατι ωραιο..
Και όταν δεν τη χρησιμοποιεις ζητας εξωτερικες παρηγοριες εκει που μονο κατι εσωτερικο μπορει να σε βοηθησει…
Γιατι όταν δεν χρησιμοποιεις τη φαντασια σου, “τα πρεπει “ της ζωης σου θα σε στεγνωσουν εντελως.
Γιατι όταν αρχιζει και σκληραινει η λογικη και η ορθοτητα, ασε τα μεγαλειωδη λαθη σου να φανουν γιατι σε κανουν πιο ανθρωπινο….
Οταν δεν κανεις τιποτε για τα “ματια του κοσμου”, ζεις για σενα.Και αυτος ο κοσμος εχει μια συνεργασια αρμονιας μαζι σου, όταν σε φερνει πιο κοντα και στις δικες σου επιθυμιες…
Οποτε η τολμη είναι εκει που παιζονται οι αισθησεις και τα συναισθηματα.
Τι να την κανεις τη λογικη όταν εχει καταντησει ψυχρη και υπολογιστικη και στην υπηρεσια των δημοσιων σχεσεων σου.Αρα πρεπει να εκτιθεσαι.Δεν εχει αξια αλλιως.
Ένα μεγαλο λαθος που εκανα στη ζωη μου, είναι ότι υπερεκτιμησα τις στρατηγικες.
Γιατι στο τελος παντα ο χαρακτηρας σου υπερισχυει.
Και γιατι ο χαρακτηρας όπως εχει αποδειξει η αναλυτικη ψυχολογια εκτοπιζει συνεχως το προσωπο που νομιζεις ότι εισαι.
Τι να την κανεις τη στρατηγικη νικης όταν ο χαρακτηρας σου είναι αυτοκαταστροφικος ή εισαι ένα παθητικο δημιουργημα της ζωης, όπως οι περισσοτεροι και οι περισσοτερες.
Αλλα βεβαια είναι κατι, το να βλεπεις το στοχο που προδιδεις…
Καμια φορα, σπαει ο διαολος το ποδαρι του, «και ας φοραει prada» αυτος ο διαβολος, καποιες άλλες φορες…
Εδώ ειμαστε…
Δεν θα σπασει ο Διαβολος το ποδαρι του….
Και τοτε θα πιασω σφικτα το δαντελενιο στηθος σου, θα σκυψω αναμεσα στα ποδια σου και θα σου «γλυψω» το ομορφο μ@ι σου…
για να μυρισω το πιο ομορφο τριανταφυλλο που υπαρχει στον κηπο που ζουμε ακομα…♥
Και ελα μετα να μου μετρησεις οποιες εξετασεις θελεις για το αιμα και την πιεση του……
γιατι : my fantasy will destroy your power-my laughter will bury you and then I will roll in ecstasy at your feet as Angel dust…
όπως τραγουδουσε ο Edward Ball των Times στα 1990.
Γιατι ολο αυτο στην ουσια ειναι μια εκκληση σε μια φωνη, σε κατι αφανερωτο, σε μια πολυτιμη περιοχη κρυμμενη στα αδυτα οσων μιλουν : οσο και να ξεγελαμε ο ενας τον αλλον, πρεπει παντα να στοχαζομαστε-αλλιως η πομπη της κοινης μας ζωης θα χαθει στο σκοταδι…
γιατι είναι σημαντικο ο ξυπνητος να παραμεινει ξυπνιος, αλλιως μια διαχωριστικη γραμμη μπορει να τον σπρωξει ξανα πισω στον υπνο, τα σηματα που δινουμε-ναι ή όχι μπορει-θα πρεπει ναναι καθαρα…
το σκοταδι γυρω μας είναι βαθυ…
και ακομα η Νυκτα θελει να τη γνωρισουμε καλυτερα, γιατι νιωθει προσβεβλημενη απο τις μεθοδους που χρησιμοποιουμε για να αποφυγουμε τη γνωση της….
Καλη εβδομαδα και μπηκαμε στις Γιορτες του 2018…
Υγ : οι παραπανω διαλογισμοι και απολογισμοι είναι και από βιβλια που ξαναδιαβασα αυτές τις μερες, και βρηκα ότι ξαναδιαβαζεις κατι που αγαπησες στο παρελθον, μπορει να νιωσεις ακομα περισσοτερο τη βαθια τους γνωση που είναι παντρεμενη με τη μεστη εμπειρια σου.
Γιατι εμπειρια δεν είναι αυτό που σου συμβαινει αλλα πως αντιδρας σ αυτό που σου συμβαινει…
Για οσους ενδιαφερονται να τα διαβασουν είναι :
1.Anais Nin : Το Δελτα της Αφροδιτης 2. Σταθης Τσαγκαρουσιανος : Στον παλιο καταρρακτη-μικρα κειμενα από ταξιδια 3.Αλαιν Ντε Μποττον : το χρονικο του Ερωτα 4.Αρθουρ Καιστλερ : Φαντασμα στη Μηχανη 5.Αλμπερ Καμυ : ο επαναστατημενος ανθρωπος 6.Κωστης Κορνετης : τα παιδια της Δικτατοριας.7. James Hillman : Η Δυναμη του Χαρακτηρα και η ατερμονη διαρκεια της ζωης…
Γιορτες ερχονται διαβαστε και κανενα βιβλιο…μην κολλαμε εδώ μεσα …:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου